Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

71 Πῶϲ ὁ μὲν Πάτροκλοϲ λέγει· θάπτε με ὅττι τάχιϲτα, θάπτε με. πύλαϲ Ἀίδαο περήϲω, εἰπὼν δὲ καὶ τὴν αἰτίαν προϲτίθηϲι δι’ ἣν [*](1 καὶ ἐντὸϲ παραγωγῆ L 2 τοϲοῦτον L Ἀνδρομάχη δὲ ἀπρ. εἰϲπεϲοῦϲα εἰκό- τωϲ τοῦτο πάϲχει L 7 καὶ ταῦτ’ ἀποπνεύϲαϲ’ ἐνεργεῖ L 10 ἀνέϲαν τε BL 11 ὀλεϲε L 12 φθεγκόμενοϲ L 13 οὕτωϲ κτλ. L om. ἐκάππυϲϲε B⟩ 14 ἐκάππυϲϲε B⟩ 20 ἐπὶ τοῖϲ πάθεϲι πάθοϲ κινεῖν B⟩ rectum Vict. suppeditat (v. infr. ad lin. 18) 21 λέγει ὅτι θάπτε με τάχιϲτα L) [*](7 sqq. Frustulum habet Vict. (f. 417b): καὶ πῶς ἀποψύξασα ἐνεργεῖ ἔστι δὲ — ἐντὸϲ δυσὶ περικοπαῖς ἐκφέρειν ταῦτα. — Ceterum conferendum, Aristarchea chum monuisse, v. 468 melius quum h. l. post v. 476 legi, neque tamen a. librorum auctoritate discessisse (cf. Lehrs, Ar. p. 359. 60).) [*](16 sqq. Scholium, quod Eunt., p. 1281, 21 sqq., exscripsit, Pio grammatico Hiller (Phil. XXVIII, p. 111) tribuit, qua de re cf. Prolegg. III, 4. — Casas ἀθετήσεως melius Ariston. v. 487 attulit.) [*](18 sqq. Postrema scholii verba Vict. ita exhibet: ἀλλὰ σύνηθες γυναιξὶ φλυαρεῖν ἐντὸϲ τοῖς πάθεσι καὶ μάλιστα ἐπὶ τοῖς παισὶ πάθος κινεῖν.) [*](21 sqq. † H ω 187 σώματ ἀκηδέα κεῖται] καὶ πῶς μίγνυνται τοῖς νεκροῖς, τοῦ Πατρόκλου λέγοντος ἐντὸϲ Ἰλιάδι· οὐδέ μέ πω μίσγεσθαι ὑπὲρ τοταμοῖο ἐῶσιν; ἔστιν οὖν ταῦτα μὲν ἀληθῆ, ἐκεῖνα δὲ ψευδῆ, Ἀχιλλέως οὕτω φαντασθέντος. — Scholium Victor. (f. 422b): πύλας Ἅιδου· τὸν Ἀχέροντα· ἐκεῖ γάρ εἰσιν αἱ τῶν κολαζομένων ψυχαί, οὗ τοὺς περὶ Τιτυὸν εἶδεν Ὀδυσβούλεται )

170. Quae ab Eustathio, p. 1294, 14, Porphyriana afferuntur e libro de Antro Nympharum, cap. 18, petita sunt.

259. Scholium quod h. l. in codd. B⟩ L legitur, de quo pauca ad p. 5, 5 sqq. attuli, re diligentius pensitata non h. l. sed Ω 221 edendum esse videtur.

269. διὰ τί Ἀχιλλεὺϲ ἐντὸϲ τῷ τετάρτῳ ἀγῶνι πλεῖϲτον ἀποδίδωϲιν.[*](L f. 476b, Π.) ἆθλον· τὰ γὰρ δύο τάλαντα τοῦ χρυϲοῦ πλεῖον ἵππου καὶ γυναικὸϲ. ---ὅτι δὲ οὐϲ ὀλίγον ἦν, ϲῆμα ὅτι ἐντὸϲ Λιταῖϲ προτίθηϲι δέκα τάλαντα [*](7 μὴ in cod. B⟩ supra lin. manus recentior addidit, ἐναντιώμενον, om. μὴ, L 9 φαντάζεϲθαι L 10 ἐπιϲτάντα B⟩ αὐτὸν L νομίϲαντοϲ L 18 de lacunam cuna v. infra ad v. 16 sqq.) [*](σεύς. ὁμοίως καὶ Ὅμηρος ἐκεῖνο Ἅιδην καλεῖ. ἴσως δὲ πρὸς τὸ πεῖσαι φαντάζει· πῶς γὰρ ἄτφοι μνηστῆρες διαβαίνουσιν quod et cum schol *BL. et cum Porphyrii libri περὶ Στυγός firagmento a Stobaeo (ecl. phys. I. 41, 53) servato similitudinem quandam habet, dubitari potest, utrum e Quaestione, quae nunc quidem exstat, aliunde additis nonnullis, excerptum sit, an res servaverit ab ipso Porphyrio allatas, quas alterum scholium abiecerit. Minore etiam veri cum specie huc referri potest solutio miro illo scholio, quo rationes ἀθετήσεως versuum ω 1—204 refutantur (M V ω 1, de quo optime Eust. ω, p. 1957, 18), inter plurimas allata: ἴσως διά τι καθάρσιον (ἄταφοι κατίασιν), ἢ διὰ τὴν Ἑρμοῦ πρόνοιαν κηδομένου τοῦ Ὀδυσσέως διὰ τὴν συγγένειαν (II, p. 725 3 Dind.). ) [*](16 sqq. † B⟩ f. 308b ad χρυσοῖο 269: πῶς τῷ τετάρτῳ πάντω μεῖζον δίδωσι φησὶν οὖν ὁ Ἀριστοτέλης μὴ εἶναι τὸ τάλαντον ὡρισμένον ποσόν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ἥσσονος καὶ μείζονος λαμβάνεσθαι· νῦν μὲν γὰρ ὡ ἧττον ἵππου λαμβάνεται, ἐντὸϲ δὲ ταῖς Λιταῖς ὡς μεῖζον. εἶχε δὲ ποτὲ μὲ ἑκατὸν δραχμὰς κτλ., quae alinde illata sunt. Eadem fere Vict. (f. 425b), nisi quod post ἐντὸϲ δὲ ταῖς Λιταῖς ὡς μέγιστον verba inserit: καὶ ἀλκίνου φησί· φᾶρς ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα καὶ χρυσοῖς ταλαντον ἐνείκατε (θ 392), αὐτὸς δὲ ὡς μεῖςον δώσων· τόδ ἄλεισον ἐνὸν περικαλλὲς ὀπάσσω (θ 430). νῦν δὲ κελ. Ε quibus, ut ex Eust., p. 1299, 48 sqq., qui eodem fonte usus esse videtur, quae in scholio Leid. lin. 18 exciderunt suppleri possunt. Cum Aristotele Aristar-  chus congruit, Ariston. Ψ 269: ὅτι οὐκ ἴσον τῷ καθ᾿ ἡμᾶς ταλάντῳ καὶ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ἦν· ὡς γὰρ ἧσσον τοῦ τρίποδος καὶ τοῦ ἵππου καὶ τοῦ λέβητος τόιεταο . . . (ead. ap. Suid. v. τάλαντον).)

296 sqq. ἀπεϲέμνυνε τὴν ἵππον οὕτωϲ αὐτὴν εὐγενίϲαϲ ὥϲτε καὶ[*](B⟩ f. 309a. L f. 475b.) δῶρον ἀϲτρατείαϲ δοθῆναι. κρείττονα κρεῖττον L δὲ ἡγήϲατο πολεμικὴν κὴν ἵππον ὑπὲρ ἀπὸλεμον ἄνθρωπον Ἀγαμέμνων.

422. οὐ δεῖ δυϲχεραίνειν, εἰ τῶν νῦν παιδευτῶν τοὺϲ πολλοϲ[*](*B f. 312a ad ἁματροχιάϲ. L f. 479a, Π. Vat. ζητ. δ᾿) λανθάνει τινὰ τῶν Ὁμηρικῶν, ὅπου καὶ τὸν δοκοντα εἶναι ἀκριβέϲτα τὸν καὶ πολυγράμματον Καλλίμαχον ἔλαθεν ἡ διαφορὰ τῆϲ ἁρματροχίαϲ. ἣν ἔχει πρὸϲ τὴν χωρὶϲ τοῦ ρ λεγομένην ἀματροχίαν. ἔϲτι δὲ ἁματροχία τὸ ἅμα τρέχειν καὶ μὴ ἀπολείπεϲθαι, οἷον ὁμοδρομία τιϲ οὖϲα· τρόχουϲ γὰρ τοὺϲ δρόμουϲ ἔλεγον, ἁρματροχία δὲ τῶν τροχῶν τὸ ἴχνοϲ. ἄμφω δὲ παῤ Ὁμήρῳ κεῖται, τὰϲ δυνάμειϲ αὐτοῦ τοῦ ποιητοῦ ἐξηγηϲαμένου. ὅτι γὰρ τὸ ἅμα τρέχειν δηλοῖ ἡ ἁματροχία, παρίϲτηϲιν ἐπὶ τοῦ Μενελάου λέγων τῇ ῥ᾿ εἶχε Μενέλαοϲ ἁματροχίαϲ ἀλεείνων (Ψ 422)· ὑπελείπετο γὰρ διὰ τὸν ῥωχμὸν τῆϲ γῆϲ καὶ τὴν ῥῆξιν τὴν ϲυνέμπτωϲιν ϲιν τοῦ δρόμου φυλαττόμενοϲ. τοῦτο γὰρ μεταλαβὼν ἐντὸϲ ἄλλοιϲ ἐξηγήϲατο ηγήϲατο εἰπὼν αἰὲν ὁμοϲτιχάει (Ο 635). καὶ ἐπὶ τοῦ Εὐμαίου δὲ ἐχομένου τῆϲ τροφοῦ καὶ ϲυμβαδίζοντοϲ μετὰ δρόμου αὐτῇ φηϲι (ο 455. 51)· [*]((B et L) 4 L in lemm. τῆ ῥ’ εἶχε Μενέλαοϲ ἁματροχιὰϲ ἀλεείνων εὐπαιδεύτων παιδεύτων Cobet, Mnem. Χ, p. 400, probante Schneidero, Call. II, p. 402 6 καλλίμαχ (αχ in ras.) B⟩ ἁρματροχιᾶϲ L 9 τρόχων B⟩ 10. 11 ἐξηγηϲάμενοϲ L 11 ἡ om. L 13 ῥοχμὸν (ῥ e λ facto) L 15 ὀμοϲτοιχάει L 16 μετὰ δρόμου propter βάδην (p. 264, lin. 3) delet Kammer, p. 112 αὐτὴ B⟩) [*]((Vat.) 4 εἰ τοὺϲ πολλοὺϲ τῶν νῦν παιδευτῶν 5, 6 ἀκριβέϲτατον καὶ πολυπ΄ . . .ϲτατον 7 ἁμ. τροχίαν V1, ἁματροχ in marg. V2 9 τρόχ . . γὰρ V1, τρόχουϲ V2 in marg. 10 αὐτῶν 11 ἡ om. ἁματροχίαν V1, ἁματροχία V2 12 ἁματροχίαϲ ex ἁματροχίαν mut V2 13 καὶ τὴν ῥῆξιν om. 14 φυλαϲϲόμενοϲ τοῦτο δὲ μεταλ. 15 εἰπὼν om. ὁμοϲτιχέει ex ὁμοϲτιχόει mut. V 16 ἐχομένου ἤδη τροφῆϲ V1, τῆϲ τροφῆϲ in marg. V2 ϲυμβ. τῆ μητρὶ φηϲί) [*](1—3 Extrema h. schol. verba certe huc pertinent; eadem enim fere (inde a lin. 2 κρείττονα δὲ) ap. Plutarchum, de aud. poet. cap. 12 (p. 32 F), ita legatur, guntur, ut ad Aristotelem recurratur: ὀρθῶς δέ γε ἐποίησεν, ὡς Ἀριστοτέλης φησίν, ἵππον ἀγαθὴν ἀνθρώπου τοιούτου προτιμήσας, quoe a. Val. Roseo, Ar. ps. p. 177, inter fragmenta ἀπορημάτων Ὁμηρικῶν relata sunt. Quod si recte factum esse cum Heitzio, verl. Schrft d. Arist., p. 274, statueris, veri sane simile est, scholium quod edidimus e Porphyrio fluxisse, e cuius solo opere frag- menta illa Aristotelea in scholiorum codices pervenerunt (cf. Prolegg. III, 2. 3). Ex eodem fonte sumtum esse videtur schol. A v. 297: χρησιμώτερον γὰρ ἐνόμιζε πολεμικὸν Ἵππον ἢ ἀστράτεντον ἄνδρα λαβεῖν (cf. Eust. p. 1303, 10). — Vict. (f. 426b) duo scholia habet: ἀπεσ. τ. ἵππον· δῆλον γὰρ ὅτι οὕτως ἦν εὐγενής, ὥστε καὶ λύτρον ἀστρατείας δοθῆναι: — Ἐχέπωλος] τύραννος Σικυώνιός τις ἦν ὑπὸ Ἀγαμέμνονα. κρεῖττον δὲ ἡγ. πολεμιστὴν ἵππον κτλ.) [*](6 Grammaticorum locos utrumque verbum confundentium v. ap. Schneider. l. c., p. 403.) [*](7 sqq. † Et. M. 145, 14 sqq.) [*](11 sqq. Cf. Ammon. de diff. voc. p. 11.)

451. καὶ πῶϲ ἐκτὸϲ ὄνταϲ ἀγῶνοϲ ὁ ἀγωνοθετῶν Ἀχιλλεὺϲ διαλύει λύει (v. 491); ἴϲωϲ οὗν αἰϲθόμενοϲ διαπληκτιζομένων ἀναϲτὰϲ κωλύει ---

638. 39.---ζητεῖται γὰρ τί ἐϲτι τὸ πλήθει πρόϲθε βαλόνκαὶ καὶ ὁποῖοί τινεϲ ἦϲαν τὴν φύϲιν, ὡϲ λέγεϲθαι ἐπ᾿ αὐτῶν οἱ δ᾿ [*]((B et L) 1 ἑοῖο L 2 ἁματροχοῦντα L 3 ἤδη μοι corr. Bkk, ἴδοιμι BL 7 τρόχων B⟩ 8 πολλὰ L 9 γίνετ’ ἐπὶ ϲώτρων L ἁρματροχιὴ BL 13 ἱεμένου L 18. 19 ἀλλὰ μετὰ L) [*]((Vat.) 1 ἑῆοϲ μεγάροιϲιν 4 post ἐπικολπίδιον ins. ταὐτὸν δὲ τῷ ἁματροχόωντα θύραζε τὸ 6 ἁματροχία οὖν οὕτωϲ, ἁρμαχία (sic) δὲ ὅτι τὸ ἀπὸ τῶν τροχῶν ἴχνοϲ δηλοῖ αὐτὸϲ πάλιν κτλ. 8 οὐδ’ ἄρα πολλὴ 9 γίνεται 12 δὲ καὶ πῶϲ γίνεται τὸ ἴχνοϲ 19 λεγόμενα) [*](14 sqq. In Callimachi versu, quem Porphyrius prave intellexerit, non significari vestigia, sed collisionem rotarum, Schneider contendit ad Callim. l. c. Alios aliter Callimachum defendisse idem attulit.) [*](20—22 Scholium quaestionis nomine vix dignum in cod. L (f. 479b) cum scholio coniunctum est, quod ad versum qui antecedit retulit: ἀγωνιᾷ 〈γὰρ ins. Bd〉 διὰ τὸν φίλον, καὶ διὰ τοῦτο εἰς τὴν περιωπὴν ἄνεισιν, ὡς σκοπήσων ὃ συμβαίνει, unde καὶ illud (lin. 20) explicatur.) [*](23 sqq. Antecedunt in cod. verba σεσημείωται ὁ τόπο πρὸς τὰ περὶ τῶν Μολιονιδῶν ζητούμενα), quae Aristonico tribuit Friedlaender, p. 335 (cf. Lehre, Ar. p. 176, qui p. 265, 8 sqq. tantum attulit, neque ita ut pro Aristoniceis hahuisse videatur). Pro eorum quae edidimus origine Porphyriana non solum nuiversa scholii indoles pugnat, sed etiam συνήθεια illa lin. 9 commemorata. (cf. e. c. p. 21, 23). Quae autem praeterea in scholiis de Molionidis quaeruntur, ita comparata sunt, ut inter Porphyrii ζητήματα referri vix possint, schol. dico )

824. 25. διὰ τί προκρίνει Αἴαντοϲ; διὰ τὴν ϲτάϲιν· θραϲὺϲ γὰρ[*](B⟩ f. 320a ad δῶκε μέγα.) ὢν οὐκ ἂν ἠνέϲχετο, ἢ καὶ ἔτι πολεμῆϲαι ἠθέληϲεν.

826.---διὰ τί δὲ μὴ ποιεῖ καὶ δευτερεῖα ὅτι μὴ μέγα ἦν τὸ κατόρθωμα, θωμα, ἀλλὰ καὶ μεμπτὸϲ ὁ ἀπολειπόμενοϲ, ὁ δὲ νικήϲαϲ εἶχε τὸν ϲόλον--- ---διὸ οὐδὲ δευτερεῖα τίθηϲιν οὐ γὰρ ἦν αὐτὸν διαιρεῖν. ἢ ὡϲ καταφρονητικοῦ ἀϲκήματοϲ καὶ μὴ ἔχοντοϲ ἐνάρετον ἐπίδειξιν.

859. καὶ πῶϲ φηϲιν Ὁδυϲϲεὺϲ οἶοϲ δή με Φιλοκτήτηϲ ἀπεκαίνυτο καίνυτο τόξῳ (θ 219); πρὸϲ τοὺϲ ἀγνωρίϲτουϲ καυχᾶται, ὡϲ καὶ τὸ δουρὶ δ’ ἀκοντίζω ὅϲον οὐκ ἄλλοϲ ὀιϲτῷ (θ 229).

862 sqq. τί λέγει ἐντὸϲ τούτοιϲ τοῖϲ ἔπεϲι ζητήϲειεν ἄν τιϲ·

870. ad v. 862 sqq.