Panarion (Adversus Haereses)

Ἐὰν δέ· πῶς οὖν, ἐὰν μὴ ἀπόλλυται τὸ πᾶν, οἱ ἐξ ἐναντίας εἴπωσιν, ὁ μὲν κύριος τὸν οὐρανὸν παρελεύσεσθαι ἔφη καὶ τὴν γῆν, ὁ δὲ προφήτης ἀπολείσθαι μὲν τὸν οὐρανὸν ὡς καπνόν, τὴν δὲ γῆν ὡς ἑμάτιον παλαιωθήσεσθαι;

ἐπεισήπερ ἔθος ταῖς γραθαῖς, λέξομεν, τὴν εἰς τὸ κρεῖττον καὶ ἐνδοξότερον ἀΠὸ ταύτης τῆς καταστάσεως τοῦ κόσμου μεταβολὴν ἄπώλειαν λέγειν, οἶον τοῦ πρόσθεν σχήματος ἄπολλυμένου κατὰ τὴν εἰς τὸ φαιδρότερον ἁπάντων ἐξαλλαγήν· ὄτι μηδεμία ὑπεναντέωσις ἢ ἀτοπία ἐνxgc; θείοις λόγοις.

»παράγει γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου« καὶ οὐχ ὁ κόσμος εἴρηται. οὔτως ἔθος ἀπώλειαν καλεῖν τὰς γραφὰς [*](2–5 Jes. 45, 18 — 14 vgl. Matth. 24, 35 — 14 f vgl. Psal. 101, 27 20 I Kor. 7, 31) [*](M U S Pa) [*](1 ἃ ἐγὼ — μένει < S Ι φησί vor ἃ ἐγὼ Pa Ι μένειν M 2 vor σπέρμα + auch S | σπέρμα u. ὄνομα vertauscht S Ι καὶ τὸ ὄνομα ὑμῶν #x003C; M 2 — 4f ytal πάλιν — κατοικεῖσθαι < Pa 2 οὕτω 3 θεὸς < U αὐτήν < U 5 vor πρὸς + noch S 6 τὸ πᾶν ὁ θεός < S Ι ἀλλ’ Pa τὴν < Pa Ι τὸν < Μ Pa 8 πάντων < S | τῶν τί δὲ — γίγνοιτο < S 9 vor λόγος + ὁ Pa Ι ἔτι] ἐπὶ M Ι πλείων πλείω M U Pa Ι γένοιτο Pa 10 καὶ 1] sondern S Ι ἔτι < Pa Ι ἔτι σιν] ἐπικατάστασιν M Ι οἴαν MUPa 11 ἦν, διαλυθὲν] εἰς ἣν διαλυθῆ U Ι ἀναστοιχειωθήσεται] ἀναστοιχειωθῆναί τε Pa 12 καὶ φθοράν < S 13 ἐὰν 2] εἰ Pa Ι τὸ πᾶν < S 14 κύριος] Χριστὸς Pa 15 προφήτης + ivieder spricht Ι ἀπολέσθαι M 16 ἐπειδὴ U Ι λέξομεν < S 17 καὶ — καταστάσεως < Ι ἐνδοξοτέραν M U Ι ἀπὸ ταύτης τῆς καταστάσεως] ἀποκατάστάσεως ἀποκαταστάσεως aus ἀποκατάστασιν v. 1. Hd.) ταύτης U 19 εἰς τὸ θαιδρότερον ἀπάντων] glänzenderen u. besseren S Ι φαιδρότατον MU 20 ἢ ἀτοπία < S γὰρ + sagt er S 21 οὕτως + denn S)

»ὅτε γὰρ ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην, ὄτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου«.

ταραχθήσεσθαι μὲν γὰρ τὴν κτίσιν ὤσπερ τεθνηζομένην κατὰ τὴν ἐκπύρωσιν, ἴνα καὶ ἀνακτισθῇ, οὐ μὴν ἀπολεῖσθαι προσδοκητέον, ὅπως οἶ ἀνακαινοποιηθέντες ἐν ἀνακαινοποιηθέντι τῷ κόσμῳ ἄγευστοι λύπης κατοικήσωμεν, κατὰ τὸ λεχθέν »ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου καὶ κατισθήσονται« ἐν ἑκατοστῷ τρίτῳ ψαλμῷ »καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς«, τοῦ περιέχοντος τῆς εὐκρασίας ἐπιτροπεύοπντος λοιπὸν λοιπὸν τοῦ θεοῦ.

ἐσομένης γὰρ καὶ μετὰ τπῦτον τὸν αἰῶνα γῆς ἀνάγκη πᾶσα ἔσσθαι καὶ τοὺς οἰκήσοντας, οὐκέτι τεθνηξομένους ἢ γαμήσντας καὶ γεννησομένους, ἀλλ’ ὡς ἀγγέλους ἀμεταστρόθως ἐν ἀφθαρσίᾳ τὰ ἄριστα πράφοντας.

διὸ ληρῶδες τὸ ἐν ποίᾳ διαγωγῇ τότε δὴ τὰ σώματα ἔσονται λέγεσθαι, μήτε ἀέρος μήτε μήτε μήτε τῶν ἄλλων ἐσομένων.