Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae
Porphyrius
Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882
653. v.701 sqq.
668 sqq. ἀθετοῦνται ϲτίχοι τρεῖϲ· οὐ γὰρ προδιεϲάφηϲεν ὡϲ εἶχον[*](B 1. 211a ad ὀφθαλμῶν. L f. 336a. Lp f. 248a c.l. ἀπ’ ὀφθαλμῶν μῶν.) ἀχλύν τινα. πόθεν δὲ καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἄφνω ἐφάνη νῦν, πρὶν ϲυγκαθημένη τοῖϲ θεοῖϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ. εἰ μὴ λέγοιϲ ὅτι ϲχῆμα ἐλλειπτικὸν ὂν δίδωϲι νοεῖν τοῖϲ ἀκροαταῖϲ διὰ τούτου, ὅτι ἠχλύωντο, ἡ δὲ Ἀρηνᾶ ἐδύνατο καὶ ἀποῦϲα ἀφαιρεῖϲθαι αὐτήν, ὡϲ τὸ εἰ μὴ ἐπὶ φρεϲὶ θῆκ’ Ἀγαμέμνονι πότνια Ἡρη (Θ 218) οὐ γὰρ ἐκεῖ παρῆν.
680. v. ad Vat. ζητ. η (in extremo opere).
701 sqq. διὰ τί οὐ τὰϲ πρώταϲ ναῦϲ ἐνέπρηϲαν οἱ Τρῶεϲ· εἰϲωποὶ[*](*B f. 211a ad εἰϲωποί δ᾿, L f. 336a ibid., II) δ’ ἐγένον τὸ νεῶν, περὶ δ’ ἔϲχεθον ἄκραι (v. 653) καὶ τὰ ἑξῆϲ πότερον ὅπωϲ πλείϲταϲ ἀπὸ τῆϲ περιεχομένηϲ διαφθείρωϲιν, ἢ, ὅπωϲ μὴ διὰ πυρὸϲ ἀναχωρήϲωϲιν, ἢ ὅτι αὐτῶν ἦϲαν, ὧν ἤδη ἐντὸϲ Π. ἦϲαν.
ἐζήτηται διὰ ποίαν αἰτίαν μόνην τὴν Πρωτεϲιλάου παρέδωκε ναῦν[*](L. f. 337a ad v. 705.) καιομένην. ῥητέον οὖν ὅτι ᾐδέϲθη ὁ Ὅμηροϲ εἰπεῖν ἐμπρῆϲαί τινα τῶν ζώντων, μήπωϲ ἀνανδρίαν αὐτοῦ τιϲ δόξη καταγινώϲκειν.
[*](4a πρόϲληψιϲ L. inclusi ultima scholii verba ut alinde illata, quoniam. antea iam (lin. 22 —30) de hac figura agitur (cf. schol. B⟩ X 329, H T ι 229) 9 λέγειϲ Lp 11 ἡδύνατο L. φρεϲϲὶ B⟩ 11 διὰ τί οὐ πρὸϲ τὰϲ πρώταϲ ναῦϲ ἔδραμον ἐμπρῆϲαι οἱ Τρ. L 15. 16 καὶ τὰ ἑξῆϲ om. codd. 16 πλείϲταϲ coni. Kammer., p. 94 πλείϲτουϲ codd. pro περιεχομένηϲ Kammer πυρὶ ἐχομένηϲ coni. 17 αὐτῶν (in potestate eorum ) conieci: αὐτοῦ codd.; e Kammeri coniecturis maxime placet: ἢ ὅτι αὐτὰϲ ἐμπρῆϲαι ἐθέληϲαν, ὦν ἤδη ἐντὸϲ ἦϲαν 21 δόξει L)[*](4b Cf. ad 4a.)[*](7—12 Longe peius traditum schol. Vict. (f. 292a):)[*](ἀθετοῦνται στίχοι τρεῖς· οὐ γὰρ ἀχλύκ τινα. πόθεν δὲ καὶ ἠ Ἀθηνᾶ ἄφνω νῦν παρεφάνη, συγαθημένη τοῖς ἄλλοις θεοῖς εἰ μ λέγοις, ὡς λείπει. ἄλλα πιήματα , δο’ ὧν ἐδεδήλωτο ταῦτα· καὶ ἀποῦσα ἀφῄρηται,, ὡς τὸ εἰ μ ὴ ἐπί φρεσὶ θῆκεν Ἀγ. πότν. Ἥρη αὐτῷ ποιπνύσαντι. Τήλερος δὲ ὡς ἐπί Διομήδους (E 127) ἀκούε ἐντὸϲ σχήματι δὲ ἐδήλωσεν ὅτι σκότος εἶχον. — Apparet enim σχῆμα ἐλλειπτικόν detorta esse in ἄλλα ποιήματα λείποντα (!). Nihilo tamen minus in fine ad σχῆμα illud (ex alio sine dubio fonte petitum) recurritur. Quae cum ita sint, Telephi memoriam , cuius sententiam Eust. O, p.1036, 61, reddere videtur, e quaestione Porphyriana repetere vereor. Secudum Aristonicum v, 668 ab Aristarcho sex versus obelo notati erant (cf. Hiller, p. 108).)[*](14 sqq. Scholia inter se cohaerere et ex eadem longe quidem ampliore quaestione petita esse, vel extrema tertii scholii verba (ἴσως δὲ καῦσαι πάσας οὐκ ἠθέλησεν) coll. primi scholii initio docent.)εὐπρεπῶϲ ἐπὶ τὴν τοιαύτην ναῦν ἤγαγε τὸν Ἔκτορα, ἧϲ οὔτε τὸν ἡγεμόνα μέμψαϲθαι ἐνῆν μὴ κωλύϲαντα τὴν οἰκείαν ναῦν ἐμπιπραμένην (θανὼν γὰρ ἦν), τούϲ τε πολίταϲ ϲυγγνώμηϲ ἄν τιϲ ἀξιώϲαι, εἰ ἀϲτρατήγητοι ὄντεϲ ἀδυνάτωϲ εἶχον ἐπιβοηθεῖν. ἵνα οὖν μὴ κατὰ ζῶντόϲ τινοϲ ἐπάξῃ τὸ ὄνειδοϲ, τὴν Πρωτεϲιλάου φηϲί, πρώτην κατὰ τὰϲ πύλαϲ οὖϲαν ενθ’ ἔϲαν Αἴαντόϲ τε νέεϲ καὶ Πρωτεϲιλάου (N 681 ). ἴϲωϲ δὲ καῦϲαι πάϲαϲ οὐκ ἠθέληϲεν.
7.---ἄτοποϲ δὲ ἔϲται αὐτὸϲ μὲν ἕνεκα παλλακίδοϲ κλαίων ( Α 349), τὸν δὲ Πάτροκλον κόρην καλῶν ἐπὶ τοιούτοιϲ δακρύοντα δεινοῖϲ. ἴϲωϲ οὖν αὐτὸν ἐπίτηδεϲ ἐταπείνωϲε, παύων τῆϲ ἱκετείαϲ. ὅπωϲ δ’ ἄν τιϲ ἤθουϲ ἔχοι, τοὺϲ πέλαϲ ψέγει· οἱ μὲν ϲκληροὶ τοὺϲ ἐπιεικεῖϲ καὶ πράουϲ γυναιξὶν εἰκάζουϲιν , οἱ δὲ ἐπιεικεῖϲ τοὺϲ ϲτερεοὺϲ ἀγρίουϲ καὶ ἀνημέρουϲ φαϲίν. οὐκ ἠρκέϲθη δὲ τῷ κούρη, προϲέθηκε δὲ καὶ τὸ νηπίη, προανελεῖν αὐτοῦ θέλων τῇ αἰδοῖ τὴν δέηϲιν.
[*](A f. 206a. L. f. 338 b.)25 sqq. ἐζήτηται δὲ πῶϲ Πάτροκλοϲ περὶ Μαχάοναϲ μηδὲν εἰπὼν κατάλογον ποιεῖται τῶν τετρωμένων. καὶ ῥητέον, ὡϲ βεβαιοῖ τὴν Ἀχιλλέωϲ πρόληψιν, ἴνα εἰϲ ἔλεον κινήϲῃ, παραλιπεῖν ὡϲ ἐλάττονα. λέγει δὲ περὶ ὧν μᾶλλον ἠγωνία.
[*](B⟩ f. 203ᵇ ad βέβληται. L f. 339a. Lp f. 250a c. l. βέβληται μὲν ὁ Τυδείδηϲ. Simil. Vict. f. 295a.)---ὡϲ δὲ ἐκταραχθεὶϲ ἐξελάθετο Μαχάονοϲ, δι’ ὃν καὶ ἐπέμφθη ( Λ 610). τάχα δὲ ϲιωπ ὑποφαίνων, ὡϲ τούτων αὐτόπτηϲ γεγονὼϲ οὐδὲ ϲυνέτυχε Νέϲτορι, ἵνα μὴ δοκῇ ταῦτα παρ’ ἐκείνου ἀκηκοὼϲ λέγειν. τινὲϲ δὲ ἥθελον μὴ τετρῶϲθαι Μαχάονα, δι’ ὧν οὐ θεραπεύεται (Λ 622. 3). οἱ δέ φαϲιν, ὡϲ ἔθοϲ Ὁμηρικὸν περὶ ὧν τιϲ πεμφθῇ μὴ [*](1 ἀπρεπῶϲ Lp τὴν om. Lp Vict. ἐπήγαγε Vict. 2. 3 θανὼν γὰρ ἦν om. Vict. 3 ἄν τιϲ ἠφίωϲεν Vict. 4 ἔϲχον ἐπιβοηθῆϲαι Vict. κατὰ ζώντων τινὰϲ Vict. 5 ἐπαύξῃ Lp postrema verba sec. Vict. dedi, nisi quod φηϲί inserui et πρώτην pro καὶ τὴν scripsi; ceteri codd.: τὴν Πρωτεϲ. φηϲί, καὶ ὅτι κατὰ τὰϲ πύλαϲ πρώτη ἦν 8 κλάων, ι post. addito, B⟩ κλάων Lp 10 οὖν supra lin. scrpt. B⟩ 13 φηϲίν Lp 15 A (c. l. βέβληται μὲν ὁ Τυδείδηϲ) praem.: ἀντὶ τοῦ ἐκ βολῆϲ τέτρωται, L ἀπορία et (ante καὶ ῥητέον) λύϲιϲ μηδὲν εἰπὼν ante περὶ Μαχ. L 16 τρώων pro τετρωμένων L. 16. 17 ὡϲ τὴν τοῦ Ἀχ. βεβ. πρόϲληψιν L. 17 ἵνα ἐλεῶν κινήϲει A ὡϲ ἐλ. om. L. 19 καὶ om. L 23 μὴ linea transversa ducta deletum L) [*](8 squ. Cf. Eust. Π. p. 1041, 44.) [*](13 sqq. Pro verbis οὐκ ἠρκέσθη κτλ. schol. Vict. (f. 294a), quod in iis quae antecedut fere congruit, haec habet: καὶ νῦν ὅ μὲν Ἀχιλλεὺς τὸν Πάτροκλον ὡς κόρην, ὁ ὀ Πάτροκλος τὸν Ἀχιλλέα ὡς πετρῶν παῖδα.) [*](22 sqq. Cf. Porph. Λ 624, p. 167, 16 et 27, ubi haud scio an e Vict. inserenda fuerint verba τινὲς οὖν ἐπιχειροῦσιν ὅλως μηδὲ πεπλῆχθαι τὸν Μα Contra ea quae h. l. e Vict, Bekk. ins.: καὶ ὀβελίχους, τοῦς στίχους,)
58. οὕτε τὸ κρείων ἁρμόζον ἐχθρῷ παρὰ ἐχθροῦ οὕτε τὸ ἐκ[*](B f. 214a ad ἐκ χειρῶν. L f. 340b. Lp f. 251a c.l. ἐκ χειρῶν ἕλετο.) χειρῶν ἀφείλετο Ἀγαμέμνων ἀληθέϲ· οἱ γὰρ κήρυκεϲ παρέλαβον αὐτήν. ῥητέον δὲ ὡϲ τὸ μὲν πρότερον ἐντὸϲ ἤθει ἀναπεφώνηται, ὥϲπερ εἰ ἔλεγεν· ὁ θαυμάϲιοϲ καὶ κράτιϲτοϲ. τὸ δὲ δεύτερον οὐ ψεῦδοϲ, ὅτι τὰϲ αἰτίαϲ οὐ τοῖϲ ὑπηρέταιϲ ἀλλὰ τοῖϲ ἐπιτάττουϲι λογιϲτέον. ἔχει δὲ καὶ ἔνδειξιν ὁ λόγοϲ πολλὴν καὶ αὔξει τὴν κατηγορίαν. ἐντὸϲ δὲ τῇ ῥητορικῇ καὶ ἑνὸϲ ὀνόματοϲ χρῆϲιϲ εὔκαιροϲ τὸ ὅλον ἑτεροποιεῖ.
68. ἠγνόηϲαν οἱ πολλοὶ ὅτι ἡ κλίϲιϲ παρ’ Ὁμήρῳ τὴν περιοχὴν[*](B f. 214ᵇ ad κεκλίαται. L f. 341a, Π. *B f. 292a ad κεκλιμένοι X 3 (B1). L f. 454α ibid. (L1).) ϲημαίνει, καὶ πάντα τὰ ἐϲχηματιϲμένα ἀπ’ αὐτῆϲ ῥήματα , οἷον οἱ δὲ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ κεκλίαται, χὡρηϲ ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντεϲ· λέγει γὰρ ὅτι περιεχόμενοι ὑπὸ τῶν Πρώων ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ ϲυνηλάθηϲαν. οὕτωϲ λύϲειϲ καὶ τὸ ὣϲ οἱ μὲν κατὰ ἄϲτυ πεφυζότεϲ ζότεϲ ἠύτε νεβροὶ ἱδρῶ ἀπε ψύχοντο πίον τ’ ἀκέοντό τε δίψαν, κεκλιμένοι καλῇϲιν ἐπόλξεϲιν· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ τείχεοϲ ἆϲϲον ἴϲαν, ϲάκε’ ὤμοιϲι κλίναντεϲ (Χ 1— 4 ) λέγει γάρ· περιεχύμενοι τῷ τείχει οἱ Τρῶεϲ, οἱ δ’ Ἀχαιοὶ τὰ ϲάκη περιέχοντεϲ [*](1. 2 ὠς — Ποσειδῶνος in uno Vict. 3 L. praem.: ἀπορία 5 λύϲιϲ· ῥητέον δὲ ὅτι L 5.6 ὥϲτε εἰ ἔλ. L 8 πολῶν L αὔξη L p 9 ἡ χρῆϲιϲ L p 10 L. inc.: εἰϲ τὸ οἱ δὲ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ κεκλίατο κλῆϲιϲ L, κλίϲιϲ aman. rec. corr. e κλῆϲιϲ L 11 — p. 210, 2 in B1L loco Χ 3 ita accommodata: ῥήματα· ὣϲ οἱ μὲν κατὰ ἄϲτυ πεφυζότεϲ ἠύτε νεβροὶ κεκλιμένοι καλῇϲιν ἐπ άλξεϲιν L1 versus integros scribit⟩ λέγει γάρ· περιεχόμενοι τῷ τείχει οἱ Τρῶεϲ, οἱ δ’ Ἀχαιοὶ τὰ ϲάκη τοῖϲ ὤμοιϲ περιέχοντεϲ. οὕτω λύϲειϲ καὶ τὸ οἱ δ’ ἐπὶ ῥξγμῖνι θαλάϲ κεκλίατο· λέγει γὰρ ὅτι περιεχόμενοι ὑπ ὸ τῶν Τρώων ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ ϲυνηλάθηϲαν. καὶ τὸ ἠέρι δ’ ἔγχοϲ κτλ. 11. 12 θὐδὲ ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλ. κεκλίατο L. 14 ἠλάθηϲαν L. 16. 17 τείχεοϲ om. B⟩) [*](ἐντὸϲ οἶς φησιν ὁ Νέστωρ τοῦτον δ’ ἄλλο ἐγ ὼ νέονγαγον ἐκ πολέμοιο ἰῷ ἀπὸ νευρῆς βεβλημένον: (Λ 663. 4), ὅτι οἶδεν ὅτι οὖ διὰ Μαχάονα ἐπέμφθη, quae et per se mira sunt neque cum quaestione cohaerent, a Porph . abiudicanda esse videntur. Neque Eust. (p. 1043, 58 sqq ) legit.) [*](3 sqq. ld. Vict. f. 297a.) [*](7 Cf. Eust. Π, p. 1045, 39: καὶ ὅρα τὸ ἐκ χειρῶν ἕλετο ῥηθὲν εἰς βίας ἔνδειξιν.) [*](10 sqq. Cohaerere videntur (cf. Moscholpul., techn. canonism., p. 704, 1 sqq. Bachm.) cum quaestione de κλισίῳ (ω 208) agente, quae in codd. nostris ad L 90 adscripta est. Ubi haec accipimus Dorothem Ascalonitan docuisse: ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἀπὸ τοῦ κεκλίσθαι κατωνομάσθαι (τὸ κλίσιον) τοῦ σημαί τὸ περιεληφ;ναιι καὶ περιέχενν (Ill, p. 377, 11 Dind.). Nihilominus, quoniam in Iliadis locis nonnullis versantur, huc retulimus. (Cf. de v. κεκλί- σθαι etc. notione Herodian. ll, p. 224, 18 sqq.) [*](†B f. 214b ad κεκλίαται Π 68: προσανάκεινται καὶ περικλ λείονται τῷ τῆς θαλάσσης αἰγιαλω. ἀεὶ δὲ κλίσις παρ’ Ὁμήρῳ τὴν περιοχὴν δηλοῖ. Cf. †Eust. Π, p. 1046, 13.) [*](17 †A Χ 3 (c.l. κεκλιμέοι): ποσκεκλιμένοι, ὅ ἐστ περιεχόμενοι ἑπὸ τῶν)