Panarion (Adversus Haereses)

6. Ἔσχεν δὲ ἡ ἀρχὴ αὐτῆς τῆς κακῆς προφάσεως τὴν αἰτίαν ἀπὸ τοῦ ζητεῖν καὶ λέγειν πόθεν τὸ κακόν. πᾶς δὲ ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ πραγματείας δειχθήσεται ὁποῖός ἐστιν. ἔμποροι γοῦν κακῶν οὐτοι οἱ τοῦ κακοῦ ἐρασταὶ καὶ οὐχὶ ἀγαθῶν, ὡς καὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ζητοῦντας κακὰ καταλήψεται κακά."

οὔτε γάρ ποτε <τὸ> κακὸν ἠν οὔτε ῥίζα γέγονε κακίας οὔτε ἐνυπόστατον τὸ κακόν ἐστιν. οὐκ ἠν γάρ ποτε τὸ κακόν, ἐπείσακτον δὲ διὰ προφάσεως ἐν ἑκάστῳ τῶν ποιούντων τὸ κακὸν ἔνεστιν· ἐν δὲ τῷ μὴ ποιοῦντι οὐκ ἔστιν, καθάπερ ἐν τοῖς ἄνω λόγοις προδεδήλωται.

λέγει γὰρ ὁ κύριος μετὰ τὸ πάντα πεποιηκέναι »ἰδοὺ πάντα καλὰ λίαν«, δεικνὺς ὄτι τὸ κακὸν οὐκ ἀρχαΐζει οὐδὲ ἐξ ὑπαρχῆς ὑπῆρχεν πρὸ τοῦ ἀπὸ τοῦ άνθρώπου ἐνάρξασθαι· δι' ἡμῶν γὰρ γίνεται καὶ δι' ἡμῶν οὐ γίνεται.

ἄρα οὐν ἐν τῷ πάντα ἄνθρωπον δύνασθαι μὴ ποιεῖν τὸ κακὸν καὶ δύνασθαι ποιεῖν τὸ κακόν, ὅταν μὲν ποιῇ, ἔστι τὸ κακόν, ὅταν δὲ μὴ ποιῇ, οὐκ ἔστι τὸ κακόν. ποῦ τοίνυν τοῦ κακοῦ ἐστιν ἡ ῥίζα ἢ ἡ ὑπόστασις τῆς πονηρίας;

7. Εἰς δὲ πολλὴν οὑτος ἐλήλακε μωρίαν, φάσκων ὅτι ἡ <ἄνω> Δύναμις τὸν Νοῦν προεβάλετο, ὁ δὲ Νοῦς τὸν Λόγον, ὁ δὲ Λόγος τὴν Φρόνησιν, ἡ δὲ Φρόνησις Δύναμιν καὶ Σοφίαν, ἐκ δὲ Δυνάμεως καὶ Σοφίας ἐξουσίαι καὶ δυνάμεις καὶ ἄγγελοι.

λέγει δὲ τὴν ὑπερ- [*](1f vgl. Tertullian de praescr. haer. 7 — 5 Prov. 11, 27 — 8 f aus dem Bisherigen läßt sich nur vergleichen haer. 16, 4, 1; S. 212, 26 ff — 10 Gen. 1, 31 –20 vgl. oben c. 1, 7; S. 257, 8 ff — —S S. 264, 12 vgl. Irenaeus adv. haer. I 24, 3; I 199 Harvey et coelos CGCLXV. quapropter et tot dies habere annum secundum nunterwit coeloruni u. ebenda I 24, 7; I 203 Harvey trecentorum autem sexaginta quinque coelorum locales positiones distrihuunt similiter ut mathematici, illorwni enim theoremata accipientes in suum characterem doetrinae transtiderunt. esse autetn principem illorum ahraxas et propter hoc CCCLXN numeros habere in se Hippolyt refut. VII 26, 6; S. 205, 2 ff Wendland ἔνθα καὶ τριακοσίους ἑξήκοντα πέντε οὐρανοὺς φάσκουσι καὶ τὸν μέγαν ἄρχοντα αὐτῶν εἶναι τὸν Ἁβρασὰξ διὰ τὸ περιέχειν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ψῆφον τξε, ὡς δὴ τοῦ ὀνόματος τὸν ψῆφον περιέχειν πάντα, καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἀνιαυτὸν τοσαύταις ἡμέραις συνεστάναι Ps. Tert. adv. omn. haer. 1 Hieronymus zu Arnos c. 3; Migne 25, 1018 D Basilides qui ommipotentem deum portentoso nomine appellat abraxas et eundem secundum graecas litteras et annui cursus numerum dicit in solis circulo contineri, quon ethnici sub eodem numero aliarum literarum vocant Μείθρας V M) [*](1 αὐτοῦ? * Ι κακίABRREVασ M 3 ποῖος V Ι οὖτοι κακῶν V 4 ἐργασταὶ 5 <τὸ> * 6 τὸ < V 8 τῷ] τὸ M Ι ποιοῦντι *] ποιεῖν V M 11 ABBREV ausradiert V 15 ἐστιν 2 < V 17 <ἄνω> *, vgl. S. 264, 25 20)

οἷς οὐρανοῖς καὶ δτοποθεσίας ἴσα τοῖς μαθηματικοῖς διαιρεῖν καὶ συνιστᾶν ἐπιτηδεύων οὐ παρέργως μηχανᾶται. τὰ γὰρ ἐκείνων μάταια θεωρήματα λαβὼν εἰς ἴδιον χαρακτῆρα αὐτός τε καὶ οἱ ὑπ' αὐτὸν εἰς αἰτίαν τῆς ἰδίας εἰδωλοποιοῦ καὶ [πεπλανημένης] ἐπιπλάστου διδασκαλίας μετήνεγκαν.