Declamatio 12

τί δὲ τὴν Ταυρέου παλαίστραν καταλιπὼν | καὶ τὸ πολὺ τῶν [*](RIV 188) ἐραστῶν σύνταγμα ἥκεις εἰς ἐρημίαν οὗ μηδείς σε ὄψεται; τί δ’ ἐραστόν σοι παρ’ ἐμοί; τί δέ σε ἤγαγεν ἐνταυθοῖ, πρὸς θεῶν; οὐ γὰρ παῖδας Δωριεῖς ἢ παρθένους ἐξ Ἰωνίας ἢ πολὺν ἄκρα- τον εὑρήσεις παρ’ ἐμοί. τί οὖν ἐνοχλεῖς δωρεὰν Τίμωνα; τί δὲ τὸν ἐμὸν τρόπον ἐκφέρεις εἰς τοὺς πολλούς; τί δ’ ἐξορχῇ τὸν ἡμέτερον βίον; οὐκ ἀρκεῖ τὰ μυστήρια;

24. Ταῦτα βοήσας καὶ διαρραγείς, ὡς ἀπηλλάττετο τὸ μειράκιον, μετοικίζεσθαι διενοούμην καὶ τὴν ἀποι- κίαν πορρωτάτω στέλλειν τῆς ἐρημίας. ὁ δ’ ἐγγύθεν ἐφειστήκει πάλιν καιρὸν ἀναχωρήσεως οὐκ ἐνδιδούς. πολλὰς ἐφόδους ἤνεγκα, πολλὰς Ἀλκιβιάδου προσβολὰς ἀπεωσάμην. τὸ τελευταῖον δὲ μεγάλῳ τινὶ μηχανήματι τοῦ κάλλους κατασεισθεὶς κατηνέχθην. καὶ τρόπαιον καθ’ ἡμῶν ἔστησεν Ἀλκιβιάδης καὶ τὸν ἐμὸν ἤλεγξε [*](1 Her. VII 34 et 55 3 cf. t. II 303, 10. Luc. paras. ἡ 43. Plat. Charm. p. 163 A 5 cf. p. 556, 14. Luc. Tim. ’ξ 58 8 Strab. X 483 sq. | cf. p. 550,1. Ar. eq. 105 11 Luc. salt. § 15. pisc. § 33. Alciphr. ep. m 72 12 cf. decl. Alcib. élanges Graux p. 634 sq. 13 cf. p. 558,11. Ar. eccl. 803 I ἀπ’ ἐναντίον Ma ἀπεναντίων Οἶ’ 3 τῆς ante τοιαύτης D | Ταυρέου scripsi e Cr sed scriptura parum certa, HD et γρ in marg Mor cum Gasda ταυραίου Β sed αἰ corr, VaMa Γέ edd cf. ad t. II 303, 10 et infra p. 561, 14 5 οὖ scripsi οἷ HDBCl edd sed „malim οὖ Re scriptura in Cr parum certa rj VaMa 10 τίμωνι Va | ἐμὸν Ma sed ἑ in ras m 3) [*](11 δὲ Η 13 voce ὧς rursus inc La fol 100 15 ὃ ὅ VaMaCl 16 καὶ ante καιρὸν Β 20 ἔστησε καθ’ ἡμῶν D | ἀλκιβιάδου La | ἤλεγξεν ἁ)

τίς κακοδαιμονέστερος Τίμωνος ἕτερος ἂν γένοιτο; βοῶν, ὦ κακὴ κεφαλή, λοιδορού- μενος, μισάνθρωπος ὤν, ἀπελαύνων τοῖς λίθοις, μισῶν καὶ μέχρι ῥήματος Ἀλκιβιάδην τὸν ἔρωτα ἐδέξω καὶ πρὸς ἀνθρώπους ἐσπείσω καὶ πρὸς τὰ χείριστα ηὐτο- μόλησας ἀπὸ τῆς γενναίας ἐκείνης τάξεως τοῦ βίου.

μαίνομαι καὶ παραπαίω, νὴ τοὺς θεούς, καὶ τὰ παρόντα ὄναρ εἶναι δοκεῖ. ἄνθρωπόν τινα ἀγαπῶ; στέρ- ’γὼ δέ τινα ταύτης ὄντα τῆς προσηγορίας; ἀλλ’ οὐχ οὕτω ταῦτ’ ἔχει. οὐκ ἔστιν Ἀλκιβιάδης Ἀθηναῖος οὐδ’ ἄνθρωπος, μὴ τοῦτο ὑπολάβητε, θεῖον δέ τι φάντασμα ἐξ οὐρανόθεν ἧκον ἐν ἡμῖν πλανᾶται καὶ κάλλους τις ἀρχέτυπος εἰκὼν ἐν τοιούτῳ φαίνεται τῷ σχήματι. πάλιν ἐπιδημία θεῶν, πάλιν ἐπιφοίτησις εἰς τὴν Ἀττι- κὴν τῶν κρειττόνων. Ἀπόλλων τις ἕτερος ἐκ Δήλου [*](6 cf. p. 552, 16. Dem. fals. leg. p. 442, 4. Ar. Ach. 285) [*](8 cf. p. 537, 19 16 11. θ’ 19 et 21; ῥ’ 548 17 cf. t. III 99, 3 sq. Plut. Alc. 1) [*](2 δὲ om HLaD et γρ in marg Mor 4 ἤχθη D Q ἂν γένοιτο scripsi ex HLaD et γρ in marg Mor scriptura in Cr parum certa γέγονε B VaMaCl edd | βοῶν ora Β 8 προσρή- ματος Va | ἀλκιβιάδου D 9 ἐσπείσω Va sed σ’ inser m 2 10 punctum post βίου posui colon La signum interrogationis reliqui libri edd 12 εἷναι om D | δοκῶ D et γρ in marg Mor I τινα scripsi cum Gasda τινὰ VaMaCl τίνα HLaDB edd I ἀγαπῶ scripsi ἄγω libri edd ἄγαμαι lacobs Lect 97 13 δέ τινα scripsi e MaCl cum Gasda δὲ τίνα reliqui libri edd) [*](14 ἀλλ’ ante οὐκ D et γρ in marg Mor | οὐδὲ Β 15 ὑπο- λάβοιτε Ma | δ’ ἔτι La 16 ἐξ om Β | ὑμῖν D 17 τούτῳ D et γρ in marg Mor 19 τίς LaVaCl)