Oratio 32

Libanius

Libanius, Oratio 32, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906

καὶ μος τοίνυν φιλίας ἐπιθυμήσας οὐκ ἦν ἀπελαύνεσθαι δίκαιος οὐδ’ εἰ τι πρότερον ἡμαρτηκὼς ἦν. πολλοὺς γὰρ εἶχεν ἐξαριθμεῖν σπονδῶν τετυχηκότας. οὐ γὰρ οἶδ’ ὅστις ἐμοῦ πλείοσιν ἀφῆκεν αἰτίας. μὴ δὴ τὸν πρὸ τῆς φιλίας λεγέτω μοι τις χρόνον, ἀλλ’ εἴ τι δυσμενείᾳ πρέπον ἐν αὐτῇ γεγένηται. τοῦτο δὲ δει- [*](4 Ηer. VIII 75. 110. Xen. Hell. VII 1,33 sq. 5 cf. Argum. ad Dem. et Aesch. or. de fals. leg. 7 II. η 299 sq. 8 II. β 769 13 cf. t. II 347, 11 14 Dem. p. 103, 15 16 cf. t. II 215,16; 360,17) [*](2 δὲ Re 8 ἀχιλλεὺς V Bong | ἐμήνιε Ι Bong 10 ἐμή- νυε V sed υ ex ι corr m2 | νῦν V 12 τῇ (2)] τῶν V | ’ κεί- νων Α 14 διηρπάζοντο Cobet Coll. 129 at cf. Dem. 1. 1, et Thuc. Ι 5, 1 15 στρατείαν Re στρατιὰν Libri Bong | τἀ- κείνων edd 16 τίς Ι 22 τίς V 23 δυσμένεια Ι)

160
κνύειν οὐκ ἔχων μὴ φθόνει τῷ κτησαμένῳ φίλον μηδὲ τὸν ταῖς ἐμαῖς συνουσίαις ἡδόμενον ὡς ἂν ἀμείνω γιγνόμενον ἔλαττον ἔχειν ἀξίου τῶν τοῦτο ποιουμένων ζημίαν μηδὲ τὸν διώκοντά με τῶν φευγόντων μηδὲ [*](R II 236) τὸν | τιμῶντα τῶν ὑβριζόντων μηδ’ οἴου τὸ πε- 6 φοιτηκέναι σε παρ’ ἐμὲ κατ’ ἐμοῦ τοῦ μηδὲν ἀδικοῦν- τος μᾶλλον ἢ κατὰ σοῦ τοῦ τὰ τοιαῦτα πεποιηκότος εἶναι.

26. Ἆρ’ οὖν εἰς λόγους εὐθὺς ἐλθὼν ἡμῖν οὗτος ὁ Θρασύδαιος ἐγένετο μετριώτερος; πολλῷ μὲν οὖν χαλεπώτερος, ὅσῳ τότε μὲν ὕβριζεν, ἐν δὲ τούτοις ἐπεβούλευε, μᾶλλον δὲ ἄμφω μὲν πρότερον, ὕστερον δὲ μειζόνως τὸ δεύτερον. εὐπορῶν γὰρ οὐκ ὀλίγων τῶν παρὰ τῷ στρατηγῷ δυναμένων ὑπὲρ ὧν ἐβούλετο διαλεχθῆναι ἀφεὶς ἅπαντας ἐκείνους ἐμὲ τὸν ταῦτα αὐτῷ πράττοντα ἐβούλετο γενέσθαι οὐχ ὡς ἥττονος ἐν ἐκείνῳ τῆς βοηθείας ἐσομένης, ἀλλ’ ἦν ἡ σπουδὴ τὴν ὀργὴν τῶν τοῦτο δυσχερανούντων καὶ τοὺς ἀπ’ αὐτῆς λόγους ἐπ’ ἐμέ τε ἐλθεῖν καὶ τὴν ἐμὴν κεφαλήν.

27. Καὶ ὅτι τοῦτ’ ἔστιν ἀληθές, γνοίη τις ἂν ἐκεῖ- [*](R II 237) θὲν. | αἰτήσας γὰρ δὴ τὸ ἔργον πρὶν τι γενέσθαι πρὸς τοὺς παρ’ αὐτὸν εἰσιόντας ὡς ἐπὶ πένθει πιστεύ- ειν τε ἔλεγεν ἀπολυθήσεσθαι τῆς ὁδοῦ καὶ δι’ ἐμοῦ τοῦτο ἔσεσθαι. καίτοι σιγᾶσθαι ταύτα ἐλυσιτέλει. ἀλλ’ οὐκ ἄν ἔπασχον σιγωμένων ἃ ῥηθέντων ἔπαθον. [*](1 φθόνει Re φθονείτω libri Bong 3 ἔχειν in ras P3 4 τῶν] τοῖν e τὸν corr A2 6 μὴ δ’ AIV 6 ἐμοῦ Ρ sed οῦ in ras m4 7 τοῦ inser Ρ2 11 ὅσῳ] ὅτι? | ὕβριζεν Ι sed ν add m3 13 ἀπορῶν V 14 „ante ὑπὲρ uidetur ali- quid desiderari e. c. συμπραξάντων ἂν“ Re 17 num ἐκείνοις scribendum? 20 τίς AI 21 λαλήσας vel ᾄσας? cf. Apost. prov. Ι 32 | δὴ om V 25 ἅπαθον scripsi e V ἔπασχον reliqui libri edd)

161
ἔπαθον δὲ τί; ἐχθρὸν μὲν οἶς τοῦτο οὐκ ἤρεσκεν ἔφασκον εἶναί με τῷ βασιλεῖ, φίλον δὲ τῷ τυράννῳ, καὶ τῶν ἀπὸ τῆς πρεσβείας τούτῳ με φθονοῦντα τὴν ἐσομένην ἐντεῦθεν ἐκείνῳ βλάβην κωλύειν, δραμόντων δὲ ὡς αὐτὸν τῶν ταῦτα ἀκουσάντων καὶ οὐκ | ἐώντων περὶ τοιούτων αὐτῷ πρὸς ἐμὲ λόγον οὐδέ- [*](R II 238) νᾷ, εἶναί γε εὐλογώτερον διὰ τοῦ τὴν μὲν γυναῖκα θρηνοῦντος, περὶ δὲ τῇ θυγατρὶ δεδιότος εὑρίσκεσθαι τὴν λύσιν, λῆρον ἔφη πάντα εἶναι πλὴν ἑνὸς τούτου, τῶν παρ’ ἐμοῦ πρὸς τὸν στρατηγὸν περὶ τοῦ πράγ- μάτος λόγων.