Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

205. ibid. 15

208. ibid.

210. ad Θ 70, p. 118, 1.

231. ἄτοπον θεὸν οὖϲαν πλανᾶν τὸν Ἕκτορα. ἢ τὰ ἴϲα πράττει Ἀπόλλωνι, ἐπεὶ κἀκεῖνοϲ ἐπέθετο ἐπείθετο L Πατρόκλῳ καὶ Ἀχιλλεῖ Πατρόκλῳ μαχομένῳ Vict. f. 412a.

293.---ἀεὶ δὲ δύο ἔχων δόρατα — πάλλων γάρ φηϲιν κατηφήϲαϲ. ὀξέα δοῦρα (Ζ 104. Λ 212) πῶϲ νῦν οὐκ ἔχει ἢ κατὰ τὸ ϲιωπώμενον μενον θάτερον ἐντὸϲ τῷ δρόμῳ πρὸϲ βάροϲ ὂν ἀπεβάλετο.

318. καὶ μὴν τῶν πλανήτων ἐϲτίν, ἤτοι τῆϲ Ἀλφροδίτηϲ. ἢ οὖν ἀντὶ τοῦ ἀνίϲταται, ἀνατέλλει· ἢ πρὸϲ τὴν ἡμῶν φανταϲίαν, καθὸ οὐ δυνάμεθα ϲυνιδεῖν τὸν δρόμον αὐτοῦ.

391.---πῶϲ δὲ τὸν πολέμιον Ἀπόλλωνα ὑμνεῖ, οὗυ ὁ ὕμνοϲ: [*](2 προϋποτρέχοντι καὶ ἐκκλίνοντι τὸν Ἕκτορα τῆϲ πόλεωϲ Vict. 3 A c. l. ὣϲ ὁ τὸν οὐ δύνατο μάρψαι ποϲίν, L, praem. ἀπορία. om. πῶϲ 3. 4 Ἕκτορα. λύϲιϲ. τὰ μὲν ἐξεπίτηδεϲ ὑπὸ τοῦ π. κτλ. L. 6 ἐντότερον L. 11. 12 τετρά- κιϲ — κύκλουϲ om. BL; e Vict, ubi τρεῖϲ τέταρτον (lin. 12) om., add. Bkk. 27 B⟩ L praem.: οὐ μόνον ϲυμποτικὴ καὶ μετ’ ὀρχήϲεωϲ ἡ πάλαι μουϲικὴ, ἀλλὰ καὶ εἰϲ θρήνουϲ ἐπιτηδεία) [*](8. 9 Aliter Vict. f. 411a (v. 205): Μεγακλείδης πλαστὴν εἶναι τῆν μονομαχίαν φησι· πῶς γάρ τὰ Ἡφαιστότευκτα ὅπλα εἰσίν (excidisse videntur nonnulla].) [*](10—12 Cf. Ariston. v. 251. ) [*](21—23 Aliam recensionem sapit Vict. f. 413a: . . . . ἀεὶ δὲ δύο ἔχει δόρατα· πάλλων δ’ ὀξέα δοῦρα· δοιὰ δὲ χερσὶ δοῦῤ ἔχε (Μ 464). πῶς οὖν οὐκ ἔχει νῦν δύο ἢ κατὰ τὸ σιωπ. ἔοικε θάτερον ἀποβεβοληκέναι ἐντὸϲ τῷ δρόμῳ.) [*](24. 25 † Eust. Χ, p. 1271, 27.) [*](27 sqq. Quod p. 11,17 significavi. pertinere huc schol. Α 473, vereor ut recte se habeat. Quae enim in codd, B⟩ LLp ibi leguntur (ad παιήονα): οὔτε τὸν Ἀπόλλωνα οὔτε τὸν ἰατρὸν τῶν θεῶν, ἀλλὰ τὸν ὕμνον quamvis bene huic)

397. Ω 15.

406 (et 431 ap. Dind. vol. II, p. 344, 27). v. 466 sqq.

431. τί νυ βείομαι, τουτέϲτιν εἰϲ τί βιώϲομαι. τὸ δὲ βείω παρὰ[*](**B f. 301a ad βείομαι. L f. 465a, Π) τὸ βαίνειν τὸν ζῶντα ἐπὶ τὴν γῆν· ὄφῤ ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον βείομαι. (Ζ 113). ὅτι γὰρ ζῶντα λέγει ἕκαϲτον ἐπὶ τῆϲ γῆϲ βαδίζειν· ὅϲϲα τε γαῖαν ἐπιπνείει τε καὶ ἕρπει (P 447). αἰῶνα δὲ λέγει τὸν ἑκάϲτου βίον· ἐκ δ’ αἰὼν πέφαται (Τ 27), ἔφθαρται δὲ αὐτοῦ ὁ βίοϲ, καὶ μινυν θάδιοϲ δέ οἱ αἰών (Δ 478), ὅπερ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ· ἆνερ, ἀπ’ αἰῶνοϲ νέοϲ ὤλεο (Ω 725), ἀπὸ τοῦ βίου νέοϲ· οὐ γηράϲαϲ τὸν βίον οὐδὲ τὸν αἰῶνα καὶ βίον πολυχρόνιον ἔϲχεϲ. καὶ πάλιν φίληϲ ληϲ αἰῶνοϲ ἀμερθῇϲ (Χ 58). ὅμοιον τῷ γλυκὺϲ αἰών (ε 152). καὶ τίϲ ὁ αἰὼν ἐξηγούμενοϲ· τῇ περ ῥηίϲτη βιοτή (δ 565). τὰ δὲ τῇ βιοτῇ ἀναγκαῖα βίοτοϲ· βίοτον δέ τοι ἄλλοι ἔδουϲι (ν 419)· καὶ ζωήν· ἡ γάρ οἱ ζωὴ ἦν ἄϲπετοϲ, οὔ τινι τόϲϲη (ξ 96).

447 sqq. ἐζήτηται πῶϲ τοϲούτου γενομένου θορύβου μόλιϲ Ἀνδρομάχη[*](A c. l. κωκυτοῦ δ᾿ ἤκουϲε. **B f. 301b ad κωκυτοῦ.) δρομάχη προῆλθεν. φαϲὶ δὲ ὡϲ ὅτι ἡ προτέρα τοῦ ἀνδρὸϲ ἐπίπληξιϲ ἡ ἐντὸϲ τῇ Ζ (490 sqq.) ϲωφρονεῖν αὐτὴν ἀναγκάζει.

466 sqq. πῶϲ Ἑκάβη μὲν οὐ πίπτει, Ἀνδρομάχη δὲ τοῦτο πάϲχει,[*](A v. 431. L f. 465a.) [*](3 πάντωϲ, ωϲ in ras., B⟩ 6 τινυ β. αἰνὰ παθοῦϲα L 7 ποτὶ L 8 τὸ post λέγει ins. codd.; omisi ὅϲϲά τε B⟩ 10 ἔφθαρτο L 11 ἄνερ B, ἄνεροϲ ⟨οϲ spr. lin. addit.⟩ L 15 τῆϲ περ L 17 post τόϲϲη add. L: τὸ δὲ βείω παρὰ τὸ βαίνειν· ζήτει εἰϲ τὴν Ἰλιάδα τοῦ Ζ 18 A praemittit: ἀντὶ τοῦ θρήνου ἤκουϲεν, tum ἐζήτηται δὲ κτλ. 19 ῥητέον οὖν ὅτι ἡ προτέρα τοῦ ἀνδρὸϲ ἐπιζήτηϲιϲ ϲωφρονεϲτέραν αὐτὴν ποιεῖ B⟩) [*](loco conveniant, Aristarcheis (A Α 474: ὅτι παιήονα οὐ τὸν Ἀπόλλωνα, ἀλλὰ τὸν ἐπὶ καταλύσει λοιμοῦ ὕμνον) similiora sunt, quam ut Porphyrio tribui possint. — Ceterum cf. cum iis quae h. l. edidimus † Vict. f. 415b: πῶς τὸν πολέμιον Ἀπόλλωνα ᾄδει ὡς Τρῶες Ἀθηνᾶν εὐμενίζονται τὸν θεόν· ἢ εὕρημα μὲν αὐτοῦ ὁ παιάν, οὐ πάντως δὲ εἰς αὐτὸν ὁ ὕμνος. μετὰ δὲ τὴν νίκην τοῦ δράκοντος αὐτὸν ἐξεῦρεν.) [*](6 sqq. Quaestio non tam de βείομαι, quod etiam Aristarchus βιώσομαι esse voluit (Hoffm., prol., p. 309), quam de verborum βίος, αἰών, βιοτή sim. (de βίοτος v. Plut. de poet. aud. 6) notione instituta esse videtur quae quo loco oblato orta sit indagari nequit.) [*](6. 7 Cf. Et. M. 196, 16 198, 7.) [*](18—20 Aristarchum sequitur adversus eos, qui dicerent ὅτι ἀσυμπαθὴς ἡ Ἀνδρομάχη ἐκ τοσούτῳ θορύβώ κατ᾿ οἶκον ἀτρεμοῦσα κτλ., eadem ratione usum (Ariston. v. 440). — Cum schol. A schol. min. congruit.) 2[*](1 sqq. Primum et secundum scholium ex eadem quaestione fluxisse, ex † Eust Χ, p. 1278, 35 sqq, sequitur Quod tertio loco posuimus verbo καί, quo incipit, cum iis cohaeret.) [*](21—p. 260, 3 Cum schol. L schol. min. v. 431 congruit.)

οὐ λειποψυχεῖ (ἡ Ἐκάβη) ὡϲ ἐθὰϲ φόνων υἱῶν πολλῶν καὶ προαρξαμένη τῆϲ λύπηϲ ἐντὸϲ τῷ διώκεϲθαι αὐτόν. τῇ δὲ Ἀνδρομάχῃ ἀθρόον προϲέπεϲε τὸ πάθοϲ.

καὶ πῶϲ ἀποψύξαϲα ἐνεργεῖ ἔϲτι δὲ ϲύνηθεϲ Ὁμήρῳ τὸ ὀφειλόμενον ἁπλῶϲ ἑρμηνεύεϲθαι ἐντὸϲ δυϲὶ περικοπαῖϲ ἐκφέρειν· αὐτὰρ ἐπὴν πάντα τελευτήϲῃϲ τε καὶ ἔρξῃϲ (α 293) ἀντὶ τοῦ ἔρξαϲ τελευτήϲῃϲ, ἄνεϲάν τε πύλαϲ καὶ ἀπῶϲαν ὁχῆαϲ (Φ 537) ἀπώϲαντεϲ ἄνεϲαν, τιμήϲῃ, ὀλέϲῃ δὲ πολέαϲ (Β 4) ἀντὶ τοῦ ὀλέϲαϲ τιμήϲῃ, φθέγγεο καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι (Κ 67) ἀντὶ τοῦ φθεγγόμενοϲ ἄνωχθι γρηγορεῖν. οὕτωϲ ἐκάπυϲϲε, τῆλε δ’ ἔχεεν (X 467. 68) ἀντὶ τοῦ χέαϲα τῆλε ἐκάπυϲϲε. τινὲϲ δὲ ὡϲ τὸ θρέψαϲα τεκοῦϲά τε (μ 134).

487. ἕωϲ τοῦ δακρυόειϲ δέ τ’ ἄνειϲι (v. 499) ἀθετοῦνται ϲτίχοι ιγ΄, ὡϲ καὶ τὴν ϲύνθεϲιν εὐτελεῖϲ καὶ τῷ καιρῷ ἀνάρμοϲτοι· ἀδολεϲχίαν γὰρ ποιοῦϲι τοϲούτῳ προϲώπῳ περικείμενοι. ἀλλὰ ἦθοϲ γυναικῶν ἄκρωϲ ἀπεμιμήϲατο· ϲύνηθεϲ γὰρ γυναιξὶ πολυλογεῖν ἐντὸϲ τοῖϲ πένθεϲι καὶ μάλιϲτα ἐπὶ τοῖϲ παιϲὶ πάθοϲ κινεῖν.