Declamatio 11

ὁ μὲν οὖν διεκώλυε τοῦ παιδὸς φειδόμενος, ἐγὼ δὲ αὐτῷ τούτῳ μᾶλλον παρεκαλούμην, [*](13 Her. VI 136. Corn. Nep. Milt. 7, 6 1 μὲν L sed ’ν add m 2, Mor 3 ἡμᾶς Vi 4 ἡμῖν L sed ἠμ’ in ras m 2 ὑμῖν Lau 5 ὅτι Vi 7 δακρύοντι om Mor num <οὐ> σ δακρύοντι? 9 τὰς ante χάριτας 10 περὶ Vi 11 ἀπορῶν Vi 12 ἐπαμύνοιμι scripsi e ViB Lau ἐπαμύναιμι L sed αἰ in ras m 2, Ι edd | (1 et 2) περὶ Vi) [*](14 τοὐμοῦ reposui e ViBL τοῦ μου ILau edd τοῦ ἐμοῦ Gasda 15 ἔμοιγε scripsi auctore Re ἐμοὶ δὲ libri edd | et 16 πεπρᾶσθαι scripsi e Vi πεπρᾶσθαι reliqui libri edd 16 καὶ τί coni Gasda 17 ἂν om Mor 18 τε scripsi γε libri edd 21 μὲν οὖν] δὲ Β)

8. Ἀλλ’ οὐ κατὰ τὸν νόμον τοῦτο, φησί, λε- λύσθαι μὲν ὅν οὐ δεῖ, δεδέσθαι δὲ ὅν οὐ χρή. ὢ τῆς δυστυχίας τοῦ πατρός. ἔτι φθονεῖται καὶ οὐκ ἐνέπλησε τοὺς δυσκόλως πρὸς αὐτὸν ἔχοντας τοσοῦτο πλῆθος κακῶν. καίτοι πρός γε τοὺς πταίσαντας καὶ τοὺς ἄγαν δυσμενεῖς αἱ συμφοραὶ διαλλάττουσιν. ὥστε ἔγωγε τοὺς τότε κατηγόρους ᾷμην ευρησειν συνηγόρους τήμερον, οἱ δ’ οὐχ ἱκανὸν νομίζουσιν, ὧς ἔστιν ἰδεῖν, εἰ μὴ καὶ γεύσαιντο τοῦ σώματος.

διὰ τί; οὐκ ἔστιν ἐκεῖνος Μιλτιάδης ὁ πέμπων εἰς Σπάρτην τὸν Φιλιπ- πίδην οὐδ’ ὁ καλῶν Λακεδαιμονίους οὐδ’ ὁ μελλόν- των τρέχων οὐδ’ ὁ μυρίους ἄγων ἐπὶ τὰς πεντήκοντα μυριάδας οὐδ’ ὁ πείθων μηδὲν τῶν δεινῶν δεδιέναι οὐδ’ ὁ τοῖς κατηρκόσιν ὧς ἁρπασομένοις τὴν πόλιν [*](4 Plat. Prot. p. 310 E 15 Her. VI 105 16 Corn. Nep. Milt. 5, 1 17 cf. p. 502, 19) [*](1 πρὸς Vi Re | comma post προνοίᾳ posui e Μο cum Sinteni colon Vi om reliqui libri edd 2 νικᾶν corruptum censet Gasda 3 γινέσθω scripsi, ut γιγνέσθω vel γενέσθω coni Gasda διδόσθω libri edd 4 αἷς scripsi ἃς libri edd | ὧς in ras ὒ om BLau | ἐντευξόμενος scripsi e BLau τευξόμενος ViLI edd 5 ἧκον scripsi e BLau ἥκω I et in ras ὒ edd εἶδον Vi 6 ἀλλ’ Jet inser om ViBLau | τοῦτον Β 7 οὐ(1) om ViBLau delendum censet Re qui ἔδει δεδέσθαι, δεδέσθαι δὲ coni 9 τοσοῦτον Vi Re 11 δυσφοραὶ Vi 13 οἱ δ’ om Vi 14 γεύσονται Vi ,,quod verum videtur“ s Iacobs Lect 111 cf. p. 516, 19 et ad t. 17 218, 1 15 φιλιππίδην L sed δὴν in ras m 2 18 καλῶν Vi 19 κατηρτηκόσιν L sed L eras, Lau | ἁρπασαμένοις Vi ἀναρπασομένοις Cobet Mnem. N. S. III 151 cf. t. II 165, 5)

ὁ γὰρ | νόμος, φησίν, ὁ ἀδικηθήσεται λυομένου. ποῖος; εἰ μὲν γὰρ ἕτερός τις ἔγραφε· λελύσθω μὲν Μιλτιάδης, δεδέσθω δὲ Κίμων, εἴτε βούλεται εἴτε μή, καλῶς ἂν ἠγανά- κτεις ὡς ἐπ’ ἀδίκοις καὶ δεινοῖς καὶ δημοκρατίας ἀλλο- τρίοις· εἰ δὲ ἐμαυτὸν τῷ δεσμῷ δίδωμι καὶ δέομαι καὶ ἱκετεύω δεθῆναι καὶ τὸ δυστυχὲς τοῦτο καὶ πικρὸν κέρδος ἐμοί, τίς ἐνταῦθα παραβαίνεται νόμος;

οὐδὲ γὰρ αὖ τοῦτ’ ἔστιν εἰπεῖν ὧς ὁ πατὴρ ἐπέταξέ μοι καὶ ἃ φεύγω τῇ γνώμη, ταῦτ’ αἰδούμενος φέρω. οὐ γὰρ Μιλτιάδου γε ταῦτα ἐπιτάγματα, μὰ τοὺς θεούς, οὐ μὰ τὴν Δήμητρα τὴν ἡμῖν δυσμενῆ. ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ καὶ συμφορὰν ἑτέραν οὐ μείω τῆς προτέρας τοῦτο ἐκεῖνος ἡγήσεσθαι, εἰ ὃν ὧς ἡγησόμενον ὑμῶν καὶ πρὸς ἑαυτὸν ἁμιλλησόμενον ἔτρεφε, τοῦτον ἐν δεσμοῖς θεάσαιτο. ἔστιν οὖν ἅπαν τοῦτ’ ἐμόν. οὐδένα ἀδικῶ τῶν νόμων.