Fall of Troy
Quintus Smyrnaeus
Quintus Smyrnaeus. Fall of Troy. Way, Arthur S., editor. London: W. Heinemann; New York: The Macmillan Co., 1913.
- πανσυδίῃ· μέγα δέ σφιν ἐπέβραχε δάσκιος Ἴδη
- καὶ πεδίον καὶ νῆες ἀπειρεσίη τε θάλασσα.
- Τεῦκρος δʼ ἀμφʼ αὐτῷ μάλα μήδετο κῆρας ἐπισπεῖν
- ἀργαλέας· τὸν δʼ ἄλλοι ἀπὸ ξίφεος μεγάλοιο
- εἶργον. ὁ δʼ ἀσχαλόων περικάππεσε τεθνειῶτι
- δάκρυα πολλὰ χέων ἀδινώτερα νηπιάχοιο,
- ὅς τε παρʼ ἐσχαρεῶνι τέφρην περιειμένος ὤμοις
- κάκ κεφαλῆς μάλα πάμπαν ὀδύρεται ὀρφανὸν ἦμαρ
- μητρὸς ἀποφθιμένης, ἥ μιν τρέφε νήιδα πατρός·
- ὣς ὅ γε κωκύεσκε κασιγνήτοιο δαμέντος
- ἑρπύζων περὶ νεκρόν, ἔπος δʼ ὀλοφύρετο τοῖον·
- Αἶαν καρτερόθυμε, τί ἤ νύ τοι ἐβλάβετʼ [*](Zimmermann, for e)/blaben of v.) ἦτορ
- οἷ αὐτῷ στονόεντα φόνον καὶ πῆμα βαλέσθαι;
- ἦ ἵνα Τρώιοι υἷες ὀϊζύος ἀμπνεύσωσιν,
- Ἀργείους δʼ ὀλέσωσι σέθεν κταμένοιο κιόντες;
- οὐ γὰρ τοῖσδʼ ἔτι θάρσος ὅσον πάρος ὀλλυμένοισιν
- ἔσσεται ἐν πολέμῳ· σὺ γὰρ ἔπλεο πήματος ἄλκαρ·
- οὐδʼ ἔτʼ ἐμοὶ νόστοιο τέλος σέο δεῦρο θανόντος
- ἁνδάνει, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἐέλδομαι ἐνθάδʼ ὀλέσθαι,
- ὄφρα με σὺν σοὶ γαῖα φερέσβιος ἀμφικαλύπτῃ·