Epistulae

ὁρᾷς, ὅτι κρεῖτι- τον ἦν σοι μὴ κινεῖν τὸν ἀνάγυρον; νῦν δὲ ἐπιθυμήσας μοι λῦσαι τὴν σιωπὴν ἐπὶ σαυτὸν ἔλυσας καὶ ῥεχθὲν ἔγνως καὶ [*](18 cf. ad t. VI 625,3 19 11. ρ 32) [*](1 καὶ (1) — παθεῖν praemissis verbis ἐπαγγέλλω ὡς ἐπιτοπολὺ τὸ αἰτῶ Λιβάνιος ἐν ἐπιστολῇ τῇ Τὸ μὶν τοὺς σοφιστὰς δια- σύρειν citat Thomas M. s. v. ἐπαγγέλλω p. 142, 11 R 2 καθ᾿ ἡμέραν ViD edd | ἔσπειρας D 3 σοῦ Re | συμπράξαι V 4 γράμμα τὲ D | παιδιᾶς V sed ιᾶς ex είας corr m 4 | ἡγησάμην ἥκειν VindD 5 ὑπὲρ scripsi e V Vo Vind sed ερ ex o corr Vo 2 Vind 2, ut coni Re ὑπὸ SViD edd | μήτε Vo Vind Wolf 6 αὐτοῦ om S | τὴν νόσον post διαπεφευγότος S sed γρ inmarg, μοι Vi 7 δή D | που scripsi e V σοι Vo σοι Vind pr μοι S sed γρ σοι in marg, ViD Wolf 9 literis γραφόσιν inc VIII fol. 23 r 14 εἰδὼς· inser Vind 14 καὶ — 15 ἐξουσίας om Vind 15 οἱ] οὐ S 16 ὑμῖν μὲν προσήκειν SVi 17 πανταχῆ Vi 18 μοι] σοι D)

Ὀπτάτῳ δὲ πέμψας μὲν χρυσίον ἐπαινῇ παρ’ ἡμῶν, ὅτι δὲ αὐτὸ ἐλπίζων τῷ χρυσίῳ ποιήσειν ῥητορικὸν ἑκατὸν στατῆρας ἔπεμψας ἐξὸν χιλίους, οὐκ ἐπαινῇ· εἰ γὰρ οὓς ἔπεμ- ψας οὐ μικρὸν δύνανται, μᾶλλον ἂν ὠφέλεις ἀπὸ πλειόνων. ἀλλὰ καὶ τοῦτο τὸ μικρὸν παρ’ ἡμῖν τε μέγα κεῖται καὶ ἡ δα- πάνη κατὰ λόγον χωρεῖ

Σὺ μὲν παρεκάλεις με πρὸς παρρησίαν ὡς πᾶν οἴσων 10 ὅ τι ἂν ἐξ ἐμοῦ λέγηται, Αἰσχύλος δὲ ἀποτρέπει λέγων μὴ δεῖν τοὺς ἥττους θρασυστομεῖν. ἀλλὰ καὶ Εὐριπίδης φησίν, ὡς οἱ μεγάλα πνέοντες, περὶ ὑμῶν δή που λέγων, πικρῶς φέρουσι λόγους παρ’ ἐλαττόνων κρείσσονας. ὅμως δέ, ἐπειδὴ τῶν ἀμοιβαίων ἐπιθυμεῖς, σοί τε χαριοῦμαι καὶ τοῖν ποιη- [*](8 Vii α΄, [ξβ]. Vo α΄, ξη. S α΄, ι΄. Vi πς΄. Vind ρπβ΄. D σνε pr) [*](2 cf. ep. 79. Seeck 66. 227 III 9 cf. ep. 78. Sievera 238, 13. Seeck 358. 66. Silomon 30 11 Aesch. Sappl. 203 12 Eur. Andr. 188) [*](1 λειπόμενος ἐν δόλοις Vind 6 μέγα inserui e S Vi om V Vo Vind D Wolf 9 ἀνλοις S ViD 10 Σὺ — παρρησίαν prae- missis verbis παρακαλῶ ἀττικῶς ἀντὶ τοῦ παρακινῶ καὶ διε- γείρω αἰτιατικὴ, μετὰ δὲ τὴν αἰτιατικὴν εἰς πρόθεσιν ἀποδι- δόμενον), οἷς (ὡς καὶ epim.) Λιβάνιος citat Lacapenus constr. verb. ed. G. Hermann de emend. rat. gr. gpramm. 378, 12 et epimer. in epp. ed. Lindstam Georg. Lac. epp. 44, 17) [*](13 ἡμῶν D | πικρῶς scripsi cum Mosquensi 459, ut coni Wolf μικρῶς Vo sed πικρῶς suprascr m 4 μικροὺς V sed οὺς in ras m 5, edd πικροὺς SVi sed in hoc π in ras, Vind D 14 ἐλασσόνων Vind | δὲ post κρείσσονας libri pr δὲ οὐ Wolf δὲ μή Re) [*](2 Ὀπτάτῳ] υἱῷ ἀνατολίου suprascr S)

πρῶτον μὲν οὖν περὶ τοῦ μέτρου τῶν γραμμάτων ἐκεῖνο λέγω, ὅτι σὺ μὲν τῶν ἐμῶν τὴν βραχύτητα δυσχεραίνεις, ἐγὼ δὲ τῶν ἰσῶν τὸ μῆκος. τὸ μὲν οὖν ἐμὸν ἡ Σπάρτη παραμυ- θεῖται, καὶ σὺ προσείρηκας Λακωνικὴν τὴν ἐπιστολήν, τῆς δὲ σῆς φλυαρίας εἰπὲ τοὺς ἡγεμόνας· ἀλλ’ οὐκ ἂν ἔχοις πλὴν εἰ τὸν ἀκριτόμυθον τὸν ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας τῶν Ἀχαιῶν κλάοντα.

τὴν δὲ ἀρχήν σοι λήγειν καὶ πάνυ πείθομαι. φαίνῃ γὰρ ὑπὸ μὲν τοῦ λυπεῖσθαι παραπαίειν, ὑπὸ δὲ τοῦ παραφρονεῖν τοιαῦτα γράφειν. ἕως δὲ οὐ προσεδόκησας τῆς ἀρχῆς τὸ τέλος, ἐσωφρόνεις. ταυτὶ δὲ ἔγραφες ὄντως ἀγρυπνῶν οὐ γὰρ ἦν καθεύδειν ὑπὲρ τῆς ἐξουσίας τρέμοντα.

Ἰουλια- νὸς δὲ τῶν μὲν πρώτων παρ’ ἡμῖν οὐκ ἦν, ἐγένετο δ’ ἂν τῶν πρώτων, εἰ μὴ τὸ μὲν πρῶτον ἐν ὀρχουμένῃ πόλει διή- γαγεν, ἔπειτα παρ’ ἡμῶν ὡς τάχιστα ἀπεπήδησεν, ἐπειδὴ οὐ κακός γε ἐπεφύκει πρὸς λόγους, ἴσως δὲ καὶ αὐτῶν ὧν ἀφῖκτο φέρων ἀπέβαλε τοὺς πλείους, ὡς συνεγένετό σοι. ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἀπ’ ἐσθλά, τὸ δὲ ἐχόμενον ἀφίημι σὴν χάριν