Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

»νείκεϊ« γάρ φησι νο- μένῳ πίσυνος‘, νεῖκος μαι>νόμενον καὶ τετα<ρα>γμένον τὸν δημιουργὸν τοῦδε τοῦ κόσμου ὁ Ἐμπεδοκλῆς ἀποκαλῶν. αὕτη γάρ ἐστιν ἡ καταδίκη καὶ ἀνάγκη τῶν ψυχῶν, ὧν ἀποσπᾷ τὸ νεῖκος ἀπὸ τοῦ ἑνὸς καὶ δημιουργεῖ καὶ ἐργάζεται, λέγων τοιοῦτόν τινα τρόπον· [*](12 Empedokles Fr. 29 D. (= Fr. 134, 2-4) — 19. 22 Empedokles Fr. 115 13. 14 D. Plotin Enn. IV 8, 1 (Vorsokr. Ι 3 S. 266) hat dieselbe Folge der Verse wie Hipp. Ζ. 19 u. S. 213, 1) [*](1 #x003C; #x003E; Gö. 2 θνήσκουσι καὶ ἀναβιοῦσι Sauppe τὰ We.: ταῦτα Ρ 5 κασμομούμενον Ρ 6 ποιήσει Ρ προσοικειώσῃ Roeper: προσοικονομήσει Ρ, προσοικονομήσῃ Miller 8 <καὶ> τὰ ἐκ Sauppe 10 κοσμομουμένη Ρ zweimal Ρ 12 νότοιο Ρ ἀίσονται Ρ 13 γοῦν(α) Emp. Fr. 134 γεννήεντα Sauppe: γενήεντα Ρ, λαχνήεντα Emp. Fr. 134 14 <πάντοθεν> ἶσος (vgl. Hesiod Theog. 126) Schneidewin Philol. VI 161, πάντ’ ἴσος ἐστὶν ἑαυτῷ Miller 16 τῶν > Sauppe 19 νῦν Emp. bei Plut.: > Ρ 20 > We. 22 f 22 f #003C; #003E; ö. 23 καὶ1 > ö. τεταγμένον Ρ 24 τοῦδε Roeper: τὸ δὲ 26 λέγων] ὃ λέγει Sauppe)

ὅς κε ἐπίορκον ἁμαρτήσας ἐπομώσει,

δαίμονες οἵτε μακραίωνος λελάχασι βίοιο,

δαίμονας τὰς ψυχὰς λέγων μακραίωνας, ὅτι εἰσὶν ἀθάνατοι καὶ μακροὺς ζῶσιν αἰῶνας·

τρὶς μὲν μυρίας ὧρας ἀπὸ μακάρων ἀλάλησθαι,

μάκαρας καλῶν τοὺς συνηγμένους ὑπὸ τῆς φιλίας ἀπὸ τῶν πολλῶν εἰς τὴν ἑνότητα Ι τοῦ κόσμου τοῦ νοητοῦ. τούτους οὖν φησιν ἀλάλησθαι f. καὶ

φυομένους παντοῖα διὰ χρόνου εἴδεα θνητῶν,

ἀργαλέας βιότοιο μεταλλάσσοντα κελεύθους.

Ἀργαλέας κελεύθους φησὶν εἶναι τῶν ψυχῶν τὰς εἰς τὰ σώματα μεταβολὰς καὶ μετακοσμήσεις.

τοῦτ᾿ ἐστὶν ὃ λέγει·

ἀργαλέας βιότοιο μεταλλάσσοντα κελεύθους·

μεταλλάσσουσι γὰρ α.ἱ ψυχαὶ σῶμα ἐκ σώματος, ὑπὸ τοῦ νείκους μεταβαλλόμεναι καὶ κολαζόμεναι καὶ οὐκ ἐώμεναι μένειν εἰς τὸ ἔν· ἀλλὰ κολάζεσθαι ἐν πάσαις κολάσεσιν ὑπὸ τοῦ νείκους τὰς Ψυχὰς μεταβαλλομένας σῶμα ἐκ σώματος.

αἰθέριόν γε, φησί, μένος Ψυχὰς πόντονδε διώκει,

πόντος δ᾿ ἐς χθονὸς οὐδας ἀπέπτυσε, γαῖα δ᾿ ἐς αὐγὰς

ἠελίου φαέθοντος, ὁ δ’ αἰθέρος ἔμβαλε δίναις·

ἄλλος δ᾿ ἐξ ἄλλου δέχεται, στυγέουσι δὲ πάντες.

αὕτη ἐστὶν ἡ κόλασις ἣν κολάζει ὁ δημιουργός,

καθάπερ χαλκεύς τις μετακοσμῶν σίδηρον καὶ ἐκ πυρὸς εἰς ὕδωρ μεταβάπτων· πῦρ γάρ ἐστιν ὁ αἰθήρ, ὅθεν εἰς πόντον μεταβάλλει τὰς ψυχὰς ὁ δημιοργός, χθὼν δὲ ἡ γῆ· ὅθεν φησίν· ἐξ ὔδατος εἰς γῆν, ἐκ γῆς δὲ εἰς τὸν ἀέρα. τούτ᾿ ἐστὶν ὃ λέγει· [*](1 Empedokles Fr. 115, 4. 5 D. Νείκεΐ #003E; θ’ ὅς κ(ε) ἐπίορκον γτλ.) — 5.9. 10. 18 ebenda V. —9 — 18 ebenda V. 9—12) [*](1 κε Emp.: Λ·αὶ Ρ ἐπομόσσῃ Emp. 2 δαίμονες οἵτε Plut. und Hippolyts Paraphrase Ζ; 3: δαιμόνιοί τε Ρ Nach Ζ. 3 las Hipp, μακραίωνες wie Plut. (Klost.) βίοις Ρ 3 μακρεῶνας Ρ 5 μὲν] μιν Emp. bei Plut. ὥρας Ρ ἀλάλησθε Ρ 6 μακαρίας Ρ ὑπὸ Gö.: ἀπὸ Ρ 9 χρόνου χρόνον Ρ ἴδεα Ρ 11 εἰς τὰ steht in Ρ 12 μετὰ κοσμίσεις 18 γε P: μὲν γάρ σφε Emp. bei Plut., ψυχὰς > Plut. 18. 19 ποντονδέ ἐχθονὸς ausgestr.) διώκει· πόντοσδε ε. (Loch) χθονὸσ οὔδας verb. nach Plut. 19 γέα δ᾿ εἰς Ρ 22 ἢν aus ἦν Ρ)