Declamatio 12

Διόνυσός τις [*](RIV 189) οὗτος δεύτερος ἐκ Θηβῶν εἰς τὴν Ἀττικὴν κωμάζει πλεῖστα φέρων τῆς θείας φύσεως γνωρίσματα καὶ τῆς πρὸς τὸν θεὸν ὁμοιότητος. κόμαι μὲν αὐτῷ τοῖς κρο- τάφοις ἐπισείονται Βακχικαὶ τοῖς στεφάνοις ἤδη καὶ τοῖς ἄνθεσι πρὸς κόσμον ἀνθοῦσαι, ὀφθαλμοὶ δ’ ἀφιᾶσι βολὰς ταῖς ἡλίου μαρμαρυγαῖς ἁμιλλωμένας γαῦρον ἤδη καὶ προσηνὲς ὁρῶντες, καταλάμπονται δὲ παρειαὶ ταῖς γλήναις αὐτῷ, τὸ δ’ ἐρύθημα τοῦ προσ- ώπου τῷ τῶν λαμπάδων ἀνταστράπτει πυρί, γέλως δὲ τοῖς χείλεσιν ἐπανθεῖ. χορεύει δ’ ἴσα τῷ θεῷ δι- άδετος μὲν ταινίαις καὶ τοῖς στεφάνοις τὰς κόμας, πο- δήρει δὲ ἀστράπτων χιτῶνι καὶ καταπάστοις ἁλουρ- [*](5 Callistr. stat. 6 p. 428, 21 ed. Kayser 6 Meleag. Anth. Pal. V 143, 2 13 Ar. Eq. 968) [*](1 ἀφικνεῖται Va sed ἀφῖκται in marg | διόνυσος La sed ’ς e ’ν corr s i τίς VaCl 2 δεύτερος inserui e DBMaCl δεύτε- ρον HLa scriptura in Cr parum certa om Va edd 3 τὰ ante γνωρίσματα LaD 4 τοὺς θεοὺς D | ἔκφρασις ἀλκιβιάδου in marg Va 3 Ma2 5 ἐπισείονται — στεφάνοις in marg Cl 2 6 „malim κῶμον“ Re cui obloquitur lacobs Add 233 Anth Pal III 82 Philostr. 702 | δὲ edd 7 ταῖς e τἀς corr La s | ἁμιλλω- μένας scripsi, ut coni Re ἁμιλλωμένας Οἶ’ ἁμιλλώμεναι HMa sed in hoc ' et αἰ in ras m 3 ἁμιλλώμενοι La ἁμιλλώμενοι Β Va edd scriptura in C parum certa 8 αὐχένα ante γαῦρον libri sed scriptura in C parum certa, μεγάλαυχον ἤδη καὶ edd delere quam in αὐγῆ mutare malui | ἤδη inserui e libris om edd | ὁρῶν- τες Ma sed ἐς in ras m 3 in ras om D 9 τὸ δ’ — 11 ἐπανθεῖ citat Plan fol 105 v, — 10 τῷ in marg Οἶ’· 10 ἀνταστράπτει scripsi ex HLaVaMaCl sed in hoc α(2) ex ι corr m 2 scriptura in Cr parum certa ἀντιστράπτει edd ἀπ· στράπτει D ἀπαστρά- πτει B 11 δ’ ἑ edd | ἶσα VaMaCl | τῷ om D) | διάδετος La sed δ(2) in ras f 12 μὲν La sed ’ν in ras f | ταινίαις La sed ’ν in ras p 13 δὲ om La καὶ Re | καταπάστοις Ma sed κατα- στράπτοις suprascr m 3 καταπάτοις Β | ἁλουργήμασιν HVaMaCl (cf. t. 1122,8; 320,3; IV 224, 9) ἁλουργίσιν D γρ ἁλουργίδι in marg Mor)

ὁ δὲ καὶ τοὺς κόλακας ἀντὶ τῶν Σατύρων ἔχει καὶ τὸν αὐλὸν ἐπάγεται πρὸς τὸν θίασον καὶ τὴν σύριγγα τὴν Πανικήν, καὶ γυναῖκες ἀντὶ τῶν Βακχῶν αὐτῷ πρὸς τὴν χορείαν ἀρκοῦσιν, ὁ δὲ εὐδαίμων Σει- ληνὸς ὁ τὸν Διόνυσον πολλάκις ὑπὸ τῷ τρίβωνι πε- ριπτυξάμενος παρακολουθεῖ κωμάζων ὁ σοφὸς Σωκρά- της. πολὺς δὲ καὶ πανταχοῦ τῆς Ἑλλάδος ὁ θεός. καὶ τὸν Ὀλύμπιον δὲ καὶ] οὗτος εὐτυχεῖ πρὸς γένους καὶ πολιτειῶν, ὥσπερ φασὶ πρότερον τὸν θεὸν τὸν μυστι- κὸν βακχεύοντα καὶ δᾳδουχοῦντα καὶ τὰς ἐξ ’Ανακτό- ρου λαμπάδας αἰωροῦντα. ἀλλ’ οὐ θεός, ἀλλ’ ἄνθρω- πος Ἀλκιβιάδης. ἀλλ’ ’Αλκιβιάδης. ἀλλ’ ἐξ Ἱππονίκου καὶ τῆς μεγάλης οἰκίας καὶ Μεγακλέα καὶ Κλεινίαν καὶ τὸ πρὸς μητρὸς Περικλέα καὶ τὴν Δεινομάχην αὐχῶν.

29. Τί οὖν; βούλομαι ἀποθανεῖν. ἐρῶ δικαιότερον ἔρωτα πρέποντα | ἐμαυτῷ. τοῦ μὲν γὰρ Κλεινίου [*](RIV 190) παιδὸς διὰ τὴν συμφορὰν ἐρῶ, τοῦ θανάτου δὲ διὰ τὸν τρόπον. εἰ γὰρ καὶ ἱπποτρόφος Ἀλκιβιάδης καὶ τὸν κότινον ταῖς ἱππικαῖς πολλάκις νίκαις ἀναδησάμε- νος καὶ ῥήτωρ ἄριστος καὶ δημαγωγὸς καὶ στρατηγὸς παρευδοκιμῶν ἤδη καὶ τὸν Νικίαν καὶ μείζω Περικλέ- ους ἀξιῶν φρονεῖν καὶ τὸν Ὀλύμπιον δεύτερον ἀπο- φαίνων τῷ μεγέθει τῶν ἐγχειρημάτων καὶ κάλλιστος ὑπὲρ τὸν Νιρέα καὶ τὸν ἐκ Θετταλίας ἐκεῖνον ὅν Ὅμηρος εἰς ὥραν τὰ πρῶτα ἐπαινεῖ, ἀλλ’ ἄνθρωπος Ἀλκιβιάδης, ὦ κακόδαιμον Τίμων, δυσμενὴς ἐκ προσ- ηγορίας. σὺ δ’ ἐξέστηκας καὶ μελαγχολᾷς· δεῖ σοι κωνείου.

καταφεύγω δὴ πρὸς τὸν νόμον ὅς τοῖς βουλομένοις ἀποθνήσκειν δίδωσι ῥᾳστώνην. καὶ τοῖς λίθοις ἤδη βάλλεσθαι ὑφ’ ὑμῶν ἀξιῶ. δυστυχῶ δὲ θανάτου καὶ προσαγγελίας ἄξια καὶ πάντων δικαιότερός <εἰμι> x ἀπολαύειν τούτου τοῦ νόμου ὃν πάντων [*](4 Isocr. big. c. 14. Dem. Mid. ’ξ 145 5 Plut. Alc. 16. Athen. XII p. 034 D. Paus. I 22,6 | Choric. Milt. ’ξ 73 p. 13, 14 6 Isocr. big. c. 16 10 cf. p. 654, 9 11 II. β 674 12 cf. ad p. 637, 19. Dem. p. 72, 1 13 cf. p. 535, 17 16 Auson. id. 15. cf. Picco- lomini 1. 1. p. 60 et supra p. 529 not. 2) [*](1 signum interrogationis post οὖν inserui, post ἀποθανεῖν quod habent edd delevi | ἔρωι· La | voce δικαιότερον des Cr fol 47 r) [*](2 „malim ἔρωτα <ἔρωτα σ μᾶλλον> s πρέποντα ἐμοί“ Re om Η | ἀλλ’ ante ἀλκιβιάδης Β 5 τὸ ταῖς ἱππικαῖς scripsi e VaMa τῆς ἱππικῆς HLaBCl sed in hoc in τοῖς ἱππικοῖς corr, edd | νίκης D et coni lacobs Lect 97 8 φρονεῖν ἀξιῶν D 9 ἐγχειρημάτων reposui e libris ἐπιχειρημάτων edd 11 ὄναρ H | ταπρῶτα VaMa 16 ῥᾳστώνην HJDBVaMaCl edd | τοῖς om DB 16 ὑφ’ scripsi ex HLaDVa ἀφ’ BMaCl edd δυστυχοῦς Η 17 προσαγγελίας Va sed αγγελι in ras et γρ προσαγγελίας in marg m 2 | δικαιότατος Gasda | εἰμι inserui om libri edd 18 ὃν — 552, 1 ὅτι om Β)

31. Εἶεν· ἀλλ’ ἀντιλαμβάνεταί τις συκοφάντης τῆς σωτηρίας τῆς ἐμῆς καὶ τί πέπονθας θανάτου ἄξιον ἐρωτᾷ καὶ τὸν νόμον ἐφ’ ἑτέροις κεῖσθαί φησιν ἀτυχή- μασιν. εἶτα οὐκ εἰκότως μισάνθρωπος ἐγενόμην; εἶτ’ οὐ δικαίως ἀποθνήσκειν βούλομαι καὶ τῆς μετ’ ἀν- θρώπων ἀπαλλᾴττεσθαι κοινωνίας; βασκαίνεις ἀποθα- νεῖν βουλομένῳ; φθονεῖς μοι τοῦ θανάτου; μὴ γὰρ στέφανον ἢ δωρεὰν αἰτῶ παρὰ τοῦ δήμου; μὴ γὰρ σιτήσεως ἢ τιμῆς τινος βούλομαι τυχεῖν; σὺ δὲ ἀπό- θνησκε παρελθὼν καὶ συνήγορον ἔξεις Τίμωνα, καὶ τὸ κώνειον εἰ βούλει παρ’ ἐμοῦ λαμβάνειν καὶ δήμιον ἐπιγράφεσθαι Τίμωνα, διακονεῖν ἀντὶ παντὸς ἔσται [*](RIV 191) μοι.