Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

186. ἀπρεπὲϲ δοκεῖ καταλαμβάνεϲθαι κιθαρίζοντα. λύεται δ᾿  ἐκ τοῦ καιροῦ· ἐντὸϲ γὰρ νυκτὶ οὐκ εὐπρεπέϲτερον L. ἀπρεπέϲτερον, quod mutavi ἄλλωϲ καταλαμβάνεται. γυμνάζεϲθαι μὲν γὰρ τῷ ϲώματι οὐκ ἦν τότε· κοιμώμενοϲ δὲ ἢ παννυχίζων ἀπρεπέϲτερον ηὑρίϲκετο.

[*](B f. 118a ad φρένα. L f. 187a, Π. Lp f. 157a c. l. φρένα τερπό-μενον. Cf. Horn. v. 186.)

οἰκεῖον τῷ ἥρωι νυκτὸϲ οὕϲηϲ γυμνάζεϲθαι μᾶλλον τὰ μουϲικά, φρένα. ἀλλὰ μὴ διαπαννυχίζειν· παραμυθία γὰρ ταῦτα θυμοῦ καὶ λύπηϲ. ἔϲτι δὲ νέοϲ καὶ φιλόμουϲοϲ καὶ λάφυρον ἔχων τὴνμ κιθάραν, καὶ οὐ θηλυφρένα [*](1 L 2 βαϲιλέωϲ pro Ἀχιλλέωϲ L 7 προβαλλόμενοϲ L 11 φυάλῆν λην L 13 πείϲειε L 14. 15 ἀποταχθείϲηϲ L 16 schol. A subiunctum scholio Aristoniceo L incipit: ἀπορία. ζητοῦμεν εἰ ἀεὶ καὶ Φ. ibid. λύϲιϲ. καί φηϲιν L 19 φίλω L 19. 20 ϲυμπρεϲβευκέναι A 20 παρ᾿ αὐτῷ ποιητῇ L 21 πολλάκιϲ δὲ καὶ L 23 ἐπὶ τοῦ τὼ κ. A 30 παραμύθια L παραμυθια (sic) γὰρ καὶ ταῦτα Lp 30. 31 ἔϲτι δὲ καὶ νέοϲ L 31 καὶ ante οὐ om. L) [*](16 sqq. Simillimum schol. est quod e cod. Vindob. XXXIX Alter edidit (Iliad., praef p. L). Praeterea rem spectanti conterendum schol. B 1118 ad Φοῖνιξ v. 168 (id I. f 186, Horn. v. 168), quod ad Porphyrium referre non. audeo, et Eust. p. I44, 50.) [*](25—28 Simillimum schol. Alter (p. XI) edidit: ἀπρεπὲς δοκεῖ καταλαμβάνεσθαι τὸν Ἀχιλλέα κιθ αρίζοντα. λύεται δὲ τὸ ζήτημα τοῦτο ἐκ τοῦ καιροῦ.)

135
δριώδη μέλη ἀλλὰ κλέα ἀνδρῶν ᾄδει. ἢ οἰόμενοϲ ἥξειν αὐτοὺϲ ϲοβαρεύεται. καλῶϲ δὲ ἀπούϲηϲ τῆϲ ἐρωμένηϲ ᾄδει, ὅπωϲ μὴ δοκοίη κωμάζειν. ἢ ὅτι πεφρόντικε μὲν τῆϲ τῶν Ἐλλήνων ἀϲφαλείαϲ, προϲποιεῖται δὲ καταφρονεῖν· φηϲὶ γοῦν
  • δῖε Μενοιτιάδ η,
  • νῦν ὀΐω περὶ γούνατ’ ἐμὰ λίϲϲεϲθαι Ἀχαιούϲ (Λ 608. 9),
    • καὶ πάλιν
  • ὄρϲεο, διογενὲϲ Πατρόκλειϲ, ἱπποκέλευθε·
  • λεύϲϲω δὴ παρὰ νηυϲὶ πυρὸϲ δηίοιο ἐρωήν (Π 126. 7).
    • οὐκ ἤθελε δὲ ἀργῶν ϲώματι καὶ ψυχῇ ἀργεῖν, ἀλλ᾿ ἡτοίμαζεν αὐτὴν πρὸϲ τὰϲ πράξειϲ, καὶ ἐπ᾿ εἰρήνηϲ τὰ τοῦ πολέμου μελετᾶ, ὡϲ καὶ οἱ Μυρμιδόνεϲ (B 773 sqq.).

    203. ἀπρεπέϲ· ὡϲ γὰρ ἐπὶ κῶμον ἥκουϲιν ἀκρατότερον διδόναι[*](L f. 187a. *B f. 118b. Cf. Phil. XVIII, p. 345, Π.) παρακελεύεται. οἱ μὲν γὰρ ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ λύουϲι· τὸ γὰρ ζωρότερον εἶναι τάχιον· οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ καιροῦ, ὅτι νύξ οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ἔθουϲ τοὺϲ γὰρ ἥρωαϲ, ἄλλωϲ καταπονουμένουϲ, δαψιλεϲτέροιϲ τοῖϲ πρὸϲ τὴν δίαιταν κεχρῆϲθαι εἰκόϲ ἢ ἴϲωϲ ὡϲ μουϲικὸϲ καὶ ὑδαρέϲτερον πίνων, ἀφ᾿ ὧν ὀνειδίζει καὶ οἰνοφλυγίαν Ἀγαμέμνονι (Α 225).

    221. πῶϲ παρὰ Ἀγαμέμνονι δεδειπνηκότεϲ νῦν πάλιν ἐϲθίουϲιν;[*](B f. 119a ad ἑτοῖμα. Cf. Horn. v. 221.) ἢ οὖν τὸ Bkk.; τῷ cod Πατρόκλῳ καὶ Ἀχιλλεῖ ϲυμβεβηκὸϲ ϲυλληπτικῶϲ περὶ πάντων εἶπεν, ἢ ϲυλλήβδην ἐϲθίουϲιν εἰϲ ἔνδειξιν τοῦ ἥδεϲθαι τῇ περὶ αὐτὸν ἑϲτιάϲει.

    [*](5 μενοιτιάδουϲ L 8 πατρόκληϲ L. 10 ψυχὴν, om. ἀργεῖν, Lp 12 μυρμηδόνεϲ L 13 L in lemm. ζωρότερον δὲ κέραιε, δέπαϲ δ᾿  ἐντὸϲ τινον (sic) ἑκάϲτῳ. schol, B, quod ita incipit: ἀπρεπὲϲ δὲ τὸ ὡϲ ἐπὶ — παρακελεύεϲθαι, subiunctum est scholio manus prioris (ad ζωρότερον relato id. Lp f.. 157): ἀκρατότερον, παρὰ τὸ ζῆν· οἱ δὲ ταχύτερον. ἢ ἴϲωϲ ὡϲ μουϲικὸϲ καὶ ὑδαρέϲτερεον πίνων, ἀφ᾿  ὦν ὀνειδίζει καὶ οἰνοφλυγίαν Ἀγαμέμνονι (in schol. B signum scholii finiti quod olim sequebaturerasum est). Cum apertum sit eum qui *B scripserit verba ἢ ἴϲωϲ κτλ. propterea omittere, quod iam a pr. man. scripta exstabant, in scholio constituendo cod. Leid. secuti sumus 14 καὶ οἱ μὲν ἀπὸ τ. λ. B 15 εἶναι om. B 11 χρῆϲθαι B 17. 18 ἢ Ἀγαμέμνονι in no Leid. (cf. ad lin. 13))[*](ἐκ γὰρ νυκτὶ οὐκ ἀπερπὲς κιθαρίζειν, ἐπεὶ οὐκ ἦν καιρὸς γυμνασίας· γυμνασίας· κρεῖττον γὰρ ἧν κιθαρίξειν ἢ κοιμάσθαι ὡς ἀδόλ εσχσ (?).)[*](13 —18 Idem fere schol. e cod. V indob. ed. Alter, p. XI, paullo aliter Horn. v. 203.)[*](13. 14 Hem de qua agitur Zoilum poëtae crimini dedisse Plutarchus auctor est, Quaest. Conv. V, 4, 2.)[*](14 Aristotel poet. 25 (p. 1461 α 14, inter ea quae πρὸς τὴν λέξιν ὁρῶντα δεῖ διαλύειν): καὶ τὸ ζωρότερον τsρou δὲ κέραιε οὐ τὸ ἄκρατον, ὡς οἰνόφλυξιν ἀλλὰ τὸ θᾶττον. — Hesych. ζωρότερον: . . . ἔνιοι δὲ τάχιον.)[*](15 Horn. v. 203: . . . οὐκ ἄτοπον δὲ νυκτὸς οὔσης ζωρότερον πίνειν.)[*](17 sqq. † Eust. p. V46, 42: αὐτὸς γὰρ ὁ Ἀχιλλεὺς ἔοικεν ὑδαρέστερον πίωειεν, καὶ εἰκότως, ὁ τῷ Ἀγαμέμνονι ὀνειδίσας οἰνοφλυγίαν.)[*](19 —22 Lp f. 158 (c. l. ἐπ᾿ ὀνείαθ᾿ ἑτοῖμα) prave traditum: πῶς παρ Ἀγαμέμνονι δεδειπνηκότες νῦν πάλινμ ἐσθιίουσιν εἰς ἔνδειξιν τοῦ ἥδεσθαι τῇ περὶ.)
    136
    [*](L. f. 187b. A.)

    223. καὶ ζητεῖται διὰ τί προαρπάζει τὸν λόγον Ὀδυϲϲεύϲ, πρὸϲA. τὸν Αἴαντα ὄντοϲ τοῦ νεύματοϲ τοῦ Φοίνικοϲ. λύϲιϲ. ῥητέον οὖν ὅτι εἴτε ἐνδεικνύμενοϲ Ἀχιλλεῖ, ὅτι οὐ μία ἦν ἡ ἐλπίϲ, προαποτυχόντων τῶν ἑταίρων αὐτοῦ καὶ οἱκείων τοῦ Ἀχιλλέωϲ. ἐβούλετο δὲ προεκκενώϲαϲ τὴν ὀργὴν ἀναγκάϲαι τι τοῖϲ οἰκείοιϲ προϲδοθῆναι χάριϲμα.

    [*](*B f. 119a ad Ἀγαμέμνο- νοϲ. L f. 187b. A.)

    226. διὰ τί τὸν ἐχθρὸν οὕτωϲ ὠνόμαϲε προπετῶϲ, οὐ προθεραπεύϲαϲ; ῥητέον οὖνμ ὅτι εἴτε ἐνδεικνύμενοϲ Ἀχιλλεῖ ὅτι πρότερον ὑβρίϲαϲ ἱκέτηϲ καθέϲτηκεν, ἢ πάνυ ῥητορικῶϲ ὁ ἀνὴρ εἰϲ φιλίαν ἄγει τοὺϲ ἀμφοτέρουϲ καὶ τῇ τραπέζῃ δυϲωπῶν καὶ τοῦτο μόνον λέγων, ὡϲ ὁμόϲιτοϲ αὐτῷ δι’ ἡμῶν γεγένηϲαι· καὶ γὰρ καὶ ἐκείνου καὶ ϲοῦ μετεϲχήκαμεν τραπέζηϲ.

    [*](*B f. 119b ad κόρυμβα. L f. 1858a.)

    241. διὰ τί δὲ, φηϲὶ, πρῶτον ἀποκόπτει, εἶθ᾿ οὕτωϲ τὸ πῦρ ἐμβάλλει; ἐπειδὴ ἐκ τῶν ἀκροϲτολίων ἦϲαν ἀγάλματα καὶ εἰκόνεϲ τῶν θεῶν αὐτῶν. ἐκκλίνων οὖν τὴν τῶν θεῶν ὀργὴν τοῦτο ποιεῖ.

    [*](*B f. 120a ad ἀπύρουϲ v. 264. L f. 189a, Π. Cf. Cramer, A, P. III, p. 382, 18.)

    265. τί βούλεται τὸ αἴθωναϲ δὲ λέβηταϲ ἐείκοϲι, καὶ εἰ οἱ ἀπύρουϲ αὐτοὶ τοῖϲ ἀπύροιϲ, ὅταν εἴπῃ ἄπυρον λέβητα (Ψ 885); φημὶ οὖν, ὅτι v. 264. τῶν τριπόδων καὶ τῶν λεβήτων οἱ μὲν ἦϲαν εἰϲ ὑπηρεϲίαν τοῦ πυρὸϲ ἐπιτήδειοι, οἱ δὲ ἀργοὶ καὶ εἰϲ θέαν καὶ τὴν διὰ τῆϲ ὄψεωϲ τέρψιν εἰργαϲμένοι. διακρίνει δὲ τοῖϲ ἐπιθέτοιϲ ἀπ᾿ ἀλλήλων, τούϲ μὲν λέγων αἴθωναϲ καὶ ἐμπυριβήταϲ, τοὺϲ δὲ ἀπύρουϲ καὶ ἀνθεμόενταϲ, τοὺϲ ἕνεκα κόϲμου μόνον εἰργαϲμένουϲ.

    308. schol. Leid. f. 189b de Ulixe πολυτρόπῳ agens ad α 1 pertinet.

    356. v. 682.

    [*](A c. l. εἴ τινά που Δα- ναῶν ἔτι ἔλπεται.)

    371. διὰ τί ἐξηπατῆϲθαί φηϲιν ὁ Ἀχιλλεὺϲ ὑπὸ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ ἀφαιρεθεὶϲ δὲ τοῦ γέρωϲ ἥκιϲτα γὰρ ἡ ὕβριϲ ἀπάτη. ἢ ὅτι τέωϲ φίλοϲ [*](1 L. in lemm. ἐνόηϲε δ᾿ Ὀδυϲϲεὺϲ. ἀπορία. A, cuius lemm. νεῦϲ᾿  Αἴαϲ Φοίνικι, praemissis aliis inc.: ζητεῖται δὲ διὰ τί κτλ. ὁ Ὀδυϲϲ., tum, verbis πρὸϲ — λύϲιϲ omissis, ῥητέον δὲ ὅτι καὶ μάλα εἰκότωϲ οὐδὲ γὰρ μία ἦν ἐλπὶϲ κτλ. A. 4 τῶν οἰκείων αὐτοῦ ἐβούλ. δὲ A 5 χάριτοϲ A 6 L. in lemm. ἀπορία· ἦ μὲν ἐνὶ κλιϲίῃ Ἀγαμέμνονοϲ, A ἠμὲν ἐνὶ κλιϲίῃ nte ῥητέονμ L λύϲιϲ ὅτι ὁ πρότ. ὑβρ. A 8 ἢ πάνυ ῥητορικὸϲ ἀνὴρ L 9 καὶ μόνον οὐχὶ τοῦτο λέγων A. 10 καὶ post γὰρ om. AL 15 καὶ εἰ οἱ αὐτοὶ e coni. posui καὶ οἱ κτλ. B, καὶ εἰ αὐτ. L 16 οὖν om. L. 18 καὶ διὰ τὴν τῆϲ ὄψ. τέρψιν L. 20 ἀνθυμόενταϲ L) [*](αὐτὸν ἑστιάσει. οὖν τὸ Πατρόκλῳ καὶ Ἀχιλλεῖ συμβεβληκὸς συλληπτικῶς περὶ πάντων εἶπεν, ἢ συλλήβδην ἐσθίουσιν. — Legatos apud Agamemnonem cenavisse Aristarchus observavit (v. schol. A v. 222).) [*](1—5 Cf. B f. 119 ad Φοίνικι ν. 223 (id. L. f. 187b, Horn, v. 223): οὐχ ἵνα εἴπῃ ἀλλ᾿ εἰ καιρός ἐστινμ κτl ., quae a quaestionis forma plus discrepant quam. ut huc referre audeamus. — Quaestio nonnihil mutata in schol. min. h.  v. transiit.) [*](13. 14 Cf. Horn. v. 241.) [*](16 sqq. B f. 107 ad αἴθωνας v. 123: τοὺς εἰς πῦρ βαλλομένους· ὡς δὲ λέβης ζεῖ ἔνδον (Φ 362) . . . . . , cf. Horn. v. 123; Etym. M 32, 35: . . . καὶ αἴθωνας λέβητας τοὺς πρὸς τὸ πῦρ ἐπιτηδείους, καλουμένους ἐμπυριβήτας.)

    137
    ὤν ἀνεφάνη ἐχθρόϲ, ταύτην λέγει τὴν ἀπάτην, παρακελευόμενοϲ τῷ Ὀδυϲεῖ φυλάττεϲθαι καὶ μὴ προϲέχειν ὡϲ φίλῳ. καὶ τὸ δόντα μέντοι ἔπειτα ἀφελέϲθαι ἀπάτη ἐϲτίν ὃ γὰρ ἔφηϲεν οὐκ ἐποίηϲεν.

    377. ad Ζ 234 (p. 97),

    378. ἀπὸ τῶν Κρῶν, οὓϲ ἀεὶ (B 867) λοιδορεῖ ὁ ποιητήϲ, οἷον[*](*B f. 122a ad καρὸϲ. L f. 193b. Cf. Phil. XVIII, p. 345, Π.) ἐντὸϲ μοίρᾳ Καρὸϲ οἱονεὶ δούλου. τὸ ἔγκαροϲ Ἀλκαῖοϲ μὲν ὁ ἐπιγραμματοποιὸϲ ἐγκεφαλον ῆκουϲεν (Anth. IX, 519, 3), ἀπὸ τοῦ ἐντὸϲ τῷ κάρ εἶναι. τὰ γὰρ παλαιὰ τῶν γραϊδίων ἀπορρίπτει τὸν ἐγκέφαλον. λέγει οὖν τὸ τίω δέ μιν ἐντὸϲ καρὸϲ αἴϲῃ, τουτέϲτι τιμῶμαι αὐτὸν ἐντὸϲ ᾗ μοίρᾳ αἱ γυναῖκεϲ τὸν ἐγκέφαλον. Ἀρχίλοχοϲ δὲ καὶ δὴ ἐπίκουροϲ ὥϲτε Κὰρ κεκλήϲομαι· τιμῶμαι αὐτὸν ἐντὸϲ μιϲθοφόρου καὶ τοῦ τυχόντοϲ ϲτρατιώτου μοίρᾳ. Λυϲανίαϲ δὲ ὁ Κυρηναῖοϲ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ καὶ Ἀρίϲταρχοϲ ἐντὸϲ κηρὸϲ μοίρᾳ φαϲὶ λέγειν τὸν ποιητὴν Δωρικῶϲ μεταβαλόντα τὸ ῆ εἰϲ ᾱ. Νέϲοϲ δὲ ὁ Χῖοϲ καὶ τὸ ᾱ μηκύνει οὐδὲν φροντίϲαϲ τοῦ μέτρου. Ἡρακλείδηϲ δέ φηϲιν ὅτι τὰ ἐκ τοῦ η εἰϲ βραχὺ ᾱ μεταγόμενα Ἰωνικά ἐϲτιν ἀλλ᾿ οὐ Δωριέων ϲυϲτολαί. ἀντιφράζει μέντοι ὁ ποιητὴϲ τῷ ἐντὸϲ καρὸϲ αἴϲη τὸ εἰ δέ τοι Ἀτρείδηϲ μὲν ἀ πή χθετο κηρόθι μᾶλλον (I 300) καὶ ἶϲον γάρ ϲφιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ (Γ 454), καὶ ὁ αὐτὸϲ Ἀχιλλεύϲ· ἐχθρὸϲ γάρ μοι κεῖνοϲ ὁμῶϲ Ἀίδαο πύλ ῃϲιν (I 312). ὅμοιον δέ ἐϲτι τῷ ἶϲον πᾶϲιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ.

    383. ζητεῖται, πότερον τὸ μέγεθοϲ τῆϲ πόλεωϲ δηλῶϲαι βούλεται,[*](*B f.  122b ad ἑκατόμπυλοι L f. 193a, Π. Cf. Cramer, A. P. III, p. 382, 26.) ὡϲ ἂν ἐχούϲηϲ πύλαϲ ἑκατόν, ἢ τῶν πυλῶν τὸ μέγεθοϲ, ὡϲ ἐκ διακοϲίων ἁρμάτων καθ᾿ ἑκάϲτην ἅμα εἰϲιέναι δυναμένων, ἢ τὸ μέγεθοϲ τῆ, δυνάμεωϲ, ὅπερ καὶ βούλεται. εἰ γὰρ διακόϲιοι ἄνδρεϲ καθ᾿ ἑκάϲτην εἰϲίαϲιν, οἱ διακόϲιοι ἐπὶ τὰ ἑκατὸν πολλαπλαϲιαϲθέντεϲ διϲμύριοι ἂν εἶεν· καὶ οὐδὲν μέγα εἰ διϲμύριοι ἄνδρεϲ οἰκοῦϲι τὴν πόλιν. ῥητέον δὲ, ὅτι μεγεθοϲ πόλεως δηλοῖ καὶ δυνάμεωϲ μέγεθοϲ, οὐκέτι δὲ πυλῶν· [*](6 καρόϲ codd., ἔγκαροϲ Anthol. l. c. 10. 11 versun Archilochi, quem codd. om., e schol. lat. Dach. p. 187 B (Bergk. fr. 24) addidi 12 Λυϲϲανίαϲ B 23 πολλῶν L ἂν pro ἐκ coni. Kamm., p. 60 26 ἐπὶ τοὺϲ ἑκατὸν L. δυϲμύριοι B 27 ante ῥητέον L. λύϲιϲ) [*](5 sqq. Vestigia quaestionis hoc versu oblato institutae apud Eust, p. 757, 23, exstant. Idem praeter cas quae ud P orph. referendae 'identur alas quoque explicationes congessit, quae ex parte etiam in schol. A et Dorm. leguntur.) [*](2 sqq. Cf. Ariston. I 378: ὅτι συνέσταλται Ἰακῶς ἐντὸϲ καρός ἀντὶ τοῦ ἐνμ κηρός· ὅμοιον γάρ ἐστι τῷ ἶσον γάρ σφισι πᾶσιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ.) [*](21 B f. 122a ad αἴσῃ: ὅμοιόν ἐστι τῷ ἶσον γάρ σφιν πᾶσιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίῃ . . . ., cf. Apollon., Mes., Et. M.) [*](27 sqq. † B f. 123a ad διηκόσιοι v. 383 (id. Lp f. 161 c. l. διηκόσιοι): οὐ τὸ πλάτος τῶν πυλῶν θέλει σημαίνειν (οὐδὲ γὰρ ἅμα πάντας ἐξιέναι φησίν), ἀλλὰ τὸ μεγεθος τῆς πόλεως καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἀνδρῶν, εἴ γε πύλας μὲν ἑκατὸν ἔχει, ἄνδρας δὲ ἁρματοφόρους ψ΄ μυριάδας. ἐντὸϲ ταύτῃ δὲ ἦνμτερnr πρότερον τὰ)

    138
    οὐδὲ γὰρ καὶ τὸ ἄμα τοὺϲ διακοϲίουϲ εἰϲιέναι δεδήλωκεν, ἀλλὰ μόνον ὅτι καθ᾿ ἑκάϲτην εἰϲίαϲι ϲ΄, οἳ καὶ ἕπεϲθαι ἀλλήλοιϲ ἠδύναντο. μέγεθοϲ δὲ τῆϲ πόλεωϲ δηλοῖ τὸ ἑκατόμπυλον, τῆϲ δὲ δυνάμεωϲ τῶν ἁρμάτων καὶ ἡνιόχων τοϲοῦτον εἶναι πλῆθοϲ· οὐ γὰρ δὴ ἁπλῶϲ τῶν κατοικούντων τοϲοῦτον τίθεται τὸ πλῆθοϲ. ἀλλὰ τῶν ἁρματοφορούντων. ἀμφίβολον δὲ πότερον ἄνδρεϲ διακόϲιοι ϲύν διακοϲίοιϲ ἅρμαϲιν---ἢ ἄνδρεϲ ἑκατὸν ϲὺν ἑκατὸν ἅρμαϲιν, ὡϲ τὸ ϲυναμφότερον εἶναι τοὺϲ ϲ΄, τοὺϲ ἀνθρώπουϲ καὶ τὰ ἄρματα. κἂν διακόϲιοι δὲ ὦϲιν ἄνθρωποι, ἀμφίβολον πότερον ἓν ἕκαϲτοϲ ἔχει ἅρμα, καὶ οὕτωϲ ἔϲονται διακόϲια, ὄντων τετρακοϲίων ἵππων· ἢ διακόϲιοι ἄνδρεϲ ἔχουϲιν ἄρματα, ἐντὸϲ ἑκάϲτῳ ἅρματι ἡνιόχου καὶ παραβάτου ὄντοϲ, ὥϲτε ἑκατὸν μὲν εἶναι τὰ ἅρματα, ἵππουϲ δὲ διακοϲίουϲ καὶ ἀνθρώπουϲ διακοϲίουϲ, καὶ ἅρματα μὲν τὰ πάντα μύρια, ἵππουϲ δὲ διϲμυρίουϲ· ἐκείνων γὰρ ἄρματα μέν εἰϲι ϲ΄, ἵπποι δὲ τετρακιϲμύριοι, ἡνίοχοι δὲ διϲμύριοι ϲύμπαντεϲ. ἑκατέρων δὲ ἡ δύναμιϲ μεγάλη φαίνεται, ἢ τετρακιϲμυρίων ἵππων τρεφομένων ἢ καὶ διϲμυρίων. ἦν δὲ τὸ παλαιὸν Αἰγύπτου βαϲίλεια καὶ πολλοὺϲ εἰϲ αὐτὴν ἀνῆγον φόρουϲ Αἰγύπτιοι Λίβυεϲ Αἰθίοπεϲ καὶ ἄλλα νῦν δὲ Διόϲπολιϲ καλοῦνται αἱ τὸ παλαιὸν Θῆβαι, καί φαϲι δείκνυϲθαι περὶ τὴν Διόϲπολιν πολλῶν πυλῶν ἴχνη. ὡϲ δὲ Κάϲτωρ ἱϲτορεῖ, ἡ Διόϲπολιϲ ἡ μεγάλη πρὸ τοῦ ὑπὸ Περϲῶν ἀφανιϲθῆναι κώμαϲ μὲν εἶχε τριϲμυρίαϲ γλ΄,. ἀνθρώπων δὲ μυριάδαϲ ψ΄, ἑκατὸν δὲ πύλαϲ λαιϲ διεκοϲμεῖτο. ταύτην ἐτείχιϲε βαϲιλεὺϲ Ὄϲιριϲ. τινὲϲ δέ φαϲι τῶν ἱερέων, ὅτι ρ εἶχε πύλαϲ, ἐξ ἑκάϲτηϲ δὲ ὁπλῖται μύριοι, ψ δὲ ἵπποι ἐξεϲτράτευον. Θῆβαι δὲ ὀνομάζονται ὑπὸ Ἐλλήνων ἀπὸ Θήβηϲ τῆϲ Νείλου θυγατρόϲ· οἱ δὲ Ἐπάφου εἶπονμ αὐτήν, οἱ δὲ Πρωτέωϲ τοῦ Ποϲειδῶνοϲ, οἱ δὲ Λίβυοϲ τοῦ Ἠπείρου.

    404. ad Ξ 200.

    410. ad Ζ 488, p. 106.

    [*](1 οὐ γὰρ L 2 sqq. in numeris verbis aut signis exprimendis cod. B secutus sum, L in ea re non ubique congruit 5 ἁρματοτροφούντων coni. Kamm., p. 61 6 post ἅρμαϲιν quinque fere litt. eras. B 7 ὥϲτε τὸ L 9 εζονται L διακόϲια conieci;  διακόϲιοι B, ϲ L, Mamm. ϲ ὄντων (sc. ἁρμάτων) ὗ’ ἵπποι 10 ἵπποι codd., mutavi e coni. 11 ὡϲ pro ὥϲτε L 12 δὲ om. L 13 μυρία B 14 nisi nonulla interciderunt, pro ϲ scribendum κ 16 βαϲίλειον L. 18 Διόϲπολιϲ corr. e Διὸϲ πόλιϲ B 19 παρὰ τὴν Δ. L. Κάϲτωρ Wyttenb. ap. Din. dorf.;  Κάτων codd 23 χίλιοι δὲ ἵπποι L 24 ὠνομάζοντο L)[*](βασίλεια τῆς Αἰγύπτου, εἰς ἃ πολλοὺς ἔφερον φόρους Λίβυες Αἰγύπτιοιt αἰθίοπες· νῦν δὲ Διόσπολις ὀνομάζεται. εἶχε δὲ κώμαςρ μὲν τρισμυρίας γλ΄ ⟨Ϛλ΄ Lp⟩, ἀρούρας δὲ γψ΄ καὶ πύλας ρ΄, ἀνδρῶν δὲ μυριά δας ψ΄ ⟨ἀνδρ. — ψ΄ om. Lp⟩. ταύτην ἐτείχισεν ὁ βασιλεὺς Ὄσιρις. ἐξ ἑκάστης δὲ πύλης ἐστράτευον ὀπλὶται μὲν μύριοι, ἱππῆες δὲ χίλιοι, ἁρματηλάται δὲ διακόσιοι. Θήβη δὲ ὡνόμαστο ὑπὸ Ἑλλήνων, ὑπὸ δὲ Περσῶν ὕστερον ἐπορθήθη. Cf Horn. v. 383, Eust. p. 758, sqq.)
    139

    443.---εἰ ὑπὸ Φοίνικοϲ οὖν πεπαίδευται, τί παρὰ Χείρωνοϲ[*](B f. 123ᵇ ad πρηκτῆρα. Lp f. 163a c. l. ὣϲἄνἔπειτα.) ἐδιδάχθη; δῆλον ὅτι πολεμικὴν καὶ ἰατρικήν.

    447. v. infra ad lin. 12 sqq.

    453 sqq. ἀπρεπὲϲ τοιαῦτα περὶ αὑτοῦ διεξιέναι πρὸϲ μηδὲν ἀναγκαῖον.[*](*B f. 123b ad παλλακίδι προμιγῆναι. L f. 195a, Π.) οἱ μὲν οὖν ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ λύουϲιν, ὅτι προμιγῆναι οὐδεμίαν ἔχει ἀτοπίαν, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ καιροῦ, ὅτι τὰϲ παλλακίδαϲ διαβάλλει τὸν Ἀχιλλέα ἕνεκα τῆϲ Βριϲηίδοϲ χαλεπαίνοντα.

    διὰ τί ὁ Πηλεὺϲ τὸν Φοίνικα τοιαῦτα ἡμαρτηκότα, ὥϲτε τῆ παλλακίδι[*](*B f. 124a ad ὁ δέ με πρό- φρων v. 480. L f. 194a, Π.) τοῦ πατρὸϲ ϲυγγενέϲθαι καὶ τῷ πατρὶ ἐπιβουλεῦϲαι, ὅμωϲ διδάϲκαλον τῷ υἱῷ ϲυνέπεμψεν, ἢ ὅτι ὥϲπερ ἰατροὶ ἄριϲτοι ἐγγίνονται οὐχ οἱ μὴ ἠρρωϲτηκότεϲ οὐδὲ ἠρρωϲτηκότεϲ μὲν μὴ εἰδότεϲ δὲ τὰ ἁμαρτήματα καὶ τὰϲ αἰτίαϲ, ἀλλ᾿ οἱ ἄμφω ἔχοντεϲ, οὕτω καὶ ϲύμβουλοι ἄριϲτοι οὐχ οἱ ἄπειροι τῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλ᾿ οἱ ἔμπειροι, οὐδὲ οἱ ἐντὸϲ ἐμπειρίᾳ μὲν γενόμενοι μὴ οἱόμενοι δὲ ἡμαρτηκέναι. παρῆν τῷ Φοίνικι· καὶ γὰρ ἥμαρτε καὶ ἁμαρτὼν ἔγνω ὅτι ἥμαρτε, καὶ προϲεπιγνοὺϲ ὅτι ἥμαρτεν ἑαυτὸν τετιμώρηκε διὰ τῆϲ ἑκουϲίου φυγῆϲ. ὁ τοιοῦτοϲ ἂν εἴη ἄριϲτοϲ ἰατρὸϲ τῶν παιδείαϲ δεομένων.

    ἡ δὲ μνήμη τῆϲ περὶ τὴν παλλακὴν ἁμαρτίαϲ πρὸϲ τὸν Ἀχιλλέα οὐκ ἄκαιροϲ διὰ παλλακίδοϲ αἰτίαν ἐξαμαρτάνοντα πρὸϲ τοὺϲ Ἕλληναϲ, καὶ παράδειγμα φέροντοϲ πρὸϲ τὸν Ἀχιλλέα πατρικῆϲ πράξεωϲ· ὡϲ γὰρ ὁ Πηλεὺϲ τὸν εἰϲ παλλακὴν πλημμελήϲαντα καὶ πρὸϲ πατέρα ὁμολογήϲαντα τὸ ἀδίκημα καὶ ἱκετεύϲαντα καὶ διὰ φυγῆϲ ἐξιλαϲκόμενον τὴν τοῦ πατρὸϲ μῆνιν οὐ παρῃτήϲατο δέξαϲθαι, οὕτω τὸν ἱκετεύαντα Ἀγαμέμνονα ἀνθ’ ὧν εἰϲ τὴν παλλακίδα πλημμελεῖν ἐδόκει μὴ ἄτοπον εἶναι προϲήϲεϲθαι, μήτ᾿ οὖν τῷ Ἀχιλλεῖ, μήτε τῷ Φοίνικι ὑπὲρ αὐτοῦ πρεϲβεύειν.

    ὡϲ πρὸϲ ὁμόνοιαν γονέων τὸ τοιοῦτον ἐποίηϲε· φηϲὶ γοῦν ἡ δ᾿[*](B f. 124a ad τῇ πιθόμην v. 453.) αἰὲν ἐμὲ λιϲϲέϲκετο (v. 451). καὶ πάλιν τῆϲ διχοϲταϲίαϲ αὐτῶν κρείταὑτοῦ [*](4 Vill.; codd. αὐτοῦ 5 ὅτι πρὸ τοῦ μιγῆναι οὐδεμίαν ἔχει ἀπόπειραν L 14 ὅπερ ἦν codd.; corr.. Bkk. 16 διὰ τῆϲ ἀκουϲίου φ. L 19 παλακίδοϲ L 20 φέρον, suprascrpt. τ, B 21 καὶ om. L 24 παλακίδα L 25 προϲήϲεϲθαι Bkk.; προήϲεϲθαι B, ποιήϲεϲθαι μήτ᾿ ἐντὸϲ τῷ Ἀχ. κτλ. L. 27 διϲταϲίαϲ L) [*](1. 2 Ariston. I 189: . . . . καὶ ὅτι οὐχ ὑπὸ  χείρωνος ἐτράφη ὁ Ἀχιλλεὺς ἀλλὰ τῆν ἰατρικὴν μόνην ἐπαιδεύθη. Cf. Lehrs, Ar. p. 190.) [*](4 sqq. Cf. B f. 123b ad παλλακίδος v. 449 (id. Lp f. 163b;  simil. Horn. v. 449), quae num ad Porphyrium referenda sint ambigimus. Nam vel schol. A. v. 553 docet, non solum Porphyrium de rebus Phoenicis a nonnullis poëtae crimini datis egisse.) [*](12 sqq. B f. 123b ad πρῶτον v. 447 (id. Lp f. 163 c. l. ὅς μοι παλλακίδος): . . . . . . ἀκριβὴς δὲ διδασκαλία ἡ πεῖρα· διὸ καὶ τοσαὺτα ἡμαρτηκότ τῳ Φοίνικι καὶ ἐντὸϲ προσκρούσει τοῦ πατρὸς γεγονότι τὸν υἱὸν ἐπιτρέπει ὁ Πηλεύς· ἑώρα γὰρ αὐτὸν αἰσθόμενον τῆς ἁμαρτίας δι᾿ ὧν ἑαυτοῦ τὴν ἑκούσιον ἐπήγαγε φυγήν. Cf. infra p. 140, 9.) [*](26 sqq. Scholium etsi habet quae alinde illata videri possint, tamen et propter vestigia quaestionis servata et propter φησὶ illud (lin. 10) ad Porphyrium)

    140
    [*](L f. 179a c. l. τῇ πειθόμην καὶ ἔρεξα. Lp f. 163b c. l. τῇ πιθόμην. Cf. Horn. v. 453.)τὴν φυγὴνἡγήϲατο. ἐντὸϲ ἤθει δὲ δεῖ τὸν ϲτίχον ἀναγινώϲκειν ὡϲ μετανοοῦντοϲ αὐτοῦ· διὸ καὶ ἐμπεπίϲτευται Ἀχιλλέα ὁ γάρ τι πταίϲαϲ πάντωϲ καὶ φυλάττεται, Ϲοφοκλῆϲ (fr. 750 D.). ὃc μὴ πέπονθε τἀμά, μῆ βουλευέτω. οἱ δὲ εὖ πρὸϲ γονεῖϲ ἔχοντεϲ ἐπ᾿ ἴϲηϲ μὲν αὐτοὺϲ ἀγαπῶϲιν, ἐπαμύνουϲι δὲ τῷ καταπονουμένῳ. ἢ τάχα βούλεται λέγειν, ὅτι οὐ πάντα πειϲτέον μητρί Θέτιϲ γοῦν ἔλεγεν· ἀλλὰ ϲὺ μὲν νῦν νηυϲὶ παρήμενοϲ ὠκυπόροιϲι μήνι᾿ Ἀχαιοῖϲιν (A 421) —, ἀλλὰ μᾶλλον πατρὶ τῷ λέγοντι· φιλοφροϲύνη γὰρ ἀμείἀγαθοὶ (I 256). δὲ διδάϲκαλοι οἱ ἐντὸϲ παθημάτων πείρᾳ γενόμενοι· καὶ Χείρωνα γάρ φηϲι τρωθέντα τὴν χεῖρα τὴν περὶ βοτανῶν ἰατρικήν, τὴν δὲ περὶ τὰϲ διαίταϲ τὸν Ϲηλυβριανὸν Ἡρόδικον, ὃϲ ἐμπεϲὼν διὰ τούϲ πόνουϲ εἰϲ φθόην ἐπιπόνωϲ τὴν τέχνην ταύτην ἐμελέτηϲεν.

    [*](B f.  124a ad Ζεύϲ τε. L f. 195a. Lp f. 163b c. l. Ζεύϲ τε κατα- χθόνιοϲ. )

    457. πῶϲ ὁ μὲν εὔχεται τοῖϲ Ἐρινύϲι ἐρινύϲι Lp, τὰϲ δὲ εὐχὰϲ αὐτῷ ἐκτελεῖ Ἅιδηϲ καὶ Περϲεφόνη. ῥητέον οὖν om. B Lp, ὅτι αὐτοκράτορεϲ τῶν τιμωριῶν ὄντεϲ τὴν τοῦ κολάζειν ἐξουϲίαν τοῖϲ ἄλλοιϲ δαίμοϲι παρέχονται.

    [*](*B f. 124a ad εὑόμενοι τα- νύοντο. L f. 194b, Π.)

    468. δῆλον δηλοῖ L ὅτι οἱ ϲύεϲ θαλέθοντεϲ ἀλοιφῇ καὶ πιμελεῖϲ ὄντεϲ εὑόμενοι τῇ φλογὶ καὶ ὀπτώμενοι τανύονται τάνυνται L, ὃ ϲημαίνει τὸ ἐκτήκοντο ἐτήκοντο L, ἀπὸ τοῦ τετανοὺϲ τετάνουϲ B γίνεϲθαι τοὺϲ ἰϲχναινομένουϲ.

    473. ad Ε 137 in ine operis edendum.