Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

274. Ζωίλοϲ ὁ κληθεὶϲ Ὁμηρομάϲτιξ γένει μὲν ἦν Ἀμφιπολίτηϲ[*](*B f. 135b ad V. 274 (f. 135a)) τοῦ δὲ Ἰϲοκρατικοῦ διδαϲκαλείου, ὃϲ ἔγραψε τὰ καθ’ Ὁμήρου γυμναϲίαϲ ἕνεκα, εἰωθότων καὶ τῶν ῥητόρων ἐντὸϲ τοῖϲ ποιηταῖϲ γυμνάζεϲθαι. οὗτοϲ ἄλλα τε πολλὰ Ὁμήρου κατηγορεῖ καὶ τὰ περὶ τοῦ ἐρωδιοῦ, ὃν ἐντὸϲ τῇ νυκτεγερϲίᾳ ἔπεμψε τοῖϲ περὶ τὸν Ὀδυϲϲέα ἡ Ἀθηνᾶ, ὃν, φηϲὶν, οὐκ εἶδον ὀφθαλμοῖϲιν, ἀλλὰ κλάγξαντοϲ ἄκουϲαν (v. 276). πῶϲ γὰρ, φηϲὶ, χαῖρε δὲ τῷ ὄρνιθι Ὀδυϲϲεύϲ (v. 277); εἰκὸϲ γὰρ ἦν ὑπολαβεῖν περιβοήτουϲ ἔϲεϲθαι· φωνὴ γὰρ ϲημεῖόν ἐϲτι τοῖϲ λανθάνειν προαιρουμένοιϲ ὑπεναντίον. Μεγακλείδηϲ, ὅτι μαντικῶϲ ταῦτα ἐποίηϲε· δηλοῖ γὰρ ὅτι φωνὴν ἤκουϲαν μόνον. οὐκοῦν οὕτωϲ ἀπέβη τὸ μέλλον· [*](13 πλήρειϲ ὧραι Lp 15 παρῆλθον Lp 17 τῶν δύο μοιρῶν τῆϲ νυκτόϲ Lp 18 quae Lp addit: ἀμφίβολοϲ γάρ ἐϲτι κατὰ τριπλῆν ἔννοιαν τοῦ χωρίου ὁ νοῦϲ κτλ. ex Eust, p. 802, 17 sqq., petita esse videntur 23 διδαϲκα, supra α scrpt. λ΄, cod., unde recte διδαϲκαλείου Dind.) [*](13 sqq. Etsi scholio *B multo breviora sunt, tamen propter partem Apionis sententiae (οἱ δὲ ὅτι κτλ., ϲf. p. 150, 13) plenius allatam inter scholia ex illo excerpta referri nequeunt. Ex hoc vel simillimo scholio schol. Paris. ap. Cremer, A. P. III, p. 174, 19 sqq., fluxisse videtur.) [*](27 sqq. †A K 275 c. 1. τοὶ δ᾿  οὐ ὄδον ὀφθαλμοῖσιν: ὅτι καὶ αὐτοὶ ὑπὸ πολεμίων ἔμελλον οὐχ ὁραθέντες τὰ βουλεύματα αὐτῶν παρὰ Δόλωνος ἀκούειν. ἄλλως δὲ ὅτι οὐκ αἴσιος ὁ ἐρωδιὸ ὁ ὁρώμενος ὑπὸ τῶν εἰς ἐνέδραν ἀπιόντων.) [*](31 sqq. †B f. 135a ad οὐ ἴδον v. 275 (id. Lp f. 176a c. 1. τοὶ δ᾿  οὐκ ἴδον):)

αὐτοὶ  μὲν γὰρ ὑπὸ τῶν πολεμίων οὐκ ὤφθηϲαν, ἤκουϲαν δὲ τὰ βουλεύματα καὶ τὰϲ τάξειϲ, Δόλωνοϲ ἐξαγγείλαντοϲ. πῶϲ ἂν οὖν οἰωνὸϲ ϲαφέϲτεροϲ φανείη; Ἀλέξανδροϲ δὲ ὁ Μύνδιοϲ ἐντὸϲ τῷ τρίτῳ περὶ ζώων ἠπόρει διὰ τί ἡ Ἀθηνᾶ ἐπὶ τὴν καταϲκοπὴν πορευομένοιϲ τοῖϲ περὶ τὸν Ὁδυϲϲέα οὐ τὴν γλαῦκα τὴν ἰδίαν ὄρνιν ἔπεμψε ϲημαίνουϲαν τῇ φωνῇ, καὶ ταῦτα νυκτερινὴν ὖϲαν ὄρνιν, ἀλλ᾿  ὅτι ἱερὸν τοῦ Ποϲειδῶνοϲ καὶ ἑτέρων τινῶν θεῶν. φαϲὶν οὖν λύοντεϲ ὅτι ἑλώδουϲ ὄντοϲ τοῦ τόπου, τῶν ζώων τούτων νυκτὸϲ ἐντὸϲ τοῖϲ ποταμοῖϲ καὶ τοῖϲ τέλμαϲι νεμομένων, διὰ τούτου ϲημῆναί τι τοῖϲ καταϲκόποιϲ ἠβουλήθη, καὶ οὐ τῆϲ τὸ ὕδωρ καὶ τὰ ἕλη μιϲούϲηϲ ὄρνιθοϲ, διαιτωμένηϲ καὶ οἰκούϲηϲ ἐντὸϲ πέτραιϲ καὶ τείχεϲιν· ἔπειτα καὶ ὁ ὄρνιϲ οὗτοϲ ἡμέρᾳ τε καὶ νυκτὶ χρῆται ἐνεργὸϲ ὤν, καὶ ἔϲτιν ἀμφίβιοϲ, ὥϲτε καὶ ἐντὸϲ ὕδατι τροφὰϲ ἑαυτῷ πορίζειν, οἱ δ᾿  ἀριϲτεῖϲ οὗτοι καὶ ϲὺν ναυϲὶ καὶ πεζοὶ τὰ κατὰ τοὺϲ πολεμίουϲ ἐληΐζοντο, καὶ ἀναφανδὸν καὶ τότε διὰ τῆϲ νυκτὸϲ τὰ πρὸϲ τὸν πόλεμον ἔπραττον. ἐπεὶ δ᾿  αὐτίκα δράϲειν ἔμελλον, ἐγγὺϲ ὁδοῖό φαϲι (v. 274)· τὰ γὰρ ἐγγὺϲ ἁπανταχοῦ ἐϲτι ϲημεῖα. ἐντὸϲ δεξιᾷ δὲ χώρᾳ ἡ κλαγγὴ αὐτοῖϲ γίνεται, ὅτι ἡ δεξιὰ ἀλλοτρία χώρα, ἐντὸϲ ᾗ τοῖϲ δυϲμενέϲιν ἔμελλον ἔϲεϲθαι ἀλγηδόνεϲ, τοῖϲ δ᾿  ἀκούϲαϲι χαρά τιϲ καὶ ἔρυμα. ὁ γὰρ ἐρωδιὸϲ οὗτοϲ ὡϲ ἐπὶ τὸ πολὺ τότε κλαγγάζει, ἡνίκα εὖ πράττει καὶ εὐθυμεῖ ἄγραϲ ἕνεκα. ἔτι δὲ ὁ ἐρωδιὸϲ λέγεται ἀφροδιϲίων ἕνεκα αἷμα δακρύειν καὶ προπίπτειν αὐτοῦ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ καὶ ἀποθνήϲκειν, ὥϲτε τῇ δεξιᾷ χώρᾳ ὀφθεὶϲ τῇ ἀλλοτρίᾳ τοὺϲ ἀλλοτρίουϲ καὶ πολεμίουϲ γάμων ἕνεκα ἐδήλου τεθνήξεϲθαι. καὶ Ἕρμων δὲ ὁ Δήλιοϲ γράφει· ἐρωδιὸϲ ὁ πέλλοϲ ἐντὸϲ πεδίῳ φαινόμενοϲ δαπέδου μεδέοντοϲ ἐϲτὶ Ποϲειδὼνοϲ, ἄρ. μενοϲ εἰϲ πόλεμόν τε καὶ [*](1 τὰ cod. om.; add. Bkk. 11 ἔπειτα conieci cod. ἐπεὶ 16.17 pro ἁπανταχοῦ Lehrs, ap. Kamm. p. 70, τοῦ ἀπαντᾶν ταχύ coni.; pro χώρᾳ Kamm. χειρὶ 23 εἵνεκα cod. corr. Vill. ἔρῶν cod.; rectum schol. B⟩ et Eunt (v. infra) suppeditaverunt 24 sqq. versus Hermonis quos corruptos esse constat ita attuli ut in cod. leguntur, nisi quod verbo πεδίῳ bis ι subscrpt. addidi; lin. 25 ἄρ. μενοϲ ρ e corr. habet, ante μ una litt. erasa est) [*](δηλοῖ ὅτι οὐκ ὀφθήσονται μὲν, εἴσονται δὲ τὰ τῶν πολεμίων ἐκ τῆς φωνῆς Δόλωνος. Cf. infra ad lin. 23 sqq.) [*](3. sqq. † v. 274 c. 1. τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρωδιόν: εἰκότως ἡ Ἀθηνα ἐπιπέμπει αὐτοῖς ἐρωδιόν. τοῖς γὰρ ἐπὶ λαθραίους πράξεις ἀπιοῦσιν αἴσιον (cf. ad lin. 23 sqq.) ἄλλως τε ὅτι καὶ δι᾿  ἑλώδους ἐβάδιζον τόπου ἕλειον δὲ καὶ τὸ ζῶον. διὰ τί δὲ οὐκ εἶπε μᾶλλον τὴν γλαῦκα, αὖσαν ἱερὰν τῆς Ἀθηνᾶς λυτέον 〈Dind. cod. ῥητέοκ〉 οὖν τὸ ἄπορον καιρῷ καὶ τόπῳ. διατρίβει γὰρ το ὄρνεον περὶ τοὺς ἑλώδεις τόπους, καὶ θηρευτικὸν τὸ ζῶον. ἱστορεῖ δὲ περὶ αὐτοῦ Ἀριστοτέλης ἐντὸϲ τῷ περὶ ζώων (p. 609b 21). Ex Alexandro Aelianus, h. a X, 37, hausisse videtur.) [*](23 sqq. † B⟩ f. 135a ad ἐρωδιὸν v. 274 (id. Lp f. 176b c. 1. ἧκεν ἐρωδιὸν): ἀγαθὸν λίαν τὸ σημεῖον τοῖς ἐνεδρεύουσιν, ὥς φησιν ἕρμων. ἐδήλου δὲ ὅτι οὐχ ὁρα θήσονται μὲχ ἔκπυστα δὲ καὶ ἄκρυπτα δράσουσιν ἐντὸϲ τοῖς πολεμίοις. ἐρω δὲ ἔπεμψεν, ἐπεὶ ἑλώδης ὁ παρὰ τῷ Σκαμάνδρῳ τόπος καὶ ὑδατῶδες τὸ) ἐν νήεϲϲι μάχεϲθαι ἐϲθλόϲ· καὶ πεζοῖϲι καὶ ἱππήεϲϲιν ἄριϲτοϲ ἐντὸϲ πεδίῳ θεμένοιϲι μάχην, ἐντὸϲ ὄρει δέ τε χείρων φαινόμενοϲ· μάλα γὰρ πέλεται νικηφόροϲ ὄρνιϲ ἔϲ τε βρομίην ὀρμένω ἀπειλίην ἄρμενοϲ ὁπλίτην κεν ἄγων οἶκονδε νέοτ. οὕτω δὲ καὶ ἀξιοῦϲιν οὐ Παλλὰϲ Ἀθηναίη γράφειν, ἀλλὰ πέλλον, τοὺϲ δὲ μεταγράψανταϲ τῷ ἐπιθέτω ψυχαγωγηθῆναι, οὐ τῇ ἀληθείᾳ δὲ ἀκολουθῆϲαι ὅθεν καὶ Ζώπυροϲ ἐντὸϲ τετάρτῳ Μιλήτου κτίϲεωϲ γράφει· „ἐν τῇ νυκτεγερϲίᾳ τοῦ ποιητοῦ θέντοϲ πέλλον Ἀθηναίη, μεταγράφουϲί τινεϲ καί φαϲι Παλλὰϲ Ἀθηναίη τῷ ἐπιθέτῳ ψυχαγωγούμενοι ἀλλ᾿  οὐ τῇ ἀληθείᾳ ἀκολουθοῦντεϲ. τρία δὲ γένη ἐϲτὶν ἐρωδιῶν, καὶ τῇ χροιῇ διαλλάϲϲοντα ἀλλήλων καὶ τῇ πράξει διάφορα ὄντα καὶ τῇ φωνῇ· ἐντὸϲ μέντοι γένοϲ ἐϲτὶν ἐρωδιῷν τὸ καλούμενον πύγαργον, ὅπερ ἐϲτὶ πρὸϲ γάμον τῶν πάντων δυϲαντητότατον· ἐντὸϲ γὰρ τῷ ϲυνουϲιάζειν ἀπόλλυται μετὰ πόνου· προβάλλει γὰρ τοὺϲ ὀφθαλμὸϲ καὶ αἱμορραγεῖ. ἄλλοϲ ἐϲτὶν ἐρωδιὸϲ ὃν καλοῦϲιν ἀφροδίϲιον· οὗτοϲ δὲ ἐντὸϲ μὲν τῇ ϲυνουϲίᾳ ἁρμόζει, πρὸϲ δὲ γάμον καὶ ϲυμφωνίαν βίου αἰϲιώτατοϲ. τρίτοϲ δὲ πέλλοϲ, ὁ μελάγχρουϲ, καὶ πρὸϲ λαθραίαν πρᾶξιν ἄριϲτοϲ πάντων ἐϲτίν. οὐκ ἤμελλεν οὖν ὁ ποιητὴϲ, τριῶν ὀρνίθων ὄντων καὶ τούτων ἴδιον ἑκάϲτου φέροντοϲ πρᾶγμα, ἀφεὶϲ τὸ τὴν παροῦϲαν ὁδὸν ϲημαῖνον, τῇ κοινοτέρᾳ τῶν ὀρνίθων ἐπὶ πάντων ὁμοίωϲ χρᾶϲθαι. Καλλίμαχοϲ δὲ ἐντὸϲ τῷ περὶ ὀρνέων οὐ τὸν πύγαργόν φηϲιν εἶναι τὸν ἐντὸϲ τῇ ὀχείᾳ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ αἱμάϲϲοντα ἀλλὰ τὸν πέλλον, γράφων ὧδε· „ἀϲτερίαϲ, ὁ δ᾿  αὐτὸϲ καλεῖται ὄκνοϲ· οὗτοϲ οὐδὲν ἐργάζεται. πέλλοϲ· οὗτοϲ ὅταν ὀχεύῃ κραυγάζει καὶ ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἀφίηϲιν αἷμα, καὶ τίκτουϲιν ἐπιπόνωϲ αἱ θήλειαι. λευκόϲ· οὗτοϲ ἀνωδύνωϲ ἐντὸϲ ἀμφοτέροιϲ ἀπαλλάϲϲεται“.

416 sqq. τοῦ ποιητοῦ πολλάκιϲ ἐπιϲημαινομένου περὶ τῶν πυρῶν) ξύλα πολλὰ ἃϲ οἱ Τρῶεϲ ἐποιοῦντο ἐκ τῆϲ τοιαύτηϲ τοῦ Ἕκτοροϲ παραγγελίαϲ (Θ 50 sqq.)·

ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγεϲθε,

ὥϲ κεν παννύχιοι μέϲφ᾿  ἠοῦϲ ἠριγενείηϲ

καίωμεν πυρὰ πολλά, ϲέλαϲ δ’ εἰϲ οὐρανὸν ἥκῃ,

καὶ πάλιν (Ι 232sqq.)·

ἐγγὺϲ γὰρ νηῶν καὶ τείχεοϲ αὖλιν ἔθεντο

Τρῶεϲ ὑπέρθυμοι τηλέκλτοί τ᾿  ἐπίκουροι,

κειάμενοι πυρὰ πολλὰ κατὰ ϲτρατόν,

καὶ πάλιν (K 11. 12)

ἤτοι ὅτ’ ἐϲ πεδίον τὸ Τρωικὸν ἀθρήϲειε,

θαύμαζε πυρὰ πολλὰ τὰ καίετο Ἰλιόθι πρό,

εἰκότωϲ ἀϲαφέϲτατόν ἐϲτι τὸ τοῦ Δόλωνοϲ, ὅτι ἐρωτηθεὶϲ

πῶϲ δαὶ τῶν ἄλλων Τρώων φυλακαί τε καὶ εὐναί (Κ 408)

ἀποκρίνεται (Κ 416sqq.)· [*]((BL.) 9 L praemissum εἰϲ τὸ ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγεϲθε 17 Τρῶεϲ om. BL. τηλέκλειτοί τ᾿  L. 21 íλόθι L. 22 τοῦ om. L) [*]((Vat.) 10 ἃϲ, ϲ del. V2 ἐκ παραγγελίαϲ τοῦ Ἕκτοροϲ τοιαύτηϲ 13 κεν, ν add V2 μετ᾿  ἠοῦϲ, cui μέϲφ᾿  V2 suprascrps. 14 εἰϲ om. ἵκῃ 17 τηλέκλειτοί τ’ 18 ϲτρατοῦ 20 ἤτοι om. 22 ἀϲαφέϲ ἐϲτὶ 23 δ’ αἱ ἄλλων om. φάλακαί τε) [*](5 sqq. Cum in cod. B⟩ schol. ad v. 413 relatum ab altero eiusdem manus scholio, quod ad Porphyrium referendum esse constat (ad p. 157, 7 edit.) excipia suspicari in promptu est, Porphyriinomen, quo scholium de καταλέξω agens in codice quodam inscriptum esse Dindorfius attulit, errori deberi e simili scholiorum conditione nato. Sed cum pro Porphyriana origine pugnet quod in scholiis ad, Odysseam adscriptis (Q γ 97, cf. E γ 80) de eadem re iisdem fere verbis exponitur — neque enim latet, ipsa illa scholia e Quaestionibus excerpta quam saepe variis utriusque carminis locis repetita sint —, illi codici fidem non omni ex parte negaverim. Quanam autem cum quaestIone scholium cohaereat investigari nequit; cogitaverit quis dc ζητ. Vat. XVII (=  *B Α 121, quod in fine operis edetur) aut (quo Eust. p. 1179, 4 — 14 ducit) de ζητ. XXi (* B⟩ T 183); sed ex hodierna harum quaestionum conditione nihil certi effici potest.) [*](8 Schol. Paris. 2681 ap. Cram., A. P. III., p. 94, 31, ad κατάλεξον K 384: ἀντὶ τοῦ ἀρχῆς ἀπ᾿  ἄκρης τὰ πάντα εἶπε, διεξόδευσον· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ κατττάλεξον.)

φυλακὰϲ δ᾿  ἃc εἴρεαι, ἥρωϲ,

Οὕτιϲ κεκριμένη ῥύεται ϲτρατὸν οὐδὲ φυλάϲϲει·

ὅϲϲαι μὲν Τρώων πυρὸϲ ἐϲχεάραι, οἷϲιν ἀνάγκη,

οἵ τ᾿  ἐγρηγόρθαϲι φυλαϲϲέμεναί τε κέλονται

ἀλλήλοιϲ.

τί γὰρ βούλεται τὸ ὅϲϲαι μὲν Τρώων πυρὸϲ ἐϲχάραι, προδεδηλωμένου ὅτι πολλὰϲ πυρὰϲ ἔκαιον ὃ ἀποροῦνταϲ οὐκ ἔϲτι ῥᾳδίωϲ ϲυνιδεῖν. λύ οὖν λέγομεν ἡμεῖϲ ὅτι τῶν ἐντὸϲ τῷ πεδίῳ πυρῶν νῦν οὐ ποιεῖ τὸν λόγον ἀλλὰ βούλεϲθαι εἰπεῖν, ὡϲ ὅϲοι Τρῶεϲ αὐθιγενεῖϲ καὶ οὐ ξένοι ἀλλ’ ἑϲτίαν ἔχοντεϲ, ὅπερ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ περὶ τῶν αὐτῶν λέγει (Ε 185)

Τρῶαϲ μὲν λέξαϲθαι ἐφέϲτιοι ὅϲϲοι ἔαϲι,

τουτέϲτιν ὅϲοι πῦρ τε καὶ ἑϲτίαϲ ἔχοντεϲ, ὡϲ καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ (ψ 55) ἦλθε μὲν αὐτὸϲ ζωὸϲ ἐφέϲτιοϲ, τουτέϲτιν εἰϲ τὴν αὑτοῦ ἑϲτίαν· ἑϲτία γὰρ ὁ οἶκοϲ· ὃ γὰρ εἶπεν· ἦλθε μὲν αὐτὸϲ ἐφέϲτιοϲ, μεταλαβὼν ἔφη (ψ 7)· ἦλθε δ᾿  Ὀδυϲϲεὺϲ καὶ οἶκον ἱκάνετο. καὶ πάλιν ἀντὶ τοῦ οἶκοϲ· ἑϲτίη δ’ Ὀδυϲϲῆοϲ ἀμύμονοϲ, ἣν ἱκάνω (ξ 159). ὁ οὖν κεκτημένοϲ οἰκίαν ἐφέϲτιοϲ, ὁ δὲ ἄπολιϲ καὶ φυγὰϲ ἀφρήτωρ ἀθέμιϲτοϲ ἀνέϲτιόϲ ἐϲτιν ἐκεῖνοϲ (Ι 63). καὶ ἐπὶ τοῦ εἰϲ ἀλλότρίον [*]((BL.) 2 κεκρυμμένη L 3 ὅϲαι B⟩ 4 κέλλονται B⟩ 5 ἀλλήλοιϲιν L. 6 ἔϲχαραι L 7 ὃ ἀπορροῦνταϲ . . . (litt. nonullae deletae) ῥαδίωϲ ϲυνιδεῖν L. ῥηιδίωϲ B⟩ ante λύοντεϲ vacuum spatium 5 fere litterarum B, λύϲιϲ L 9 βούλεϲθαι e βούλεϲθε corr. B, βούλεϲθε L. 10 λέξεων L. 12 ὅϲοι ἐφέϲτιοι, om. ἔαϲι, B; λέξαϲθε ὅϲοι ἐφέϲτιοι, om. ἔαϲι, L 13. 14 τουτέϲτιν — ἐφέϲτιοϲ om. L 14 αὐτοῦ B⟩ αὐτὴν L 17 ἑϲτίη τ᾿  Ὀδ. ἀμ. ἣν ἀφικάνω L. 19 ἐϲτιν ἐκ. om. L) [*]((Vat.) 2 οὔτιϲ κεκρ. ῥύεται humiditate deleta V2 in text. rescrps. ϲτρατὸν V2 corr. e ϲτρατιὴ οὐδὲ φυλάων 3. 4 πυρὸϲ οἵδ᾿  (sic) ἐγρηγόρθαϲι humiditate deleta V2 in text. rescripsit 7 πολλ . .  (2 litt. evan.) 7. 8 ῥᾷον λύοντεϲ οὖν ἐλέγομεν ἡμ . . . (3 litt. evan.) περὶ τῶν ἐντὸϲ πεδ. 9 . . . θιγενεῖϲ V1 V2 in marg. αὐ 10 ὃ ἐντὸϲ ἄλλ. φηϲὶ 12 ἑξαϲθαι ἐφ. ὅϲοι ἔαϲι 13 πῦρ καὶ . . . αϲ ἔχουϲιν V1. ἑϲτι in marg. V2 14 ἤτοι εἰϲ τὴν ἑϲτίαν ἑϲτία δὲ ὁ οῖκοϲ 16 ἦλθο (?) δ᾿  ὀδ. V1. ἦλθ᾿  ὀδυϲϲεὺϲ V2 ἱκάνεται 17 ἱϲτίη τ’ Ὀδυϲῆοϲ ἀμ. ἣν ἱκ. om. 19— 2 ἐϲτιν — δαίμων om.) [*](6 sqq. † *B f. 138a ad ἐσχάραι Κ 418: προδεδηλωμένου ὅτι πυρὰς πολλὰ ἔκαιον. ὃ ἀποροῦνταε οὐκ ἔστι ῥᾳδίως συνιδεῖν. λύοντες οὖ ἡμεῖς λέγομεν ὅτι τῶν ἐντὸϲ πεδίῳ πυρῶν νῦν ο ποιεῖσθαι τὸν λόγον, ἀλλὰ βούλεσθαι εἰπεῖν, ὡς ὅσοι Τρῶες αὐθιγενεῖς καὶ οὐ ξένοι, ἀλλ᾿  ἑστίαν ἔχοντες. ὅπερ ἐντὸϲ ἄλλοις περὶ τῶν αὐτῶν λέγει· Τρῶας μὲ ν λέξασθαι ⟨λέξασθε cod.⟩ ἐφέστιοι ὅσ ἔασι, τουτέστιν ὅσοι πῦρ τε καὶ ἑστίας ἔχοντες, ὡς καὶ ἐντὸϲ ἄλλοις· ἦλθε μὲν αὐτὸς ζῶος ἐφέστιος, τουτέστιν εἰς τὴν αὐτὴν ἑστίαν· ἑστία γὰρ ὁ οἶ- κος· γὰρ εἶπεν ἦλθεν αὐτὸ ἐφέστιος μεταλαβὼν ἔφη ἦλθ᾿  Ὀδυσσεὺς καὶ οἶκον ἱκάνετο. ὁ οὖν ἐχων οἰκίαν ἐφέστιος, ὁ δὲ ἄπολις καὶ φυγὰς ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιος. καὶ ἐπὶ τοῦ εἰς ἀλλοτρίαν οἰκίαν οἰκοῦντος. καὶ τὰ νῦν ὅσοι πολῖται τῶν Τρώων καὶ ἐφέστιοι καὶ ἑστιούχῳ ιὶ θύουσι. καὶ τὸ περὶ τῶν Φαιάκων εἰρημένον πᾶσι γὰρ ἐφέστιόν ἐστιν ἑκάστῳ, τουτέστιν οὐδεὶς ξένος ἐστὶν ἐνταῦθα, ἀλλὰ πάντες πολῖται ἑστίας καὶ πῦρ ἔχοντες. ) οἰκίαν ἐνοικοῦντοϲ ἀλλ’ ἐμὲ τὸν δύϲτηνον ἐφέϲτιον ἤγαγε δαίμων (η 248). τὸ οὖν ὅϲϲαι μὲν Τρώων πυρὸϲ ἐϲχάραι δηλοῖ ὅϲαι Τρώων ἑϲτίαι, ἐξ οὖ ὅϲοι Πρώων ἐφέϲτιοι καὶ πολῖται καὶ ἑϲτιούχῳ Διὶ θύουϲιν ὥϲπερ καὶ ὁ Φήμιοϲ Διὸϲ μεγάλοῦ ποτὶ βωμὸν ἑρκείου (χ 334) καταφεύγει, ᾧ δηλονότι κατὰ πᾶϲαν τὴν ἡμέραν ἔθυον —. ὅτι γὰρ τοὺϲ πολίταϲ εἶπε μὴ λείπειν ἐνταῦθα διὰ τῆϲ τοῦ πυρὸϲ ἐϲχάραϲ, δηλοῖ τὰ ἐπαγόμενα (Κ 418 sqq)·

οἷϲιν ἀνάγκη,

Οἵ τ᾿  ἐγρηγόρθαϲι φυλαϲϲέμεν αί τε κέλονται

ἀλλήλοιϲ ἀτὰρ αὖτε πολύκλητοι ἐπίκουροι

ε ὕδουϲι· Τρωϲὶ γὰρ ἐπιτροπέουϲι φυλάϲϲειν.

ἐκ τούτων λύϲειϲ καὶ τὸ περὶ τῶν Φαιάκων εἰρημένον· πᾶϲι γὰρ ἐφἐϲτιόν ἐϲτιν ἑκάϲτῳ (ζ 265), λέγει γάρ· οὐδεὶϲ ξένοϲ ἐϲτὶν, ἀλλὰ πάντεϲ πολῖται καὶ ἐφέϲτιον πῦρ ἔχοντεϲ. διὰ δὲ τοῦ ψιλοῦ ἐξενήνεκται, ὡϲ τὸ δέχεϲθε δέκεϲθε.