Fragmenta In Evangelium Joannis (In Catenis)

Origen

Origenes, Origenes Werke, Vol 4. Preuschen, Erwin, editor. Leipzig: Hinrichs, 1903.

Καὶ βουλομένου τοῦ λόγου ἐπιστρέφειν ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ ἀλογώτερον καὶ θερμότερον ἐπιπηδᾶν τοῖς κινδύνοις μηδ᾿ ἂν ὑπὲρ τῆς ἀληθείας ὦσιν, ἀλλὰ καταλαμβανομένους μὲν ἵστασθαι, μέλλοντας δὲ ἀναδύεσθαι, διὰ τὸ τῆς ἐκβάσεως ἄδηλον. πρὸς δὲ ἀναγωγήν ῥητέον ὅτι Ἰησοῦς πάλαι μὲν παρρησίᾳ τοῖς Ἰουδαίοις περιεπάτει διὰ τῶν προφητῶν, νῦν νῦν οὐκέτι. οὐ γάρ ἐστιν ἐν αὐτοῖς λόγος θεοῦ, ἀλλ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτῶν εἰς τὴν ἔρημον, περὶ ἡς λέγεται ὄτι] »πολλὰ πολλὰ τὰ »τέκνα τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα«· ἐγγὺς Ἐφραίμ, ἥτις ἑρμηνεύεται · αδελφὸς ὢν Μανασσῆ πρεσβυτέρου τοῦ ἀπὸ λήθης< μετὰ γὰρ τὸν >ἀπὸ λήθης< λαὸν ἐθνῶν >καρποφορία<. κἀκεῖ ἔμεινεν μετὰ τῶν μαθητῶν· πάρεστι τῇ >καρποφορίᾳ<. καὶ ἐπὶ τῇ γενέσει μὲν τοῦ Ἐφραὶμ εἴποι ἂν ὁ αὐτὸν σιτομέτρης ἡμῶν κύριος, ὁ ταπεινώσας ἑαυτὸν καὶ γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου· »Ηὔξησέ με ὁ θεὸς ἐν γῇ τῆς τα- »πεινώσεώς μου«.

Ὁ ἑπόμενος αὐτῷ τῷ ἕπεσθαι αὐτῶ̣ διακονεῖ αὐτῶ̣. ὁ δὲ διακονῶν αὐτῶ διάκονος αὐτοῦ ἐστι· καὶ διὰ τοῦτο ὅπου ὅπου ὁ λόγος, [*](1 Vgl. Act. 16, 16f. — 2 Luk. 4, 34. — 9 Vgl. XXVIII, 23 ο. S. 417, 27. — 15 Jes. .54, 1. — 17 Vgl. zu S. 420, 16 f. — 20 Vgl. Gen. 47, 12. — 21 Vgl. Phil. 2, 8. — 22 Gen. 41, 52.) [*](LXXXV. I ℵ] 6 ἑαυτόν V.) [*](LXXXVI. I ℵ] 13 Ἰησοῦς — 15 ὅτι < ℵ | 20 καρποφορᾶ ℵ | ἐπὶ] ἐν) [*](ΙΙ 3 (Cord. p. 299. Cramer p. 223)] 9 βουλομένου τ. λόγου] Λ·αὶ βουλόμενος Μ, θέλει μὲν Cord | 11 ἀλλὰ] + καὶ Ρ | 18 γεγένηται Μ | 19 nach καρποφοφία + Ρ das Lemma: τοῦ αὐτοῦ | κἀκεῖ — μαθητῶν] ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς Εφραΐμ Cord, < Μ | κἀκεῖ — Ende < Cr | παρέστη Μ | 20 μὲν < 3 Cord | 22 ηὔξησε — 23 μου < 2 LXXXVll. Ι ℵ])

552
καὶ αὐτὸς ἔστιν. οὐ σωματικῶς δὲ καὶ τοπικῶς τὴν ἀπαγγελίαν νοητέον. εἰ δὲ ὡς ἐν σωματικοῖς τόποις ἔστι τις τόπος τοῦ αἰθέρος ἐν τοῖς καθαρωτάτοις καὶ λεπτότητι φωτὸς διαυγεστέροις, οὐκ ἂν ἁμάρτοι τις τῶν ἐν σώματι τοὺς διαφέροντας ἀπολαμβάνοντας κατὰ τὴν ἀξίαν ἐν τῇ ἀναστάσει σῶμα δόξης ὑπερεχούσης καὶ διαφερούσης ἐν ἐκείνοις γίνεσθαι τοῖς χωρίοις ὡς ἐπιτηδειοτάτοις πρὸς τὴν σχολὴν τῶν θεωρημάτων τοῦ θεοῦ λόγου. καἰ τῇ μὲν ἐπινοίᾳ ἕτερόν ἐστι τὸ ὅπου ἔστιν ὁ θεὸς λόγος ἐκεῖ εἶναι τὸν διάκονον αὐτοῦ, τῷ δὲ πράγματι ταὐτόν ἐστι τῷ τιμᾶσθαι αὐτὸν ὑπὸ τοῦ πατρός. τῇ γὰρ τιμῇ τῇ ἀπὸ τοῦ πατρὸς τὸ τιμώμενον γίνεται ὅπου ὁ θεὸς λόγος.