Fragmenta In Evangelium Joannis (In Catenis)

Origen

Origenes, Origenes Werke, Vol 4. Preuschen, Erwin, editor. Leipzig: Hinrichs, 1903.

Τὸ »Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι;« ἤτοι ἀμφιβάλλων, ἆρα ἐκ τῆς Ναζαρὲτ τηλικοῦτον ἀγαθὸν δύναται; ἢ τεθαρρηκότως λέγει, ἐκ τῆς Ναζαρέτ ἐστιν ὄντως ὁ εὑρεθεὶς καὶ ἀληθῶς ἀγαθόν ἐστιν. πρὸς ὃν Φίλιππος· »Ἔρχου καὶ ἴδε« τὸν εὑρεθέντα Ἰησοῦν, 20 τῇ ὄψει αὐτὸν μᾶλλον πληροφορῆσαι ἢ ἀκοῇ περὶ τοῦ εὑρεθέντος βουλόμενος.

Καὶ τὸ ὑπὸ Ναθαναὴλ δὲ εἰρημένον πρὸς τὸν Ἰησοῦν οὕτως ἀπέδωκεν >Σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ· σὺ τοῦ Ἰσραήλ, τοῦ διορατικοῦ

[*](2 Vgl. Lagarde, Onom. s. p. 188, 75 Βηθσαϊδᾶ οἶκος θηρευτῶν ἢ ἐπισιτισμοῦ. Vgl. 60, 21. — 3 Matth. 4, 19. — 6 Jer. 16, 16. — 16 Joh. 1, 46. — 19 Joh. 1, 46. — 25 Joh. 1, 49. XXIII. I ℵ] 3 [ὁ] z. str., cf. II. III | 4 περὶ — 7 ὑμᾶς < ℵ. ΙΙ Ρ (Cord. p. 58)] 3 ὁ < P Cord | 5 τῷ < P | 7 θηρεύουσιν P. III ABC] (1 [μεταλαμβάνεται] — 7 ὑμᾶς] διὰ Ἱερεμίου φησὶν ὁ θεός· ABC. XXIV. I ℵ] 11 τοῦ] τοῦτον (Dittogr. von τὸν) ℵ, corr. Br | 13 τε] τὸν S1. XXV. I ℵ] II P (Cord. p. 60)] 17 τῆς < P | τι τηλικοῦτον Ρ Cord | δυνατόν Ρ, darüber ABBREV | 18 ὁ εὑρεθεὶς ὄντως P Cord | ἀληθῶς καὶ Ρ | 20 μᾶλλον < Ρ Cord. XXVI. I ℵ] 24 Ἰησοῦν] χριστὸν RV | 25 εἶ < ℵ. ΙΙ Ρ (Cord. p. 62)] 25 εἶ < P, + Cord (wohl nach T).)

I. Typus der römischen Catenen.

S = Vatic. gr. 758 sc. X.

S1 = Hand des Schreibers.

S2 = Hand des Correctors.

R = Vatic. Reg. 9 sc. XI.

V = Venet. Marc. gr. 27 sc. X.

ℵ = Übereinstimmende Lesart dieser drei Hss.

II. Typus der Catene des Corderius.

M = Venet. Marc. 28 sc. X.

P = Paris. gr. 209 sc. XI.

Mosq = Mosquensis 119 sc. IX.

ABBREV = Übereinstimmende Lesart von MP.

III. Catene des Nicetas.

A = Monac. gr. 437 sc. X.

B = monac. gr. 37 sc. XVI.

C = Taurinens. IV sc. XIII.

D = Paris. 212 sc. XIII.

Cord = Corderius.

Cr = Cramer.

In doppelte Klammern sind die Stücke eingeschlossen, die in I fehlen.

In einfache Klammern sind die unechten Stücke eingeschlossen.

504

γένους, βασιλεὺς ὑπάρχεις<. τὸ γὰρ καρδίαν βλέπειν καὶ γινώσκειν τίς δόλον ἔχει ἐν ἑαυτῷ καὶ τίς οὔ, υἱοῦ θεοῦ τυγχάνει καὶ οὐχ ἐνός γε τῶν πολλῶν υἱῶν, ἀλλὰ τοῦ μονογενοῦς, βασιλέως ὄντος τοῦ ἐκλεκτοῦ γένους. τοῦτο δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐστί, διὸ καὶ υἱὸς θεοῦ ἦν.