Oratio 31
Libanius
Libanius, Oratio 31, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906
μὴ [*](7 cf. p. 5, 4 8 cf. t. I 133, 8 t. II 152, 10; 444, 19. Ιο. Chrys. de S. Babyla c. Iul. c. 21 p. 572 Mign. 13 cf. t. II 150,13. 181,16 1 τοῦ] το Ι τὸ VPar Mor | ψηφίζηται τὰ βελτίω Patm sed γρ ... ιων εἶναι δόξει βελτίω in marg m2 2 πόσους οἴεσθε Ι sed όσους et ε (2) in ras m3 4 εἴποις Β 6 ἔξετε Ι sed ἑ (3) in ras m3 | τούτους Ι 1 ἀντιόχου Ι sed ου in ras m3 | τῆς λαχούσης in ras I3 8 φήμης Par Mor 11 φυλάξειν Ρ sed ειν in ras m2 | οἴεται παρ’ in ras 4—5 litt Ρ2 12 IBMo V Mor 14 ἐγείρων Μο et γρ in marg Mor | ἐωνού- μενος CAP sed in hoc ἑ eras et ’ Supra ω scr m3, ΙΜο) [*](15 μαχουμένους scripsi cum Cobeto Coll. 129 et Monnerio μαχομένους libri edd | ἕκαστος V 18 μὲν om Β 19 ; re- posui e libris cum Mor, Re·)
ἡμεῖς δὲ οὐδὲ μιμησόμεθα ταῦτα ὧν δι- δασκάλους εἶναι προσῆκε; μή, πρὸς τοῦ Μουσηγέτου [*](R II 221) τοῦ | πάντα ἐφορῶντος ἐγγύθεν, ὃν χρὴ νομίζειν οὐ διώκοντα νύμφην ἁμαρτόντα τοῦ σώματος ἀγαπῆσαι τὸν χῶρον, παίδων γὰρ ταῦτα μυθολογήματα, ἀλλ’ εἰκὸς τοὺς ἀρχαίους οἰκήτορας μουσικὴν ἀσπαζομένους τῶν ἄλλων ὑπὸ τοῦ θεοῦ προκεκρίσθαι.
ζηλῶμεν δὴ τοὺς προγόνους, ὦ ἄνδρες, καὶ μιμώμεθα καὶ κατέ- χωμεν τὸν Ἀπόλλω τῇ περὶ λόγους σπουδῇ καὶ τους ὑπὲρ ὧν παρελήλυθα θεράποντας ἐκείνου καὶ φίλους οὐκ ἀτιμοτέρους τῶν κύκνων ἡγώμεθα, οἱ χώραν μὲν ἔχουσιν ἣν ἴστε καὶ προσηγορίᾳ τῇ νῦν [*](6 Αcacium? cf. ep. 666. 277. Sievers p. 276 qui de pris- cione cogitat (p. 199) coll. epp. 957. 958. 973 11 cf. t. Ι 467, 1 sq; 519, 9sq. 20 cf. t. III 446, 18 sq. R) [*](4 οὔτοι — 5 ἔχον] ἰαμβικὸς τρίμετρος οὗτος ὁ στίχος C2 Mo) [*](1 εἰς Cobet Coll. 129 2 ὐδὲ edd 4 ἔχετε Par Mor 5 οὔτε Re | συγγνώμην Ι sed ν (2) in ras m3 | ἀντιοχέας Ρ sed ε in ras m2 9 τούτους? 11 ἀφορῶντος Μο 13 παίδων — μυθολογήματα ad versum comoediae Atticae παίδων γάρ ἐστι ταῦτα μυθολογήματα revocavit Kockius Fr. Com. Att. III p. 501 n. 503 οἲ] ἢν Β)
45. Ἄνευ δὲ τῆς τέχνης τί τῶν ἄλλων οὐκ ἂν δι- καίαν αὐτοῖς παρασκευάσειεν εὔνοιαν; οὐχ ὁ μὲν πλέον ἢ τριάκοντα ἔτη συνεχῶς ταλαιπωρούμενος ἀψοφητὶ τὰ λδιπὰ διεβίω μήτε ἐγκαλῶν μήτε ἐγκαλούμενος; ὁ δὲ τοῖς γνωριμωτάτοις συνοικήσας οὐδὲν οὔτε μικρὸν οὔτε μεῖζον ἐξελάλησε τῶν ἔνδον οὔτε ἠδίκησε πρε- σβυτἐραν φιλίαν θεραπεύων δευτέραν. ὁ δὲ δὴ τρίτος ἀνδρεῖος μέν, οὐδαμοῦ δὲ ἄδικος, τηρῶν τὴν τάξιν ἀκριβῶς καὶ τῶν πεπιστευκότων προκινδυνεύων. περὶ δὲ δὴ τοῦ νεωτάτου τί μεῖζον εἴποι τις ἂν ἢ ὅτι πρὶν ἐκ παίδων ἐξελθεῖν, παίδων ἄρχων οὐδὲ συκοφάντῃ παρέσχεν αἰτίαν;
46. Οὕτως οὖν καὶ δεινῶν εἰπεῖν καὶ χρηστῶν τὸν τρόπον οὐκ ἐπιμελήσεσθε οὐδ’ ἃ λαβεῖν αὐτῷ μοι βουλομένῳ τῶν πάντων οὐδεὶς ἂν ἀντεῖπε, ταῦτα τοις | ἐμοῦ βουλομένου δώσετε; φέρε γάρ, εἰ [*](R II 222) διεξελθὼν ἐγὼ πάντα ὧν ὄντων μοι παρ’ ἑτέροις δεῦρ’ ἧκον καὶ ταῦτα ὁρῶν οὐκ ἀκίνδυνον τὴν ὁδόν, ἀντὶ τοίνυν τούτων, ἔφην, δότε μοι τῶν τῆς πόλεως κτημάτων, ᾗ νόμιμόν ἐστιν, οὕτω τις ἀγνώμων καὶ θρασὺς καὶ βδελυρός, ὅστις ἀναστὰς καὶ δείξας αὑτὸν ἐκώλυεν ἄν; οὐκ οἴομαι. ἐμὲ τοίνυν οἴεσθε [*](20 ep. 407) [*](1 εἴπερ in marg inser Par2 8 ἐξελήλακεν Patm sed γρ ἐξελάλησεν in marg m2 | οὔτ’ Re 9 δὴ inser A om CMo 12 δὴ om B | ἄν; Mor | ἢ V et Re om reliqui libri Mor 13 ἐκ in marg I3 16 οὐδὲ edd 17 ἀντιεῖπεν CAPMo edd 19 δεῦρο Par edd 22 τίς AIB Mor | ἂν ἢν ἦν inter ἀγνώμων et καὶ Par Mor cancellavit Re 24 οἴμαι Par sed οἴομαι in marg m2 οἶμαι Mor)
47. Εὔβουλε, σὲ πρῶτον ὁ καιρὸς καλεῖ. Ἀργυ- ρίου καὶ παῖ καὶ πάτερ, μίμησαι τὸν πρεσβύτερον. τόν γε μὴν ἐμὸν ἀνεψιὸν αὑτοῦ χρὴ νομίζειν εἶναι τὴν γνώμην. κινείτω μὲν Ἱλάριον ἡ φιλοσοφία τοῦ γένους, κινείτω δὲ Λητόϊον ἡ τῆς προσηγορίας αἰτία. σὺ δὲ ἐν μουσείοις ἔτι τρεφόμενος κἂν ἄκλητος ἀμύ- νοις, Ἀρσένιε. καὶ τῷ θήσοντι δὲ τὰ Ὀλύμπια δεῖ μέλειν, ὅπως εἰς τότε τοὺς ἐροῦντας εὕρῃ. καὶ τί δεῖ [*](RII 223) καθ’ | ἕκαστον ὀνομάζειν; ὁπόσοι γὰρ πληροῦτε τὴν βουλήν, πάντες ἔχετε τοῦ βοηθεῖν λόγοις ἀνάγκην αὐτὸ τὸ κεκτῆσθαι λόγους.
48. Ὡς οὖν εἰδότος ἐμοῦ καὶ τοὺς ἃ δεῖ ψηφιζο- μένους ἐπαινεῖν καὶ περὶ τῶν ἐναντιουμένων ἃ προσ- ήκει γράφειν, ἐξ ὧν τήν τε πόλιν ὀνήσετε καὶ τοῖς λογίοις χαριεῖσθε θεοῖς, ἕλεσθε.
[*](6 cf. t. Ι 139, 9; t. II 171, 1 | cf. t. Ι 403, 23 sq. II 176, 3; t. III 110, 8 R 9 Zos. IV 15. 41 10 καλοῦ (cf. ep. 146 Λητόϊον λέγω τὸν καλὸν καὶ τὸν ἄξιον ἀκοῦσαι ταὐτὸ Κυνήγιον, 464. 466) vel θαυμασίου (cf. ep. 935)? 12 ep. 35. 1127. 1143 | ep. 763)[*](1 σήμερον Mor 5 ἡσθήσεται Ι sed ται add m3 8 μὴν] χρῆν Monnier | αὐτοῦ ΑΡΙΜοV Mor | χρὴ om CAP sed in hoc inser m2, Ι sed inser m3, Mo V Monnier 11 σὺ δὲ κτλ.] „Cod. Vat. hic minus integer est“ Mor in ed. 1616 p. 27 | δ’ 12 δὲ] „malim γε“ Monnier | δεῖν Μο 13 εἰς V sed ς eras ἂν Par Mor sed in hoc in marg γρ εἰς om Β | εὕροι Β V εὑρήσει? 18 προσῆκε Ι 19 τε om Β 20 χαριεῖσθαι Ι τέλος τοῦ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων λόγου subscr A Πρὸς ἀντι- οχέας ὑπὲρ τῶν ῥητόρων I3)