Oratio 31

Libanius

Libanius, Oratio 31, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906

εἶτα μέντοι καὶ τὸ μὴ παραδείγμασιν ὑπὲρ ἐκείνων ἐνεῖναι χρῆ- σθαι παρεῖχεν ὄκνον τῷ λέγοντι. τοῖς μέν γε ῥήτορ- σιν ἡ Ζηνοβίου συναγωνίζεται γῆ, πρὸ δὲ τῶν ἄλλων ἑτέρους ἐκ γεωργίας τοιαύτης ὠφελημένους οὐκ ἦν ἰδεῖν. ἐφοβήθην οὖν μὴ τοῖς ἀντιλέγειν μοι προῃρη- μένοις ἡ κατ’ ἐκείνων λαβὴ καὶ τὸ ὑπὲρ τούτων κατὰ βλάψῃ δίκαιον. ἂν οὖν εὕρω μεγαλοψύχους ὑμᾶς ἐπὶ τοῦ πρώτου λόγου, θαρρήσω καὶ περὶ τοῦ δευτέρου, καὶ τῶν ἅλως δεομένων θεραπείας περὶ τοὺς λόγους, πολλὰ γὰρ νοσεῖ, τεύξεται φροντίδος καὶ συμβουλῆς ἕκαστον. ἡ γὰρ τῶν ἀκουόντων προθυμία πολλὰς ήσει τὰς εἰσηγήσεις.

36. Καὶ τί, φησιν, ἴδει λόγου καὶ συλλόγου καὶ τοῦ τρίβειν ἡμέραν ἐξὸν οὑτωσὶ προσελ- θόντα τῶν πολιτευομένων ἑκάστῳ καὶ δια- λεχθέντα βραχέσι ῥήμασι ποιῆσαι ταὐτό; αῦτα ἐρεῖ τις ἄνθρωπος ὅς ἐφ’ ἅπαντας μὲν ἀφίησι σκώμματα καὶ τέρπειν οἴεται τοὺς συνόντας, ἔστι δὲ πλέον ἀηδής, ἢ χαρίεις εἶναι νομίζει.

πρῶτον μὲν [*](1 συμπινόντων V συνᾳδόντων Β 2 συμπονούντων Β | τῶν αὐτῶν Ι 5 αὐτῶν AIBMO Mor ἀυτων V sed spir supra υ eras et ’ add m2 6 οὐ inser C s 10 παρὰ coni Sintenis 11 ὠφελημένων Par et γρ in marg Mor 13 ἡ reposui e libris ᾖ Par edd 24 μέν om Ι 26 <ὃς>)

142
οὖν μὴ λανθανέτω ταῖς Μούσαις ἐχθρὸς ὢν ἐκεῖνος [*](R II 219) οὐχ οὕτω συμβουλεύειν ἀξιῶν. ὁ γὰρ ἀλγῶν | ὥσ- περ τραύμασι τοῖς συγκειμένοις λόγοις καὶ τὰς τῶν ἀκροάσεων ἡμέρας ἀπόλλυσθαι τῇ πόλει νομίζων πόρρω δήπου Μουσικῶν ὀργίων. ἔπειτ’ οὐκ οἶδεν, ὡς οὗτος τῶν παραινέσεων ὁ τρόπος διπλῇ νυνὶ κοσμεῖ τὴν πόλιν, ὅταν ὅ τε λέγειν δυνάμενος πολίτης ὑμέτερος ᾖ τοῖς τε εἰργασμένοις λόγοις ὑμεῖς ἥδεσθαι δοκῆτε.

χωρὶς δὲ τούτων καὶ τὰ σφόδρα δίκαια τῶν πραγ- μάτων οὐκ ἂν ὁμοίως ἰσχύσαι ῥᾳθύμως τε ῥηθέντα καὶ μετὰ σπουδῆς δηλωθέντα, ἀλλ’ ὁ μὲν ὡς ἔτυχε μνησθεὶς οὐδὲν εἰς τὸ πεῖσαι τοῦ σιγήσαντος διήνεγκεν, ὁ δὲ ἐσκεμμένως αὶ τῆς ὑποθέσεως ἀξίως εἰπὼν ἅπαντα εἰσήνεγκεν.

ἔτι τοίνυν αὐτὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀθροισθησομένων καὶ τὸ παντοδαπὸν ὅμιλον ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν ἥξειν ἤλπιζον ὑμᾶς συμπαρακαλέσειν οὐχ ἦττον αὐτοῦ τοῦ λέγοντος. ὡς αἱ μὶν ἀμάρτυροι φι- λοτιμίαι λυποῦσι τοὺς δώσοντας, καὶ ἃ προεῖτ’ ἄν τις πολλῶν συνειδότων, οὐκ ἔχων τοὺς εἰσομένους κρεῖτ- τὸν ἡγήσατο μὴ δοῦναι· ἃ δ’ ἂν ἐν πολλῷ τις θεάτρῳ παρὰ τῶν συμβούλων ἀκούῃ, λογιζόμενος ὡς ἀπειθή- σας μὲν μὲν μυρίους ἔξει τοὺς κατηγόρους, εἴξας δὲ πεισθεὶς τοσούτους τοὺς ἐπαινέτας, τὸ μὲν φοβού- [*](4 ἀπόλλυσθαι Ρ sed accent. supra υ eras et ολλ in ras m3 ἀπολλύσθαι AI 5 ἴπειτα edd 6 διπλῆι A διπλῆ reli- qui libri edd cf. t. II 179, 6 7 ἡμέτερος Ι 8 δοκεῖτε ΙΒ Par Mor 110 μὶν] δμὼς Β 13 ὁ δὲ — 14 εἰσήνεγκεν in marg add C f 15 ἀθροισθησομένων Ι sed σθη inser m3 17 αἱ — 148, 2 βελτίων citat Macar fol. 90 18 προεῖτ’ scripsi πρόειτ’ BVPar πρόοιτ’ CPI sed o (2) in ε corr P2I3, Μο Macar edd πρόοῖτ’ Α cf. t. I 107, 9 | τις in marg add Par2 τι Macar 23 τὸ] τὸν Macar)

143
μένος, τοῦ δὲ ἐπιθυμῶν ψηφίζεται δι’ ὧν εἶναι δόξει βελτίων.

πόσους οἴεσθε νῦν τοὺς μὲν ἐκ Φοινί- κης, τοὺς δὲ ἐκ Παλαιστίνης, Αἰγυπτίους, Κυπρίους, Ἀραβίους, Κίλικας, Καππαδόκας, ὅθεν ἂν εἴπῃς, | ἀκούειν καὶ τηρεῖν, τί μὲν ἐγὼ λέγω, πῶς δὲ [*](R II 220) ὑμεῖς ἕξετε; δότε δὴ τούτοις τὴν ἀμείνω περὶ ὑμῶν οἴκαδε φήμην φέρειν, ὅτι ἡ πόλις ἡ Ἀντιόχου τῆς λαχούσης αὐτὴν Μούσης ἄξια καὶ φρονεῖ καὶ ψηφίζεται καὶ πᾶν ὑπὲρ λόγων ἀνάλωμα κοῦφον ἡγεῖται καὶ οὔτε ψιλῆς οὔτε πεφυτευμένης χώρας οὔτ’ ἄλλου τῶν πάντων οὐδενὸς φείδεται, δι’ ὅτου φυλάξειν οἴεται παρ’ αὑτῇ τὸ χρῆμα τῆς παιδείας.

ἀλλ’ ὁ λαμπρὸς ἱπποτρόφος, Ἥλιε, καὶ ὁ τοὺς ἀθλητὰς ἐξ ἅπαντος ἀγείρων μυχοῦ καὶ ὁ θηρίων πλῆθος ὠνούμενος καὶ τοὺς πρὸς ταῦτα μαχουμένους ἰχνεύων, ὧν ἕκαστον διασείειν πέφυκε τῶν λειτουργούντων τὰς οὐσίας, νῦν φιλάργυρος, νῦν γλίσχρος, νῦν φιλοχρήματος, ἐν ᾧ τὸ μὲν κινδυνευόμενον λόγοι, τὸ δὲ σῶσαι τούτους δυνάμενον πλέθρα γῆς; μηδαμῶς. ἀλλὰ κἀκεῖνα ὥσπερ νῦν πραττέσθω καὶ ταῦτα ἐκείνοις προσέστω.