Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

217.---καὶ πῶϲ οἶδεν ὅτι θεόϲ ἐϲτιν: ἢ ἐκεῖνοϲ ἑαυτὸν ἐγύ ἢ ἀπὸ τοῦ ἐρέϲθαι· πάντεϲ γὰρ οἱ Τρῶεϲ ᾔδειϲαν τὸ γεγονόϲ.

[*](1 sqq. verba corrupta esse in Prolepomenisl c. docui, ubi vid. 3 πόϲεωϲ, ε e corr., B⟩ ἀειδὲϲ e cod. A (v.infr.) dedi, ἀηδὲϲ B⟩ 4. 5 κοινὴ —εὑρίϲκεται A suppeditat (v infr.), ὅλων δὲ τῶν ϲτοιχείων ἡ γῆ εὑρίϲκεται B⟩ 8 Κράγον coni. Meineke, Anal. Alex., p. 367, 1 ; κέρατον H 9 pro καὶ ὁ οὐρανὸϲ Vachsmuth, Crat. Mall. p. 45, καὶ ὁ Ὄλυμποϲ scripsit ego, servato v. ὁ οὐρανόϲ, pro ἐκ τῶν τ. ϲτ. conicio ἐκτὸϲ τῶν τ. ϲτ. (v. Prolegg.) 11 Vict. ea quae reliqui codd. extremo scholio habent initio posuit: εὐϲχήμονα τὴν ἀπαλλαγὴν — ἅ μοί ἐϲτιν. ἀθετοῦνται δὲ κτλ. 14 καὶ τὰ ἑξῆϲ om. codd. περὶ Κάλχ Lp Vict. 15 τὸ pro τῷ Vict. 15. 16 νεμεϲϲ. ὑποείξω om. codd.)[*](1— 4 A 189 c. l. τριχθὰ δὲ πάντ δέδασται (id. fere Paris. ap. Cramer., A . P. Ill, p. 246, 11): φυσικ φαίνεται διάταξις γεγενημέν — παρὰ τὸ σκοτεινὸν καὶ ἀειδὲς τῆς τῶν ἀνθρώπων ἀπωλείας (similia, sed aliis admixtis, ita ut omittere praestet, etiam alia scholia habent). Ceterum huic loci explicandi rationi, Stoicae sine dubio, proluserat quodammodo Ste simbrotus, si modo Curt. Vachsmuth, Crat. Mall. p. 44. 45, alterum h. l. schol. A recte ita. constituit: πῶς δέ φησι· γαῖα Ὄλυμπος Κράτ ἐντὸϲ δεντέρῳ Ὁμηρικῶν καὶ Στησίμβροτος [ὅτι κατὰ στοιχεῖα] πάντα οὕτως δέδασται. )[*](4 sqq. †A ad v. 193 (f. 194b, c. l. γαῖα δ’ ἔτι ξυνὴ): κοιν ὅλων εῶν στοιχείων ἡ γὴ , καθότι ἐντὸϲ αὐτῇ εὑρίσκεται καὶ τὰ λοιπὰ τρία στοιχεῖα — καὶ. περὶ τοῦς Ἡφαίστου κρητῆρας, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ Κέραγον Λυκίας καὶ ὅσα τοιαῦτα. ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀὴρ κέκτηται στοιχείων. ἡ διπλ δὲ ὅτι κτλ., quae casu cum iis quae attulimus coaluisse nemo non videt. Cf. etiam †Eyst, O, p. 1012, 7 sqq, qui nonnulla prave intellexit. De Wachsmuthi sententia e Cratete hoc scholium repetentis v. Prolegg.)[*](11 De ἀθετήσει plenius Ariston. v.212. Cf. Hiller, Phil XXVIII, p.105.)[*](19. 20 Paullo brevius schol. B⟩ f. 202ᵇ ad ὀλιγοδρανέων (id. L f. 321b, quod.)

205

333. v.. Herm. XIV, p. 243.

390 sqq. πῶϲ δὲ ἐπιλαθόμενοϲ Ἀχιλλέωϲ τοϲοῦτον διάγει χρόνον;[*](B f. 205ᵇ ad Πάτροκλοϲ.) ἢ οὐ πολὺϲ μὲν ὁ χρόνοϲ, τὰ δὲ γεγονότα ποικίλα ἐντὸϲ ὀλίγῳ χρόνῳ.

413. πῶϲ ἴϲοι εἰϲὶ τοϲοῦτον πρότερον τῶν Τρώων ὑπερεχόντων,[*](B f 206a ad ἶϲα.) ἢ τάχα ϲτάϲει, οὐ δυνάμει· οἱ μὲν γὰρ ἀπὸ τῶν νεῶν, οἱ δὲ ἀπὸ τῶν ἁρμάτων---

449 — 51. ἀθετοῦνται οἱ τρεῖϲ· οἱ μὲν γὰρ .ἐπίκουροι δεόντωϲ ἄν[*](Vict. f. 286a.) λέγοιντο χαρίζεϲθαι Ἕκτορι, ὡϲ Πάνδαροϲ· ἡγεόμην Τρώεϲϲι φέρων χάριν Ἕξτορι δίῳ (Ε 221), ἀνοίκειον δέ φηϲιν ὁ Ἀρίϲταρχοϲ ἐπὶ πολίτου τὸ Τρώεϲϲι χαριζόμενοϲ. καὶ διὰ τὴν πληγὴν ἀθετητέοϲ ὁ ϲτίχοϲ· πῶϲ γὰρ ἡνίοχοϲ ὢν ὄπιϲθεν βάλλεται αὐχένι γάρ οἱ ὄπιϲθε πολύϲτονοϲ ἔμπεϲεν ἰόϲ —; ἄτοπον γὰρ αἱ Ἀριϲτάρχου τὸ ἀπεϲτραμμένουϲ εἶναι τοὺϲ δίφρουϲ· ἐπρηνίϲθηϲαν γὰρ ἂν οἱ παραιβάται, μόνον κινηθέντων τῶν ἵππῶν, εἰϲ τὴν πτέρναν ἑϲτῶτεϲ τοῦ δίφρου. ποία τε χρεία τοῦτον πονεῖϲθαι περὶ τοὺϲ ταραϲϲομένουϲ τῶν πολεμίων; ὅθεν ὑπονοεῖ ὁ Ἀλρίϲταρχοϲ μετενηννέχθαι τοὺϲ ϲτίχουϲ. ῥητέον δὲ πρὸϲ ταῦτα , ὅτι χαρίζεται τῷ Ἕκτορι ἴϲωϲ καὶ αὐτὸϲ ὡϲ Δαρδάνιοϲ· φηϲὶ γοῦν περὶ Εὐφόρβου τοῦ ἀδελφοῦ Πολυδάμαντοϲ· Δάρδονοϲ ἀνὴρ Πανθοίδηϲ (Π 807)---ἐπίκουροϲ [*](9 ἀνοίκειόν τε cod. 11 ὄπιθεν cod. 12. 13 οἱ Ἀριϲτάρχειοι ? 19 la statui. neque enim cum Hillero, Phil XXXVIII, p. 107, verba ἐπίκουροϲ ἦν ro glossemate habeo, quonaim etiam in codd. BLLP (v. infr. lin. 7 sqq) leguntux) [*](incipit καὶ πῶς εἶδεν, et Lp f. 239b c. l. ὀλιγοδρανέων). Omittunt enim priorem solutionem sed in fine addunt: καὶ οὐκ ἄε αὐτὸν ἀνηρώτων.) [*](2. 3 Idem schol. Lp v. 390, l. f. 327, Vict. f 204ᵇ legitur.) [*](4 — 6 Collato Ariston. v. 385 (cf. etiam B⟩ f. 205 ad πρύμηῃσι ibid., L f. 376b, Lp =Dind. lV, p. 92, 12 sqq.) dubitari potest an quaestionis forma. scholio extrinsecus addita sit. Ceterum quae edidimus etiam L. f. 327 b, Lp f. 343a, Vict. f. 285 leguntur.) [*](7 sqq. Brevius, ita ut sit, cur inter scholia excerpta referatur:) [*](B⟩ f. 206b ad Ἕκτορι v.449 id. L. f. 328a, Lp f. 243b c.l. Ἕκτορι καὶ Τρώεσσι) ἀθετοῦνται οἱ τρεῖς κτλ. — πῶς γὰρ ἡνίοχος δὢ ὄπισθεν ⟨ὄπιθεν Η ⟩ βάλλεται ἄτοπον γάρ ἐστι τὸ ἀπεστραμμένους εἶναι τοῦς δίφρους· ἐπρηνίσθησαν γὰρ ἂν οἵ παραιβ. κτλ. — εἰς τὴν πτέρναν τοῦ δίφρου ἑστῶτες ⟨ἑστῶτος L⟩. ῥητέο δὲ ὄτι. χαρίζεται τ Ἕκτορ καὶ αὐτὸς ἴσως ὡς ἐπίκορος· Δαρδάνιος γὰρ ἦν· καθ’ Ὅμηρον γοῦ ἄλλη ἐστὶν Τροία καὶ ἄλλη Δαρδανία. εἰκὸς δὲ τὐτὸν ἐπαινεῖν, ὅπου μόνος ἄνευ παραιβάτου πολεμεῖ· διὸ καὶ βάλλεται ὄσως στραφείς· ποικίλ γάρ ἐστιν ἡ μάχη. [αὐχένα δὲ ὁ ποιητὴς τὴν πᾶσα ⟨om. Lp⟩ περι τοῦ τρ. φησίν. ἀντιπρόσωοθ οὖν ἐμάχοντο. εἰ δὲ λέγοις ⟨λέγει Lp>· πως ὠρέγ. κτλ. — τῶν ἵππων ⟨τῶν Τρώων Lp⟩ ὡς καὶ Διομήδης τὸν ἑπταπέλεθρο Ἄρε ⟨τὸν ἑπτάπλεθρον ἀέρα Lp⟩ τέτρωκεν].) [*](De causis ἀθετήσεως melius Ariston. v. 449 (cf. Proleg. cap. Ill extr.).) [*](12 sqq. Agitur de ea sententia quam reiecta priore in libro περὶ τοῦ νανστάθμου Aristarchus protulit, ν. Ariston. l. c.) [*](19 Cf. Lehre, Ar. p. 229.)

206

ἦν· καθ’ Ὅμηρον γοῦν ἄλλη ἐϲτὶν ἡ Τροία καὶ ἡ Δαρδανία. πῶϲ δὲ οὐκ εἰκὸϲ ἐπαινεῖν αὐτὸν τῆϲ προθυμίαϲ, ὅπου μόνοϲ ἐπιβαίνων τῷ δίφρῳ δίχα παραιβάτου πολεμεῖ, ὡϲ Αὐτομέδων (P 459 sqq .); ὄπιϲθεν δὲ βάλλεται ἴϲωϲ ϲτραφείϲ· ποικίλη γάρ ἐϲτιν ἡ κίνηϲιϲ τοῦ πολέμου, ὡϲ καὶ αὐτόϲ πού φηϲιν· ἠμὲν ὅτε ῳ ϲτρεφθέντι μετάφρενα γυμνωθείη (Μ 428). τὸ ἔμπεϲεν ἀντὶ τοῦ διῆλθεν, ὡϲ τὸ αἰχμὴ δ’ ἐξελύθη παρὰ νείατον ἀνθερεῶνα (Θ 293) αὐχένα γὰρ ὁ ποιητὴϲ τὴν πᾶϲαν περιφέρειαν τοῦ τραχήλου φηϲίν ἀντιπρόϲωποι οὖν ἐμάχοντο. εἰ δὲ λέγοιϲ· καὶ πῶϲ ὠρέγοντο ἀλλήλων μεϲολαβούντων τῶν ἵππων; ὡϲ καὶ Διομήδηϲ τὸν ἑπταπέλεθρον Ἄρεα τέτρωκεν (Θ 851 sqq.).

598 (= Vat. ζητ. Ιθ ) C 100.

605. ad Z 129, p. 92. 10.

610 —14. B⟩ f. 210a ad Ἔκτο (id. Lp f. 246 c. l. αὐτὸϲ γάρ οἱ ἀπ’ αἰθέροϲ, L. f. 334a). ἀθετοῦνται ε′ διὰ τὸ λέγειν ὅτι ὀλιγοχρόνιον ὄντα ἐτίμα. καὶ ὅτι ἀπ’ αἰθέροϲ ἀπὸ γὰρ Ἴδηϲ ἦν. καὶ διὰ τοῦ μαρναμένοιο νοεῖται τὸ Ἕκτοροϲ. ἔϲτι δὲ τὸ γάρ ἀντὶ τοῦ δέ. τὸ δὲ ὄνομα ἐπανείληπται πρὸϲ πλείονα ἔμφαϲιν· εἴωθε γὰρ θαυμάζων τινὰ τῶν ἔργων πολλάκιϲ ἐπαναλαμβάνειν τὸ ὄνομα. τὸ δὲ ἀπ’ Vict. f. 290a (c.l. Ἐκτοροϲ, αὐροϲτὸϲ γάρ οἱ): ἀθετοῦνται ϲτίχοι ε′ ὡϲ περιττοί οὐδὲ παρὰ Zηνοδότῳ δὲ ἦϲαν οἱ ε′. οὐ γὰρ διὰ τὸ ὀλιγοχρόνιον ἐτίμα αὐτόν. καὶ ὅτι ἀπ’ αἰθέροϲ· ἀπὸ γὰρ Ἴδηϲ ἦν. καὶ διὰ τοῦ μαινομένοιο νοεῖται Ἕκτοροϲ. τινὲϲ δὲ τὸν γάρ ἀντὶ τοῦ δέ, ὡϲ αὐτίκα γάρ μοι ὀίϲατο θυμὸϲ ἀγήνωρ ἄνδρ’ ἐπελεύϲεϲθαι (1 213), καὶ ἀνάγεται ἡ φράϲιϲ εἰϲ τὰ τοιαῦτα οὐδ’ ἄρ’ ἀπ’ ἀϲφάραγον μελίη τάμεν, ὄφρα τί μιν προτιείποι (X 228), ἦλθε δ’ ἐπὶ Νότοϲ ὦκα, ὄφρ’ ἔτι τὴν ὀλοήν (μ 427 ). ἀπ’ αἰθέροϲ δὲ ὁ αἰθέριοϲ Ζεύϲ. [*](1 γοῦν pro οὖν conieci 5 ἡ μὲν ὅτῳ cod. 6 — 11 quamquam novam. λύϲιν afferre videntur, tamen cum iis quae antecedat adeo non cohaerent, ut suspecta sint 17a ἀθετοῦνται ε ϲτίχοι L, ἀθετοῦνται καὶ διὰ τὸ λέγειν L.p 20 διὰ τί μαρναμένοιο D 301 ἐπαλείληπται Lp 32a τῶν ἔργων om. Lp 32a. 33a ἐπαναλαμβάνων Lp 33a τοῦ δὲ ἀπ’ αἰθέροϲ ὅτι αἰθέριοϲ Ζεύϲ Lp) [*](17ᵇ Zηνοδότου cod.) [*](7 sqq. Cum quaestione de v. L 290 sqq. instituta non videntur cohaerere.) [*](16 sqq. Causae ἀθετήσεως nonnihil discrepantes ap. AristonIcum v. 610, ubi Zenodoti memoria non exstat.) [*](22—30 Cf Hiller, Phil. XXVIII, p. 107. 8.)

207

αἰθέροϲ, ὅτι ὁ αἰθέριοϲ Ζεύϲ οὐ γὰρ ἀπὸ τῆϲ μερικῆϲ αὐτὸν ἀλλ’ ἀπὸ τῆϲ τελείαϲ διατριβῆϲ ἐχαρακτήριϲε. καὶ ἡ πρόληψιϲ δέ ἐϲτι ϲχῆμα κτλ. καὶ ἡ πρόληψιϲ δὲ ϲχῆμα ποιητιποιητικὸν κὸν κτλ..