Scholia in Lucam (fragmenta e cod. Venet. 28)

Στίχ. κθ΄. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγσεν εἰς Κηθφαγῆ καὶ Βηθανίαν. πρός τὸ ὄρος τὸ καλοθμεντν Ἐλαιῶν, ἀπέστειλε δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ,

Στίχ. λʼ. Εἰπών· Ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην, ἐν ᾗ, εἰσπορευόμενοι, εὑρήσετε πῶλον δεδεμέντν, ἐφʼ ὅν οὐδείς ποτε ἀσῆορώπων ἐκά θισε. Λύοντες αὐτὸν, ἀγάγετε.

Στίχ. λα΄. Καὶ ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ· Διὰ τί λύετες ουτως ἐρεῖτε αὐτῷ· Ὅτι ὁ Κύρος αὐτοῦ χρείσν ἔχει.

Στίχ. λβ΄. Ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι, εὗρον καθὼς εἷπεν αὐτοῖς.

Στίχ. λγ΄. Λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον, εἶπον οἱ κρίσι αὐτοῦ πρός αὐτούς· Τί λύετε τὸν πῶλον;

Στίχ. λδ. Οἱ δὲ εἷπον Ὁ Κόριος αὐτοῦ χρείαν ἕχει.

Στίχ. λε΄. Καὶ ἧγον αὐτὸν πρὸς Ἰησοῦν.

Ὄπου γὰρ ὑπακοὴ καὶ ἱερὸς τόπος, ἐκεῖ ὁ Κύριος τοὺς ἀποστόλους (13) λύσοττας πῶλον δεδεμένον, ἐφʼ ὅν οὐδέποτε Μωυσέως λόγος ἢ Ἡσαῖου, ἢ ἅλλου τινὸς τῶν προφητῶν ἐκάθισεν. Ὅτε δὲ ἦλθεν ὁ Χριστὸς, ὁ φύσει καὶ μόνος Κύριος, σιγῶσιν οἱ πολλοὶ πρὸ τοῦ κυριευθῆναι ὑπὸ τοῦ Σωτῆρος κύριοι. Ὅταν γάρ τις τῇ κακίᾳ δουλεύῃ, πολλῶν παθῶν δοῦλός ἐστι· τοῦ δὲ κυρίου ἅπαξ γενομένου, οὐ δύνατα πολλοὺς κυρίους ἔχειν.

Στίχ. λε. Καὶ ἐπιιῥύψας τις ἑαυτῶν τὰ θμάτια ἐπὶ τὸν πῶλον, ἐπεβίβασε τὸν Ἰησοῦν

Στίχ. λϚ΄. Πορευομένου δὲ αὐτοῦ. ὑπεστρδσνυον τὰ θμάτα αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ.

Λαμβάνουσι μέντοι τὸν λόγον οἱ μαθηταὶ, καὶ ἐπι καθίζουσι ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀκουόντων. Κοσμοῦσι δὲ ἡμᾶς καὶ αἱ καλαὶ πράξεις τῶν ἀποστόλων ἐπικείμεναι ἡμῖν. Θέλουσι γὰρ (14) καὶ πατῶμεν αὐτῶν τὰ ἱμάτια, ἐξετάζοντες τοὺς ἀποστολικοὺς λόγονς.