Oratio 62

πῶς δέ τοῦτο γέγονε; δυοῖν νῦν γε τῷ πολιτευομένῳ δεῖ, λόγων τε καὶ χρημάτων, καὶ πρότερόν γε χρημάτων. [*](3 Strategius et Albanius cf. ep. 1097.1480.450. 61 cf. Sievers ρ. 288 sq. 4 ep. 642 cf. Seeck I. I. p. i 47 sq. et 50) [*](2 τῇ πρώτῃ Ρ sed η πρωτ in ras m 2 3 τὸν μέν—6 παρέχονται citat Plan fol. 103 v 4 παρελθόντε ΡΙ sed in hoc ε(2) in ras ex ες corr m 3 | τὸν βέλτιστον Ἀγησίλαον om Plan τὸν—5 οὐδ’ in ras 12 fere litt et in marg I 3 5 ἀπολειφθέντε PI 3 6 αὐτούς scripsi αὐτούς libri Plan edd Ι παρέχονται reposui e libris παρέχοντε· Μο sed ε· in ras παρασχόντες in marg m rec Μ) Plan παρέχοντες edd cf. t. III p. i XI 9 τίς ΒΙΚ om Μο | πράγμασι Monn) [*](10 μονονοὐχ PU μόνον οὐχ ILKAth 11 αὐτῶν scripsi e PML sed in hoc 'e' corr m 2 αυτῶν U αὐτῶν reliqui libri edd Ι τοῖς ἡμετέροις λόγοις coni Re Anim 12 δείξειεν Ρ sed εν in ras m 4 δείξειν C δείξοι MU sed in hoc ι(2) eras, Ι δείξαι L sed αι in ras m 2 δείξοιάν Κ 13 „malim πολιτευ- σομένους“ Monn | πολλοὶ UILK 14 οὐ] οὐ πολλοὶ coni Re Anim)

συνέβη δὲ τοῖς μὲν οὐ μάλα δεινοῖς <λέγειν> εἶναι περιουσίας, τῶν δὲ ἐπισταμένων λέγειν ἀπεῖναι πλοῦτον καὶ οὕτω δὴ τοὺς μὲν οὐχ ἅψασθαι τῶν κοινῶν, τοὺς δὲ ἀσθενέστερον. εἰ δέ τις συνήγαγε θεῶν τὴν δύ᾿ ἐκείνων δεινότητα καὶ ἢ τούτοις τὰ χρήματα τῶν εὐπόρων ἢ ἐκείνοις τὴν τούτων ἐδεδώκει δύναμιν, πρὰς μὲν Φασγάνιον οὐκ ἂν ἁμιλληθεῖεν, φαίην ἄν, θεῖον γάρ τι τό γε ἐκείνου καὶ κρεῖττον ἀνθρωπείας φύσεως, πολλοὺς δ᾿ ἂν τῶν νῦν καλουμένων ῥητόρων μικρὸν κατηνάγκασαν φρονεῖν.

41. Ἕτερον τοίνυν ἐρωτῶσι· πῶς δ ἑ ὁ ὶ παρὰ ταῖς δίκαις συνηγορεῖν τάξαντες ἑαυτούς τοὺς ἐπ’ αὐτοὺς καταφεύγοντας οὐ πολλοὺς ἔχουσιν; ὅτι, ώ βέλτιστοι, μετὰ τοῦ λέγειν αἰσχύνεσθαι παρ’ ἐμοὶ μεμαθήκασι. διὰ τοῦτ οὐ μισθοῦνται προσαγω- γέας οὐδὲ ἁρπάζουσι τοὺς δικαζομένους οὐδὲ κολα- κεύουσι καπήλους οὐδὲ πέμπουσιν εἰς τοὺς ἀστυγείτο- ἀστυγείτονας ταπεινὰς ἐπιστολὰς οὐδὲ δουλεύουσι τοῖς τῶν \ ἀρχόντων ὑπηρέταις οὐδὲ συντίθενται πρὸς τοὺς [*](R ΠΙ 449) κήρυκας ὑπέρ τῶν ἐσομένων κερδῶν οὐδ’ ὠνοῦνται τὰς εἰσόδους παρά τῶν εἰσαγωγέων. ταυτὶ γάρ ἐστι τῆς νῦν ῥητορικῆς τὸ κράτος, βοῆσαι, ψεύσασθαι, ἐπι- ορκῆσαι, ταράξαι, θόρυβον ἐμβαλεῖν, ὑποσχέσθαι, δοῦ- δοῦναί.

ὧν οὐδὲν οἱ πὰρ· ἐμοὶ διατρίψαντες οὔτε βούλονται ποιεῖν οὔτε δύνανται μηδὲ βουληθεῖέν γέ ποτε μηδ’ αὖ δυνηθεῖεν, ω Ζεῦ, ἀλλ’ ἐφ’ ὧν εἰσι νῦν, μένοιεν βοηθοῦντες μὲν τοῖς δεομένοις καὶ παρέχοντες ἑαυτοὺς ἱκανὸν ἔρυμα, τοὺς δὲ οὐ προσιόντας μήτε ζητοῦντες μήτε θηρεύοντες.

43. ’Έτι τοίνυν ἡ τῶν δικαζόντων περί τάς εἰσπρά- ξεις ἀσχολία καὶ τὸ ταῖς μίν δίκαις ὀλίγον μέρος τῆς ἡμέρας νέμειν, τῷ δὲ τοὺς ὀφείλοντας ἄγχειν τε καὶ κατατέμνειν τὸ πλέον μήκη τε καὶ κάλλη λόγων ἐξέβαλε καὶ τὸ τοῦ ῤήτορος ὡς ἀληθῶς ἔργον ὄχλον ἀπέφηνε, κἂν διηγήσηταί τις κἂν ἐσκεμμένον τι κομίσῃ, ληρεῖν ἔδοξε καὶ τρίβειν χρόνον, τοὺς δὲ ἀμαθεῖς τουτουσὶ καὶ πολλούς καὶ τῶν ἀγοραίων οὐδὲν βελτίους καὶ νεύμασι μᾶλλον ἤ εὖφωνίᾳ περὶ ὦν εἰσέρχονται δι- δάσκοντας τούτους ἰσχυροὺς ἐποίησεν.

εἰ δὲ ἐν τοῖς ἀρχαίοις ἔθεσι μεμενήκει τὸ πρᾶγμα καὶ ὁ δικά- ζων λόγον εὖ συγκείμενον ἀπῄτει καὶ τὸν μὴ τοῦτο ποιεῖν ἔχοντα πάλιν ἔπεμπεν εἰς διδασκάλου, πάντας ἂν εἶδες τοὺς ἡμετέρους ὑπὸ τῶν βοηθεῖν δεομένων περιρρεομένους καὶ οὑκ ἀποχρῶντας τῷ πλήθει τῶν ἀξιούντων ἀμύνειν. νῦν δὲ πλεονέκτημα μίν τὸ μή δύνασθαι λέγειν, ἔγκλημα δὲ τὸ ῤητορεύειν ἱκανῶς. ἐντεῦθεν αί χελῶναι τοὺς ἵππους παρευδοκιμοῦσιν ού κατὰ τὸν Αἰσώπου μῦθον ῥᾳθυμοῦντας πονοῦσαι, ἀλλ᾿ αὐτῷ τῷ λείπεσθαι τοῦ τάχους νικῶσαι.