Oratio 64

εἰ δ’ ἀκριβολογεῖταί τις περὶ τὰ μέρη τῆς κεφαλῆς καὶ μέμφεται τὸ κομᾶν ὄπισθεν, οὐκ ἀνέξονται, μὰ τοὺς θεούς, οἱ πλεύσαντες εἰς Τροίαν ἀπ’ Εὐβοίας οὐδὲ τούτους μᾶλλον ἢ σφᾶς [*](4 Διονύσῳ θεάτρων ἐφόρῳ τρέφουσι δηλονότι τὰς κόμας ἀπὸ κοινοῦ κἀνταῦθα V 2) [*](1 Eur. Hippol. 202. 220 2 II. ψ 142. Paus. Ι 37, 3 Plat. Rep. III p. 391 Β Strab. IX p. 433 6 II. β 11; 28; 51; 65 et passim. 8 Her. VII 208, 1; 209, 2) [*](2 ἠσκήκασιν V | τί] τι Μο ἢ PaV | τούς θετταλοὺς τούς Ρα | ἐν ante τῷ MoPUM Mor del Re 3 κόμας BV et γρ in marg Ρα 4 ἀλλ’ ἢ scripsi καὶ ἄλλοι libri edd 8 κτενιζομένους Cl sed οὑς ex ας corr m 2 ἠτενιζομένους Μο Μορ qui ἠτενισμένους coni ἀγωνιζομένους Β 10 ἐξειργασ- μένους Va sed ο supra ου m 3 | ἀνδρίαν ΜοΡ sed in hoc ε inser m 2, UCl edd | ἐξέτεμνεν scripsi e PaUMaClBVVa ἐξ- έτεμεν reliqui libri edd 12 δ’ PVa Re 16 ἀέ om Β | αὐτοὺς post σφᾶς Μ et inserendum coni Re)

52. Οὐ τοίνυν ἀπὸ τῆς ἐσθῆτος ἰχῶ καταγνῶναι τοῦ βίου τῶν ὀρχηστῶν. οὔτε γὰρ τὸ χρυσὸν ἐνυφάν- θαι τῷ χιτωνίσκῳ βιάσαιτ’ ἂν εἰς αἰσχύνην τὸν τῇ φύσει κρείττονα τούτου, τοὺς γὰρ ἱερεῖς οὕτω γ’ ἂν ἑωρῶμεν ἐν τοῖς πόρνοις τεταγμένους, οὕς ἐν ταῖς πανηγύρεσιν ὁ χρυσὸς κοσμεῖ κατὰ τῶν ἐσθημάτων ἐσπαρμένος, οὔτ’ εἴ τις τὸ μέχρι τῶν σφυρῶν καθει- μένον καί τινα τοῦ λοιποῦ σχήματος εἰς τὸ γυναικεῖον ἐπικλίνειν φησί, δεῖγμα ἀναμφισβήτητον πορνείας ὁ τύπος τοῦ χιτωνίσκου.

εἰ γάρ τοσοῦτον ἴσχυε τὰ τῆς ἀμπεχόνης εἴδη καὶ τἀς μεταβολὰς ὁ τρόπος ἐκεῖθεν ἐλάμβανεν, ἕρμαιον ἂν ἣν τοὺς ἐπ’ οἰκήματος τούτους ἐνσκευάσασθαι κατὰ τὸν Ἡρακλέα καὶ τῇ λεοντῇ καὶ τῷ ῥοπάλῳ μεταστῆσαι τὸν βίον. ἀλλ’ οὐκ ἔστιν, ὥσπερ οὐδὲ τὸν οἰκέτην ἀμεῖψαι τὴν τύχην, [*](1 ΙΙ. β 542 et 536 13 Choric. apol. mim. Χ 3 14 cf. ad p. 444, 1. Plat. Crit. p. 53 D) [*](1 νομιοῦσιν Va | πνέοντες Va | „an sic dedit Libanius ἐκόμων γάρ καὶ οὖτοι? nam et hi, Abanes puta, comam ale- bant“ Re 3 τοίνυν οὐδ’ Ρ sed ὗν οὐδ’ in ras 2 litt m 2 | ἔχει Va 4 γὰρ inserui e PPaMMaClBVVa om reliqui libri edd | χρυσὸν scripsi e VVa χρυσίον reliqui libri edd) [*](5 τὴν φύσιν MaCl 6 „malim ταύτης, ut ad αἰσχύνην “ Re 9 ἐσπαρμένος Ρ sed ος in ras m 2 | οὐτ’ εἴ τις τὸ] αἰτεῖτἐστὸ Va | εἴ τι Μα sed σ add m 2, Cl 10 καἰ τινα] „num ἄλλα est “ Re 11 δεῖγμα Ρ sed γ in- ser m 2 | ἀναμφίσβητον Va 12 ἴσχυεν Va 13 τά inserui e PPaUMMaClBVVa om Μο edd sed τὸ inser coni Mor | εἰ δὴ MoUMMaClBV Mor | τὰς om Va | μεταβολάς scripsi e Ρ sed μετ in ras m 4, PaUVa διαβολὰς reliqui libri edd 14 ἐκεῖθεν ὁ τρόπος Va | ἑαμαῖον Va | ἦν inser M 3 | ἐποι- κήματος Va 15 ἀσκήσασθαι Μ 17 ἀμείψασθαι Μ)

ἐντεῦθεν ἤδη τις ἀθλητὴς μακρὰ βαίνων καὶ διά- βροχος ἐλαίῳ τῆς ἐσχάτης δυσωδίας ἀναβεβλημένος [*](R III 368) ἱμάτιον ἐν αὐτοῖς τούτοις | τοῖς ἀνδρείοις ἐσθή- μασι τὰ γυναικῶν ἔδοξε ποιεῖν. καίτοι πρὸς θεῶν τί θαυμαστόν, εἰ, ὥσπερ ἐκεῖνον οὐ κατέσχεν ὁ τρίβων ἐν τῷ σωφρονεῖν, οὕτω τοῦτον ὁ τρόπος ἐν τοιούτοις ἐσθήμασιν ἐποίησε σωφρονεῖν; οὐδὲ γὰρ οἱ τοὺς περὶ Μεγάβαζον ἀποκτείναντες ἐν Μακεδονίᾳ μετὰ τὸ δεῖ- πνον ἐκφερομένους εἰς Ἀφροδίτην ἄδικον ὑπὸ τῆς μέθης οὐδ’ οἱ τὴν ἐν Θήβαις τυραννίδα καταλύσαντες ὕστερον καὶ τὴν Λακεδαιμονίων φρουρὰν ἐκβαλόντες ἑκάτεροι γυναῖκες εἶναι δόξαντες ἀπὸ τῆς ἐσθῆτος ἤδη [*](5 ἀνδρεῖα ἐσθήματα ἤτοι ἀνδράσι πρέποντα· ἀνδρῶα δὲ οἰ- κήματα τά ἐμπεριέχοντα ἄνδρας V 2) [*](5 Arist. Eccl. 75. Xen. Mem. II 7, 5 6 Luc. Pisc. 31 10 Her. V 17 sq. 12 Xen. Hell. V 4, 4 sq. Plut. Pelop. 11.) [*](1 εἰ Μα sed in ras m 2, Va | τοῦ Ma a sed τ in ras m 2 ἐνδύηται scripsi e V ἐνδύσεται Va ἐνδύοιτο reliqui libri sed οιτο in ηται corr P 2, edd | ἢ om Va 2 παιδιᾶς Ρ sed ιᾶς ex είας corr m 2 | εἵνεκεν scripsi e BVVa ἕνεκεν reliqui libri edd 3 τίς BVa 4 δυσσεβείας Va | ἀναβεβλημένος Μα sed ς ex ι corr m 2, Cl sed ς ex ι corr 6 τούτοις om Μα οἱ | τοῖς ἀνδρείοις scripsi e Ρ sed οι (2) in ras m 4, PaUMB VVa τῆς ἀνδρείας Μο sed τῆς in marg m 2, MaCl edd 7 οὐ κατέσχεν scripsi e PaMMaClBVVa οὐκ ἐπέσχεν reliqui libri edd 8 τοῦτον Μα sed ῦτον in ras m 2 τοίνυν Cl | καὶ ante τοῦτον inser P 2 Va 2 | τοιούτοις τοῖς 9 οἱ] οὐδὲ Μ | τοὺς περὶ] περί τοὺς Μα μεγάβαζον Ma sed βα inser m 2 Μεγάβυζον Re cf. Mus. Rhen. XXXII 89 | λακε- δαιμονίᾳ Μ 12 ταῖς ante θήβαις Μο edd delevi 13 φρου- ρὰν om ΒV)

δύο τοίνυν ταῦτα πάντες ὁμολογοῦσιν ἄριστόν τἑ τῶν ἐπὶ Τροίαν ἡκόντων εἷναι τὸν Ἀχιλλέα καὶ τοῦτον αὐτὸν εἰς παρθένου δόξαν αὑτὸν καταστῆσαι τοῖς σχή- μασιν ἀφανίσαντα τὴν φύσιν. καίτοι προσῆκεν, εἰ τὰ τοιαῦτα βλάπ·τειν ἴσχυε, φαυλότατον ἐλθεῖν εἰς Τροίαν ἡγεῖσθαι τὸν Ἀχιλλέα. νῦν δὲ εἰς ἐκεῖνον τὸν τὰ παρθένων ἀνασχόμενον τὰ πάντα τοῖς Ἕλλησιν ἀνέ- κειτο καὶ οἱ πόρρω τῶν γυναικείων σχημάτων τοῦ ταῦτα ὑποδύντος ἐδέοντο, ὥσπερ τῆς Ὀδυσσέως φρονήσεως μετὰ τὴν πεπλασμένην μανίαν. οὐδὲ γὰρ ἐκείνῳ τὴν σύνεσιν ἔβλαψεν ἃ περὶ τὸ ζεῦγος ἐπλάττετο. οὕτως οὔτε βάδισις οὔτε προσωπεῖον οὔτε σχῆμα στολῆς οὔτε κουρᾶς εἶδος οὔτ’ ἄλλο τῶν ἀπάντων οὐδὲν κυριώ- τερον ἄν ποτε τῆς προαιρέσεως γένοιτο.