Fragmenta

Re 12 οὕτος γὰρ ἧμίν τοῖς δικαίως πολιτεύεσθαι μέλλουσιν θεοσεβείας ὀδὸς γέγονεν· ἀρχὴ πασῶν τῶν μετὰ ταῦτα ὁδῶν.

Re 12 »ἀρχὴν» δὲ »ὁδῶν« διά τοῦτο εἰκότως εἴρηκεν τὸν δεσπότην ἠμῶν τὸν σωτῆρα, διότι καὶ τῶν ἑτέρων, ὧν ἐσχήκαμεν, ὁδῶν μετὰ τὴν πρώτην ὁδὸν ἀρχὴ γέγονεν, τὰς διὰ τῶν ἱερῶν ἀποστόλων δηλῶν παραδόσεις τῶν »μετὰ ὑψηλοῦ« κατὰ τὴν προφητείαν »κηρύγματος« κηρυξάντων ἡμῖν τὸ καινὸν τοῦτο μυστήριον.

Re 13 »ἐκτισεν οὖν μὺ φησὶν ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ εἰς ἔργα ἔργα αὐτοῦ«. ποῖα δὲ ἔργα φησίν; περὶ ὧν ὁ σωτὴρ λέγει ὁ πατήρ μου ἕως ἂρτι ἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι« καὶ αὖθις »τὸ ἔργον« φησὶν »ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι«.

Re 13 τίς γὰρ πρὸ τῆς τῶν πραγμάτων ἀποδείξεως ἐπίστευσεν ἂν ὅτι λόγος θεοῦ διὰ παρθένου τεχθεὶς τὴν ἡμετέραν ἀναλήψεται σάρκα καὶ τὴν πᾶσαν θεότητα ἐν αὐτῇ σωματικῶς ἐπιδείξεται;

Re 14 πρὸ τοῦ αἰῶνος ἐθεμελίωσέν με,,, θεμέλιον μὲν τοῦτον ὀνομάζων, τὴν κατὰ σάρκα αὐτοῦ προορισθεῖσαν οἰκονομίαν. ὡς καὶ ὁ ἀπόστολος [*](3—6 46, —21 — —11 46, 23—27. 144, —18; 9 ἔκτισεν) 145, —10, 151, —13 — —15 145, —4 — —17 145, —21 — 22 145, —28 — —25 146, —28 — —28 146, —33 — —S. 188, 3 ἕφη1) 46, —36; 29 θεμέλιον) — S. 188,2 Χριστὸς) 147, —17; S.188, (ἑνὸς) — 4 147, 21) [*](1 Prov. 8, 22 — 4 Proν. 8, 22 — 8 Prov. 8, 22 — 11 Prov. 8, 22 — 12 II Kor. 5, 17 — 14 Prov. 8, 22 — 17 Joh. 14,6 — Prov. 8, 22 — 18 Prov. 8, 22 20f Prov. 9, 3 — 23 Prov. 8, 22 — 24 Joh. .5, 17 — 25 Joh. 17, 4 — 28 Kol. 2, 9 — 29 Prov. 8, 23) [*](3 οὐκ οὖν g | 9 εἰς —́ αὐτοῦ < 144, 16 | γάρ < 151, 11 | 10 γὰρ V 46, 26 Ι ἡμῶν] + ὁ 144, 17. 145, 8. 151, 12 Ι 10 f ἀλλὰ — ἔκτισεν < V 46, 27 — 11 ἀρχὴν — αὐτοῦ < 46, 27. 144, 18. 151, 13 | 29 μὲν < 147, 14)

Re 15 Ἀστερίου γὰρ εἰρηκότος πρὸ τῶν αἰώνων γεγενῆσθαι τὸν λόγον, αὐτὸ τὸ ῥητὸν αὐτὸν ἐλέγχει ψευδόμενον· ὥστε μὴ μόνον αὐτὸν τοῦ πράγματος, ἀλλὰ καὶ τοῦ γράμματος διαμαρτεῖν. εἰ γὰρ »πρὸ τοῦ αἰῶνος ἐθεμελίωσέν με« φησὶν ἡ Παροιμία, πῶς αὐτὸς γεγενῆσθαι αὐτὸν πρὸ τῶν αἰώνων ἔφη; ἕτερον γὰρ πρὸ τοῦ αἰῶνος τεθεμελιῶσθαι αὐτόν, καὶ ἕτερον πρὸ τῶν αἰώνων γεγενῆσθαι.

Re 16 ὥσπερ οὖν τὴν ἐκκλησίαν πάλαι προωρίσατο ὁ παντοκράτωρ θεός, οὕ〈τω〉 καὶ τὴν κατὰ σάρκα τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίαν, δι’ οὖ τὸ τῶν θεοσεβῶν γένος »εἰς υἱοθεσίαν« καλέσαι προωρίσατο, πρότερον θεμελιώσας ἐν τῇ αὐτοῦ διανοίᾳ. διὰ τοῦτο ὁ ἀπόστολος τῷ ἁγίῳ πνεύματι σαφῶς προαγορεύει τοῦ προορισθέντος υἱοῦ « λέγων.

Re 17 οὐκοῦν εἰ καὶ τὰ μάλιστα ἐπ’ ἐσχάτων τῶν καιρῶν τουτὶ καινὸν ἐπεφάνη μυστήριον, ὡς διὰ τοῦτο πρὸ τοῦ αἰῶνος τούτου προωρίσθαι, εἰκότως ὁ προφήτης ἔφη πρὸ τοῖ αἰῶνος ἐθεμελίωσέν με«, δηλονότι τὴν σάρκα, διὰ τὴν πρὸς τὸν ἀληθῶς υἱὸν αὐτοῦ τὸν λόγον κοινωνίαν.

Re 18 εἶτα »ἐν ἀρχῇ« φησιν »πρὸ τοῦ τὸν γῆν ποιῆσαι«. γῆν ποίαν ταύτην ἢ δηλονότι τὴν ἡμετέραν σάρκα, τὴν μετὰ τὴν παρακοὴν γῆν αὐθις γενομένην; »γῆ» γὰρ »εἶ« φησὶν καὶ εἰς γῆν ἀπελεῦσῃ«. ἔδει γὰρ ταύτην ἰάσεως τυχεῖν, τινὰ τρόπον κοινωνή<σα>σαν τῴ ἁγίῳ