Panarion (Adversus Haereses)

»τῇ γὰρ ματαιότητι, φησίν, ἡ κατίσις ὑπετάγη«, ἑλευθερωθήσεσθαι δὲ τῆς τοιαύτης δουλείας προσδοκᾷ, κτίσιν τὸν κόσμον τοῦτον βουλόμενος νῦν καλεῖν· οὐ γὰρ τὰ μὴ βλεπόμενα τῇ φθορᾷ δουλεύει, ἀλλὰ ταῦτα δὴ τὰ βλεπόμενα.

μενα. μένει ἄρα ἡ κτισις τὸ ἄμεινον ἀνακαινοποιηθεῖσα καὶ εὐπρεπέ στερον, ἀγαλλομένη καὶ χαίρουσα ἐπὶ τοὶς τέκνοις τοῦ θεοῦ > τῇ ἀνα- στάσει, δἰ’ οὓς στενάζει καὶ συνωδίνει νῦν, τὴν ἀπολύτρωσιν ἡμῶν ἀπὸ τῆς φθορᾶς καὶ καὶ τοῦ σώμαος ἐκδεχομμένη,

ὄπως ἡμῶν ἐγερθέντων καὶ ἀποτιναξαμένων τὴν νεκρότητα τῆς σαπκὸς κατὰ τὸ γεγραμμένον »ἐκτίναξαι τὸν χοῦν καὶ ἀνάστηθι καὶ κάθσον, ’Ιερουσαλήμ«, ἐλευθερωθέντων τε τῆς ἁμαρτίας ἐλευθερωθήσεται καὶ αὐτὴ τῆς φθορᾶς, μηκέτι τῇ ματαιότητι δουλεύουσα, ἀλλὰ τῇ

δικαιοσύνῃ »οἴδαμεν γάρ, φησίν, ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν. οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοί, τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες, καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν τὴν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν«.

καὶ ὁ ’Ησαΐας δέ· »ὅν τρόπον γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ [*](2 Weish. Sal. 1, 14–4 —10 Rom. 8, 19–21 — 17 Jes. 52, 2 19 S, 22f —23 — S. 462,2 Jes. 66, 22) [*](M U S Pa) [*](2 σοφία + δι’ ἃ U Ι συνίστησιν + sprechend S | λέγουσα hinter τὰ πάντα Pa | τὰ < U 3 ἐν αὐτοῖς Pa 4 ὁ < M | λέγων < S ὑπετάγη U | ἐλευθερωθήσεται Μ 10 δουλείας] Verwesung S | βουλόμενος νῦν καλεῖν] nennend S 11 vor βλεπόμενα 2 ein μὴ ausradiert U 12 ἀνακαινο- ποιηθεῖσα < S 13 <ἐν> * nach S] < M U Pa 14 δι’ οὖ M; lies wohl I καὶ συνωδίνει νῦν < S 14 f ἀπὸ τῆς — σ(ύματος < S 15 καὶ αὐτὴ | ἀπεκδεχομέμνη U | ὅπως < S | ἐξεγερθέντων U ἐλευθεθερωθέντων Pa 16 alle S | τῆς σαρκὸς < S 17 καὶ 2 < U 17 f δὴ M 18 αὐτὴ] αὐτῆ U die Kreatur S | τῆς φθορᾶς #x003C; S —22f οἴδαμεν γάρ — σώματος ἠμῶν < Pa 19 φησίν < U 21 αὐτοί 1] αὐτὴν U das heiβt S 22 τὴν 1 < U 23 δὲ] < MU tciedei-um S | ὁ 2 )

ὄντως γὰρ οὐκ εἰς κενὸν οὐδὲ εἰς μάτην πρὸς ἀπώγειαν ἄκτισε κατὰ τοὺς φρονοῦντας μάταια τὸ πᾶν ὁ θεός, ἀλλὰ εἰς τὸ εἶναί τε καὶ οἰκεὶσθαι καὶ διαμένειν. διὶ ἀνάγκη δὴ καὶ τὴν γῆν αὖθις καὶ τὸν οὐρανὸν μετὰ τὴν ἐκθλόγωσιν ἔσεσθαι πάντων καὶ τὸν βρασμόν.

διὰ τί δὲ τοῦτο ἀνάγκη, λόγος ἂν ἐτι πλείων τῶν εἰρημμένων γίγνοιτο. οὔτε γὰρ εἰς ὕλην ἀργὴν καἰ τοιαύτην ἔτι κατάστασιν, οἵα καὶ πρὸ τῆς διακοσμήσεως ἦν, διαλυθὲν ἀναστοιχειωθήσεται τὸ πᾶν οὔτ’ αὖ εἰς ἀπώλειαν παντελῆ καὶ φθοράν.