Testimonia et Fragmenta

Philodemus de musica lib. IV p. 76 Kemke. ποιη)τῶν τι βαρβ . . . αι θυμὸν ἀμ(βλ)ύνοντα καὶ φωνὰν ἐν οἴνῳ καὶ (γ)λυκὺ τρωγάλιον αὐτὴν εἶναι λεγόντων παρὰ τὰ δεῖπνα, τοῦτο μὲν φωνεῖ(ν) ὡς ἐ(π)εγειρ(ό)ν(τ)ων τινῶν μελῶν καὶ τὴν διάνοιαν ἐντε(ι)νόντων πρὸς τὴν ὁμειλίαν καὶ τὴν ἁρμόττουσαν ἀναστροφήν.

Philodemus de musica lib. IV p. 77 Kemke. τὸ το(ί)νυν ὑπ(ὸ) τῶν ἀρχαίων κ(α)ὶ πρὸς ἀγωγὴν παραλ(α)μ(β)άνεσθαι π(αί)δων εἰς ὑποτύπ(ω)σιν ἀρετ(ῶν) τέτευχε λόγ(ο)υ (ἤδη) πλὴν ἴσω(ς) τῆ(ς ε)ὐσεβείας, πρὸς ἣν (ἡ)δέω(ς ἄ)ν ἠκούσαμεν (αὐτοῦ) τί(ν)ας (ὑ)πολήψεις συμβαλλομέν(η) κατά γε τὸ μουσικὸν (εἶ)δος ὑποτ(υ)ποῖ. τῷ δ(ὲ κ)αὶ πρὸς τὴν (τ)ῶν ἀνδρῶν, (ὥ)στε καὶ τότε ἐνεργεῖν, πῶς οἱ κ(ω)μι(κοὶ) μαρτ(υρ)οῦσι(ν) ἐ(πι)ζητῶ[ι]. τὸ γὰρ μεμουσῶσθ(αι) μόνον, (ἀ)πα(νδρωθῆ)ν(αι δὲ) μὴ λοιδο(ροῦσιν καὶ τ)ῶν (χ)ειροτον(ι)ῶν ἀπείρ(γου)σιν· ὧν τὸ μὲν (ἐγ)γεν(έσθ)αι, τὸ δὲ μηδαμῶς πα(ίδ)ων ὑπαρχόντων καὶ ν(έ)ω(ν δ)ύναται λέ(γ)εσθαι κ(υρίως) οὕτως· ε(ἰ)ς γὰρ δὴ τ(ὴν) ἀνδρ(άσ)ιν ἐ(σ)ομ(έν)ην ἀ(ρετ)ὴν προετυποῦντ(ο. τί γ)ὰρ δεῖ λέγειν ὑπὲρ τοῦ τὸν φιλόσοφον ὡ(ς) ἀξιοπιστ(οτ)έρ(ω)ν ἑαυτοῦ (τ)ὰς φάσεις τ(ῶ)ν (β)ωμολοχωτάτων ἀ(ποδ)είξεις νομίζειν; (post quinque

Philodemus de musica lib. IV p. 78 Kemke. ὑπερβάντες δὴ (τοιγα)ροῦν τὰ πε(ρὶ) τῆ(ς σ)ωφρο(σύ)νης (ε)ἰρημένα κα(ὶ) τῆς (ἀνδρ)είας, ἐπειδὴ λόγου (τέτε)υχεν, ἐπὶ τὰ π(ε)ρὶ τῶν ἐ(ρ)ώτων βαδίζ(ω)μεν. πρ(ῶτον) μὲν δὴ τὸ κακοῦ καὶ (με)γάλου τῆς ἐρωτικῆ(ς) ὀρέξ(εω)ς οὔσης, ἥν γε (δ)ὴ νοοῦσι(ν οἱ Π)ανέλληνες, ἀρετὴν (ἐρ)ωτικὴν εἶναι νομί(ζει)ν (καταγ)έλαστον οὐ μετ(ρί)ως· ἔπ⟨ε⟩ιτ’ αὖ τὸ δοκεῖν μέλ(η συ)νεργεῖν πρὸς (ὀ)ρθὴ(ν) ἀν(ασ)τρ(ο)φὴν ἔρωτ(ος), τῶν μὲν (ἐ)μ φωνῆς (κ)ειμένων ποιότη(τ)ι μόνον, τοῦ δὲ λό(γῳ τ) ῷδιδά(σκ)οντι τὸ μ(άτ)αιον (καὶ) β(λα)βερὸν κ(αὶ) ἀπ(λ)ήρ(ω)τ(ον τοῦ ἐκῥι)π̣ι(ζ)ομ(έν)ου καὶ π(αροξυν)ομένο(υ) μέ(χρ)ι ἀνοί(ας πάθους συνεργεῖσθαι πεφυκότος deest unus versus: κ)αὶ (μ)ὴ (β)λέπειν ὅ(σον ἔδω)κεν ἀφορμῆς εἰς (ἀταξία)ν καὶ ἀκολασίαν· (quae secuntur, nondum recte suppleta sunt).

Philodemus de musica lib. IV col. XIII p. 79 Kemke. πρὸς δὲ τούτοις ὡς . . . . . . | δης μὲ(ν εἰ)κότως ει | πεος . . . . . . . . . . αν . . . . ἐλευθερ(. . .)νομ . . . . | περιάπτει(ν ἔ)ρωτα | βούλεται κα(ὶ) Τιμόθε(ον) | ἕ(νε)κα τῶν

col. XIV. εὐγενῶν πρεπώδη, τὰ δ’ ἑταιρῶν, οὐκ ἔστιν φύσει καὶ μὴ κατὰ διατάξεις κενάς· οὐδ’ οὗτος ὑποδείγμα(τ)α παρέθηκε τοιούτων, ἀλλὰ διανοημάτων· μόν(ο)ν (δὲ) φατικῶς συμπαρ(έ)συρε καὶ τὸ μ(έ)λος. οὐδὲ τοὺς νέους τοῖς μέλεσι διαφ(θε)ίροντας παρέδειξεν τὸν Ἴβυκον καὶ τὸν Ἀνακρέοντα καὶ τοὺς ὁμοίους, ἀλλὰ τοῖς διανοήμασι· καὶ γὰρ ἅπερ Σαπ̣ | (φὼ) ὀνόματ’ ἔλεγε, τούτοις ἔθρυπτεν, εἴπερ (ἄ)ρα· μέλ(ος δ’ ἀ)κόλουθον ὂν ποιότητι φωνῆς . . τ . . . οὐ δύνατ’ ε(ἶ)ναι . . . . . . . . δ(ι)ὰ (με)λῶ(ν) ὁμοίω(ς) ἀ(λ)λ’ ὀνομάτω(ν) καὶ διανοημ(ά)των ἀρέσκεσθαι καὶ τοὺς ἐρω(μ)ένου(ς), εἰ θέλουσιν, ὁμολο(γ)ήσομεν, τὸν δ’ Ἀριστοφ(ά)ν(ην) τοὺς ἀρχαίους ἀποφ(αίνε)ιν ἐνκεκλ(ασ)μένῃ καθά(περ) οἱ παλαιοὶ τῇ φωνῇ χ(ρ)ῆ(σθ)αι καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖ(ς προ)αγωγεύειν ἑαυτούς, (οὐ τοῖς) μέλεσιν· εἰ δὲ τούτοις (ἔλε)γεν, (κ)λαίειν αὐτῷ προσ(λέγ)ομεν· ταῦτα γὰρ οὔτ’ εἰς ἅ φησιν ὥ(σ)περ ἀδίστακτα (ἔ)χων, ἐκκαλεῖθ’ ὅσον ἐφ’ αὑ(τοῖ)ς, οὔτε πρὸς συνουσίας (αἰσχρ)ὰς καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖ(κας) καὶ νέους ὡραίους (εἰς γ)υναικισμόν· οὔτε γὰ(ρ οὗτ)ος οὔθ’ οἱ κωμικοὶ (π)αρέδ(ε)ιξάν (τ)ι τῶν Ἀγάθωνο(ς) καὶ Δημοκρίτου τοιο(ῦτ)ον, ἀλλὰ μόνον λέγουσ(ιν)· οὐ (δὲ) Νίκανδρος οὐδὲ κ . . . . τ)οῦτ(ο) παρέστησε δ(ιὰ) τῶ(ν . . . . . ἀλλ’) ἐπλ(ά)νησεν εἴπερ ἄρα.

Idem p. 16 Kemke. καὶ πρὸς (συνουσίας αἰσχρὰς) ἐκκαλεῖσ(θαι καὶ ἄνδρας καὶ γυ)ναῖκας κα(ὶ νέους ὡραίους) εἰς γυναικισ(μόν . . . . . Ἀγάθωνος ἃ κατ(ηγοροῦσιν οἱ) κωμικοὶ κα (ὶ . . . . . . . . . . | καὶ Δημοκρ(ίτου. Νίκαν)δρον δὲ τὸν . . . . . . . . . . ἐ)πιδει(κ)νύμε(νον . . . . . . . . | ἔργοις διδάξ(αντα . . . .) ἀλλὰ καὶ

Philodemus de musica lib. IV p. 80 Kemke. καὶ μὴν οὐδὲ παραμυθεῖσθαι δύναται μουσικὴ τὰς ἐν ἔρωτι δυσπραξίας· λόγου γὰρ μόνου τὸ τοιοῦτον, ἀλλ’ ἀνεπιβλήτους ποιεῖ περισπῶσα καθάπερ ἀφροδείσ(ι)α καὶ μέθη· ποήματα δ’ εἰ προαιρεῖται, διδόσθω καὶ Φιλόξενον, εἰ τοῦτ’ ᾐνίττετο, μὴ τελέως ψεύδεσθαι, καθάπερ οὐδὲ Μένανδρον πο(ν)ηρ(ὸν) ὑπέκκαυμα πολλο(ῖ)ς αὐτὴν λέγοντα τῷ διδόναι τινὰς ἀφορμάς.

Idem p. 16. ἀ)λλ’ ἡ μ(ουσικὴ δυ)νατή (ἐστιν παραμυθεῖσθαι) τὰς ἐν ἔ(ρωτι δυσπραξίας. paulo post Menandri versus videtur afferri.

Philodemus de musica p. 16 Kemke. (τῷ) δὲ τὸ μ(έλος συμ)βάλλε(σθ)αι πρὸ(ς τὴν ἐρωτι)κὴν ἀρετὴν (λέγει προση)κόντως καὶ μία(ν τῶν Μου)σῶν Ἐρατὼ (ὠνομάσθαι).

Idem lib. IV p. 81. ἡ μέντοι γ’ Ἐρατὼ ζητῶ πῶς τὸ συ(μ)βαλεσθα(ι) τὴν ἰδίως (κ)αλουμένην μ(ουσ)ικὴν πρὸς τὴν ἐρωτ(ι)κὴν ἀρετὴν ἐ(ρ)ρήθη δηλο(ῦσα) μ(ᾶ)λλον ἢ τὴν ποητικὴν ἢ βέλτιον ἔ(τι τὴν) φι(λο)σοφίαν· (ἅ)παντα γὰρ δὴ ταῖς (Μ)ούσαις ἀνατέθηται· καὶ τ(ὸ . . . . . . . . )αν ὑποβάλλειν, ἀ(λλ’ ο)ὐ (τ)ὸ διαμάχεσθαι (πρὸς) τὸ πάθος.