Declamatio 5

Libanius

Libanius, Declamatio 5, Libanii Opera, Vol V, Declamationes I-XII, Teubner, Foerster, 1909

ἀλλ’, οἶμαι, τῷ μηδεμίαν ἐπι- στροφὴν πεποιῆσθαι μηδ’ ἐνδείξασθαι τοῦθ’ ὅτι οὐ χαίρων ὑβριεῖ, παρέσχον ἐπ’ ἐξουσίας τολμῆσαι. καὶ μηδεὶς εἴπῃ· βασιλεὺς γὰρ <ὁ> ἄνθρωπος καὶ κύριος τῶν ὅλων. πρῶτον μὲν γὰρ ἅπας βασιλεὺς ἐν τοῖς ὑπηκόοις ἰσχύει καὶ πρὸς τὴν τούτων γνώμην τἀκείνου φέρεται καὶ κρατεῖ καὶ καθῄρηται, καὶ δέ- δοικε καὶ θαρρεῖ καὶ τοῦτο ἔστιν ὅ τι ἂν τοῖς ἀρχο- μένοις δοκῇ. οὐ γὰρ ἑνὶ σώματι καὶ ψυχῇ μιᾷ κρατεῖ τοσοῦτον πλῆθος, ἀλλὰ τῇ τῶν πολλῶν βουλήσει τὸ [*](9 Dem. p. 439, 14 10 Plat. Gorg. p. 510 D) [*](1 τοῖς om Ma Ι εἶχεν — ὕβρις in marg V 2 Lay om Η et Wolf probante Re | δὲ HVLaVi 2 προσεῖχον Can Ι ἄλλων Ma | γε post τῶν edd delevi 3 ὡς inserui ex HVLaVi Ma om LaurCan edd ὡσαληθῶς Β | ἀληθῶς om Laur γινομένοις Laur 4 ἂν(1) inser Ma 3 om Can 5 καὶ ante εἰ Can, post εἰ Vi 6 εἶχε συναγωνιστήν MaLaur | τοὺς Ma sed γρ αὐτοὺς suprascr m 3 αὐτοὺς Vi 8 γέλως] οὐδὲν ὑγιὲς Vi Ι τὸ LaurCan | μὴ δὲ μίαν HLaCan 9 μὴ δ’ HLa ViMa μηδὲ Can Mor 10 χαίρων scripsi auctore Re χαιρόν- των libri edd | ἐπεξουσίας Ma, sed in ἐπ’ ἐξουσίας corr m 3 11 ὁ inserui om libri edd | ἅνθρωπος Sintenis | ἐστι post ἄν- θρωπος inser Lay 15 δέδοικε Ma sed ε(1) in ras m 2 | τοῦτο ἔστιν scripsi τοῦτο ἐστιν Ma sed ` ex ’ et o ex ω corr m 3 τοῦτ’ ἐστὶν Laur τοῦτό ἐστιν reliqui libri edd | ὅ τι scripsi cum Laur ὅτι reliqui libri edd 16 δοκῆ reposui ex HVLaViMaLaurCan δοκεῖB edd | καὶ ante σώματι Vi | μιᾷ ψυχὴ Ma | κρατεῖ om Laur 17 τοσούτων MaBLaur τοσούτου Can Ι τὸ ante πλῆθος La MaB | πλήθους Can | ἄρχει post πλῆθος Laur | γὰρ post ἀλλὰ Laur)

353
σχῆμα λαμβάνει. καὶ τῶν αὐτῶν δήπου δοῦναί τε καὶ πάλιν ἀφελέσθαι καὶ παρασχεῖν καὶ μηκέτ’ ἐᾶν ἔχειν.

τῷ μὲν οὖν δοκεῖν ἐκ τῆς ἐκείνου γνώμης τὰ τῶν ἀρχομένων ἤρτηται, τὸ δὲ ἀληθὲς ἐν τῇ τούτων τἀκεί- νου κεῖται, κἂν τούτοις ἀπειθεῖν παραστῇ, τό γε ἐπι- τάξον οὐκ ἔσται. εἰ γὰρ Μυκηναῖοι σφᾶς αὐτοὺς ἑτέρῳ προσένεμον, οὐκ ἂν ἦν εὐθὺς ἰδιώτης Ἀγαμέμνων; ἢ τὸν μὲν Ἀτρέα μετὰ τὴν Εὐρυσθέως τελευτὴν τύραννον ἐξ ἰδιώτου κατέστησαν, εἰς δὲ τὸν ἐκείνου παῖδα τἀ- ναντία ποιεῖν οὐ τῆς αὐτῆς ἐξουσίας;