Fragmenta

Marcellus of Ankara

Eusebius Werke, Volume 4. Klostermann, Erich, editor. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1906.

Re 108 εἰ δέ τις περὶ τῆς σαρκὸς ταύτης τῆς ἐν τῴ λόγῳ ἀθανάτου γεγονυίας πυνθάνοιτο, τί φαμεν πρὸς αὐτόν; ὅτι δογματίζειν μὲν ἡμεῖς περὶ ὧν μὴ ἀκριβῶς παρὰ τῶν θείων μεμαθήκαμεν γραφῶν οὐκ ἀσφαλὲς εἶναι νομίζομεν. πῶς γὰρ τοῦτο πράττειν δυνατὸν τοῖς καὶ τὰ ἑτέρων ἀνατρέπουσιν δόγματα; ἀλλ’ ἐροῦμεν πρὸς τοὺς τὸν ἀκριβῆ περὶ τούτου μαθεῖν παρ’ ἡμῶν βουλομένους λόγον, ὅτι πειθόμενοι τῴ ἱερῷ ἀποστόλῳ ἴσμεν ὅτι οὕτως ἡμᾶς ὁρᾶν τὰ ἀποκεκρυμμένα μυστήρια προσήκει, ὡς αὐτὸς ἔφη· »βλέπομεν γὰρ ἄρτι« φησὶν »δι᾿ ἐσόπτρου ἐν [*](2 (εἰ) — 7 (ἂν) 165, 27—33; 5 11 1 (πατρί) 170, 19—26 — 12—14 169, 8—11 7 1 2 1518 55, 11—18 — 25—S. 212, 9 (ἦν) 55 2256 25—S. 212, 4 (δυνήσομαι) 166, 18–30) [*](4 Röm. 8, 21 — 5f Phil. 2, 7 — 10 I Kor. 15, 24 — 13 Joh. 6, 6163 31 Ι Kor. 13, 12) [*](1 αἰῶνα μέλλοντα We ὅν ἔμελεν V2 (? ? V*) | 2 εἰ] ἢ V 54, 21 | 24 καιρῷ — καὶ] in V 54, 21—23 z Τ. nicht mehr zu lesen vgl. zu S. 54, 21 — | 5 ἔτι] ἔστι V 54, 25 ἔδει V 45, 5 | 6 λόγῳ] + δι’ αὐτὴν V 165, 33 + διὸ V 45, 6 + δι’ αὐτοῦ V 170, 20 (str. V2) | 7 ἀδύνατον V 45, 6 | γἐνοιτ᾿ ἂν δυνατόν 165,33 | γένοιτ’ ἄν; σαφῶς] vgl. zu S. 54, 26 f | δ’ οὑν] γοῦν 170, 21 | 9 συμβέβηκεν 54, 29 | ἔχειν 170, 24 | 10 παραδῷ V2 170, 25 | 12 γραψάμενος V* , corr. V2 | 23 ἐστι ΚΙ ὅτι V | 24 μηδὲν V* μηδὲ Vc | διαφέρειν r διαφορεῖν V | 25 εἰ δέ τις περὶ u. 29—30 πρὸς—ἀποκεκρυμμένα] vgl. zu S. 55, 24. 27—29 | 27 V 55, 24 V* 166, 20 (corr. V2) | 31 εἰσόπτρου V 166, 26 | ἐν < V 166, 26)

212
αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκομεν ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνωσόμεθα καθὼς καὶ ἐπεγνώσθημεν«. ὥστε μή μου πυνθάνου περὶ ὧν σαφῶς παρὰ τῆς θείας γραφῆς μὴ μεμάθηκα. διὰ τοῦτο τοίνυν οὐδὲ περὶ τῆς θείας ἐκείνης τῆς τῷ θείῳ λόγῳ κοινωνησάσης σαρκὸς σαφῶς εἰπεῖν δυνήσομαι. νυνὶ δὲ πιστεύω ταῖς θείαις γραφαῖς, ὅτι εἷς θεός, καὶ ὁ τούτου λόγος προῆλθεν μὲν τοῦ πατρός, ἵνα »πάντα δι’ αὐτοῦ« γένηται· μετὰ δὲ τὸν καιρὸν τῆς κρίσεως καὶ τὴν τῶν ἁπάντων διόρθωσιν καὶ τὸν ἀφανισμὸν τῆς ἀντικειμένης ἁπάσης ἐνεργείας »τότε αὐτὸς ὑποταγήσεται τό, ὑποτάξαντι αὐτῷ τὰ πάντα« »θεῷ καὶ πατρί« , ἵν’ οὕτως ᾖ ἐν τῴ θεῷ ὁ λόγος, ὥσπερ καὶ πρότερον ἦν πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι. οὐδενὸς γὰρ ὄντος πρότερον ἧ θεοῦ μόνου, πάντων δὲ διὰ τοῦ λόγοι γίγνεσθαι μελλόντων, προῆλθεν ὁ λόγος δραστικῇ ἐνεργείᾳ ὁ λόγος οὗτος τοῦ πατρὸς ὤν.

(oben 109) οὗτός ἐστιν περὶ οὗ ὁ Παῦλος ἔφη »τοῦ προορισθέντος υἱοῦ θεοῦ«.

(oben 110) τούτου γὰρ χάριν ὁ ἁγιώτατος προφήτης Σολομὼν »δέξασθαί τε στροφὰς λόγων« ἔφη, καὶ πάλιν »ῥήσεις τε σοφῶν καὶ αἰνίγματα«,