Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

480. v. 453 sqq.

[*](A. L f. 196b.)

497.---ἐναντίον δὲ ἐϲτι τὸ ϲτρεπτοὶ τοὶ δὲ καὶ θεοὶ αὐτοί τῷ οὐ γὰρ αἶψψα θεῶν οὐ τρέπεται ωόοϲ (γ 147). λύοιτο δ᾿ ἂν προϲώπῳ, ὅτι τὸ μὲν αἶψα θεῶν οὐ τρέπεται νόοϲ ὁ ποιητήϲ φηϲιν, ἐκεῖνο δὲ ὁ Φοῖνιξ λέγει ἐντὸϲ καιρῷ ὀργιζομένου Ἀχιλλέωϲ εἰκότωϲ, καὶ τοὺϲ θεοὺϲ πείθεϲθαι.

[*](B f. 126a ad ἠεροφοῖτιϲ Cf. Horn. v. 567.)

571.---πῶϲ δὲ Ἅιδην ἐπικαλεῖται, ἡ δὲ Ἐρινὺϲ ἔρχεται; δῆλον ὡϲ ὑπηρέτιϲ.

[*](1 ὡϲ καὶ μετ. Lp 2 Ἀχιλλέωϲ L 4 βουλεύηται codd.; corr. Vill. 6 ὅτι om. Lp πιϲτωτέον Lp Θέτιϲ οῦν ἔλ. Lp 7 νῦν om. Lp 10 φηϲι LLp, φαϲι Horn. et Eust. (p. 763, 17); de B non orni ex parte certum est (potest esse φαϲί) 11 τὸν δὲ περὶ τὰϲ δ. L. ϲηλιβριανὸν L. 12 φθίην Lp 24 A (c. l. ϲτρεπτοὶ) praemittit: εὐιμετάϲτρεπτοι, εὐμετάβλητοι, εὔπειϲτοι, L. ita incipit: ϲτρεπτοὶ δὲ τε καὶ θεοὶ ὐτοί· τουτέϲτιν εὐμετάϲτρεπτοι, εὔληπτοι, εὔπιϲτοι. ἐναντίον οῦν ἐϲτι τὸ ϲτρεπτ. δὲ καὶ αὐτοὶ θεοί 26 τὸ μὲν οὐ γὰρ αῖψα θ. τρ. ν. L.)[*](referendum videtur. — ln usum suum convertit Eust, p. 763, 12 (unde Paris. ap. Cramer., A. P III, p. 238, 18).)[*](9 sqq. Ϲf. supr. p. 189, 12.)[*](11 Porph. Λ 515: . . . . . τοῦ γὰρ διαιτητικοῦ Ἡρόδι μὲν ἤρξατο. Cf. Plat. rep. III, p. 406 A.)[*](14—17 Cf. Horn. h. v. et infra schol. v. 571.)[*](24 —28 meliora schol. p 147.)[*](29. 30 Cf. Ariston. v. 569. 71, et supra schol. v. 457.)
141

591. καὶ πῶϲ οὐκ ἄτοπον μόνῃ γυναικὶ πείθεϲθαι ἢ ὅτι ὁ καιρὸϲ[*](B f. 126b ad λίϲϲετ᾿ v. 587. L f. 199a. A v. 586.) ἦν ὁ πείθων, οὐχ ὁ ἔρωϲ. ὅτι γὰρ οὐ γυναικοκρατεῖται δῆλον· οὐ γὰρ ἐρωτικοῖϲ αὐτὴ ἐχρήϲατο ῥήμαϲιν, ἀλλὰ πεφθέντοϲ τοῦ θυμοῦ, τότε παρακαλεῖ.

ἀπρεπὲϲ δοκεῖ τὸ μὴ ὑπό τινοϲ ἄλλου πειϲθῆναι τὸν Μελέαγρον,[*](L f. 199a. Cf. Phil. XVIII, p. 350, Π.) ἀλλὰ μόνηϲ τῆϲ γυναικόϲ. λύει δ᾿ ὁ καιρόϲ ἀλλ᾿ ὅ τε δ θάλαμοϲ πύκ᾿ ἐβάλλετο (v. 588).

617. διὰ τί τὸν Φοίνικα οὐκ ἀπολύει ὁ Ἀχιλλεύϲ: ῥητέον οὖν ὅτι[*](*B f. 127a ad αὐτόθι λέξεο. Λ φ. 200b. A c. l. οὔτοι δ᾿ ἀγγε- λέουϲι.) γνοὺϲ παρακεκλῆϲθαι αὐτὸν ὑπὸ Ἀγαμέμνονοϲ τῇ πρεϲβείᾳ ἐφοβήθη, μή μετὰ μείζονοϲ δεήϲεωϲ πάλιν ἐκπεμφθῇ, καὶ δὶϲ ἀτιμάζειν ἀνάγκην ἕξει. οἱ δὲ ὡϲ ὡμολογημένον αὐτὸ λαμβάνουϲιν, ὅτι ὡϲ τροφέα αὐτὸν κατέχει.

656. ἀπορία. ζητεῖται διὰ τί μετὰ τὴν πρὸϲ Αἴαντα Ἀχιλλέωϲ[*](A v. 688. L f.  202b. Cf. Cramer. A. P. III, p. 173, 21.) ἀπόκριϲιν Ὀδυϲϲεὺϲ οὐ λέγει. ῥητέον οὖν ὅτι ἐπεὶ αὐτῷ ϲκληρῶϲ ἀπεκρίνατο. λεκτέον δὲ καὶ πρὸϲ τούϲ ζητοῦνταϲ, τίνοϲ ἕνεκεν ἄλλοι τινὲϲ οὐκ ἐπρέϲβευϲαν, ἀλλ᾿ οὗτοι, ὅτι κρείττονεϲ ἐδόκουν.

682. ἐντὸϲ τῷ μουϲείῳ τῷ κατὰ Ἀλεξάνδρειαν νόμοϲ ἦν προβάλλε[*](*B f. 121b ad νῦν δ᾿ ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω v. 356. L f. 192a, Π.) ϲθαι ζητήματα καὶ τὰϲ γινομέναϲ λύϲειϲ ἀναγράφεϲθαι. προεβλήθη οὖν πῶϲ τοῦ Ἀχιλλέωϲ τοῖϲ πρὸϲ αὐτὸν ἐλθοῦϲι πρέϲβεϲι ταύτην δεδωκότοϲ ἀπόφαϲιν·

  • οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήϲομαι αἱματόεντοϲ,
  • πρίν γ᾿ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονοϲ, Ἕκτορα δῖον,
  • Μυρμιδόνων ἐπί τε κλιψίαϲ καὶ νῆαϲ ἱκέϲθαι.
  • ἀμφὶ δέ τοι τῇ ᾿ μῇ κλιϲίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
  • Ἕκτορο καὶ μεμαῶτα ῶτα μάχηϲ ϲχήϲεϲθαι ὀΐω
    • (v. 650 — 52. 54. 55), Ὀδυϲϲεὺϲ ἐρωτώμενὸϲ τὰ περὶ τῆϲ πρεϲβείαϲ τοῦτο μὲν οὔ φηϲιν, ἀλλὰ τὸ
  • αὐτὸϲ δ’ ἠ πείληϲεν ἅμ᾿ ἠοῖ φαινομένηφι
  • νῆαϲ ἐυϲϲέλμουϲ ἅλαδ᾿ ἑλκέμεν ἀμφιελίϲϲαϲ (v. 682. 83)
    • παραπρεϲβείαϲ γὰρ εἶναι τὸ μὴ τἀληθῆ ἀπαγγέλλειν. πρὸϲ τοῦτο ὁ λύων ἔφαϲκε, ταληθῆ μὲν ἐπαγγεῖλαι τὸν Ὀδυϲϲέα, οὐχ ἃ πρὸϲ ἄλλουϲ εἴρηκεν εἰπόντα, ἀλλ᾿ ἃ πρὸϲ αὐτὸν καὶ ἃ ἤκουϲε παρ᾿ Ἀχιλλέωϲ. ἦν δὲ πρὸϲ αὐτὸν ῥηθέντα [*](1 γυν. μόηῃ A 2 οὐχ ὁ ὄνειροϲ A 3 αὐτὴ om. A, id. καὶ pro ἀλλὰ πε. φθέντοϲ (una litt. eras.) B, παφθέντοϲ L 6 θάλαμον L. 8 ῥητέον οῦν om. A L 10 ἀνάγκη L. 11 ὁμολογούμενον A 13 ζητεῖται δὲ διὰ τί L 14 ϲκληρῶϲ αὐτῷ L 10 ὅτι ἐδόκουν om. L, ὅτι καὶ αὐτοὶ ἐδόκουν A; correxi e Par. 17 τῷ κατὰ τὴν Ἀλ. L. 18 καὶ τὰϲ λύϲειϲ τὰϲ γιν. L 24 τῆ μῆ B (text. τῆι μῆι) 27. 28 ἀλλὰ τὸ δ᾿ αὐτὸϲ δ᾿ ἠπ. L 28 φαινομένη φῆ´  L 29 υϲέλμουϲ L 30 παραπρεϲβείαν L. ἀληθῆ L 31 πρὸϲ ἀλλήλουϲ L 32 ἀλλὰ πρὸϲ B) [*](1 — 4 Id. Lp f. 166b c. l. λίϲϲετ᾿ ὀδυρομένη (v. 587). Cf. Ηorn. v. 586.)
    142
  • νῦν δ᾿ ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ,
  • αὔριον ἱρὰ Διὶ ῥέζαϲ καὶ πᾶϲι θεοῖϲι,
  • νηήϲαϲ εὖ νῆαϲ,, ἐπὴν ἅλαδε προερύϲϲω,
  • ὄψεαι, ἢνμ ἐθέλῃϲθα καὶ αἴ κέν τοι τὰ μεμήλῃ,
  • ἦρι μάλ᾿ Ἑλλήϲποντον ἐπ᾿ ἰχθυόεντα πλεούϲαϲ
  • νῆαϲ ἐμάϲ, ἐντὸϲ δ᾿ ἄνδραϲ ἐρεϲϲέμεναι μεμαῶταϲ (v. 356
  • — 361).
    • ὅταν μὲν οὖν εἴπῃ ὁ μὲν αὔριον πορεύεϲθαι, ὁ δ᾿ Οδυϲϲεὺϲ ἅμ᾿ ἠοῖ φαινομένηφι, τἀληθὲϲ ἂν εἴη ἀπηγγελκώϲ. οὐ μέντοι ἁπλῶϲ ἔφη, ὅτι ταῦτα εἴρηκεν Ἀχιλλεύϲ, ἀλλ᾿ ὅτι ἠπείληϲεν, ἀπειλὴν τὸ πρᾶγμα καὶ οὐκ ἔργον ἀποφαίνων δι᾿ ἃ ἤκουϲε πρὸϲ τοὺϲ ἄλλουϲ ὑπ᾿ αὐτοῦ λεγόμενα, ὧν πρὸϲ μὲν τὸν Φοίνικα·
  • φρᾶ ϲϲόμεθ᾿ ἤ κε νεώμεθ᾿ ἐφ᾿ ἡμέτερ᾿ ἤ κε μένωμεν (v. 619),
    • πρὸϲ δὲ τὸν Αἴαντα, πρίν γ᾿ υἱὸν Πριάμοιο ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν ϲκηνήν, οὐ πρότερον ἐξίεϲθαι εἰϲ τὸν πόλεμον (v. 650). τί οὖν ἔδει τὰ πρὸϲ τοὺϲ ἄλλουϲ λέγειν, ἀλλ᾿ οὐχὶ μόνον ἐπικρίνειν τὰ πρὸϲ αὐτὸν ῥηθέντα; ἀπειλαὶ δὲ ἦϲαν ἐξ ὧν πρὸϲ τοὺϲ ἄλλουϲ μετὰ ταῦτα ἔφη. εἰ δ᾿ αὔτωϲ καὶ τὰ πρὸϲ Αἴαντο φθάϲαϲ εἶπε ῥηθέντα, ὕβριϲ ἂν ἦν τοῦ Αἴαντοϲ, μὴ δυναμένου λέγειν ἃ ἀκήκοε· διὸ ἐπήγαγεν· εἰϲὶ καὶ οἵδε ἀπαγγέλλειν οἷοί τε τὰ ῥηθέντα πρὸϲ αὐτούϲ.

    [*](B f. 128 ad  ἐυϲέλμουϲ v. 679. L f. 202a. Lp f. 168b c. l. ωῆαϲ ἐνϲέλ- μουψ. Cf. Horn. v. 678.)

    καὶ μὴν Φοίνικι μὲν ἔλεγε φροϲϲόμεθ᾿ ἤ κε νεώμεθα (V. 619), Αἴαντι δὲ οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήϲομαι (v. 650). ἀλλ᾿ ἴϲωϲ Ὀδυϲϲεὺϲ τὰ πρὸϲ ἑαυτὸν μόνον ῥηθέντα ἀγγέλλει, ἀνακόπτει δὲ τὰ Αἴαντοϲ εἰπὼν εἰϲὶ καὶ οἵδε (v. 688), ὅπωϲ μὴ αἰϲχύνοιτο Αἴαντοϲ πλέον κατορθώϲαντοϲ. ἢ ἵνα ἐκκόψῃ αὐτῶν τὴν ἐλπίδα καὶ εὐψύμουϲ. χωϲ πολεμήϲωϲιν, ὅθεν καὶ παραινεῖ ὁ Διομήδηϲ καρπαλίμωϲ πρὸ Cf. Horn. νεῶν ἐχ¦έμεν λαόν τε καὶ ἵππουϲ (v. 708). ὅπερ ἀγνοήϲαντέϲ τινεϲ ὠβέλιϲαν τὰ ἔπη.

    688. v. 656.

    [*](5 ἑλήϲποντον L 8 ὁ μὲν ante εἴπῃ L 9 ἀπαγγελκώϲ L 11 τοὺϲ ἄλλουϲ ὑπ᾿ om. L. 12 ὡϲ πρὸϲ ? 13 εἰ κεν νεώμεθ᾿ ἐφ᾿ ἡμέτερο κτλ. L ἐξιέϲθαι (B, ἐξίεϲθαι L.) τοῦ πολέμου B L; εἰϲ τὸν πόλεμον Vill.; ἕξεϲθαι τοῦ πολῖται λέμου Cobet ap. Dind. 17 αὕτωϲ L 21 φραϲόμεθα, ω suprascrpt., Lp (accentus alio atramento additus) ἤ κεν νεώμεθα Lp 24. 25 εἰπὼν — κατορθώϲαντοϲ om. Lp)[*](25 Cf. A v. 680: art ἀποτομώτατον τὸ τῆς ἀφόδου, ὅπερ ἐντὸϲ πρώτοις εἶπεν ἀπαγγέλλει, τὸ δὲ τελευταῖον, ὅτι ἐὰν συνελσθῶσιν ἕως τῶν αὐτοῦ νεῶν συμμαχήσει, παραλέλοιπτν, ἴνα μὴ ἀμελῶσι τοῦ βοηθεὶν.)[*](27. 28 v 688 — 92 ab Aristarcho obelo notatos fuisse ex Aristarcho constat;  idem de iis qui antecedunt non innotuit.)
    143

    6.Πολὺν ὄμβρον ἀθέϲφατον. glossa suprascripta. ἐκ παραλλήλου[*](Lp f. 169a.) τὸ αὐτὸ κατὰ Πορφύριον.

    1l. ἀδύνατον, φαϲὶν, ἐντὸϲ τῇ ϲκηνῇ ὄντα κατιδεῖν εἰϲ τὸ πεδίον.[*](*B f. 129b ad πεδίον.) ῥητέον οὖν ὅτι ἰδεῖν καὶ ἀθρῆϲαι λέγομεν καὶ τὸ τῇ διανοίᾳ ϲκέψαϲθαι. πεδίον. ἐγχωρεῖ δὲ καὶ οὕτωϲ ἔχειν τὴν ϲκηνὴν, ὡϲ δύναϲθαι ἀπιδεῖν· ἔθοϲ γὰρ τοῖϲ βαϲιλεῦϲι τοιαῦτα καταϲκευάζειν, ἀφ᾿ ὧν περιόψονται.

    ἢ ὅτι ἐφ᾿ ὕψουϲ ἡ ϲκηνὴ ἡ βαϲιλική, ἢ ὅτι οἱ Τρῶεϲ om. οἱ[*](B f. 129b ad ἐϲ πεδίον. Lp f. 169b c. l. ἤτοι ὅτ᾿ ἐϲ πεδίον.) Τρ. Lp ἐπὶ θρωϲμῷ πεδίοιο (v. 160). ἔνιοι δὲ τὸ ἀθρήϲειεν ἐπὶ τοῦ νοῦ ἀκούουϲιν, ἀλλὰ προϲέθηκεν ἂν τὸ ταῖϲ Lp φρεϲίν, ὡϲ ἤτοι ὅτ ἐϲ τὸ ὄφρα ἴδωμαι αι e corr. Lp ἐνὶ φρεϲίν (Φ 61).

    47 sqq. εἰ δέ τιϲ λέγει τὸν Ἕκτορα διὰ ταῦτα ὑπερτίθεϲθαι καὶ[*](Eust. K, p. 788, 50.) αὐτοῦ τοῦ Ἀχιλλέωϲ, ἴϲτω ὅτι λύει τὸ ἄπορον ὁ βαϲιλεύϲ, προϲθεὶϲ τὸ αὕτωϲ, ἤτοι οὕτωϲ ἁπλῶϲ, οὔτε θεάϲ, φηϲὶν, υἱὸϲ φίλοϲ οὔτε θεοῖο. Ἀχιλλεὺϲ μὲν γὰρ καὶ τοιαῦτα καὶ μείζω δράϲαϲ οὐκ ἂν ἐκπλήξοι τινά (ἐκ θεάϲ γάρ), ὁ Ἕκτωρ δὲ ἁπλῶϲ ἀνήρ.

    67 sqq. φθέγγεο δ᾿ ᾗ κεν ἴῃϲθα καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι,[*](* B f. 130ᵇ ad φθέγγεο δ᾿ ἦ ι eras. κεν.) πατρόθεν ἐκ γενεῆϲ ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαϲτον πάνταϲ κυδαίνων, μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ. ταῦτα ϲημειωτέον ὡϲ ἐπιτήδεια εἰϲ αἰτίαϲ ἀπόδοϲιν, δι᾿ ἣν εἰώθαϲιν οὕτω πρὸϲ ἀλλήλουϲ διαλέγεϲθαι οἱ ἥρωεϲ· διογενὲϲ Λαερτιάδη πολυμήχαν᾿ Ὀδυϲϲεῦ· εἶναι γὰρ φιλοφρονουμένων [*](1. 2 Cf. Eust. K, p. 786, 16: τὸ δὲ πολὺν ὄμβρον ἀθέσφατον ἐκ παραλλήλου ταὐτὰ νοεῖ, ὡς καὶ ἐντὸϲ τοῖς ἑξῆς τὸ δηθά τε καὶ δολιχόν (v. 53) καὶ τὸ ἐπιτέλλεαι ἠδὲ κελεύεις (v. 61). Nicanorem aliter statuisse schol. A docet.) [*](3 sqq. † A c. l. θαύμαζεν πυρὰ πολλά (id. L. f. 204a c. eod. lemm.): πῶς, φησὶν, Ἀγαμφέμνων ⟨ὁ Ἀγ. L ⟩ ἐντὸς τοῦ τείχους ὑπάρχων ἐθαύμαζε τὰ πυρά ⟨τὰςτ πυρὰς ⟩, τὴν ἀρχὴν μὴ βλέπων αὐτὰ ⟨ αὐτὰς L⟩ διὰ τοῦ τείχους; καὶ ῥητέον ὅτι ὡς βασιλεὺς ὑψηλοτάτην ⟨ὑψηλὴν L⟩ εἶχε σκηνήν, ἵν᾿ εὐχερῶς θεωρεῖνμ δύναται πάντα ⟨ἴν᾿ εὐχ. δύνηται πάντα θ. L⟩) [*](11 —15 Quaestionem, quae in cod. Lp 170 eadem fere qua apud lust. ratione, sed in nonnullis (quae ibi bis leguntur) paullo oscitantius, traditaest, a Porphyrium referendamesse, eschol. secundi ordinisstatim afferendo sequitur. Ex iis quae in schol. ad v. 167 adscripto extr. leguntur: οὕτως οὔτε θεᾶς υἱὸς φίλος οὔτε θεοῖο· ὡσαύτως οὔτε \θεᾶς υἱὸς ἔρεξενμ οὔτε θεοῖο, concludas nostrum locum lim cum illo cohaesisse sed incertior coniectura est quam ut utrumque coniunctum edi velim.) [*](13 † Lp f. 170 (c l. οὔτε θεᾶς υἱός): . . . κατὰ Πορφύριον δεῖ λαμβάνειν ἁπλοίκῶς· οὐ γὰρ πρὸς Ἀχιλλέα σύγκρισις. εἰ δὲ τις τοσαῦτα εἴποι. τὸν βασιλέα ὑπερτίθεσθαι οὕτω λέγοντα καὶ αὐτοῦ Ἀχιλλέως τὸνμ Ἕκτορα κτλ. (quoe sequuntur iis fere respondent quae supra ex Eust. edidimus).) [*](†B f. 130b ad ὅσα v. 49: ἁπλοϊκῶς δεῖ λαμβάνειν· οὐ γὰρ πρὸς Ἀχιλλέα ἡ σύγκρισις.) [*](20 sqq. † B f. 130b ad πατρόθεν ν. 68 (id. Lp f. 170 c. l. πατρόθεν ἐκ γενεῆς): ὅταν λέγῃ διογενὲς Λαερτιάδη· τὸν πατέρα γᾶρ δηλοῖ, τὸ δὲ διογενές τὸν ἀρχηγὸν τοῦ γένους (adu. nonnulla Lp). ld. Eust. p. 790, 24.)

    144
    τὸν τοιοῦτον τρόπον τῆϲ προϲαγορεύϲεωϲ. τὸ μὲν οὗνμ πατρόθεν ὀνομάζειν ἐϲτὶν ἐντὸϲ τῷ Λαερτιάδη, τὸ δὲ ἐκ γενεῆϲ, τὸ ἐκ γενάρχου, οἱονμ τὸ διογενέϲ· ἐκ γὰρ τοῦ Διὸϲ τοῦ ἀρχηγέτου τοῦ γένουϲ εἴληπται τὸ διογενέϲ. τὸ δὲ οὕτωϲ ὀνομάζειν κυδαίνοντόϲ ἐϲτι τοὺϲ καλουμένουϲ. τί οὗν τὸ μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ, οὐ γὰρ, ὥϲπερ οἱ γραμματικοί, τὸ μὴ μέγα ἡγοῦ τὸ τοιοῦτον καὶ τὸ οὕτω προϲφωνεῖν, ἀλλὰ ϲημαίνει· μὴ μεγάλυνε ϲεαυτοῦ τὴν ψυχήν, ἐξ οὐ ϲημαίνεται· μὴ ὑπερόπτηϲ γίνου μηδ᾿ ἀνάξιον ϲαυτοῦ τὸ ἄλλον κυδαίνειν ἡγοῦ. τατὸν γὰρ τοῦτο καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ ἔφη· ϲὺ δὲ μεγαλήτορα θυμὸν ἴϲχειν ἐντὸϲ ϲτήθεϲϲιν (Ι 255) ὅμοιον γὰρ τῷ μὴ μεγαλίζεο θυμῷ τὸ ἴϲχειν ἐντὸϲ ϲτήθεϲι θυμὸν μεγαλήτορα, ᾧ ἐπάγει φιλοφροϲύνη γὰρ ἀμείνων· ταὐτὸν οὖν τῷ πάνταϲ κυδαίνων. καὶ ἡ Πηνελόπη δὲ λέγει οὐ γάρ τι μεγαλίζομαι οὐδ᾿ ἀθερίζω (ψ 174), οὐχ ὑπερηφανῶ ὥϲ τιϲ μεγάλη, οὐδέ ϲ᾿ ὡϲ μικρὸν καὶ ἀνάξιον ἀτιμάζω· ἀθερίζειν γὰρ, ἀπὸ τῶν ἀποκρινομένων ἀθέρων, τὸ ἀτιμάζοντα ἀποκρίνειν ὡϲ τοῦ μηδενὸϲ ἄξιον, ὡϲ ἀθέραϲ ἀπὸ τοῦ καρποῦ ἀποκρίνοντα· καὶ οὕ ποτέ μ᾿ οἵ γ’ ἀθέριζον (Α 261) οὔ ποτέ με ἐντὸϲ ἀθέρων μοίρᾳ εἶχον. ταὐτὸ δὲ τὸ ἀθερίζειν ἐϲτὶ τῷ ἀπόβλητόν τι ποιεῖϲθαι· οὔ τοι ἀπόβλητον ἔποϲ ἔϲϲεται (B 361), ᾧ ἀντικείϲεται τὸ ἄνδραϲ δὲ λίϲϲεϲθαι ἐπιπροέηκεν ἀρίϲτουϲ κρινάμενοϲ κατὰ λααὸν Ἀχαϊκόνν (I 520. 21), καὶ αἰϲυμνῆται δ᾿ ἔκκριτοι ἐννέα πάντεϲ ἀνέϲταν (θ 258). ἐξηγούμενοϲ δὲ τὸ ἀθερίζειν ἔφη τῶν δ᾿ ἄλλων οῦ πέρ τιν᾿ ἀναίνομαι οὐδ᾿ ἀθερίζω (θ 212). ἔϲτι δὲ τὸ ἀναίνομαι οὐχὶ ἐπαινῶ, διὸ ἴϲον ἂν εἴη τῷ πάνταϲ κυδαίνειν. καὶ τὸ οὐχ ἅλιιον δὲ ἴϲον τῷ οὐκ ἀθερίζειν, οὐκ ἀποβολῆϲ ἄξιον τῆϲ θαλάττηϲ· τὸ μὲν γὰρ ἀθέριζεῖν ἀπὸ τῶν ἀποκρινομένων ἀθέρων, ὁ δὲ ἅλιοϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ ἅλα βαλλομένων, ὡϲ τὸ ἅλιον ἔποϲ ἔκβαλον ἤματι κείνῳ ( C 324). τὸ μὲν οὖν μὴ μεγαλίζεϲθαι θυμῷ ϲημαίνει τὸ μὴ ὑπερηφανεῖνμ δι᾿ ὑπεροψίαν. αὐτό τε τὸ ὑπερηφανῆϲαί φηϲι· ϲὺ δὲ τῷ μεγαλήτορι θυμῷ εἴξαϲ ἄνδρα φέριϲτον, ὃν ἀθά νατοί περ ἔτιϲαν, ἠτίμηϲαϲ (I 109. 10), ὃ ἔφη ἠθέριϲαϲ. καὶ πάλιν οἳ τὸ πάροϲ θυμῷ ἦρα φέροντεϲ ἀφεϲτᾶϲι (Ξ 131. 2), καταφρονοῦντεϲ καὶ ὑπερηφανοῦντεϲ, διὰ τὸ αὐτοῖϲ χωρίζεϲθαι, ὥϲ που ἔφη ταῦθ᾿ ὑπερηφαν έοντεϲ Ἐπειοὶ χαλκοχίτωνεϲ ἡμέαϲ ὑβρίζοντεϲ ἀτάϲθαλα μηχα νόωνται (Λ 694. 95). οἱ μέντοι ϲυνείκοντεϲ καὶ τῆϲ ὑπεροψίαϲ πουόμενοι· ὣc ὁ μὲν Αἰτωλοῖϲιν ἀπήμυνεν κακὸν ἦμαρ, εἴξαϲ ᾧ θυμῷ (I 597).

    [*](9 ἔχειν ἐντὸϲ ϲτήθεϲι cod. ἴϲχειϲ ἐντὸϲ ϲτήθεϲιν Vill., ἴϲχειν ἐντὸϲ ϲτήθεϲιν Bkk., ἐντὸϲ ϲτήθεϲϲι Dind. 20 ἐπεὶ προέηκεν ἀρίϲτουϲ κρινάμενοι cod. ἐπιπροέηκεν Bekk. κρινάμενοϲ Kamm. 23 ἔϲτι δὲ τὸ οὐχὶ ἀναίνομαι ἐπαινῶ coni. Kamm. 24 ἴϲον cod. 26 τὸ δὲ ἅλιοϲ coni. Kamm. 27 ἔκβαλλον cod.; corr. Bkk. 31. 32 ἦρα φρένεϲ cod. corr Vill. 30 ἀπήμυνε cod.)[*](36 Ab Aristarcho (A I 597; cf. Et. M. 297, 12) dissentire videtur.)
    145

    98. v. 194 sqq.

    149. δειλὸϲ, φαϲὶν, οὗτοϲ, ὅτι ἀϲπίδα καὶ οὐ add. Bkk.; codd.[*](B f. 132b ad άκοϲ L f. 209b.) om. δόρυ ἀναλαμβάνει. ἴϲωϲ δὲ ϲιωπωμένῃ τῇ ἀποκρίϲει χρῆται πρὸϲ ϲάκοϲ. τὸν Νέϲτορα εἰπόντα βουλεύϲεϲθαι πότερον φευκτέα ἢ μενετέα, ἐμφαίνων διὰ τῆϲ ἀϲπίδοϲ ὅτι μενετέα (v. 147). δόρυ μὲν γὰρ φέρουϲι καὶ μὴ μαχόμενοι, ἀϲπὶϲ δὲ μενόντων ἐϲτὶ καὶ μαχομένων.

    151. ϲχῆμα ἀμφιβολίαϲ ἄδηλον γὰρ εἴτε παράκειται αὐτοῦ τὰ[*](Lp f. 173a. Cf. Cramer., A. P. III, p. 38, 24.) ὅπλα ἢ ἐνδέδυται. Πορφύριοϲ δέ φηϲιν ὅτι οὐ φορεῖ· δειλίαϲ γὰρ δεῖγμα τὸ τοιοῦτον.

    οὐχ ὡπλιϲμένοϲ (δειλοῦ γάρ), ἀλλ᾿ οἷον πληϲίον ἔχων τὰ τεύχη.[*](B f. 132b ad ϲύν τεύχεϲιν. Lp l. c.) καλῶϲ δὲ οἱ ἑταῖροι τὴν μεθ᾿ ἡμέραν τάξιν φυλάττουϲι περιϲτοιχοῦντεϲ τεύχεϲιν. τὸν βαϲιλέα. ϲτρατηγικὸν δὲ καὶ τὸ αἰθριοκοιτεῖν.

    153. φαύλη δοκεῖ εἶναι ἡ τῶν δοράτων ἐπὶ ϲαυρωτῆραϲ ϲτάϲιϲ·[*](*B f. 132b ad ὄρθ᾿. L f. 209a, Π.) καὶ δὴ πανταχοῦ θόρυβον ἤδη πεποίηκε νύκτωρ ἐντὸϲ μόνον πεϲόν. λύει δ᾿ Ἀριϲτοτέληϲ λέγων ὅτι τοιαῦτα ἀεὶ ποιεῖ Ὅμηροϲ οἷα ἦν τότε ἦνμ δὲ τοιαῦτα τὰ παλαιὰ οἷάπερ καὶ νῦν ἐντὸϲ τοῖϲ βαρβάροιϲ· πολλοὶ δὲ οὕτω χρῶνται τῶν βαρβάρων.

    167. scholium quod de τρόπῳ ἀπὸ κοινοῦ qui vocatur agit, quoniam casu ad h. v. adscriptum est neque habet quo aliqua cum veri specie referatur (cf. ad p. 143, 11 1), in fine operis nostri edendum erit.

    194 sqq. ἠπόρηϲεν Ἀριϲτοτέληϲ, διὰ τί ἔξω τοῦ τείχουϲ ἐποί[*](*B f. 131a ad μὴ τοὶ μὲν v. 98. L f. 207a, Π.) ηϲε τοὺϲ ἀριϲτέαϲ βουλευομένουϲ ἐντὸϲ νυκτηγορίᾳ, ἐξὸν ἐντὸϲ τοῦ τείχουϲ ἐντὸϲ ἀϲφαλεῖ. καί φηϲι· πρῶτον μὲν οὖν ὐκ εἰκὸϲ ἦν ἀποκινδυνεύειν τοὺϲ Τρῶαϲ οὔτ᾿ ἐπιτίθεϲθαι νύκτωρ· οὐ γὰρ τῶν εὐτυχούντων ἦν ἀποκινδυνεύειν. ἔπειτα ἐντὸϲ ἐρημίᾳ καὶ καθ᾿ ἡϲυχίαν βουλεύεϲθαι περὶ τῶν τηλικούτων ἔθοϲ. ἄτοπον δ᾿ ἂν ἦν εἰ ἠξίουν μὲν πορευθῆναί τιναϲ [*](7 — 9 schol. Lp quod primo loco posuimus in cod. alteri (lin. 10 —12), quod ϲὺν τεύχεϲιν in lemm. habet, praemisso ἄλλωϲ subiungitur 11 — 12 καλῶϲ — βαϲιλέα Lp om. 13 cod. B margini ext. adscrpt. Ἀριϲτοτελ. 14 πεποίηται L 16 δὲ om. L 22 cod. B marg. inter. adscrpt. Ἀλλριϲτοτλ. 23 βουλομένουϲ L 26 παρὰ pro περὶ L 27 ἠξίου codd. corr. Bkk. 21 sqq. πορευθῆναι τοὺϲ Τρῶάϲ τιναϲ L) [*](3 sqq. † Eust. K, p. 794 extr. (unde Paris. ap. Cramer., A. P. III, p. 83, 12). Quae ap. Eust. sequuntur (p. 792, 10): οὕτω ποτὲ καὶ ἐφεσίων στασιαξόντων περὶ χρημάτων παρελθὼν εἰς τὴν ἐκκλησίαν Ἡράκλειτος καἲ ἐπιπάσας κύλικι ἄλφιτα ἐξέπιε τὸν κυκεῶνα, σιωπῶσαν παραίνεσιν ἐκθεὶς καὶ διδάξας ὡς δεῖ ζηλοῦν τὴν αὐτάρκειαν. καὶ οὕτω μὲν οἱ τοιοῦτοι σοφοί (cf. p. 794 extr.: λύουσι δὲ τοῦτο πάνυ ἀστείως οἱ σοφοί), haud scio an item ad Porphyr. referenda sint (cf. Vict. ap. Bkk. A 149).) [*](11. 12 Cf. schol. A v. 151. 52; Eust. p. I95, 20.) [*](15 Arist. poet. 25, p. 1461 α 1: ἴσως δὲ οὐ βέλτιον μὲν ἀλλ᾿ οὕτως εἶχεν, οἷον τὰ περὶ τῶν ὅπλων· ἔγχεα δὲ σφιν ὄρθ᾿ ἐπὶ σαυρωτῆρος· οὕτω γὰρ τότ᾿  ἐνόμιζον, ὥσπερ καὶ νῦν Ἰλλυριοί.)

    146
    εἰϲ τοὺϲ Ιρῶαϲ, αὐτοὶ δὲ οὐδὲ μικρὸν προελθεῖν ἐτόλμων. ἔπειτα ϲτρατηγῶν ἂν εἴη τὸ φυλάϲϲεϲθαι τοὺϲ νυκτερινοὺϲ θορύβουϲ, τὸ δ᾿ ἐντὸϲ τῷ ϲτρατεύματι νυκτὸϲ ϲυνιόνταϲ βουλεύεϲθαι, νεωτεριϲμοῦ ὑποψίαν παραγράφειν ϲχὸν, φόβον ἐνεποίει. ἄμα δὲ καὶ ἡ πρόθεϲιϲ ἦν τοὺϲ φύλακαϲ θεάϲαϲθαι. ἐντὸϲ οἷϲ ἦν ἡ ϲωτηρία τῶν καθευδόντων. γενόμενοι δ᾿ ἐντὸϲ τούτοιϲ τοιϲ τὰϲ βουλὰϲ, ὀλίγον πόρρω τούτων ἀποϲτάντεϲ, ἐντὸϲ ἡϲυχίᾳ μὲν καὶ ἐντὸϲ ἀπορρήτῳ ἐποιοῦντο, μὴ ἀναμεμιγμένοι τοῖϲ φύλαξιν, ἐντὸϲ ἀϲφαλεῖ δέ, πληϲίον γὰρ τῶν φυλάκων. καὶ ἄμα ταχέωϲ ἦν ἐπιτελέϲαι τὰ δόξαντα. ὁ δὲ νεκύων χῶροϲ πλήρηϲ μὲν τῶν κειμένων πτωμάτων, ὀλίγον δὲ καθαρὸν ἔχων νεκρῶν, ἔνθα καθέζονται, τοῦ περὶ τὴν τάφρον παντὸϲ χωρίου πλήρουϲ ὄντοϲ τῶν ἀνηρημένων. ἀπολογούμενοϲ δὲ διότι ἄταφοι ἦϲαν, ἐπάγει ὅτι τῶν πολεμίων νυκτὸϲ γέγονεν ἡ ἀναχώρηϲιϲ καὶ ϲχολὴν οὐκ ἐνέδωκεν ὁ καιρὸϲ εἰϲ ταφήν, νυκτὸϲ μὲν καταλαβούϲηϲ, ἐκ δὲ τῆϲ ἥττηϲ ὑπὸ τοῦ καμάτου εἰϲ ὕπνον τετραμμένων πάντων· φηϲὶ γάρ (v. 98. 99)·
  • μὴ τοὶ μὲν καμά τῳ ἀδηκότεϲ ἠδὲ καὶ ὕπνῳ
  • κοιμήϲωνται, ἀτὰρ φυλακῆϲ ἐπιπάγχυ λάθωνται
    • καὶ (v. 200)·
  • ὅθεν αὖτιϲ ἀπετράπετ᾿ ὄβριμοϲ Ἕκτωρ
    • καὶ τὰ ἑξῆϲ.

    [*](B f. 133a ad τάφροιο v. 194. Lp f. 174a c. l. tqafroio)

    ---διὰ τί δὲ μὴ μᾶλλον ἔϲω τοῦ τείχουϲ ἀϲφαλέϲτερον βου.- τάφροιο λεύονται; ἀλλ᾿ ἐντὸϲ τῷ ϲτρατεύματι νυκτὸϲ περιιόντεϲ θόρυβον ἐκίνηϲαν, καὶ ταῦτα προτεταλαιπωρημένων ἤδη τῶν Ἑλλήων. ἄλλωϲ τε ἄτοπον ἦν εἰϲ καταϲκοπὴν ὀτρύνονταϲ μὴ τολμᾶν προϊέναι τῶν πυλῶν. ἔτι δὲ καὶ πρὸϲ παραμυθίαν τῶν μελλόντων ἐκπέμπεϲθαι.

    [*](*B f. 133b ad τάφρον v. 198.)

    ἄλογον τὸ μὴ ἐντὸϲ τῆϲ τάφρου τὸ ϲυνέδριον εἶναι. λύεται δὲ τάφρον ἐκ τοῦ καιροῦ· οὐ γὰρ τὸ θορυβεῖν τούϲ ἐντὸϲ ϲτρατοπέδῳ προϲῆκον. v. 198. θαρραλεώτερόν τε τὸν κατάϲκοπον ἐχρῆν ποιεῖν παρακαθήμενον καὶ οὐδὲν μέλλοντα πείϲεϲθαι δεινόν, τῶν φυλάκων περὶ τὴν τάφρον τυγχανόντων.

    [*](A.)

    215. 16. διὰ τί μέλανα καὶ ὑπόρρηνα ἐπαγγέλλεται τὰ πρόβατα καἰ ῥητέον ὅτι μέλανα μέν, ἐπεὶ νυκτὸϲ ἐπορεύοντο, ὑπόρρηνα δὲ ϲυμβόλῳ τινὶ αἰϲίῳ, ἵνα ἔγκαρπον τὴν πορείαν ποιήϲωνται.

    [*](1 προϲελθεῖν codd.; corr. Bkk. 2 φυλάττεϲθαι L 5. 6 τούτοιϲ corr. e τούτων L 19 ὄμβριμοϲ L 22 περιόντεϲ Lp 24 ὀτρύνοντεϲ codd. corr. VII. 28 ἐχρῆ B)[*](12 sqq. CL Vict. v. 199 Bkk.)[*](21 — 30 L. f. 210ᵇ (id. fere Paris. ap. Cram, A. P. III, p. 174, 14): διὰ τί δὲ, φησὶν, οἱ ἡγεμόνες τὴν τάφρο διαβὰτες βουλεύονται; φαμὲν δὲ ὅτι τοῦτο ποιοῦσιν εἰς ἐπιμυθίαν τῶν κατασκόπων, ἵνα ἀμφότεροι ⟨προθυμότεροι schol. min.⟩ γένωνται ἐγγὺς αὐτῶν ὄντων. Cf. A v. 194;  Eust. K, p. 797, 50 (inde Paris. ap. Cramer. p. 85, 31).)
    147

    249. ζητεῖται δὲ πῶϲ Ὀδυϲϲεὺϲ νῦν μὲν ἐπαινούμενοϲ ἄχθεται,[*](A.) παρὰ δὲ τοῖϲ Φαίαξι φίλαυχόϲ ἐϲτι (ι 19. 2). ῥητέον ὅτι ἐνταῦθα μὲν L f. 212a. παραιτεῖται τὸν ἔπαινον, ἐπεὶ προείληφεν ἡ γνῶϲιϲ, παρὰ δὲ τοῖϲ Φαίαξιν οὐδαμῶϲ ἀρνεῖται, ἵνα γνωϲθεὶϲ μᾶλλον τῆϲ ἐπανόδου τύχῃ.