Declamatio 21

Libanius

Libanius, Declamatio 21, Libanii Opera, Vol 6, Declamationes XIII-XXX, Teubner, Foerster, 1911

τοιαύταις αὑτὸν ὁ βέλτιστος [*](4 Diod. S. XVI 87. Iustin. IX 4. cf. A. Schaefer Demosth. III 4 2 12 cf. p. 274, 9 13 Plat. rep. V p. 468 A) [*](1 ὑμῖν scripsi ex HVViMaCl ἡμῖν Ρ edd 3 ᾔδει] ἤδη Vi 4 μὴ δὲ HPViMaCl | λογιζόμενον Ma sed ν(2) in ras m 2 λογιζόμενος Ρ Mor 6 δήμου Mor 8 ἡ om Mor I διατί HMaCI | ταῦτα Vi 10 παρ’ scripsi e Vi παρὰ HVP MaCl edd 11 τοῦτον scripsi auctore Re τοῦτο libri edd | ἔπεμψεν; edd | οὕτως] ὅτι πως vel ὅτι παντελῶς coni Re Ι ἡμᾶς VP 14 λύσιν Ma sed λ in ras m 2 15 αὐτόν scripsi e Vi MaCl αὐτὸν HVP edd 16 καὶ om Vi 20 οὕτως scripsi auctore Re ὄντας HVViCl ὄντως Ma sed ω in ras m 2 om Ρ edd | ὁπότ’ ἂν MaCI 21 τί HCI Ι αὐτὸν scripsi e MaCI αὐτὸν HVPVi edd)

324
ἐψυχαγώγησεν ἐλπίσιν. οὐ μὴν τά γε ἡμέτερα τοιαῦτα. πόθεν; ὡς γὰρ ἤκουσαν τῆς ἐπιστολῆς, οὐδεὶς τῶν έκεί- νοις ἐγγυτάτω γένει, πολλοὺς δὲ ὁρῶ καθημένους, οὔτ’ ἐβόησεν οὔτ’ ἐθορύβησεν, ὡς δεῖ καὶ δοῦναι καὶ λαβεῖν, ἀλλὰ καὶ δακρύοντας ἔγωγε εἶδόν τινας ἐπ’ ἐμοὶ μᾶλλον ἢ τοῖς ἑαλωκόσιν. ἐλογίζοντο γάρ, οἶμαι, τοῦθ’ ὅτι τὸ μὲν ἐκείνων ἐκ πολλῶν παραδειγμάτων ἔχει παραμυθίαν καὶ νόμῳ πολέμου συμβέβηκε, τὸ δ’ ἐμὸν καινὸν ἂν <εἴη> a καὶ οὔπω πρόσθεν γενόμενον καὶ μόνῳ πάντων συμβεβηκός. οὕτως ἐστέ, ὦ ἄνδρες <Ἀιξμσὸπο>. χρηστοὶ καὶ φιλάνθρωποι καὶ πρὸ τῶν ὑμετέρων ἰδέων τὴν κοινὴν δόξαν ποιούμενοι.

καὶ τὰ μὲν παρ’ ὑμῶν οὕτω καλὰ καὶ τοῦ τῆς πόλεως ἤθους <ἄξια>, a τὰ παρ’ ἐμοῦ δὲ ἴσως οὐ χείρω. δίδωμι ἐμαυτὸν τοῖς ἥκουσι καὶ βαδίζειν εἰς Μακεδονίαν ἕτοιμος καὶ ὃ μηδὲ τῶν παρ’ ἐκείνου πλουτούντων μηδὲ εἷς ἐτόλμησεν εἰπεῖν, τοῦτο ἐγὼ καὶ λέγω καὶ γράφω.