Oratio 34

ἀφεὶς οὖν συνάχθεσθαί μοι ῥᾳθυμίαν ἐγκαλεῖς; καὶ ὁ μὲν μων ἀνεύθυνος, ἐμὰ δὲ τὰ οὐκ ἐμά; ὥσπερ Ι ἂν [*](R II 275) εἴ τις καὶ τὸν τεθνεῶτα μέμφοιτο, ὅτι τῷ μηκέτι ζῆν καὶ τοῦ δύνασθαί τι ποιεῖν πέπαυται. ἀλλ’ εἶπεν ἄν τις ὑπὲρ τοῦ νεκροῦ τὰς Μοίρας καὶ τὰ ’κείνων καὶ ὡς ἔδει μὲν κατὰ ταῦτα τεθνάναι, παρὰ δὲ τῶν [*](1 „forte leg. ἂν ἔγνω“ Re Anim 3 μὲν μέμψασθαι Re οὐδαμοῦ Pa 6 μηδενὸς Re ἡμῖν libri Mor 7 οὐκοῦν Μοr μηδὲν Μοr sed γρ μηδενός μὴ δὲ V 9 λέγεις scripsi ex IV λέγοις reliqui libri edd 11 ἐρεῖς A sed γρ φῆίς in marg ηυ φὴς Ρ | εὐχόμην V 14 ἀλγεινῶν? 15 ἦν inser I3 16 τοῖς ἄρθροις om Mor 17 τά Ρ sed ΄ in ras m3, IV 18 συν- έχεσθαι Μο Mor 19 τὰ om Mor 20 ὅτι Ι sed τι add m3 | τὸ Μο Mor 21 δύνασθαι τί AP 22 τἀκείνων ΡΙ)

ἀλλὰ στρα- τιώτης μὲν ἐπιθυμῶν συμπλοκῆς καὶ μάχης νόσῳ πε- δηθεὶς ἐξαίφνης λυπούμενον ὁρᾷ τὸν στρατηγόν, ἀλλ’ οὐκ αἰτιώμενον, οὐδ’ ἔστιν οὐδεὶς οὕτως ἀνθρώπων ἄτοπος, ὃς ἂν ἀστρατείας διώξαι τὸν τοιοῦτον· ἐγὼ δὲ ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἀνάγκης ἐκλιπών τι τῶν εἰωθότων ἔχω τὸν γραφόμενον; καὶ τίς νοσήσας κακὸς ἔδοξεν, ὅτι νενόσηκεν; οὐδείς, πλὴν εἰ τὸ νόσημα αὐτὸς ἐφύ- τευσεν αὑτῷ. πολλαχόθεν δ’ ἂν τοῦτ’ ἀνθρώπῳ συμ- βαίη. κἀν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι πολλάκις ἑωράκαμεν ἠσθενηκότας ἀθλητὰς οὐδ’ ἀποδῦναι δυνηθέντας, οἶς παρὰ πάντων τῶν θεατῶν ἔλεος, οὐ μέμψις, ἀλλ’ οὐδ’ ἐπανελθοῦσιν οἴκαδε παρὰ τῶν οἰκείων, ἀλλ’ ἠτυχη- [*](1 δὲ Re 2 ἂν Re | ἐδέθη Mor | λῃστῶν ΙΜο | ἑλόντων om Pa | ἠτιῶ Μοr, γρ αἰτῶ in marg 3 με Ι sed ε in ras m3) [*](4 ἀγχόμενον Pa 5 ἐπιλελῆσθαι CMo Mor εἴη Mor 11 ὃ Μο ετ γρ in marg Mor ὡς Mor | ἂν inserui e V om reliqui libri edd | ἀστρατίας V 12 ὑπὸ Cobet Coll. 130 | ἐκλιπὼν τί ΡΜο 13 τῶν γραφομένων Ι sed in τὸν γραφό- μενον corr m3 | κακῶς Ι | ἔδειξεν Ι 16 αὐτῶ Μο Mor 16 ἑώρακα μὲν Μοr 17 ἀποδύναι ΙΜο 18 παρὰ πάντων τῶν θεατῶν Ρ sed τῶν inser m3, Re παρὰ πάντων A sed γρ παρὰ πάντων θεατῶν in marg, CMo sed γρ παρὰ πάντων τῶν θεατῶν παρὰ πάντων θεατῶν PaIV περὶ πάντων τῶν θεῶν τῶν Mor, quod correxit Koenius ad Greg. Cor. p. 139 ed. Lips. 1811 : θεατῶν scribere malim pro θεῶν τῶν, quod in θεωρούν- των mutabat sensu egregie perspecto piersonus Veris. ΙΙ 10 [LB. 1762] p. 258“ ad quem locum Bastius 1. 1. adnotavit: Codices Parisini confirmant“ de quo cf. p. 188 sq. | οὐδὲ C)

οὐ μὴν οὐδ’ ἐλάνθανον τὴν τῶνδε πόλιν βεβλημένος τῇ τοιαύτῃ νόσῳ, δι’ ἣν ἀνάγκη μοι κεῖ- σθαι καθ’ ἕκαστον ἔτος ἡμέρας τινὰς ἄφωνον· ἐγγύς τε γὰρ τῆς ἡμετέρας ἐκείνη καὶ πολὺ τὸ παρ’ ἑκατέρας εἰς τὴν ἑτέραν ἐρχόμενον. διὰ τί οὖν μὴ παρ’ ρους ἤλθετε σοφιστὰς οὐ νοσοῦντας; εἰ δ’ ὡς οἴσοντ·ες καὶ τοῦτο ἥκετε, τί μὴ φέρετε, ἐπειδήπερ ἥκετε, λῶν μὲν πρὸ ὑμῶν τοῦτο ἐνηνοχότων, πολλῶν δὲ νῦν, μᾶλλον δὲ πλὴν ὑμῶν ἁπάντων; ἢ σὺ μόνος συνου- σιῶν ἐραστής, ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις τοσούτοις οὖσιν ρων ἐπιθυμία;