Declamatio 19

Libanius

Libanius, Declamatio 19, Libanii Opera, Vol 6, Declamationes XIII-XXX, Teubner, Foerster, 1911

ἤκουε γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, περὶ τῆς ἡμετέρας πόλεως καὶ οὐ λέληθεν αὐτὸν ὡς οὐδὲν πταῖσμα αὐτὴν οὐδε- πώποτε τελείως πατήωεγκεν, ἀλλ’ ἐξ αὐτῶν τῶν ἐναν- τιωμάτων ἀνέδραμε. πολλάκις ἤκουεν Ἀμφίπολιν καὶ [*](5 Dem. p. 156,17 6 Aeschin. fals. leg. § 26 et 27 sq. Dem. Aristrcr. § 111 p. 657,20. Nep. Iph. 3,2 15 cf. t. II 132,17) [*](2 μοί τις παρίστατο scripsi ex Ath μοι τίς παρίσταται P sed αι ex o corr m2 μέν τις παρίσταται edd 4 πρὸς ἑαυτὸν inserui coll p. 281,6; 322,6; 323,15; 337,10 om libri edd 5 τοῦ scripsi τοὺς Ath om P edd 7 ἔκείνων Ath edd 11 κακὸν οὐ scripsi ex Ath cum Iacobsio Lect 100 Rev 3 κακόν οὐ P κακόν. οὐ edd 19 οὕς scripsi ὧν libri edd 24 ἤκουεν scripsi ex Ath ἤκουσεν P edd)

269
τοὺς ἐκεῖ νεκρούς, ἤκουε Δήλιον καὶ τοὺς ἐκεῖ πεσόν- τας, τὸ μέγιστον, ἤκουε Σικελίαν καὶ <τὰς> μυριάδας, αὐτὸν ἤκουε τὸν Ἑλλήσποντον καὶ τοὺς τριάκοντα τυράννους, μεθ’ οὓς Κνίδος καὶ ναυμαχία καὶ πάλιν τείχη τὰ Κόνωνος. ταῦτ’ αὐτὸν ἡγούμην ἐγὼ καὶ πεπυσμένον καὶ μεμνημένον ἐθέλειν τὴν εὐ- ημερίαν φιλίᾳ κατακλεῖσαι καὶ μὴ βούλεσθαι δευτέρᾳ πείρᾳ παραδοῦναι τὰ πεπραγμένα καὶ τοὺς πρέσβεις ἥκειν ἡμῖν διαλεξομένους τι συμβατικόν.

ὧς δὲ εἶπέ μοί τις παραστὰς Ἀθηναίων τινὰ τοὺς ἐκεῖθεν ἥκειν ἀπάξοντας, οὐκ ἐμοῦ γε, ἔφην, ζῶντος. παρελθὼν γὰρ ἀναγνώσομαι μὲν τοὺς νόμους τοὺς Σόλω- νος οἳ τὸν Ἀθηναῖον Ἀθήνησι κρίνουσιν, οὐκ ἄκριτον ἐγχειρίζουσιν ἀνομίᾳ τυράννων, δια- λέξομαι δὲ περὶ τοῦ τῆς πόλεως ἤθους, ὅτι τοῦτον μέντοι τὸν δῆμον οὐ <κατήνεγκεν> ροῦ χαλεπότης, οὐ Θηβαίων ἰσχύς, οὐ ῥώμη Λακεδαιμονίων, οὐχ ἡ πάντα κινήσασα τοῦ βαρβάρου στρατιὰ καὶ πλεύσασα μὲν διὰ γῆς, πεζεύσασα δὲ διὰ θαλάττης ἣν ἔδησεν, ἐκβα- [*](1 sq. cf. t. V 87, 14 2 Thuc. VII 75, 5 5 Xen. Hell. IV 8, 10 sq. 9 Thuc. VIII 71, 1; 91,1 15 cf. p. 288, 19; 324, 13) [*](18 cf. t. v 498, 18 sq. 19 cf. p. 228,7 et ad t. V 477 10 sq. Isocr. paneg. § 89 p. 58 e 20 Her. VII 35) [*](1 Δήλιον scripsi cum Gasda δῆλον libri edd 2 τὰς in- serui auctore Gasda om libri edd 4 ναυμαχίαι Ath 7 κατακλεῖσθαι Ath 9 τί Ρ edd 10 μοι τίς Ρ Mor | τῶν coni Mor 12 τοὺς scripsi cum Iacobsio Lect 100 Rev 3 coll p. 283, 3; t. II 553,11 τοῦ libri edd 16 κατήνεγκε inserui coll p. 268,23; t. II 27,2 om libri edd 17 οὐ(1) scripsi οὐδὲ libri edd 19 πλεύσασα scripsi cum Iacobsio Add 354 Lect 101 Rev 3 et Cobeto Coll 286 πεζεύσασα libri edd 20 πλεύ- σασα Ath cf. Iacobs Anth Pal III 592 | ἔδειξεν Ρ et γρ in marg Mor ἐνίκησε vel δέδμηκε coni Iacobs Lect 101, ἐνίκησεν vel ἥττησεν Rev 3)

270
λοῦσα δὲ καὶ πόλεως καὶ χώρας τοὺς Ἀθηναί- ους τοῦ μηδὲν ἀνάξιον ὑπομεῖναι δόξης. καὶ ταῦτα ᾔδει καλῶς ὁ τούτου πρόγονος Ἀλέξαν- δρος ὅς τοσοῦτον ἀπέσχε τοῦ λαβεῖν τι παρ’ [*](R IV 243) ὑμῶν ὥστε φέρων τὰς μεγάλας βασιλέως | δωρεὰς μόλις ἐσώζετο.

τοιούτοις καὶ πολλοῖς ἑτέροις διενοούμην λόγοις τῷ κινδυνεύοντι συνειπεῖν, ᾤμην γὰρ ὁ μάταιος ἐγὼ τὸ κακὸν ἐφ’ ἕτερον φέρεσθαι. καίτοι μ’ ἐχρῆν εὐθὺς ἀκούσαντα τί ποτ’ ἔσθ’ ὃ ζητοῦντες ἥκουσιν ἐμαυτὸν ἐλπίσαι. πολλὰ γὰρ ἦν τὰ ποιοῦντα ταύτην τὴν ἐλπίδα, πόλεμος ῥήτορος καὶ τυράννου, μακροὶ λόγοι καὶ λυπηροί, ψηφίσματα μαχό- μένα ταῖς ἐπιβουλαῖς, πρεσβεῖαι πολλαί, χρυσίον ὑπερ- οφθέν, τῶν εἰληφότων κρίσεις, δημηγορίαι δῆμον ἀργοῦντα ἐπεγείρουσαι.

πῶς οὖν <ἂν> ἐμὲ ἐκεῖνος ἐπ’ ἄλλον ἧκε; τί δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν; εἶπον οἶ πρέσβεις πρὸς ὑμᾶς· ἥκομεν, ὦ ἄνδρες Ἀθη- ναῖοι, Δημοσθένην τὸν ἐχθρὸν τοῦ Φιλίππου ληψόμενοι παρ’ ὑμῶν. δότε. ταῦτ’ ἀκούσας ἐγὼ τοὺς μὲν λόγους οἶς ἂν ἄλλον ἔσωζον ἀφθόνους ὄντας <χαίρειν> εἴων φορτικὸν ἡγούμενος ὑπὲρ ἐμαυτοῦ [*](1 cf. t. V 477, 6 2 cf. p. 207,4 4 cf. p. 208, 10 sq. Her. VIII 143; Lyc. Leocr. § 71 10 cf. t. II 32, 6; t. IV 259, 8 R) [*](15 cf. t. IV 255, 10; 298, 12 R 16 cf. p. 214,6) [*](2 καὶ ante τοῦ libri edd delevi auctore Cobeto coll. t. II 286,2; 551,23; IV 163,15; V 16, 3 ὑπὲρ coni Iacobs, καίτοι Mor qui simul adnotat: „Hic lacuna est in Graecis“ etiam cogitaverunt Sintenis et Gasda 3 ᾔδει scripsi cum Co- beto ᾔδη Ath Mor ἤδη Ρ Re 15 ἀργοῦντα scripsi ἀερ- γοῦντα libri edd | ἂν inserui cum Gasda om libri edd 16 καὶ τί δεῖ πολλὰ λέγειν; coni Gasda at cf. p. 214,6 20 τοὺς μὲν λόγους scripsi auctoribus Iacobsio Lect 101 Rev 3 et Gasda τοῖς μὲν λόγοις libri edd 21 χαίρειν inserui cum Gasda om libri edd | με delendum censet Iacobs Leet 101 Rev 3)

271
λέγειν, σιγῇ δ’ ἐκαθήμην ἀναμένων ὅ τι τῷ δήμῳ δόξοι νομίζων ἐξεῖναι πρεπούσας ἐλευθέροις ποιεῖσθαι τὰς ἀποκρίσεις. πῶς οὖν ὑμεῖς; ὦ Χαιρώνεια, πονηρὸν χωρίον, ὡς γενναῖόν τε δῆμον καὶ δεινὸν ἀκαιρίας ἐνεγκεῖν ἐθορύβησας; τῆς ἐκεῖ δυστυχίας ἦν καὶ τὰ 5 νῦν. ᾐτήσατε πέντε ἡμέρας εἰς βουλήν. καὶ οἱ Μακε- δόνες μόλις μέν, ἐπένευσαν δέ.

10. Ἀλλ’, ὦ βέλτιστοι πρέσβεων, οὐδὲν δεῖ διατρι- βῆς οὐδὲ δεῖται τοιαύτης ὁ δῆμος χάριτος. οὐκ ἐῶ τοσοῦτον αὐτοὺς κατατρίφαι χρόνον. τήμερον τό γε ἐμὸν ἀναστρέψατε μέρος. οὗτοι μὲν γὰρ παρ’ ὑμῶν πέντε ᾔτησαν ἡμέρας, ἐγὼ <δὲ> παρ’ ὑμῶν νόμος δ’ ἐστὶ παρ’ ἡμῖν τὸν οὐ βουλόμενον ζῆν ἀποθνήσκειν, ὃν οὔπω λέλυκε Φίλιππος. ἕως οὖν κρα- τεῖ, τοῦδε τῆς βοηθείας ἀπολαύσω.

τοῖς ἀνίατόν τι νοσοῦσι, φησί, τὴν ἐπὶ τὸν νόμον εἶναι κατα- φυγὴν καὶ τοῖς τέκνα ἀποβαλοῦσιν ἢ τὴν οὐ- σίαν ἤ τι τοιοῦτον ἕτερον πεπονθόσιν. εἰ δὲ ὁ δῆμος δεῖται μακροτέρας περὶ σοῦ βουλῆς, πῶς τοῦτ’ ἄξιον θανάτου; τοῖς ἰδιώταις τις ταῦτα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λεγέτω, ὧν αἱ τύχαι τοῖς ἰδίοις κρί- νονται πράγμασι. ῥήτορα δὲ καὶ τοῦτον Δημοσθένην τὸν ζηλωτὴν Ἀριστείδου καὶ Νικίου καὶ Περικλέους μὴ [*](7 Plat. Lys. p. 222 B; Prot. p. 360 D 11 cf. t. V 486, 13) [*](13 cf. t. Y 551, 14 23 cf. p. 89, 15; 327, 9) [*](4 πῶς (vel οὕτως) coni Iacobs Lect 101 Rev 3 10 num κατατρῖφαι? at cf. ad t. IV 125, 9 11 ἀναστρέψατε Ρ sed σ inser ἀνατρέφατε Ath | ὑμῖν Ath 12 δὲ inserui om libri edd 14 οὖν κρατεῖ scripsi cum Gasda οὐ κρατῇ Hbri edd ἂν οὑν κρατῇ Iacobs Add 192 Lect 101 Rev 3 οὖν κρατὶ) Anth Pal III 741 15 ἀπολαύσεις Ath 18 ἢ τί Ρ 20 τις inserui e Ρ om Ath edd 23 ζηλωτὴν reposui e libris cum Iacobsio Rev 3 et Sinteni ζηλωτὸν edd)

272
πρὸς τὸ σῶμα καὶ τὴν οὐσίαν βλέπων ἐξέταζε.

οὐ [*](R IV 244) γὰρ | τούτων ἐπιμελούμενος οὐδ’ ὑπὲρ τούτων εὐχόμενος διαγέγονα τοῖς θεοῖς, ἀλλ’ ἀπολέσθαι μὲν τὸν ἐπίορκον Φίλιππον, ὃ πάντως ἱστᾶι, κἂν ἀποθάνῃ Δημοσθένης, τὸν δῆμον δὲ εἰς ὕψος ἆραι τῶν Ἀθη- ναίων μάχαις καὶ νίκαις καὶ τροπαίοις οὐδὲν ἐλάττοσι τῶν θαυμαστῶν ἐκείνων ὧν τὸ μὲν ἔστηκε παρ’ ἡμῖν Μαραθῶνι, τὸ δὲ Πλαταιᾶσι, τὰ δὲ ἐν ταῖς πλησίον ταυταισὶ νήσοις, Εὐβοίᾳ καὶ Σαλαμῖνι.