Panarion (Adversus Haereses)

τὸ δὲ »καὶ οἶδα« πάλιν ἐπιφερόμενον »τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον, εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος, <ἁρπαγέντα> εἰς τὸν παράδεισον« ἑτέραν αὐτῷ πεφανεφῶσθαι κατὰ παράδεισον ἀποκάλυψιν δείκνυσι. δείκνυσι.

τεπετισ10 μὸς οὖν ἐστι καὶ τραγικολογία τὸ καταβάλλεσθαι λέλειν τὰς ψυχὰς ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ διαβαίνειν τοῦ πυρὸς τὰς πηγὰς καὶ τὰ ὕσατα τὰ ὑπὲρ τὰ νῶτα τοῦ στερεώματος, εἰς καθ’ Μ’ ἡμᾶς φερομένας κόσμον.

ἐπεὶ μηδὲ ὁ ’Αδὰμ ἐκ τῶν οὐπανῶν ἐξεβλήθη, ἀλλὰ ἀπὸ τοῦ κατὰ ἀνατολὰς ἐν Ἑδὲμ πεφυτευμένου παραδείσου. οὐ γὰρ πρὸ τῆς ἐν σωματώσεως τὸ παράπτωμα, καθάπερ ἐδείξαμεν ἱκανῶνς, οὐδ’ αὖ τὸ σῶμα παγὶς τοῦτοἀλλὰ μετὰ τὴν εἰς τὸ σῶμα σύμφυσιν τῆς ψυχῆς γίγνεται τὸ παράπρωμα, ὄτι τὸ συναμφότερον ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡ ἐκ τοῦ παραδείσου κατάπτωσις ἐνθάδε.

ὁ δὲ ὅλως οὑ προσέσχεν ἐπιμελέστερον, ’Αγλαοφῶν, τῷ λόγῳ, ἀλλὰ διετείνατο περὶ πραγμάτων διανόησιν οὐκ ἐχοντων ἀκίνδυνον, ἐπιχειρήσας κατὰ τὰς δόξας ἐξηγήσασθαι τῶν φαύλων τὸν ψαλμόν, περὶ ὦν λέγειν πλείω παρήσομεν.

48. Βούλομαι γάρ, ἐπειδὴ ἄπαξ εἰς τὸ διευθῦναι τὴν μοχθηρίαν αὐ τῶν ηκαμεν, πογυμνῶσαι καὶ ταυτης αυτοῖς τῆς προφητειας την προφασιν· »ἐδοκίμασας ἡμᾶς ὁ θεός· ἐπύφωσας ἡμᾶς, ὡς πυροῦται τὸ ἀργύ [*](24 Psal. 65, 10) [*](M U S 1 λέγω M < S 1 f καὶ οἰδα — χωρὶς σώματος] u. bald daratif 3 3 < M Ι vor δὶς + und S 5 οἶδα + er sagt S Ι τὸν τοιοῦτον < S — Πεφηνέναι] die erste Offenbarung S 6 οὐρανὸν < U 7 καὶ < S ἐπιφερόμενον < S 7f ἄνθρωπον — τοῦ σώματος < S 8 < Ι αυθις ἐτέραν M 8 f αυθις — τὸν παράδεισον < S 9 δείκνυσι < S 9 ρατισμὸς M 10 καὶ τραγικολογία < S Ι τραγικαιολογία M 10 f ἐκ οὐρανῶν] aus dem dritten Himmel S 11f τὰ ὑπὲρ — στερεώματος] die oberen S 13 f κατὰ — πεφυτευμένου < S 15 ἐδιδάξαμεν M Ι ἱκανῶς < S Ι αυ] < S 16 συμφυεῖν M Ι γίνεται MU 17 f ὅτι τὸ — ἐνθάδε < S τοῦτο U 18 — 21 ὁ δὲ ὅλως — παρήσομεν] dieses nun lassend, ο Aglaophon S 19 ἀκίνδυνον < U 19 f ἐπιχείρησιν U 22 γάρ < S 22 f ἐπειδὴ φασιν] euren Irrtum, welchen ihr habt über dies Psalmivort, durch das ändnis überführen S 23 ἥκομεν U Ι καὶ ταύτης] κατ’ αὐτῆς Μ 21 vor ἐπύρωσας + καὶ U)

δοκιμασθέντες διαρκῶς οἱ μάρτυπες ἐν ταῖς κατὰ τοὺς πειρασ- μοὺς τῶν βασάνων προσβολαῖς (τὰ πολλὰ γὰρ εἰς τὴν καθ’ ἡμᾶς προφητεῖαι πίστιν πληροῦνται) καὶ εὐκλεῶς καὶ ἐρρωμενέστατα διαθλήσαντες εὐχαριστοῦσι, τό »ἐδοκίμασας ἡμᾶς« λέγοντες τῷ θεῷ, ὡς ἴνα τὴν δόξαν παρ’ αὐτῷ κτήσωνται μείζονα, διὰ πολλῶν αὐτοὺς ἥλεγξε πόνων, τὸν ἀληθῶς ’Ολυμπιακὸν ἀγῶνα νικήσαι προθείς.