Testimonia et Fragmenta

Philodemus de musica p. 14 Kemke. προσῆχθ(αι) δὲ τὴν μουσικὴν καὶ πρ(ὸς τ)ὰς χορικὰς (ὀρχή)σεις τῶν τε γυμνοπαι(δικ)ῶν καὶ τῶν ἐνόπλων τούτων δραματικῶν, τραγικῆς· καὶ σατυρικῆς καὶ κωμικῆς. τὴν μὲν οὖν καλλί(στην) τούτων τὴν τραγικὴν . . . . . . . . . ἑκ)ατέρων . . . . | . . . . . . . . . τὴ)ν δὲ σατυρικήν.

Idem lib. IV p. 70. καὶ διότι περιῃρημέ(ν)ης (τ)ῆς ὀρχήσεως ἐκ τῶν δραμάτων οὐδὲν ἔχομεν ἔλαττον, ἐπειδήπερ ο(ὐ)δὲν ἦν ἐν οὐδεμιᾷ πρὸς τὸ καλὸν καὶ γενναῖον συνέργημα. ταῖς δὲ θηλείαις εἰ καὶ τὰ π(ο)ήματα κα(τ)ὰ τὸ συνέχον ἐποήθη, τοσοῦτον ἀ(π)έχω τοῦ χρήσιμόν τι ν(ο)μίζειν περ(ι)γίνεσθαι διὰ μουσικῆς πρὸς γενναιότητα κ(α)ὶ σωφροσύνην καὶ εὐταξίαν, ὥστε κα(ὶ) λείαν ἐπισφαλὲς πείθομα(ι) καὶ ὕποπτον τὸ δ(ί)δαγ(μ)α, (μ)ή ποτε πολλὴν ἀφορμὴν διδῷ πρὸς ἀκολασία(ν) καὶ (ἀτ)αξίαν (β)ακχεύουσα(ν), ὧν ὑπομνήσω που προβαίνων.

Philodemus de musica p. 15 Kemke. τὰ μαντευόμενα τῶν οἰκείων ἄνωθεν (ἔχειν) φύσει τὸ μέλος κ(ινητικό)ν τι καὶ παραστα(τικὸ)ν πρὸς τὰς πράξεις, (καὶ μ)εμυθεῦσθαί γ’ Ὀρ(φέα θέλξ)αι τὰς πέτρας, κ(ινεῖν δὲ ο)ὐκ ἐκεί(ν)ας ἀλλὰ (τοὺς πο)νοῦντας παρίστα(σθαι· δ)ιὸ καὶ Πτολεμαῖον (κελ)εῦσαι τοῖς ἀδυνατοῦ(σιν) καθελκύσα(ι) κέλευ(σμα π)ροσαυλεῖν Ἰσμηνί(αν).

Idem lib. IV p. 70. νῦν) δὲ (μ)εταβὰς λέγω διό(τι τῶν σ)υνηγμένων ὑπὸ Διο(γένο)υ(ς τὸ ἄν)ωθεν (ἀ)εὶ (τὸ) μέλος ἔχειν τι κινητι(κὸν καὶ π)α(ρ)αστατικὸν πρ(ὸ)ς (τὰς πρά)ξεις, (ε)ἰ μὲν ὑπὸ τῆ(ς προν)οίας εἰσῆχθαί φη(σι τ)ούτ(ου) χά(ρι)ν, οὐκ ε(ὔ)κα(ιρόν ἐστιν) ἐξετάζειν, εἰ δ’, ὡς τὸ πῦρ φύ(σ)ει καυστικὸν τῷ φύσιν ἔχειν καυστικὴν πρ(ο)σαγο(ρεύ)ομεν, οὕτω κα(ὶ τὸ) μέλος ἀξιοῖ, (ν)α(ὶ) μ(ὰ) Δία μ(έ)γα ψεύδετα(ι. － － － πρὸς δ’ οὖν τὴν ὑπό(νο)ιαν τὴν οὕτω κωφὴν (ἔ)οικεν ἐπεσπάσθαι τὸ τοῖς ἐλα(ύ)νουσιν ἐν ταῖς ναυσὶν καὶ τοῖς θερίζουσιν πάλαι καὶ τὸν οἶνον ἐργαζομένοις καὶ πολλοῖς ἄλλοις τῶν ἐπίπο(ν)α συντ(ε)λούν(τ)ων ἔργα τῶν ὀργάνων τινὰ παρα(ζε)υ(γ)νύειν· ὃ καὶ Πτολεμαῖο(ν) οὗ(τ)ος γράφει πεποιηκέναι το(ῖς) καθέλκουσιν. － － － (κ)ἄ(ν) τὸν Ὀρφέα (μὴ δ)ιὰ (τ)ὴ(ν ἐξο)χὴν τῆς

Philodemus de musica p. 15 ed. Kemke. (οὐ) μόνον δὲ τὰς ψυχὰς (διατιθ)έναι πως, ἀλλὰ καὶ (τὰ σώμ)ατα. παιδὸς γοῦν α(ὐλ)οῦντος (κ)αί τι μέλος μουσικὸν (διαπεραίνοντος) τὸ πρόσω(πον etc.

Idem lib. IV p. 72. χάριεν δ(ὲ) τ(ὸ μὴ μόν(ον) φάναι (τ)ὰς ψυχὰς διατιθέ(ν)αι πως τὸ μέλος ⟨ἀλλὰ⟩ καὶ τὰ σώματα, καθάπερ πρ(οσ)επιτε(ί)νοντα － － διὸ καὶ (πρότερον μὲν) ἐχ(ρῆν) τὸ σῶ(μ)α δι(ατεθει)μένον ἐπιδείξαντα τὸ πα(ρα)δοξ(ότ)ερον ἐπιφέρειν οὐ μόνον δὲ τὸ σῶμα λέγοντ’ (ἀλ)λὰ καὶ τὴν ψυχήν πως δι(α)τίθησιν. οὐ μὴν ἀλλὰ θαύματος ἄξιον, πῶς ἐξ οὗ λέ(γ)ει δείκνυται τὸ καὶ τὰ σώματα. τὸ γὰρ (π)ρόσωπον τῶ(ι ἐ)σχηματισ(μ)ένωι τὸ τῶν ᾀδ(όν)των ἐ(κ)είνησε καὶ παρέστησε πρὸς τὴν ἐνέργειαν τῆς ᾠδῆς, οὐ τὸ μέλος ἐκίνη(σ)εν τὸ σῶμα καὶ διέθηκέ πως, εἰ μὴ μέλος ἐ(σ)τὶν ὁ σχηματισμός.

Philodemus de musica lib. IV p. 73 Kemke. τὸ δὲ τὸν ζω(γρ)άφον ἐπιτυχεῖν τῆς ὁ(μο)ιότητος, ὅτ’ ᾖσεν ὁ κ(ι)θαρῳ(δ)ός, ὑπὸ μὲν τοῦ μέλους τὴν ἐπιτυχίαν . ελ . ι ποι | εῖν, ἀλλὰ τῆ(ς ψυχ)ῆς αὕτη ἐ(σ)τὶ μᾶλλον ἤπ(ε)ρ ἡ (τ)ῶ(ν κ)αθελκόντων· ἰσχὺν γὰρ ἐμφα(ίν)ει προσειληφότας, ὅπερ ἐστὶν σω(μ)ατικόν· ὥστ’ ἐχρῆν ἐνηλλ(α)χέναι καὶ διὰ μ(ὲ)ν τοῦ ζ(ω)γράφου τὸ τὴν ψυχὴν (κ)ιν(εῖ)σθα(ι) προσβιβάζειν, διὰ δὲ τῶ(ν) καθελκόντων τὸ καὶ (τὰ) σώματα. ἄλλως δ’ ἐπεζήτησεν ἄν τις ὑ(π)ερηδέως, τί τῆς ᾠδῆς σ(υ)μβαλλομένης ὅμοι(ο)ν ἔγραψεν, ἀ(δ)υνατῶν πρότερον· οὐ γὰρ δὴ καὶ τεχνικωτέρους (γε π)οιεῖν τὸ (μέ)λος ἐ(ν)όμι(σε)ν, ἢ μακάριο(ς) ἦν (τ)ῆς σ(υν)έσεως.

Philodemus de musicalib. IV p. 74 Kemke. ὁ δ’ ἐπά(γ)ει τοῖς (θ)αύ(μ)ασιν τούτοις ἄλλα τέρατα, κινητικὸν λέγ(ων) μᾶ(λλ)ον εἶναι τῆς (λ)ογι(στι)κῆς (διαν)οίας (τὸ ᾀδόμενον ἢ τὸ ψιλὸν πόη)μα· καὶ τὸ μόνον . . . . . . τὸ τοῦ Κρέξου πόημα καίπερ οὐκ ὂν ἀνάρμοστον πολὺ σεμνότερον φαίνε(σθαι τ)οῦ μέλο(υ)ς προστεθέντος, καὶ τοὺς ὕμνους τοὺς ἐν Ἐφέσω(ι καὶ τοὺ)ς ὑπ(ὸ τ)ῶν ἐν Λακεδαίμον(ι) χορῶν ᾀδ(ο)μένους μηδ(ὲν π)οήσειν παραπλήσιον ἀφαιρεθέντ(ο)ς, ἀπο(χρ)ῆν ἐ(νόμ)ισεν πρὸς ἀπόδειξιν τ(οῦ) μᾶλλον κεινεῖν, οὐθὲν (ὑπ)ολογισάμενος ὅτι (ῥ)ᾳδίως πρὸς αὐτὸν ὁ μὲν ἐρεῖ μηδὲ ἓν πρὸς

Philodemus de musica lib. IV p. 75 Kemke. τὸ δ’ ὑπὸ τῶν . . . αίων (τετι)μῆσθαι τὴν (μου)σικὴν ἰδ(ι)ώτῃ μὲν κ(αὶ ἀπαιδεύτῳ τ)εκμήριο(ν ἡγ)εῖσθα(ι τῆς εὐχ)ρηστίας συ(γγ)νωσ(τόν, πε)παιδευμέ(ν)ῳ δὲ (καὶ μ)ᾶλλον ἔτι φι(λ)οσόφ(ῳ μέγ’) ἂν ὄνειδος (εἴη)· ἐπ(εὶ . . . . . κ)αὶ μαντι(κή), ὑπὸ τῶν Στωϊ(κῶν ἀξιουμ)έν(η) τιμ(ῆς, καὶ μ)ύρια ἄλ(λα) τ(ῶν) μηδὲν ἀ(γα)θὸν πα(ρα)σκ(ευα)ζόντων, (ἔνια δὲ (κα)ὶ παμπόν(η)ρα (πρ)οελη(λε)γμένα κα(ὶ φιλο)σοφίᾳ (μ)ὴ τιμώμ(ενα ? ? omitto tres versus. τοὐ)ναντί(ον δ)ὲ ὡς πλείστη(ς) ἡ (μο)υσική, μέχρι τῶν συμπο(σί)ων προβαίνουσα. τῷ δ(ὲ) καὶ μαινομένους ἀεὶ το(ὺ)ς πολλοὺς νομίζοντ(ι) καὶ παντελῶς οὐκ ἔξεστι ἐπὶ τὰ(ς) κρίσεις καταφεύγειν αὐτῶν, τοῖς δὲ καταφεύ(γουσι)ν οὐδὲν ἧττον αὐτὴν ἀποδοκιμαστέον, τὴν μουσικήν, (δ)ιὰ τὴν (τ)ῶν ὕστ(ερ)ον (ἀ)μέλ(ει)αν.

p. 76, 25. τὸ γὰρ λε(λέχθαι ἀπ)ὸ Μουσ(ῶν) μουσι(κήν, αἷς) πᾶσα(ν π)αιδεί(αν καὶ τέχνα)ς ὅσας ἀ(να)φέρουσιν (post duos versus:) καὶ (π)ᾶσιν ἀναγκ(αία)ν εἶνα(ι λ)αβεῖν etc.