Panarion (Adversus Haereses)

ἀλλ’ οὔτε οἱ ἄγγελοι οὔτε αἱ ψυχαὶ ἀπόλλυνται. αθάνατα γὰρ ταῦτα καὶ ἀδάμαστα, καθὼς ὁ ποιήσας εἶναι βεβούλευται. ἀθάνατος ἄρα καὶ ὁ ἄνθρωπος.

οὐκ ἀρεστὸν δὲ <οὐδ'> ἐκεῖνο, τὸ λέγειν εἰς ἄρδην ἁπολεῖσθαι τὸ πᾶν, καὶ γῆν καὶ ἀέρα καὶ οὐρανὸν μὴ ἔσεσθαι. ἐκπυρωθήσεται μὲν γὰρ πρὸς κάθαρσιν καὶ ἀνακαινισμὸν καταβασίῳ πᾶς ὁ κόσμος κατακλυζόμενος πυρί, οὐ μὴv εἰς ἀπώλειαν ἐλεύσεται παντελῆ καὶ φθοράν.

εἰ γὰρ κρεῖττον τὸ μὴ εὶναι τοῦ εἰναι τὸν κόσμον, διὰ τί τὸ χεῖρον ᾑρεῖτο ποιήσας σας τὸν κόσμον ὁ θεός; ἀλλ’ οὐδὲν ὁ θεὸς ματαίως ἢ χεῖρον ἐποίει. [*](14 Psal. 103, 4) [*](M U S Pa 18–S. 463, 14 Sacra Parall. Bruchst. 423 Holl (= Pa)) [*](1 ηεννόμενον U 2 τροξὴν] Natur S | γάρ < U 2f γάρ 4 ὅτι #x003C; U | μὴ < S | μὴ + δὲ U 5 καὶ τροφῆς < S | nicht gestattend S 6 ὑγιαίνει U 8 vor προσγιγνομένων + Herxugebrachten und S | προσγενομένων MU | vor καὶ 1 + ἢ M | ἀπογινομένων M 9 δὲ < ὁ < M 11 γιγνόμενον ἢ γεννώμενον] Geborene xum Geschaffenen 8 12 καὶ < S 13 ἀλλὰ M | οἱ < M | αἰ < M 14 γάρ φησιν * nach S] < πνεύματα + u. die Seelen ebenso S 15 ἀλλὰ U 16 καὶ ἀδάμαστα < S εἶναι < S 17 βεβούλευται] βεβούλται U β S 18 οὐδ’) Jahn nach < MUPa | ἀπολεῖται Pa 19 καὶ 1 < S | ἀέρα + und 20 καταβασίῳ] καταβάσει ὡς M καταβὰς ὡ U < S | κατακλυζόμενος ὁ Pa 22 τοῦ μὴ εἶναι τὸ εῖναι M Pa 22 f vor ποιήσας + ὁ M 23 ἀλλ’ οὑδὲν ὁ θεὸς < U | ματαίως ἢ < S | ἢ χεῖρον ἐποίει] ἐχειροποίει MU ἐποίει Pa)

καθάπερ καὶ ἡ σοφία συνίστησιν »ἔκτισε γὰρ εἰς τὸ εἶναι« λέγουσα »τὰ πάντα ὁ θεὸς καὶ σωτήριοι οἱ γεννέσεις τοῦ κόσμου καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐταῖς φάρ μακον ὀλέθρου«.

καὶ ὁ Παῦλος δὲ σαφπωςμαρτυρεῖ μαρτυρεῖ λέγων »ἡ γὰρ ἀποκαρα- δοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται. τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάζαντα ἐπ’ ἐλπίδι, ὄτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήδεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ«.

»τῇ γὰρ ματαιότητι, φησίν, ἡ κατίσις ὑπετάγη«, ἑλευθερωθήσεσθαι δὲ τῆς τοιαύτης δουλείας προσδοκᾷ, κτίσιν τὸν κόσμον τοῦτον βουλόμενος νῦν καλεῖν· οὐ γὰρ τὰ μὴ βλεπόμενα τῇ φθορᾷ δουλεύει, ἀλλὰ ταῦτα δὴ τὰ βλεπόμενα.

μενα. μένει ἄρα ἡ κτισις τὸ ἄμεινον ἀνακαινοποιηθεῖσα καὶ εὐπρεπέ στερον, ἀγαλλομένη καὶ χαίρουσα ἐπὶ τοὶς τέκνοις τοῦ θεοῦ > τῇ ἀνα- στάσει, δἰ’ οὓς στενάζει καὶ συνωδίνει νῦν, τὴν ἀπολύτρωσιν ἡμῶν ἀπὸ τῆς φθορᾶς καὶ καὶ τοῦ σώμαος ἐκδεχομμένη,

ὄπως ἡμῶν ἐγερθέντων καὶ ἀποτιναξαμένων τὴν νεκρότητα τῆς σαπκὸς κατὰ τὸ γεγραμμένον »ἐκτίναξαι τὸν χοῦν καὶ ἀνάστηθι καὶ κάθσον, ’Ιερουσαλήμ«, ἐλευθερωθέντων τε τῆς ἁμαρτίας ἐλευθερωθήσεται καὶ αὐτὴ τῆς φθορᾶς, μηκέτι τῇ ματαιότητι δουλεύουσα, ἀλλὰ τῇ