In Aristotelis Metaphysicorum
Themistius
Themistius. In Aristotelis Metaphysicorum Librum a Paraphrasis (Commentaria in Aristotelem Graeca, Volume 5.5). Landauer, Samuel, editor. Berlin: Reimer, 1903.
Et hie sermo de reicienda forma perfectus [et absolutus] esset, nisi facesseret negotium animalium multitudo, quae a nou simili nascuutur. eeruimus euim vesparum geuiis ex equorum, apes ex bourn cadaveribus gigui, rauam ex putredine aquae atque genus quoddam rausearum exigui corporis ex vino corrupto neque invenimus naturam produeere ida ex similibus in forma, et nos optime novimus proportionem quandam peculiarem spermati seminibusque cuiuslibet plautarura ac animalium esse, qua generantur, quae gigni debent, certa, iuquam, aniraalia certaeque plantae, non aliae, adeo ut ex humano semine nou generetur equus neque ex equino semine homo fieri possit parique ratione neque ex huiusce plantae semine alia planta efficiatur. nee aliter respondent hae proportiones animalis huiusmodi generationi, nisi quia proportio prius posita in natura est, quae parata atque disposita sit ad novandam omnem viventis speeiem possibilem, dummodo materiam ad proereandam inveniat idoneam, quae nondum erupit in aetum. nee spernas obsecro talium animalium condicionem, sed cogita admirandam magis fore artificis peritiam, si quid ex luto fingat, quam si idem ex auro aut marmore conflasset; quin immo si rationem maioris viventium bene consideraverimus, inveniemus eundem in illo naturae proeessum. itaque fieri non potest, quin proportiones atque formae in natura iam positae sint, secundum quas facit id, quod facit. tametsi euim generatur homo ab homine, pater tamen nihil artificii habet in hac sua compositione, quae talis existit, ut meliore modo se habere nequeat; sed ita fit, quoniam in cuiuseunque substantiae natura proportio atque formae insunt; [proinde] non artificio patris, sed proportione fit. [praeterea] eorpus in sola corporis superficie operatur, natura vero se in corpus universum insinuat. neque mirandum naturam nescientem ea, quae facit, ad finem, qui intenditur, adducere; etenim ipsa nee quid agat intellegit, nee actu pereipit. et hoc indicat proportiones illas numine honorabilioris nobiliorisque causae, quam ipsa sit, atque sublimiore gradu collocatae affiari, nempe anima, quae est in terra, quae secundum Platonem a diis secundis manat, secundum Aristotelem a sole proveuit et a circulo obliquo. et ideo facit illud, quod facit, desiderio intentionis, qua agitur, incensa, licet ipsa non intellegat intentionem; quomodo afflantur homines, ut verba loquantur, cum futura vaticinantur, baud sane percipientes, quid ipsi dicant. in summa fieri non potest, quin adsint in natura proportiones ac formae; nam in rei generatione ipsius similitudinem adesse oportet. sed non [*](3 et seq.] Av. 303 F sq. et AvFr 58 6 genus—corporis] 1. muscas ut 15 proportiol fort, proportiones ut Av.)