Epistulae
Libanius
Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.
πρῶτον μὲν [*](14 Vi γ΄, κδ΄ (= ωι). Va δ΄. Vo δ΄, κδ΄. S β΄, qζ΄. Vi σνζ) [*](5 cf. ep. 331 12 sq. cf. t. VI 523, 6 16 cf. ep. 335 336 Sievers 241, 4. Seeck 110. 847. Silomon 17) [*](1 τοὺς τῆς scripsi e C τῆς V sed ῆ in οὺ corr m5 τοὺς Va VoSViVind Wolf 3 τὰ V sed in ras m 5 ὅ VaVo τὸ Vind Ι δὴ om Vi 4 ἐμοὶ V sed in οὕμὸς corr m 5, VaVo sed in hoc ὁ ἐμὸς suprascr m 3 οὐμὸς C οὐ ’μὸς Vi 6 τὴν om C 8 δὲ Wolf Ι πείσῃ Vi Ι τὶς post πείσει V sed del m5 9 ἐστίν Va | πρὸς V sed ὸς in ras m5 Ι τῶν om VSVi Ι θεοῦ S 10 δὺ Vi 11 ἀμείβου scripsi e Vi coll ep. 847 ἀμύνου reliqui libri Wolf Ι μοι S Wolf Ι τί VVo Vind Ι voce παραπλήσιον des Vind fol. 2v reliqua huius epistulae desunt aeque atque epp. η΄ — κα collectionis Lacapenianae 12 ὦ] ὡς Vi)
λέ- γοντος δέ μου μάταιον εἶναι τὴν ἐπιστολὴν, εἶναι γὰρ αὐτὸν ὑπ’ ἄλλῳ κατὰ τὴν τομὴν τῆς ἀρχῆς, σέ τε ὠνόμαζεν ἄρ- χοντα αὑτοῦ, κἂν εἰς πλείω τις διαπρίσῃ τὴν Παλαιστίνην, καὶ τῶν πάνυ σε δοκούντων ἐπαινεῖν ἐπαινῶν ἐκράτει. καὶ ἦν πιθανός· ἀπῆν γὰρ τὸ δοκεῖν κολακεύειν τῷ τὴν Ἔλουσαν ἑτέρου γεγονέναι.
ταυτὶ μὲν οὖν δείκνυσιν ὡς οὐκ εἰς φαῦλον τοὺς τρόπους ἐχρήσω σπουδῇ ῥήτορα δὲ ἀγαθὸν εἰ θαυμάζειν ἄξιον, ῥήτορα γενναῖον τεθαύμακας δεινὸν μὲν εἱπεῖν ὃ προσῆκον εἰπεῖν, δεινὸν δὲ διγάν ὃ σιγᾶν βέλτιον, γλῶτταν δὲ οὐ χείρω τοῦ νοῦ κεκτημένον.
σύ τε οὖν ἀεὶ μεμνήσῃ τῆς Ἱερωνύμου τέχνης οὗτός τε τῆς Κληματίου περὶ τὴν ψῆφον ἀκριβείας, καὶ ζητήσει τὴν μὲν σὴν οὗτος δικαιο- σύνην, τὴν τοῦδε δὲ σὺ ῥητορείαν.
τλε'.
[*](W 338)Εὐπατερίῳ. (357/58)
Τοῖς ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος ὑμῖν ἡ ῥητορικὴ τίμιον, ταύτης δὲ πλεῖστον Ἱερώνυμος μετέχει. πᾶσα τοίνυν ἀνάγκη καὶ τοῦ- [*](18 Vi γ΄, κε΄. Va δ΄, κε΄. Vo δ΄, κε΄) [*](6 Eupaterio cf. ep. 335 Seeck 111 19 Sievers 241, 4. Seeck 136. 3 17. Silomon 17 21 cf. ep. 334) [*](1 γάρ, ὃ παρὰ σοὶ μίγα scripsi auctore Re γὰρ ὁ παρὰ σοὶ μέγας libri Wolf 2 ἐστιν Va 3 δεῖ Vi 6 ἄλλῳ scripai e Va ἄλλον V sed ov in ras m 5, VoS Vi Wolf | ὠνόμαζον Va Vo sed in hoc ο(2) in ε corr m3 ὠνομάζω Vi Ι τὸν ante ἄρχον- τα Va Vo Wolf delevi 7 αὐτοῦ Vo Vi 8 ἐπαινῶν scripsi e S Vi ut coni Wolf Re ἐπαινῶν VVaVo Wolf 9 ἐλοῦσαν V sed in ἔλουσαν corr m5 ἕλουσαν Vi 10 ἑτέρου reposui e libris ἐτέρῳ Wolf 13 εἰπεῖν(1) scripsi ἰδέν libri Wolf Ι ὃ(1) scripsi e VVi sed del et in εἰπεῖν corr Vi ἂ VaVoS Wolf Ι σιγᾶν(1 inserui auctore Ke om libri Wolf Ι ὦ Va 16 μὴ ante ζητήσει inserendum coni Re 20 ὑμῖν V sed υ in ras m5 Ι τίμιον re- posui e libris τίμιος Wolf)
ἦν μὲν γὰρ αὐτῷ λόγος ὑπὲρ ὧν ἐδικάζετο γεγραμμένος, ὡς δὲ οὐκέτ’ ἐδέησεν ἀγῶνος, εἰπεῖν ὅμως δεη- θεὶς καὶ τυχὼν εἰπὼν ἐπαινούμενος ἀπῆλθεν, ὥστ’ ἐμὲ χαί- ρειν. εἶς γὰρ ἡμῖν ὁ διδάσκαλος, ἐμοί τε καὶ τούτῳ. καὶ ὅ τι ἂν τούτῳ καλὸν ὑπάρξῃ, τοῦτ’ εὐθὺς ἐμόν.