Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

73 sqq. διὰ τί ὁ Ἀχιλλεὺϲ ἐπὶ καθαιρέϲει Διομήδουϲ μέμνηται καὶ Ἀγαμέμνονοϲ καὶ οὐδενὸϲ ἄλλου, λέγων οὐ γὰρ Τυδείδεω Διομή τωϲ ἦν ἐχθρὸϲ αὐτοῦ. καὶ Διομήδουϲ δὲ διὰ λόγουϲ ὑβριϲτικούϲ, οὓϲ δεοϲ, οὐδέπω Ἀτρείδεω; ῥητέον οὖν ὅτι ὁ Ἀγαμέμνων μὲν εἰκὸ εἰϲ αὐτὸν ἀπερρίφει μετὰ τὴν πρεϲβείαν· λέγει γάρ· μὴ ὄφελεϲ λίϲϲεϲθαι ἀμύμονα Πηλείωνα (1 698).

[*](B f. 214ᵇ ad πείθεο. L f. 342a. Lp f. 251b c.l. πείθεο δ᾿ ὥϲ τοι ἐγώ.)

83 sqq. βάϲκανον ἐνταῦθα τὸ ἦθοϲ οὐκ ἐῶντοϲ τὸν φίλον ἀπολαμπείθεο. πρύνεϲθαι τέλεον. ἀπρεπὲϲ δὲ καὶ τὸ παλλακίδοϲ καὶ δώρων μεμνῆϲθαι. ἢ τοίνυν ὡϲ φιλέταιροϲ ἐξίϲτηϲιν αὐτὸν τῶν κινδύνων, εἰδὼϲ δὡϲ, πὲρ μὲν τῶν νεῶν ἅπανταϲ αὐτῷ ϲυγκινδυνεύϲονταϲ, μετὰ δὲ ταῦτα οὐκέτι θελήϲονταϲ ϲυνακολουθεῖν διὰ τὸν κάματον. πῶϲ οὖν οὐκ ἐκφέρει ταῦτα πρὸϲ τὸν Πάτροκλον, εἴπερ οὕτω διενοεῖτο; ἢ τὸ μὲν [*](3 δῆλον B⟩ καὶ περὶ τοῦ BLD 3 κεκλιμένην L. 4 ἀντὶ τοῦ ante κεῖται B1L1 καὶ πάλιν ὃϲ δ’ ἐντὸϲ κτλ. B1 L1 ὅϲ, ο in ras., B, ὥϲ L. 6 δῆλον P 6. 7 καὶ ἀϲπίϲι ⟨ἀϲπῖϲι B1⟩ κεκλ. B1L1 7 ἀντὶ τοῦ om. L.L 8 ἀπὸ δὲ τοῦ κλ. γέγονε LL1, ἀπὸ τοῦ κλ. δὲ γέγονεν B⟩ 9 εὖρεν BL. 9. 10 οὐδὲ — παρίϲτηϲι om. B⟩ 11 ἤμεθα B⟩ 12 ἀντὶ τοῦ om. L1L1 13 A cohaeret cum schol. v. 86: ἂψ ἀπονάϲϲωϲιν] εἰϲ τοὐπίϲω ἀποκαταϲτήϲουϲιν, ἀποδώϲουϲιν, c.l. ὀπὸϲ ἔκλυον praem.: ἀπορία διὰ τί δὲ inc. B⟩ (subiunctum est scholio Porph. modo edito) 15 ῥητέον δὲ ὅτι Ἄγ. AL 16 Διομήδηϲ AB 17 ὤφελεϲ L 19 βάρβαρον ἐντ. L. τοῦ φίλου Lp 22 ϲυγκινδυνεύονταϲ Lp 23 οὐκ ἐθελήϲονταϲ L θελήϲανταϲ Lp) [*](τειχῶν . . ., cf. †Eust. Χ, p. 1254, 3; Hesych. κεκλιμένοι· περιεχόμενοι, προσανακείμενοι. Melius Autochthon et Epaphroditus in schol. B⟩ (id, Vict.) ibid : ἤτοι ἐπαναπανόμενοι καὶ ἐπερειδόμενοι ταῖ ἐπάλξεσιν κτλ.) [*](1 aqq. †Eust. E, p. 556, 17.) [*](6 †Eust. E, p. 59, 8, cf.. Suid. κεκλιμένος· περιεχόενος.) [*](19 sqq. Congruit fere Vict. f. 297b.) [*](20, 21 Quae verbis ἀπρεπὲς —μεμνπησθαι commemoratur difficultas non solvitur; cuius solutio quae margini edit. princ. (Paris. cod. 2879) Arsenii manu adscripta est (Cremer. A. P. III, p. 21, 7: ἐπιτετίμηται μὲν ταῦτα τὰ ἔπη ορῖς τῶν παλαι ῶ κτλ.) recentissimae esse videtur memoriae.)

211
ἀληθὲϲ εἰπὼν ῆδει Πάτροκλον τῆϲ ἰδίαϲ ϲωτηρίαϲ καταφρονήϲοντα, ἐφ’ ἑαυτὸν δὲ περιϲπάϲαϲ τὴν αἰτίαν ἤδει Πάτροκλον φυλαξόμενον. ὅτι δὲ κηδεμονικῶϲ ταῦτα τῷ φίλῳ ϲυμβουλεύει ἐπιμαρτυρεῖ καὶ ὁ ποιητὴϲ ἐντὸϲ τοῖϲ ἑξῆϲν ήπιοϲ, εἰ δὲ ἔποϲ Πηληιάδαο φύλαξεν, ἦ τ’ ἄν ὑπέκφυγε κῆρα κακὴν μέλανοϲ θανάτοιο (v. 686). ὑποφαίνει δὲ τὴν προαίρεϲιν αὐτοῦ ἐπαγαγὼν τὸ μή τιϲ ἀπ’ Οὐλύμποιο θεῶν (v. 93), εὐπερεπῶϲ οὐ Τρῶαϲ ἀλλὰ τὸν Ἀπόλλωνα δεδοικώϲ. οὐ βαϲκα οὖν κριτέον Ἀχιλλέα ἀλλὰ φιλεταιρίαϲ, ὅϲ γέ φηϲιν εὐχόμενοϲ ἤ ῥα καὶ οἶοϲ ἐπίϲτηται πολεμίζειν (v. 243).

140. διὰ τί οὖν μόνον τὸ Πηλιωτικὸν αὐτῷVill.; cod. αὐτὸ[*](A f. 209b.) ἀναρμοϲτεῖ δόρυ, τῶν ἄλλων ἁρμονϲάντων ὅπλων; Μεγακλείδηϲ ἐντὸϲ δευτέρῳ περὶ om. cod. ins. Sengebusch, diss. Hom. l, p. 89 Ὁμήρου προοικονομεῖϲθαί φηϲιν Ὅμηρον τὴν ὁπλοποιίαν, καὶ ἐπειδὴ τὰϲ μὲν ἄλλαϲ ὕλαϲ, ἐξ ὧν ὁ Ἥφαιϲτοϲ ἐδημιούργει τὰ ὅπλα, τὸν χρυϲὸν καὶ τὸν ἄργυρον, οὐκ ἀπίθανον εἶναι καὶ ἐντὸϲ οὐρανῷ, δένδρον δὲ οὐράνιον λέγειν καταγελαϲτότατον ἦν, διὰ τοῦτο τὰ μὲν λοιπὰ ὅπλα πεποίηκε τὸν Πάτροκλον φέροντα, ἃ καὶ ἀπολόμενα ἐτύγχανεν ἂν τῆϲ Ἡφαίϲτου δημιουργίαϲ μόνον δὲ τὸ δόρυ ἐάϲαντα , ἵνα ϲωθῇ καταλειπόμενον· τοῦτο γὰρ ἀπολόμενον οὐκ ἂν ὁ Ἥφαιϲτοϲ κατεϲκεύαϲε πιθανῶϲ διὰ τὸ τὴν ὕλην αὐτοῦ μὴ οὐράνιον ἀλλ’ ἔγγειον καὶ Πηλιῶτιν εἶναι.

152.---διὰ τί δὲ δεῖται παρηόρου οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι δεόντωϲ[*](B f. 216a ad παρηορίῃϲιν. L f. 344b Lp f. 253a c. l. ἐν δὲ παρηορίηϲι.) πρὸϲ τὸ εἰ κάμοι ἢ τρωθείη εἰϲ ἀντεπειϲάγεϲθαι τὸν παρήορον ἀντὶ αὐτοῦ· τοῖϲ δὲ ἀθανάτοιϲ ποῖον δέοϲ τρωθῆναι ἢ καμεῖν ἔϲτιν οὖν εὔηθεϲ τοὺϲ μὲν Ὁμηρικοὺϲ θεοὺϲ τιτρώϲκεϲθαι, ἵππουϲ δὲ μή. ἄλλωϲ ποικῖλαι θέλει τὴν Ϲαρπηδόνοϲ μάχην (v. 467 sq .) καὶ οὐκ ἄπρακτον [*](1 ἀληθῶϲ L 3 ϲυμβ. τῷ φίλῳ Lp 4 πηλιάδαο BLp, πηληιάδεο L 5 κακὴν om. Lp 7 ὡϲ ante οὐ ins. Lp Ἀπόλλωνα om. L 7. 8 βαϲκανίαν Lp 9 οἷοϲ Lp 23 πρὸϲ τὸ εἰ κέ μοι L 26 ποικίλαι B⟩ Lp) [*](11 sqq. *B f. 216 ad ἔγχος v. 140 (id. A f. 209ᵇ c. l. ἔγχος δ’ οὐχ ἕλετ’ οἶον, L. f. 344a): προκατεσκεύακε μόνον αὐτὰ τὰ ⟨om. L⟩ δόρυ σώζεσθαι διὰ τ ξύλα μὴ ἐργάζεσθαι τὸν Ἥφαιστον . . . , cf. Eust. Π, p.1050, 25 et schol. B⟩ f. 216a ad ἔγχος (id. L p f. 253α c.l. ἔγχος δ’ οὐχ ἕλετο, Vict. f. 300b: ἐχρῆν γάρ τι ἐξαίρετον εἶναι τῷ Ἀχιλλεῖ. ἄλλως τε οὐκ ἦν τέκτων Ἥφαιστος· οὐ γάρ ἐστιν ἐντὸϲ οὐρανῷ ξύλα. εἰκότως οὖν ὅπερ οὐκ ἐνῆν κατασκευάσαι, τοῦτο Ἀχιλλεῖ τετή κατέκρυψε μέντοι τὸ πλάσμα τῇ τοῦ Ἀχιλλέως ὑπεροχῇ, δι᾿  ἀσθένειαν οὐ δυνηθῆναι φήσας ⟨φθάσας Lp⟩ τὸν Πάτροκλον καὶ τῷ δόρατι χρῆσθαι. Quibus aliena admixta sunt. — Ceterum non omni ex parte abicienda suspitio est, e pleniore quae olim exstiterit quaestione quaestiunculam vix eam dignam quae commemoretur exverptam esse, quae in cod. A ad Σ 478 (debebat ad Σ 608) relata est: ποίει δὲ πρώτισταα σάκος] διὰ τί μάχαιραν ὅ Ἥφαιστος οὐ κατασκευάξει; ὅτι ἡ μάχαιρα καντὶ ἁρμόζει· τό γὰρ σκεῦος εὔκτητον τὸ δὲ δόρυ ὑπεξῄρηται δι’ ἕτέραν αἰτίαν.)

212
αὐτὸν ἀνελεῖν. ἄπορον δὲ πῶϲ Ἀχιλλεὺϲ τοῖϲ ἀθανάτοιϲ ἵπποιϲ θνητὸν ϲυμπλέκειν ἀξιοῖ· τὸ γὰρ χεῖρον παρὰ πολὺ τοῖϲ κρείϲϲοϲι ϲυμ αἰϲχύνην φέρει. ἴϲωϲ οὖν ἁρμόϲει λέγειν , ὅτι τοῦτον προϲέθηκεν ἐκείνοιϲ, ἵνα ἐγκόπτοιντο ἐντὸϲ τῷ δρόμῳ· μέτριον γὰρ εἶναι τὸ τάχοϲ αὐτῶν ἐβούλετο καὶ οὐχ ὑπερβάλλον ϲφόδρα, ἐπεὶ καὶ τοῦτο ἄχρηϲτον ἐνίοτε. ἢ τάχα τὸν ἡνίοχον ἐπαινεῖ δυνάμενον ἀναχαιτίζειν τὴν ὁρμὴν τῶν ἀθανάτων ἵππων, ὅπωϲ ἂν ὁ θνητὸϲ αὐτοῖϲ ἰϲοδραμῇ. ἢ βούλεται ὁ ποιητὴϲ τὴν φύϲιν ἐνδείκνυϲθαι τοῦ ἥρωοϲ μικτὴν οὖϲαν ἐκ θνητοῦ καὶ ἀθανάτου. πῶϲ δὲ ἀλεγεινοὶ ὄντεϲ ἀνδράϲι (K 402) Πατρόκλῳ ὑποτάϲϲονται ἀλεγεινόν οὖν ἐϲτι τὸ μετὰ τῆϲ δεούϲηϲ καὶ μεγίϲτηϲ φροντίδοϲ γινόμενον.

[*](*B f. 216 ad λάψοντεϲ. L f. 344b, Π.)

161. 62. ἀϲαφὲϲ τὸ

  • λάψοντεϲ γλώϲϲῃϲιν ἀραιῇϲιν μέλαν ὕδωρ
  • ἄκρον ἐρευγόμενοι φόνον αἵματοϲ.
    • δεῖ δὲ ϲτίζειν μὲν μετὰ τὸ ἄκρον, ἵν’ ᾖ τὸ λάψοντεϲ ἄκρον ὕδωρ· τὸ γὰρ ἐπιπολῆϲ ὕδωρ λάπτουϲιν, ὃ ἔφη ἄκρον λάπτοντεϲ· οὐ γὰρ ἀναϲπῶϲιν οὐδ’ ἐκροφοῦϲιν, ἀλλὰ λάπτουϲι τὸ ἄκρον. τὸ δὲ ἐρευγόμενοι φόνον αἵματοϲ ἀντὶ τοῦ φόνου αἷμα, ὅμοιον τῷ χαϲάμενοϲ πελεμίχθη (Δ 535), ἀντὶ τοῦ πελεμιχθεὶϲ ἐχάϲατο.

    167. ad B⟩ 1, p. 21, 21.

    [*](B f. 216b ad πεντήκοντ′. L. f. 344b. Lp f. 253 c l. πεντήκοντ’ ῆϲαν νὴεϲ.)

    170. πῶϲ, φαϲὶν, ἐντὸϲ ἅποϲιν αὔξων Ἀχιλλέα τούτῳ μειοῖ, ἀνὰ [*](2 κρείττοϲι Lp 4 ἐκκόπτοιντο BLp, ἐκκοπτοιν (οἱ supra οιν scrpt.) τὼ L; corr. Bkk. μέτρω B⟩ Lp, μέτρων L; corr. Bkk. 5 ὑπερβάλλει L 7 ἱϲο Lp 10. 11 μετὰ τῆϲ μεγ. καὶ δεούϲηϲ φρ. Lp 15 ϲτίξειν L. λάψοντεϲ δ’ ἄκρον ὕδωρ λάπτουϲι 5 ἔφη ἄκρον λάψοντεϲ τὸ γὰρ κτλ. L. 16 ἐπὶ πολλῆϲ B⟩ 18 ἀντὶ τοῦ ἐρευγόμενοι φ. αἶμα L. 18 19 πολεμίχθη τουτέϲτι πολεμηθεὶϲ ἐχάϲατο L. 21 φηϲὶν Lp) [*](1 — 11 Eadem fere Vict. (f. 301a), iis quae praecedunt carens: ἄπορον ὅτου χάριν Ἀχιλλεὺς — ἀξιοῖ· τὸ γὰρ χεῖρον πατὰ πολὺ τοῖς κρείσσοσι συμπλε αἰσχύνην. ἀλλο (sic)· ἴσως οὖν ἁρμόσει λέγειν κτλ.) [*](3 — 7 †Eust. Π, p. 1051, 21 sqq.) [*](15 Nicanorem sequitur, v. schol. A v. 162.) [*](16 sqq. Cf. Eust. Π, p. 1052, 6 sqq.) [*](17 Ct Porph. Ω 221 (sed videntur verba ab ipso Porph. aliena esse): . . . τὸ δὲ ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος ἀποδεδώκαμεν ἀντὶ τοῦ αἷμα φόνου.— † Vict. f. 302a ad Π 162 φόνον αἵματος: ἀντὶ τοῦ αἷμα φόνου.) [*](21 sqq. Cf Vict. f. 302a: πῶς, φασὶν, ἐντὸϲ ἅπασιν αὔξων Ἀχιλλέα τούτῳ μειοῖ; τινὲς μὲν οὖν οὐκ ἐντὸϲ πλήθει. ἡ ἔχει. Ἀρίσταρχα δφησιν΄ ἐρἑτας ⟨ἀρετὰς cod.⟩ εἶναι διὰ τὸ ἔπὶ κληῖσιν ⟨ἐπίκλησιν cod.⟩. λιτὰς κκ πρὸς ὐπηρεσίαν. Διονύσιο δὲ τὸν μέγιστον ἀριθμὸν ρκ τίμιον, τὸν δὲ λοιπὸν ἐντὸϲ τῷ μεταξὺ τούτων ἄγεσθαι, ὡς φθάνειν πάσας ἀπὸ πε΄ ⟨τε cod.⟩ ἀνδρῶν (quae ap. Bekk. sequntur novo Lemmati adscripta sunt cf. Townl. ap. Cramer. A. P. III, p. 286, 28). Apparet, de nau numero ratiocinando efficiendo addita esse nonnulla (cf. schol, BLV Bekk. B⟩ 488) cum quaestione vix cohaerentia.)

    213
    πεντήκοντα μόνον λέγων ἔχειν τὰϲ ναῦϲ, τινὲϲ μὲν οὖν φαϲιν, ὅτι οὐκ ἐντὸϲ πλήθει ἡ ἀρετή, ἀλλ’ ἐντὸϲ τοῖϲ περὶ αὐτὴν ϲεμνύνεται. Ἀρίϲταρχοϲ δέ φηϲιν, ὅτι διὰ του ἐπὶ κληῖϲιν ἐδήλωϲεν, ὡϲ μόνοι οἱ ἐρέται ἦϲαν ἀνὰ πεντήκοντα, τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθοϲ τῶν πολεμιϲτῶν οὐκ ἐμνημόνευϲεν, ὅπερ ἐπιφέρονται αἱ νῆεϲ.

    174. θαυμάϲαι ἄν τιϲ τοὺϲ τὸν ποταμὸν οἰηθένταϲ, ὃν Ὅμηροϲ[*](*B f. 236ᵇ ad διιπετέοϲ P 263. Vat. ζητ. λ΄. l f. 376b P 263, II. Cf Paris, 2679 ibid. (Cram, A. P. III, p.22, 27) Π. et EHQ δ 477.) Αἴγυπτον ποταμὸν κέκληκε, διιπετῆ εἰρῆϲθαι διὰ τὸ ἀφανεῖϲ ἔχειν τὰϲ πηγὰϲ (κατὰ τοὺϲ Αἰγυπτίουϲ) ἐντὸϲ οὐρανῷ καὶ οὐρανόθεν ῥεῖν· λέγει γὰρ (δ 475 77. 8)·

  • οὐ γάρ τοι πρὶν μοῖρα φίλουϲ ἰδέειν,
  • πρίν γ’ ὅταν Αἰγύπτοιο διιπετέοϲ ποταμοῖο
  • αὐθιϲ ὕδωρ ἔλθῃϲ.
    • πρῶτον μὲν γὰρ καὶ τὸν Ϲπερχειὸν διιπετῆ λέγει· υἱὸν Ϲπερχειοῖο διιπετέοϲ ποταμοῖο, καὶ τὸν πρὸϲ τῆ Φαιάκων γῆ· ἐγὼ δ’ ἀππάνευθε διιπετέοϲ ποταμοῖο (η 284 ) ἀλλ’ ὅτε δὴ ποταμοῖο κα τὰ ϲτόμα καλλιρόοιο (ε 441 ). καὶ ἁπλῶϲ δὲ πάνταϲ διιπετεῖϲ ἐντὸϲ παραβολῇ λέγει· ὡϲ δ’ ὅτ’ ἐπὶ προχοῇϲι διιπετέοϲ ποταμοῖο βέβρυχεν μέγα κῦμα ποτὶ ῥόον (P 263), τὸ παντὶ ποταμῷ καὶ τὴν ἐκβολὴν εἰϲ θάλαϲϲαν ποιουμένῳ παρακολουθοῦν παρὰ τὸν ἦχον διατακτικῶϲ ἐμφανίζων. διιπετεῖϲ οὖν λέγει τοὺϲ ποταμοὺϲ τοὺϲ ἐκ Διὸϲ γεγεννημένουϲ· τῷ γὰρ πεϲεῖν ἀντὶ τοῦ γεννᾶϲθαι χρᾶται, ὡϲ τὸ ὅϲτιϲ ἐπ ’ ἤματι τῷδε πέϲῃ μετὰ ποϲϲὶ γυναικόϲ (Τ 110). ἀλλαχοῦ δὲ ἔφη ἀντὶ τοῦ διιπετοῦϲ Ξἄνθου δινήεντοϲ, ὃν ἀθάνατοϲ τέκετο Ζεύϲ (Ξ 434). τοῦτο δὲ, ὅτι φύϲει οἱ ποταμοὶ ἐκ Διὸϲ πληροῦνται, ὥϲ που ἔφη καί ϲφιν Διὸϲ ὄμβροϲ ἀέξει (ι 111)· ᾧ [*](1 λέγων μόνον L. 3 ἐπὶ κλϊῆϲιν Lp 4 ἀνὰ πεντήκοντα ἦϲαν Lp 6 θαυμά. ϲ supra α et η supra ϲ additis, BA ; θαυμάϲειεν ἄν τιϲ L., θαυμάϲειέ τιϲ ἂν V 8 οὐρανόθε εῖν V 10 φίλουϲ τ’ ίδ. BL. 11 πρὶν δ’ ὅταν BL. αἰγυ οι supra τι scrpt., B⟩ διιπετέοϲ. διι in ras., B⟩ 13 οἶον pro υἱὸν L 14. 15 ἐγὼ δὲ ἀπάνευθεν V 15. 16 ἀλλ’ καλλιρόοιο ⟨καλλιρρόοιο L⟩ recte om. V 17 ὅτε V1, ε del. V 2 18 βέβρυχε LV 18 —20 ποτὶ ἐμφανίζων om V 18 ποτὶρρόον (sic) Bl. τῷ παντὶ L. 19 τῷ pro καὶ Bkk. 19. 20 περὶ τὸν ἦχ. L. 20 διιπετὸν οὖν λέγει τὸν ποτ. τὸν ἐκ Δ. γεγεννημένον L 21 τὸ γὰρ πεϲ. L. χρῆται V 21. 22 ὡϲ τὸ om. LV 22 ποϲὶ V 24. 25 ἐκ Δ. γεννῶνται V) [*](6 sqq. Quaestionem , quae casu versui P 263 adhaesit, etsi ad 5 477 potissimum referenda est, inter quaestiones ad Iliadem pertinentes recepimus, quoniam uno illo loco, e quo interpretando proficiscitur, non acquiescit. Coniuncta olim cum ea fuisse videntur quae nunc in codd, nostris ad Ξ 434 leguntur (ubi vide quae attulimus). Excerpta ex ea sunt schol. B⟩ T et P ε 477 (I, p. 216, 9 —21 Dind.).) [*](7. 8 Cf. Porph. ap. Procl. Tim. p. 37 A et Prolegg. cap. l extr.) [*](24 sqq. Cf Porph. Ξ 434, p. 199,15; 200, 6. Utramque v. διιπετής interpretationem quae sequitur coniunxerunt schol. A Π 174, schol. min. P 263)
    214
    λόγῳ καὶ τὰϲ νύμφαϲ τοῦ Διὸϲ θυγατέραϲ λέγει Νύμφαι κρηναῖαι κοῦραι Διόϲ (ρ 240), ἔτι Νύμφαι ὀρεϲτιάδεϲ κοῦραι Διόϲ (Z 420), ἐπειδὴ καὶ τὰ ἐντὸϲ τοῖϲ ὄρεϲι φυτὰ τῷ τοῦ Διὸϲ ὄμβρῳ τρέφεται. Ζηνόδωροϲ δὲ διιπετῆ τὸν διαυγῆ ἀποδίδωϲι· διὰ τοῦτο καὶ γράφει διειπετῆ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου.