Commentarium In Evangelium Matthaei (Lib. 12-17)

Origen

Origenes. Origenes Werke Vol 10.1-10. 2. Klostermann, Erich, translator. Leipzig: Hinrichs, 1935-1937.

et m tahbus nuptiis intellege prandiurn quod paratur esse eloquium dei. et fortia quaecjue elocjuiorum dei

[*](29 – 645, 26 ( ?) Vgl. C c Nr. 59 Or. — 31 ff Vgl. Hebr. 5, 12)[*](13/14 <ταύτῃ> DiehlKoe, vgl. 21 <ὑποδοχήν> Diehl, vgl. lat. 22 καλῶς ποιούμενα Kl, vgl. lat. ἐν καλῶ ποιουμένου καὶ M H 27 l. ὁποῖα <ἂν> Kl 29 γενήματα Η a 31 λογίοις Koe λογικῆς Μ ΙΙ λογικοῖς H)[*](2. 12 ordinem Kl, vgl. gr. ordine x 9 earumque — virtutes] lat. versteht falsch 14 numerum Kl numero x 24 cottidie per] lat. las καθ’ ἑκάστην <τὴν ἡμέραν διὰ> τὴν Koe 33 et Kl, vgl. gr. ut x)

v.10.p.644

tauri intellegantur, suavia autem et delectabilia eorum sint saginata. varietatem autem diversam, omnium eloquiorum dei diversitatem, intellege quodait: etomyiia jyraeijarata. rex enim in abundantia regali dignus regno et divitiis suis existens prandia facit.

Puto autem ingenuarum aliquarum animarum et Israeliticarum primam hanc fuisse vocationem ad nuptias. principaliter enim vult deus venire ad epulationem istam beatam eos, qui ad intellegendum sint ingeniosiores. et est videre plerumque, quoniam qui liuiusmodi sunt, nolunt ad istam vocationem venire, et ideo transmittuntur alii servi provocantes eos, qui venire nolebant, et promittentes quia, si venerint invitati, percipient a rege prandium praeparatum, carnes taurorum, quae inter munda omnibus mumdis mundiora babentur: manducabunt etiam saginata, id est

[*](28 ff Vgl. ΙΙ 247, 7 f : ἤτοι ταῦροι μὲν ἡ λογικὴ κοὶ ὡς ἐν καθαροῖς μείζων τροφή, στιστὰ τὸ πνευματικῶς ἡδὺ (vgl. Ζ. 2 gr., 1 lat.) τῆς θεωρίας κτλ. — 31 – 645,5 Vgl. II 247, 8f)[*](2 καὶ] <τὸ ἡδὺ καὶ τὸ τερπνὸν> κατὰ Koe, vgl. lat. u. II 5 ποικιλίαν] danach Liicke ? Koe, vgl. lat. 6 <ἐν> 7 TOJ] τοῦ Μ | τὰ <M 12 ψυχῶν + et lat. 21 ἰδεῖν + plertimqne lat. 22 εἰς + istam lat.)[*](5 et <L 7 dignus (lat. las ἄξιος)] digno G digna L 11 autem] enim B 26 quia <GL 26 27 invitati + quod G a 30 mundiora] lat. las μειζόνως > ? Koe)

v.10.p.645

ad unamquamqiie propositionem exempla <varia et> multa rationis probatione repleta et bene divisa, quae moraliter intelleguntur occisa, quae in unaquaquepropositione adferunt multam <et plenam> ostensionem. utputa (argumenti gratia dico) si quis adversus aliquam jsropositionem proferat quaedam dicta modica et infirma et non magnam virtutem rationis habentia, nonne videntur tibi tenuia et exilia et macra quae proferuntur et (ut ita dicam) sicca et sine carnibus verba ? sed non sunt talia, quae praeparata sunt in convivio regis in quo dicit : tauri mei et saginata occisa, et omnia praeparata. utputa (manifestandi intellectus gratia dicam) loquitur aliquis apostolorum de castitate sermo-

[*](3 ἢ] καὶ Koe 8 l. <προ> φέροιτο ? Κl, vgl. lat. ἰσχνὰ + et macra lat. 13 ἄσαρκα + verba lat. 16 τὰ <Μ 24 τεταγμένως H)[*](2 <varia et> Diehl, vgl. gr. 6 <et plenam> Diehl, vgl. gr. 12 tennia + esse B L)

v.10.p.646

23. I

nem, sermo ille recte intellegitur turtur. sed eum ipsum castitatis sermonem cum multa rationis probatione de scripturis repletum protulerit, ita ut delectet animum audientis pariter et confirmet, protulit eum saginatum. si de caritate locutus fuerit, protulit columbam. et sic in omnibus eloquiis dei intellege quid est exile, et Cjuid saginatum.

Sed qui principaliter quidem fuerant invitati, primos invitatores quasi pauperes sensu neglexerunt et egenos sermone et abierunt sua sequentes et niagis sunt delectati in illis, quam in his quae per servos <transmissos> rex promittebat. et unus quidem eorum habens ijroprium agrum non venit ad nuptias, alius autem negotiationem exsequens, imitari quodammodo volens illum negotiatorem margaritarum et quaerentem »margaritas bonas«, qui invenisset pretiosissimam margaritam, vendidit omnes ut emeret unam. sed non bona negotiatio ista, ad quam vadens qui fuerat invitatus non percepit prandium, quod a rege fuerat praeparatum.

[*](27f Vgl. Matth. 13, 45 f — 30 f Vgl. II 248, 5f)[*](15 Πτωχοὶ τι sensu lat. | τὸν νοῦν] sermone lat. 24 κεκτημένος Koe, vgl. lat. κέκτηται Μ H)[*](16 egenos] das adj. gehort im lat. auch S. 647, 24 zu invitatores 19 <transmissos> Kl nach vgl. gr. 21 proprium + quendam G L)

v.10.p.647

qui ergo ex intellegentibus invitatis non veniunt quidem <ad vocationem>, non autem et servos ad vocandum transmissos iniuriant et interficiunt, leniores sunt iilis qui ausi sunt talia et requiescunt quidam quidem in agro proprio, alii autem in sua negotiatione. reliqui eos videamus qui sunt. puto quod hi sunt ciui ceciderunt in praeparatione contentiosorum et astutorum verborum in quibus tenuerunt aut visi sunt tenuisse servos transmissos, qui non fuerunt praeparati ad solvendas eorum quaestiones versutas, et contumeliis adfecerunt ministros vocationis. et est videre cottidie, quomodo invitatores dei simplices et non valde »astuti secundum mem« cum divina sapientia sua volunt illos tales docere, sed iniurias patiuntur ab eis qui intellegunt quidem, non autem volunt credere veritati. alii autem et interficiumtur ab eis, quibus rex iratus dicitur, quoniam »praevenit super eos ira usque in «. Et iratus rex

[*](24 Vgl. I. Kor. 1, 26 — 32 I. Thess. 2, 16 — — 648,4 Vgl. II 248, 4f)[*](10 raura] talia lat . 21 ἔστιν ἰδεῖν Μ 27 αὐτοὺς Hu, vgl. lat. αὐτὸν Μ H 30 αὐτῶν Koe αὐτοὺς Μ H 32/33 ἔφθασε — ὀργὴ Kl φθάσαι τὴν καλουμένην ὀργὴν Μ H 33 αὐτοὺς + usque in finem lat.)[*](5/6 1. invitati ? Ivl, vgl. gr. 6 <ad vocationem> Diehl, vgl. gr. 8 et] nec L 10 quidam B L <R G 13 sunt] l. sint ? Diehl Kl)

v.10.p.648

<> <>

misit exercitum suum, sive »multitudinem caelestis militiae« eos angelos qui positi sunt super poenas; et interficiunt interfectores ministrorum verbi, et omnem civitatem eorum succendunt. puto civitas est impiorum, secundum unumquodque dogma, congregatio eorum qui conveniunt in sapientia »principum huius «. hanc succendit rex et exterminat, quasi ex malis aedificationibus consistentem. et siquando videris exterminationem, sive alicuius »falsi nominis scientiae« quorumlibet verborum profitentium veritatem <eorumque> validam, non pigeat te dicere hoc factum esse a militibus dei, qui succendere solent civitates inimicorum veritatisdei. succensa est ergo et civitas doctrinae ludaicae post Christi adventum; qua succensa dixit rex servis suis, id est apostolis aut angehs dei, qui praepositi erant super vocationem

[*](2 Vgl. Luc. 2, 13 — 8fff Vgl. Orig. Sel. in Ez. 6,8 (Lomm. 14, 90): »πόλεις πόλεών« εἰσιν οἱ αἱρέσεις • ἑκάστη γὰρ αἵρεσις ἴδιον νόμον ἔχει καὶ ἰδίαν πολιτείαν ; Harnack TU. 42, 4, 61 f – 10 Vgl. I. Kor. 2, 6 – 14ff Vgl. den Titel von ’ Hauptwerk: ἔλεγχος καὶ ἀνατροπὴ τῆς ψευδωνύμου γνώσεως — Vgl. I. Tim. 6, 20 - 22 Vgl. Rom. 1, 25)[*](3/4 τεταγμένους] καλουμένους Μ 8 — 12 οἱονεὶ — βασιλεύς <Μ 8 οἱονεὶ] puto lat. | > Diehl KI Koe, vgl. lat. 15 κατανοήσῃς Kl nach Koe κατανοήσαις Μ H 17 ἐπαγγελλομένων υ ἐπαγγελομένων Μ H 20 στρατιῶν H 22 > Koe, vgl. lat. 24 τοῦ <H 26 βασιλεὺς + id est lat.)[*](6 siiccendunt] anders Ζ. 11 u. gr. 7 impiorum est L 17 <eorumque> Kl Koe, vgl. gr.)

v.10.p.649

gentiuni, dicens: nuptiae quidem paratae, invitati autem non fuerunt digni ; ite ergo ad exitus viarum, et quantoscumque inveneritis vocate ad nuptias. et est videre ex omni via imperitorum et peritorum dogmatum, quae fuerunt secundumgentium mores, et civitatum et villarum <et locorum> vocatos ad nuptias. et egredientes servi, sive de ludaea et Hierusalem apostoli Christi sive ab interioribus finibus in quibus fuerant angeli sancti, et venientes ad vias diversas diversorum morum, congregaverunt et congregabunt quoscumque invenerint, malos *** quidem, ut deponentes malitiam (quod est extraneum a nuptiis vestimentum) et induentes se opera bona (quae sunt nuptialia vestimenta) inpleant convivium nuptiale recumhentes et requiescentes in fide.

[*](1 f Vgl. Hebr. 1, 14 ? — 23f Vgl. Rom. 13, 12?)[*](3 ἐθνῶν + dicens lat. 9 ἰδιωτικῶν Koe, vgl. lat. ἰδιωτικῆς MH Ι οὐκ] Hu, doch vgl. lat. 11 κομῶν H 18 οἶς Hu, vgl. lat. w Μ Η 24 *** Kl, es scheint zu fehlen τε καὶ ἀγαθούς· καὶ τοὺς μὲν πονηρούς> 27 <ἔργων> Kl Koe, vgl. lat.)[*](2 paratae + sunt B L 6 et peritorum y* <L 9 <et locorum> Diehl Kl, vgl. gr. 23 *** Kl vgl. zu gr. Ζ. 24 27 1. <dicta> sunt ? Diehl, vgl. gr.)

v.10.p.650

Cum autem inpletae fuerint nuptiae ex recumhentihus et requiescentibus in fide et cultura hac dei, tunc ingredietur rex ad videndum et iudicandum de discumbentium qualitate, ut eum quidem qui vestem non habuerit nwptialem arguens damnet, reliquis autem prandium praeparatum adponat. vidit autem unum non habentem nuiJtialem vestem, id est quia unius sunt generis omnes, qui servant malitiam post fidem, quam habuerant ante fidem, et non deponunt eam. et arguit eos quasi qui male fecerint eo, quod ausi sunt in huiusmodi nuptias introire non recipientes digna nuptiis iiidumenta, id est texturam virtutum, claram vestem, de qua etiam Salomon in Ecclesiaste praecipit dicens: »in omni tempore sint vestimenta tua candida«. obmutuit autem, qui ausus fuerat in huiusmodi nuptias introire sine vestimento decenti.

[*](14 ff Vgl. Hier. in Matth. 176 B: unus iste omnes, qui sociati sunt malitia, intelleguntur — 18 ff Vgl. Hier. in Matth. 176 C: arguit inpudentiae, quod veste scrdida munditias polluerit nupticdes — 22 f Vgl. C c Nr. 61 (Mitte) Or. II 249, 7 — 25 Prediger 9, 8)[*](5/6 + qualitate lat. 14 εἶδε Kl, vgl. lat. οἷδε Μ ( ?) H 17 κακίαν + post fidem lat. οὗ <καἲ> Koe, vgl. lat. 26 σου Hu μου H <M)[*](2 recumbentibus et y* <L 4 hac R G c B <G a L | dei x* — et ρ 19 et <L 22 digna] lat. las τὸ > τοῦ Koe)

v.10.p.651

<> <> >

et sic condemnatur ab eo, qui dixit ministris suis (videlicet praeter, exerciturn illum qui erat desursum), ut alligantes eum manus et pedes quibus non sicut debuerat usus est (nec enim ad bonum currerat aliquando nec aliquos bonos inpleverat actus), eiciant eum non solum de convivio nuptiali sed etiam iii tenebras exteriores et ab omni lumine alienas iniciant, ut sitiens lumen cum fuerit in tenebris exterioribus, ploret ad > d eum qui potens est eius misereri et eripere inde, et dentibus strideat, qui quoniam acerbam manducaverant malitiam stupidi erant effecti. uva enim acerba intellegitur malitia eius, qui non obliviscitur »posteriora« nec adpetit wpriorac, sed permanet in id ipsum, cum deberet ad maturitatem proficere dulcem et offerre virtutis alicuius manducabilem botrionem. [*](5ff Vgl. Hier. in Matth. 176 D: vel certe ideo ligantur manus et pedes, ut maleoperari et currere desisiant ad effundendum sanguinem — 13 Vgl. II 250, 8 — 18. 21 Vgl. Jer. 38, 29 – 24ff Vgl. Phil. 3, 13) [*](8 πορείον + ad homim aliqtiando lat. 9 πράξεις + bonos lat. 11 εἰ- <σβάλωσιν εἰ>ς Kl nach Diehl Koe, vgl. lat. 17 βρύξυ H 18 τὴν < H a 24 <ἐπιλανθανομένου—μηδ᾿> Kl, vgl. 25 ἐπεκτεινομένους Μ 28 καὶ γλυκεῖαν ~lat. | τῆς] alicuius lat. 29 ἀρετῆς + nmnducabilem lat.) [*](8/9 concurrerat G 10 eiciant] et eiciunt GL 13 ab <L 14 iniciant R B iniciunt G L 16 <d> Diehl Koe, vgl. gr. | eius] eum G a ? L 18f acerba manducaverant malitia L 28 offerre] lat. las παραστῆσαι st. ποιῆσαι Diehl)

v.10.p.652

>Et addit; niulti vocati, pauci autem electi. et si quis considerat multitudinem hominum quae in ecclesiis congregatur et discusserit quanti sunt, qui conversantur disciplinate et reformantur »novitate sensus« sui, autem neglegentissime conversantes configurantur »saeculo huic«, videbit quia verus est domini dicens: multi vocati, pauci autem electi.

Tunc abierunt Pharisaei et consilium acceperunt ut eum caperent in sermone. et mittunt discipulos suoscum Hero-

[*](1 ff Vgl. II 250, 11 ff— 8 ff Vgl. Orig. hom. 4, 3 in Jer. (III, 25, 16ff): κοὶ ἀληθῶς ἐὰν κρίνωμεν τὰ πράγματα ἀληθείᾳ καὶ μὴ ὄχλοις, καὶ κρίνωμεν τὰ πράγματα προαιρέσει καὶ μὴ τῷ βλέπειν πολλοὺς συναγομένους, ἀψόμεθα νῦν ὡς οὐκ ἐσμὲνπιστοί κτλ. u. ö a? vgl. Harnack TU. 42, 4, 109 A. 1. 114 - 14. 16 Vgl. äm. 12, 2 — Luc. 13, 24 - 23 Luc. 13, 24, vgl. Matth. 7, 14b)[*](5 εἰσιν + οἱ H 7 ἀνακλιθέρντας Hu ἀνακληθέντος Μ H | ὡς < Μ 11 ἀπλουστέρων Η a 22/ 23 ísxqy- δουδιν H)[*](8 autem] vero L 26 tunc] secundum mathm. XXII. In illo tempore L)

v.10.p.653

Matth. 22, 15-22).

dianis dicentes: magister, scimus quia verax es et viam dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo, nec enim respicis personas hominum ; dic ergo nobis, quid tibi videtur: licet censum dari Caesari aut non ?

Voluntas loci praesentis secundum textum talis mihi videtur. ludaei propriani habentes conversationeni ex iege extraneam ab omni conversatione gentium, et habentes praeceptum quod ait: »usque ad mortem certa pro veritate, et dominus pugnabit pro «, ideo contradicebant gentibus dominantibus sibi, ut non transgrederemtur legeni dei. et frequenter radicitus interire periclitati sunt sub- Romanis volentibus statuam Caesaris introducere in templum dei, resistentes et prohibentes fortiores super se factos propter peccata. invenimus autem in historia ludaica, quod in tempore Tiberii Caesaris sub Pontio Pilato periclitatus est populus, Pilato quidem cogente, ut susciperent statuam Caesaris in templum, ludaeis autem et supra

[*](16 Sir. 4, 28 — 27ff Vgl. Josephus Ant. XVIII, 1 f. 4. 11; Bell. II, 8f; Harnack TU. 42, 4, 51)[*](8 ἀπῆλθον + ερὶ (!) τῶν ἐπερωτσάντων διὰ τὸν κῆνσον H 10 τὸ] ὸ (!) H am Anfang d. Zeile 15 τῆς] omni lat.)[*](5/7 dic — non] OineUa Origenis de eadem lectione L 7 aut non] an non B 13 conversationem umfaCt wohl διδασκαλίαν καὶ πολιτείαν Elt 31/32 templo L)

v.10.p.654

vires suas resistentibus ; similiter autem scriptum est factum et in tempore Cai Caesaris. aestimamus ergo, quoniam quamdiu quidem speculabatur populum illum deus > circumdatus fuerat saepe dominicae tuitionis quasi »vinea domini Sabaoth«, nihil huiusmodi contingebat eis. in primis autem ipse Pilatus, cui tradiderant Christum, ausus est populum inquinare ; quod gravius erat captivitatibus universis, (luoniam omnis captivitas (quam freciuenter sunt passi) corporis erat vexatio, introductio autem statuae in templum animarum erat interitus.

Et in tempore ergo Cliristi, quando tributum <Iudaei> sunt dare Romanis, cogitatio et consilium erat apud ludaeos, utrum deberent qui dei populus erant et portio eius, tributum dare principibus aut potiusprohbertate bella suscipere, nisi permitterentur vivere sicut ipsis placebat. [*](2. 12 Vgl. Josephus Ant. XVIII, If. 4. 11; Bell. II, 8 f ; Harnack TU. 42, 4, 51 — 7 Vgl. Jes. 5, 2 — 8 Jes. 5, 7 — 21ff Vgl. Hier. in Matth. 177 A: nuper . . . ludaea subiecta Romanis . . . stipendiaria facta fuerat, et erat in populo magna seditio, dicentibus aliis . . . debere tributa persolvi . . . , Pharisaeis vero . . . e contrario nitentibus, non debere populum dei . . . humanis legibus stihiacere — 26 Vgl. Deut. 32, 9) [*](1 λαῶ Μ 5 στοχαζόμεθα > Koe, vgl. lat. 6 λαὸς + deus lat. 7 φραγμὸν + dominicae tuitionis lat. 8 ὁ ἀμπ.] quasi vinea lat. 11 ἐγένετο + eis lat. 28 συγχωρεῖν τὸ H) [*](3 cai Bc gai B a G L 6 > Kl, vgl. gr. 7 tuitionis] visitationis B 11 popukim] lat. las λαὸν st. ναὸν 22 <Iudaei> Diehl, vgl. gr.)

v.10.p.655

et refert historia, quod ludas quidem Galilaeus, cuius memor est et Lucas in Actibus apostolorum, avellens multam multitudinem ludaeorum docebat non oportere Caesari dare tributum neque dominum Caesarem appellare; qui autem erat in tempore illo tetrarcha suadere populo festinabat, ut statui praesenti consulerent et non voluntarie contra fortiores susciperent bellum, sed adquiescerent dare tributum. et sermo quidem evangelii praesentis non quidem manifeste, tamen haec ipsa ostendit. qui autem diligenter considerat verborum praesentium sensum, inveniet hoc et in loco praesenti. nec enim haberent occasionem Pharisaei volentes Christum capere in sermone, mittentes discipulos suos cum Heroflianis ut eum interrogarent, utrum liceret Caesari dare irihutum aut non, si manifestum apud eos fuisset, quoniam non oportet dare, et si consonantia voluntatunl apud eos fuisset, ut non darent tributum.

Et vide nisi manifestatur historia illa ex eo, quod volentes

[*](2ff Vgl. Act. 5, 37; Josephus Ant. XVIII, If — 8ff Vgl. Hieron. in Matth. 177 B: Caesar Augustus Herodem . . . regem ludaeis Iudaeis qui tributis praeesset et Romano pareret impcrio)[*](15 <ἀλλὰ> Kl Koe, vgl. 19 iavy Diehl, vgl. lat. 25. 28 ἦν + apud eos lat, 25 δεῖ δοῦναι Kl nach Hu, vgl. lat. διδόναι M H 28 τὸ > Koe, vgl. lat. ὅτι MH)[*](2/3 quidem ρ quidam x* Pasch 4 et X Pasch ρ 5 avellens x* evellens ρ 7/8 dominum + neque y 24 eum] 1. lesum ? Dielil, vgl. gr. 26 aut] an B)

v.10.p.656

̣ a

<Pharisaei> Christum capere sermone non solum miserunt discipulos suos interrogantes de censu, sed cum Herodianis. forsitan enim in populo tunc qui quidem docebant oportere dare tributum Caesari, vocabantur Herodiani ab his, qui hoc facere recusabant ; qui autem prospectu hbertatis dare tributum vetabant, videbantur esse Pharisaei subtihtatem ludaicarum disciphnarum cautius observantes, ABBREV ut si quidem Christus responderet non oportere Caesari dare tributum, traderent eum Romanis <Herodiani> quasi recessionis si autem iuberet dari, Pharisaei accusarent evnwquasi personas horninum aspicientem magis quam docentem viam dei in veritate. considera autem et vide, quoniam Pharisaeorum cUscipuh dicentes: magister, scimus quia verax es et

[*](5ff Vgl. Hieron. in Matth. 177 C : seii quos iyihidentes Pharisaei, quia Romanis iributa solvehant, Herodianos vocabant – 6f Vgl. II 252, 3f)[*](7 τελεῖν] oportere dare lat. 15 δηλωσάτω Koe σωσάτω Μ H 21 ἀποκρίνασθαι H 22 διδόναι Μ 34 σαυτῷ + et vide lat.)[*](1 <Pharisaei> Diehl, vgl. 5/6 docebant Kl, vgl. gr. dicebant Χ 27 <Herodiani> Diehl Kl, vgl. 1 secessionis? Koe 28 dare B 32 autem <tecum> Diehl, vgl. gr.)

v.10.p.657

viam dei in veritate doces, et non tibi cura est de aliquo, nec enim aspicis personas hominum, provocabant eum per huiusmodi laudem, ut non acciperet Herodianorum personas, qui partes Caesaris defendebant, ut respondens secundum voluntatem Pharisaeorum, quia non hcet Caesari dare tributum, traderetur Herodianis <ab iis> . unde et dominus videns nequitiam eorum ita dixit : quid me temptatis, hypocritae ? ostendite mihi nomisrna census. at illi obtulerunt ei denarium. et ait eis lesus : cuius est imago haec et suprascrijMo ? dicunt ei : Caesaris. tunc ait eis: reddite ergo quae sunt Caesaris Caesari, et quae dei sunt deo.

[*](6ff Vgl. Hieron. in Matth. 178 A: hlanda et fraudulenta interrogatio illuc provocat respondentem, ut magis deum quam Caesarem timeat et dicat non debere tributa solvi, ut statim audientes Herodiani seditionis contra Romanos principem teneant — 15 Zu πανουργίαν vgl. Hautsch TU. 34, 2 a, 75)[*](6 ἀνθρώπου (so G Θ usw. im Ν Τ)] hominum lat. 7 > Diehl Kl Koe, vgl. lat. 9 καὶ τῶν <lat. 10 lat. las ἀποκρινάμενος ? Diehl 24 ἤδη M)[*](1 in veritate doces G 2 curae B 7 ut y* (Pasch) aut L 11 > Diehl, vgl. gr. 19. 21 eis] illis L)

v.10.p.658

Ex hoc loco discimus salvatoris exemplo, ut non his, quae a multis dicuntur et propterea gloriosa videntur, occasione pietatis adtendamus, sed quae convenienter secundum *** ordinem rationis dicuntur. nam cum quaereretur ab eo, utrum licet Caesari dare tributum aut non, non sinipliciter dedit responsum secundum quod videbatur ei, sed dixit: ostendite mihi nomisma census et interrogavit : cuius est <imago et> inscriptio ? et dicentibus eis quia Caearis, respondit quia oportet reddere Caesari quae Caesaris sunt, et non eum oportere fraudare a propriis eius pietatis occasione. nec enim ex eo, quod reddit quis Caesari quae Caesaris sunt, impeditur reddere deo quae dei sunt.