Declamatio 21

Libanius

Libanius, Declamatio 21, Libanii Opera, Vol 6, Declamationes XIII-XXX, Teubner, Foerster, 1911

καὶ εἶμι πεισόμενος ὅ τι ἂν τῷ Φιλίππῳ δοκῇ. καὶ τῶν ἡδίστων ἅπασι καὶ τιμιωτάτων, δήμου, [*](3 Plat. soph. p. 265 A 8 Aesehin. fals. leg. ’ξ 33 13 ef. p. 269, 15) [*](1 ἡμέτερα Ma sed ὒ supra ἡ m 2 Ι τοιαῦτά ποθεν HVi 2 ἤκουσαν scripsi e Vi ἤκουσα HVPMaCl edd | ἐν ante ἐκεί- νοις inser Vi Ι ἐκείνοις V sed οἱ in ras m 2 3 ἐγγυτάτω scripsi ex HVVi ἐγγυτάτων MaCl ἐγγύτατα Ρ edd | γένει in ras Ma 2) [*](6 τὰ Γέ sed τὸ in marg m 2 7 ἐκ ante παραδειγμάτων Vi 8 καὶ — συμβέβηκε om Ma Ι δὲ HViMaCI | κενὸν V ἂν in ὂν mutandum censet Gasda 9 εἴη inserui om libri edd | πρόσθεν om Vi | γενόμενον scripsi ex HVViMaCl γεγε- γεγενημένον Ρ edd 10 ἐστέ om Mor Ι Ἀθηναῖοι inserui om libri edd 11 ἡμετέρων HMaCI 14 ἄξια inserui cum Gasda coll p. 326, 12 om libri edd 14 ἐμοὶ MaCl | ἴσθι Vi sed ἴσως in marg m 2 15 ἥκουσι Ma sed ό supra ou m 2 16 et 17 μὴ δὲ HPViMaCl 17 καὶ ante ἐγὼ HV 18 ὅτι Vi MaCl)

325
φυλῆς, οἰκίας, ἱερῶν, ὁσίων, τάφων πατρῴων, πολλῶν ἑτέρων βραχὺς ἔμοιγε λόγος διὰ τὴν πρὸς ὑμᾶς εὔ- νοιαν. ἔστι γάρ, οἶμαι, καὶ δίκαιον καὶ προσῆκον οὕτως ἑκατέρους φρονεῖν, καὶ ὑμᾶς μὲν ἔχεσθαι τῶν πολιτικῶν καὶ μηδὲν ἡγεῖσθαι τηλικοῦτον δι’ ὅ δεῖ ἐκ- δοῦναί τινα τοῖς ἐχθροῖς Ι μήτε κέρδος μήτε φόβον [*](R IV 271) μήτε καιροῦ δυσκολίαν, ἡμῶν δὲ ἕκαστον ὑπὲρ τῶν ὑμῖν συμφερόντων μηδὲν ὀκνεῖν.

13. Ἀλλ’ ἐναντία, φησί, πείθειν ἐπιχειρεῖς τὸν δῆμον τοῖς τε νόμοις ἅμα καὶ τοῖς παρὰ πάντα τὸν χρόνον βεβιωμένοις τῇ πόλει. καὶ ποίοις ὀφθαλμοῖς ὀψόμεθα τοὺς Ἕλληνας καὶ τίνα καλὴν ἐροῦμεν τοῖς ἐρωτῶσι πρόφασιν; καὶ τοιαῦτα ἐροῦσί τινες. ἐγὼ δέ, εἰ μὲν ἔμελλε τοῦ δήμου τὸ ἔργον ἔσεσθαι καὶ ὑμεῖς ἐμοῦ κεκραγότος καὶ τοὺς νόμους ἀναγινώσκοντος καὶ λέγοντος ἀδι- κεῖτε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τὸν Σόλωνα καὶ τὸν Δράκοντα καὶ τοὺς παραδεδομένους ὑμῖν ὑπὸ τῶν προγόνων κανόνας, ἐν οἷς ἐκεῖνοι μένον- τες ἐστράτευον ὑπὲρ ἀνθρώπων μηδὲν αὐτοῖς προσηκόντων μηδ’ ἐσχηκότων ἄλλο πρὸς αὐτοὺς [*](5 Arist. Phit. 101 11 cf. t. V 31,13; 75,8. Dem. cor. p. 315,5 17 cf. p. 283,3) [*](1 πατρῴων HP 3 οἶμαι Ma sed οἶμ’ in ras m 2 | καὶ(1) om Ma 4 ἑκατέρου Vi 5 πολιτῶν ViMaCl πολιτευμάτων coni Gasda | διὸ ΗP Ι δὴ HV 6 et 7 μήτε scripsi cum Gasda μὴ δὲ HPViMaCl μὴ V μηδὲ edd 7 μὴ VP | διδασκαλίαν Vi | δ’ Vi 8 ὑμίν V sed ὑ et iv in ras m 2 9 οἷς ante ἐναντία Mor Ι ἐναντίον Vi | φησίν VP edd 11 τὸν om Ρ 13 τὴν ante πρόφασιν MaCl 18 ἀπὸ Vi 19 νόμους τε καὶ post προγόνων Ρ edd delevi | κανόνας in lac 9 litt om Ρ Mor) [*](20 ἐστράτευσαν ὢ 21 μὴ δὲ PMaCI μὴ δ’ HVi μηδὲ V edd | ἄλλως HV sed in hoc ως eras et in ο corr m 2, MaCl)

326
δίκαιον πλὴν τῆς ἱκετείας μηδέν. καὶ τί δεῖ τοὺς Ἡρακλείδας ἢ τὸν Ἄδραστον λέγειν; ἀλλ’ ἐκεῖνοί γε καὶ βαρβάροις βοηθοῦντες ἐπλή- ρωσαν ναῦς, ὅπως μὴ ἐξῇ τοῖς ἰσχυροτέροις ἀδικεῖν, ἐγὼ δὲ εἰ μηδὲν ἄλλο, Ἀθηναῖός εἰμι καὶ γεννήτας ὑμῖν παρασχοίμην ἂν καὶ φράτο- ρας καὶ μετέχω τοῦ ληξιαρχικοῦ γραμματείου, καὶ ταῦτα πάντες ἄν μοι μαρτυρήσαιεν <καὶ> παιδείαν καὶ πλείω τούτων ἴσως φέροντά τινα φιλοτιμίαν. ἀλλ’ ἔμοιγε ἀρκεῖ τὸ γένος εἰπεῖν.

τοιαῦτα ἂν ἐν ὑμῖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, διελέχθην, εἴ τι ταπεινὸν ἑώρων ποιοῦντας καὶ ἀνάξιον τοῦ τῆς πόλεως ὀνόματος. ὃς γὰρ οὐδὲ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων [*](R IV 272) | οὐδένα εἴων τῷ Φιλίππῳ προίεσθαι, ἀλλὰ καὶ χρήματα καὶ σώματα ἀναλίσκειν παρῄνουν ὧς ταύτης ὑμῖν ὑπὸ τῶν πατέρων παραδεδομένης τῆς τάξεως, σχολῇ γ’ ἄν τινα περιεῖδον ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ὑμῶν διδόντων εἰς τοὺς βαρβάρους ἀγόμενον.