Homiliae In Lucam

Joannem, qui minor erat Christo, suscepit populus, reputans et cogitans, > ne forte ipse esset Christus < ; eum vero, qui >major > illo venerat, non suscepit. Vis causam scire ? Cognosce : Joannis baptisma videbatur, Christi baptLsmus invLsibihs erat. > Ego enim <, inquit, > baptizo vos in aqua; qui autem post me venit, major me est, ipse vos baptizabit in Spiritu sancto et <. Quando baptizat Jesus > Spiritu sancto < et rursum, quando >igni < baptizat ? Numquid uno atque eodem tempore et > Spiritu et igni < baptizat, an vario atque diverso ? > Vos autem < ait, > baptizabimini Spiritu sancto non post multos hos dies <. Baptizati sunt apostoh post adscensionem ejus ad caelos > Spiritu sancto < quod autem > igni > fuerint baptizati, scriptura non memorat. Sed quomodo Joannes juxta Jordanem fhivium venientes ad baptismum praestolabatur, et ahos abigebat dicens > generatio viperarum > et rehqua, porro eos, qui confitebantur vitia sua atque peccata, suscipiebat, sic stabit in igneo fhimine Dominus Jesus Christus juxta > flammeam romphaeam > ut quicunque post exitum vitae hujus ad paradisum transire desiderat et purgatione indiget, hoc eum amne baptizet et ad cupita transmittat, eum vero, qui non habet signum pri- orum baptismatum, lavacro igneo non baptizet. Oportet enim prius ahquem baptizari > aqua et Spiritu < ut, cum ad igneum fluvium venerit, ostendat se et aquae et Spiritus lavacra servasse et tunc mereatur etiam ignis accipere baptismum in Christo Jesu: cui est gloria et imperium in saecula saeculorum. Amen.

[*](2 –4 Luk. 3, 16 6 Liok. 3, 1.5 13f. Akt. L 5 18 Luk. 3, 7 20 f. Gen. 3, 24 25 Joh. 3. 5 1 Hom. 24 > in C, dafür 25 als 24 gezalilt usw. 2 de . . . A 3 ubi] in quo A Ipse — baptiz. > BE ~ bapt. vos in > CDe 4 igne ACDe 5 Johannem B erat] est r 6 ~ cogitans nach Christus BE 8 baptizma2 A invisibile A 9 in > me > r 10 in > CDe igne AClmn 11 igni nur B — 13 diverso? > B 12 et1 > CDe igni nur Dr 13autem ait > De ~ sancto Spiritu E 15 igni nur Br ~ baptiz. fuer. 19 sua > De 20 Christus > De 20/21 rumpheam D, 21 quemcumque De hujus] istius BE hujus + qui e 22 amne] lavamine AB, lavamen E 25 aqua > E 25/26 pervenerit 26 et1 > A 28 Explicit omelia XXIIII.)

Οὐκ ἄκαιρον παραθέσθαι καὶ τὰς τῶν λοιπῶν εὐαγγελιστῶν περὶ τούτου λέξεις καὶ συγκρῖναι τῇ προκειμένῃ. Ματθαῖος μὲν οὖν· οὖν· οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα <, φησίν, ὁ δέ Μᾶρκος· > οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ < ὁ δὲ δὲ Ἰωάννης· > οὗ οὐκ εἰμὶ ἄξιος, ἔνα λύσω αὐτοῦ τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος <. Ἴδωμεν οὖν ἑκάστης τῶν λέξεων τὸν νοῦν καὶ τὰς διαφορὰς αὐτῶν καὶ πρῶτον τῆς παρὰ Ματθαίῳ, ὃς καὶ πρῶτος τῶν λοιπῶν παραδέδοται τὸ εὐαγγέλιον ἐκδεδωκέναι τοῖς ἐκ περιτομῆς πιστεύσασι· τοσοῦτον, φησίν, ἐστὶν ἐμοῦ ἰσχυρότερος ὁ μετ᾿ ἐμὲ ἐρχόμενος, ὡς μηδὲ τὰ τῆς περιβολῆς τῶν περὶ αὐτῷ δυνάμεων ἐσχάτων, οὐχὶ γυμνῶν ἐκκειμένων, ὥστε καὶ τοὺς τυχόντας νοεῖν αὐτὰ δύνασθαι, ἱκανόν με τυγχάνειν βαστάσαι, μηδὲ ταῦτα ὑπομένοντα φέρειν· εἰ δὲ ἐγὼ ὁ ὑπὸ τοῦ κυρίου μαρτυρηθείς, ὡς ἄρα μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν < οὐδεὶς ἐμοῦ τυγχάνει, οὐδὲ τὰ ὑποδήματα βαστάσαι ἱκανός εἰμι, τί λεκτέον περὶ τῶν ἐνδυμάτων αὐτοῦ; Τίς τοιοῦτος, ἃς ὁλόκληρον αὐτοῦ τὸ ἱμάτιον τηρῆσαι δυνήσεται; τίς, ὂς νοήσει > τὸν ἐκ τῦν ἄνωθεν χιτῶνα ἄραφον δὰ τὸ δι ὅλου ὑφαντὸν( τυγχάνειν καταλαβεῖν, ὃν ἔχει λόγον; Ἔτερον μέν οὖν τό· βαστάζειν τὰ δήματα <, δηλονότι ἤδη λελυμένα απὸ τῶν τοῦ ὑποδεδεμένου ποδῶν, τὸ παρὰ τῷ Ματθαίῳ, ἕτερον δέ τό· κύψαντα λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων < τὸ παρὰ Μάρκῳ· καὶ ἀκόλουθον, μηδενὸς συαλλομένου τῶν εὐαγγελιστῶν μηδὲ ψευδομένου, ἀμφότερα κατὰ διαφόρους καιροὺς εἰρηκέναι τὸν βαπτιστὴν καθ’ ἕτερον καὶ ἕτερον κινούμενον νοῦν. Μέγα μὲν οὖν τὸ βαστάσαι τὰ Ἰησοῦ ὑποδήματα, μέγα δέ καὶ τὸ ἐπὶ τὰ σωματικὰ αὐτοῦ κάτω που γινόμενα κύψαντα, ὑπέρ τοῦ τὴν εἰκόνα τῶν ἄνω κάτω θεάσασθαι, λῦσαι ἕκαστον τῶν περὶ τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνδωματώσεως ἀσφῶν, οἰονεὶ τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων τυγχάνοντα — εἷς γὰρ ὁ τῆς ἀσαφείας δεσμός, ὥσπερ καὶ μία ἡ τῆς γνώσε- ως καλείς — ἅτινα οὐδ’ ὁ > μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν < καθ’ αὑτὸν ἱκανὸς λῦσαι ἢ ἀνοῖξαι, τοῦ δήσαντος καὶ κλείσαντος μόνου δωρουμένου, οἶς βούλεται, τὸ λῦσαι καὶ ἀνοῖξαι τὸν οἷον ὁμάντα τῶν ὑποδημάτων καὶ τὰ κεκλεισμένα. Μηδὲ τὸν περὶ τῶν ὑποδημάτων μυστικὸν λόγον παρέλθωμεν. Οἶμαι τοίνυν τὴν μὲν ἐνανθρώπησιν, ὅτε > σάρκα καὶ ὀστέα < ἀναλαμβάνει ὁ τοῦ θεοῦ υἱός, τὸ ἕτερον εἶναι τῶν ὑποδημάτων, τὴν δὲ εἰς ᾅδου κατάβασιν, ὅστις ποτέ ἐστιν ὁ ᾅδης, καὶ τὴν εἰς τὴν φυλακὴν μετὰ πνεύματος πορείαν τὸ λοιπόν, περὶ ἧς εἰς ᾅδου καταβάσε- [*](2f. Matth. 3, 11 3f. Mark. 1,7 5 Joh. 1, 27 13 Lxak. 7, 28 16f. Joh. 19, 23 28 Luk. 7, 28 32 Luk. 24, 39 34 f. vgl. 1 Petr. 3, 19 159, 1 —160, 15 W* [Exzerpt aus dem Joh. Kom. VI, 31/32 u. 34/35 (S. 140 31 —142, 17 u. 143, 23 —144, 35 Preuschen)] 4 ὁ — 5 > Joh. Komm. 9/10 τὸ . . . ἔσχατον konj. Kr. 10 αὐτὸν Joh. Komm. 25 τῶν > Joh.)

ως εἴρηται τό. > οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην <. . Ὁ τοίνυν κατ' ἀξίαν ἀμφοτέρων τῶν ἐπιδημιῶν τοὺς λόγους παραστῆσαι δυνάμενος τὸν ἱμάντα λύειν τῶν Ἰησοῦ ἱκανός ἐστιν ὑποδημάτων, καὶ αὐτὸς τῷ νῷ κύπτων καὶ συγκαταβαίνων τῷ καταβεβηκότι εἰς ᾅδην, καὶ ἀπὸ οὐρανοῦ καὶ τῶν περὶ τῆς θεότητος Χριστοῦ μυστηρίων καταβαίνων ἐπὶ τὴν ἀναγκαίως γεγενημένην παρ' ἡμῖν αὐτοῦ ἐπιδημίαν, ὅτε τόν ἄνθρωπον ὑπεδήσατο· ὁ δὲ τὸν ἄνθρωπον ὑποδησάμενος καὶ τὸν νεκρὸν ὑπεδήσατο· > εἰς τοῦτο γὰρ Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ <. . Τίς οὖν ἄρα < ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν x < τῶν τοιούτων ὑποδημάτων καὶ λύσας μὴ ἐᾶσαι, ἀλλὰ κατὰ δευτέραν ἱκανότητα ἀναλαβεῖν αὐτὰ καὶ >βαστάσαι > διὰ τοῦ ἐν τῇ μνήμη περιφέρειν τὰ νενοημένα; Μὴ ἀνεξέτστον δὲ ἐάσθω τὸ χωρὶς τοῦ x < ὁμοίως παρὰ τῷ Λουκᾷ καὶ Ἰωάννῃ εἰρημένον· καὶ τάχα ἐνδέχεται μὲν κύψαντα λύσαι, δυνατὸν δὲ καὶ τὸ ἀνάστημα τοῦ ἀπὸ τοῦ λόγου ἐπάρματος φυλάττοντα εὑρεῖν τὴν λύσιν τῶν ἐν τῷ ζητεῖσθαι δεδεμένων ὑποδημάτων, ἵνα ταῦτά τις λύσας τὸν χωρὶς τῶν ὑποδημάτων ἴδη λόγον γυμνὸν τῶν ὑποδεεστέρων καθ' ἑαυτόν, υἱὸν τοῦ θεοῦ.