Testimonia et Fragmenta

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 350 Sudh. τὸ δὲ τοὺς) ἀρξα(μ)έ̣(νο)υ̣ς̣ ἀ(πὸ τοῦ) δύνασ(θαι σιω)πᾶν, ὡ(ς) παρὰ Ξενοκράτει, μονωτάτους καὶ λέγειν εἰδέναι － ταὐτοῦ γὰρ ἑκάτερον εἶναι － τί(νι) προ(σ)έχο(ν)τες, ὦ̣ πρὸς θεῶν, πιστεύσομεν, εἰ μὴ τῷ Ξενοκράτην οὕτως (ἐ)π’ Ἀντιπά(τ)ρου καὶ τῶν συνέδρων διαλεχθῆνα(ι, καθά)π(ερ ὁ) Φαληρεὺς (ἱστόρηκεν ἐν τ)ῶι (περὶ τῆς ῥητορικῆς);

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 350 extr. Sudh. κ)αὶ τοὺς ἐ(πι)σημ(ο)τάτ̣ου(ς τῶ)ν (ἐμ)π̣ρά(κ)τ̣(ων ῥ)ητό(ρ)ων, δι(ὰ τὴ)ν ἐ(μ)φαινομένην ἐκ τῶν φ(ι)λοσόφων συνερ(γ)ίαν, ἦχθ̣(αι) παρ’ αὐτ(ῶν), ὥ(σπερ Πε)ρι(κ)λέα καί τινας ἄλλους ἄρχον(τας καὶ) Δη(μο)σθένην, καὶ (οὐ)δὲν π̣(λημελῆ)σαι τοι(οῦ)τον, οἷον (Σω)κράτε(ι) παραβαλόν(τας) Ἀλκι(βι)άδ(ην) τ̣ε καὶ (Κρ)ιτία(ν). τῆς (δ’) αὐτῆς ὕ(λης) τ(ὴν τῶν ῥη)τόρων ἔχ(εσθαι etc.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 351 Sudh. -λαις τὴ(ν) | ἀ . . ντ . ι ιιν (π)αρεισ(ῆγ)εν· τοῖς δ’ ὅπλοις οὐ(κ ἔο)ικεν. τὰ μὲ(ν) γὰρ οὐθὲν εὐφυὲς προσφέρεται πρὸς ἀπάτην μεμηχανημένον, ἡ δ(ὲ) τῶν ῥη(τόρ)ων εἰσαγωγὴ πάντα (τ)ὰ θεωρήματα πρ(ὸ)ς τοῦτ’ ἔχει τείνο(ντα) καὶ κατὰ τὸν Ἡράκλειτον κοπίδων ἐστὶν ἀρχη(γός.

p. 354 col. LXII. τὰ (μὲν γὰρ οὐθὲν ε)ὐφυὲς ἔχε(ι πρὸς ἀπάτ)ην μεμηχα(νη)μέν(ον), ἡ δὲ τῶν ῥητόρων (ε)ἰσ(α)γωγὴ πάντα τὰ θεωρήματα πρὸς τοῦτ’ ἔχει τείνοντα καὶ κατὰ τὸν Ἡράκλειτον κοπίδων ἀρχηγός· πῶ(ς) γοῦν ἔστ(ι)ν, χωρὶς τοῦ πάντ’ ἐπιδεῖξαι τὰ θεωρήματα, πρὸς ὃ λέγει τείνοντα (μᾶλλον ἢ) μηθὲν ἁπλῶς εἰπεῖν; ἢ τίς ἂ(ν τ)ὸ π(ρ)ότερον τοῦτ’ ἀν(έχοιτ’), ἀπὸ τοῦ ῥη(θ)ησομένου κα(ὶ λ)εγο(μέ)νου πρὸ(ς αὐ)τῶ(ν etc.

p. 355 col. LXIII. τάχα δ’ ἴ(σω)ς ἀ(φορμήν) τιν’ (οὕ)τω(ς) δίδωσιν ἐν(ί)ο̣ις πρὸς ἀπάτην τῶν ἀκο(υό)ντων. ἀλλὰ νὴ Δία τοῦ(τ)ο τοῖς ὅπλοις, ἐρεῖ τις, οὐ συμβέβηκεν, (τ)ὸ δ(ιδ)όναι πρὸς ἀπάτην ἀφορμάς. οὐκοῦν τοῦτ’ ἐχρῆν, ἐ(γὼ φ)ήσω, λέγειν συμβεβηκέναι τοῖς τῆς ῥητορικῆς θεωρήμασιν, μᾶλλον δὲ τισίν, ἀλλ’ οὐ τὸ πάντα καὶ τὴν εἰσαγωγὴν εἰς τοῦτο τείνειν.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 352 Sudh. δι(ὸ κιν)άδοις Ἀριστοφάνης α(ὐ)τοὺς ε(ἰ)κά(ζ)ει etc.

col. LIX. (τῶν μάλιστα) π(επι)στευμένω(ν εὖ) ἱστορία(ν γ)ράφειν, (οὐκ ἀγ)ενοῦς τινος καὶ ἀ(ν)ε(πιγρ)άφου παρ(α)τιθείς. (οὐ μ)όνον

col. LX. ἐ)πιφερ . . . . . . . . . . . . | προσδο(κ)ῶν τ . . . . . . . . . | νῦ(ν) γε διαμ(αχ . . . . . . | φιλοσόφωι χαρακτῆρι | πιε . ει πρὸς . . . . ορον τὸν φιλόσοφον. οὐ μὴν ἀλλ’ ἔτι (τ)αῦτα πάντ’ ἐπ(ιμε)λῶς ἐπικόψομεν, εἰ κα(ὶ) δι’ αὑτοὺς ἀναγκα(ζ)όμεθα καὶ αὐτοί π(ω)ς τὰ παραπλήσια π(άντ)α λέγειν. τίς γὰρ οὐκ ἂν διετράπ(η τὸ)ν Διογένους (ἐ)πη(ρεασ)μό̣ν, μὴ πιθανώ(τερο)ν προσφέροντα κα(τ’ αὐτῶ)ν̣ ἢ̣ ὁ Π̣(ῶλ)ο̣ς? εἰσῆκ(ται π)αρὰ Πλάτων⟨ι⟩ ἀ － －

col. LXI. τὸ δ’) αὖ φῆσαι τὸ ῥηθὲν ὅμοιον εἶναι τῶι λέγειν (ὡς | οὐδὲν) κωλύει τὴν μέθοδον εἰδέναι, καθ’ ἣν . περγα ποιοῦσι καινὰ (φ)αίνεσθαι καὶ καθ’ ἣν (ἀπ)οτέμνουσι βαλλάντι(α), μὴ μέντοι χρῆσθαι κα(τ’) ἀνθρώπων, ἀλλ’ ὅταν χρεία γένηται, ταὐτόν (ἐ)στιν τῶι μηδὲν ἔ(χ)ε̣ι̣ν̣ ἀντειπεῖν. εἶνα(ι γὰ)ρ αὐ(τ)ῆι χρῆσθαι (π)ρ̣ὸ(ς . . . . . | . . ν καὶ π(ρ)ὸ(ς) σο － －

col.LXIX p. 359. τὰ δὲ λεγό)μ̣ε̣ν̣(α | κατὰ) Δημοσ(θέ)ν(ο)υς καὶ Λυκούργου περὶ τῶν Ἁ(ρ)πα(λ)είων ψευδῆ πειράσονται δεικνύειν, (ὃν) δὲ τῶν μάλιστα πεπιστευμένων ἱστορι(ο)γράφων γράφειν ἅ φησιν λέγει[ν], καὶ π(ά)ντως ἀσημότατον εἶναι δια(τε)νοῦνται καὶ δυσμενῆ καὶ τὸ πέρας ἀ(ν)αι(δ)ε(ίας). ἀπαρν(ή)σονται δ’ εἰκότως καὶ Ἀλέ̣ξανδρον αὐτοὺς ἠρεθ(ικέ)να(ι κ)αὶ τὸν πατέρα (πολ)ὺ πρότερον ἐπ － －

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 355 Sudh. (καὶ μὴν) περ(ι)ο(υ)σίαν καὶ σώ(μα)τος (ἰσ)χὺν κα(ὶ κ)άλλο(ς) καὶ (μυ)ρί’ ἄλλα προφέρειν (εἶ)χεν ἄ(ν) τις, ἀφορμὴν μ(έν) τισιν εἰς ἀδικίαν ἀ(ν)θρώπων διδόντα, τετιμημένα δὲ χάριν ὠφελίας καὶ παρεχόμενα πολλ(οῖς, χ)ρηστὰ δὲ λεγόμενα καὶ ὑπὸ Διογένους. εἰ δ’ ὄντως ἁμιλ(λᾶ)σθαι δυνατός ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ τὴν σιωπ(ὴν － －

col. LXV. (ταύτῃ) μὲν δυ(νήσεταί τις καὶ το)ὺς Στωϊκούς, (εἰ μὴ) κα(ὶ) τοὺς φιλοσόφους ἅπαντας λέγειν ὁρᾶσθαι τοιούτους καὶ ἐπιδεικνύειν τινὰς ῥήτορας οὐ τοιούτους, εἰ καὶ παιδ̣α(ρ)ιωδῶς οὗτ(ος, προσδο)κ̣ή(σ)ας ὑποπτευθ(ή)σεσθα(ι ἢ) ἀπαντηθήσεσθαι, τοῦτο προσέθηκ(εν· ἐὰ)ν μή τις οἰκείας ἥτ(των) ἦι φύσε(ως. . . . . . . . το)ὺς ἀπολα̣(ύ)οντας ἑαυτ(ῶν) ἀν(θρώπ)ους καὶ λόγους· | ξ . . . . . α . εν . ι καὶ δι- etc.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 357 Sudh. － καθ(άπε)ρ ἐν Λα(κεδαίμο)νι, φα(νῆν)αι τοὺς ῥήτορας ᾐ(τι)ᾶτο· ἄλ(λ)αι δὲ πολλαὶ

col. LXVII. (ὁμο)ίως Ἀ(θή)νη(σι τὸ γένος ἐ)φύετ(ο τὸ) τῶν τυράννων, ὅπου πλείονες ἐγένοντο ῥ(ή)τορες ἢ συλλήβδην κατὰ τὴν ἅπασαν οἰκουμένην, ἀληθὲς εἶναι δύναται τὸ μηδεμίαν π(όλιν νὴ) Δία ῥήτορας ἐκ δημοκρατίας εἰς τυραννίδα περιστῆσαι. σιωπῶ γὰρ ὅτι καὶ τὰς (αἰ)τίας ἃς φα . | . ας ὑπέγραψε, κοινὰς (μὲν) εἶναι καὶ παντὸς ὄχλου συμβ(ήσε)τα(ι