Testimonia et Fragmenta

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 347 Sudh. － － λειν μᾶλλο(ν πλανωμ)ένων ἢ μὴ πλ(ανωμ)ένων, ὑπ(ὸ) Διογένους (δὲ κ)αὶ τ(ῶν πα)ραπλησίων σχεδὸ(ν) δι|ὰ τ̣(ῶν) λεγομένων (ἐ)ξαπατᾶσθαι, καὶ κατ(ασ)κευασ(τ)ικὸν φέρει το(ῦ μ)ὴ πλανᾶν τοὺ(ς ῥ)ήτο(ρ)ας, ἀλλὰ τὰ λι . . . . . . το . . | πείθειν κα(τὰ τὸ πλ)εῖσ(τ)ον· πείθειν . . . . etc.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 348 Sudh. τοὺς με(γά)λους (τῶν) πρ(ότερ)ον ῥη(τ)ό(ρων κατὰ) σύνεσιν ἐζηκέναι πολιτικὴν κ(αὶ) με(γ)άλ(η)ν εὐα(γωγίαν τ)αῖς (π)ό(λε)σιν̣ (ἐν)απ̣ερ̣(γάσα)σθ(α)ι β(ιω)|τικήν· τοὺ(ς) ν(ῦ)ν (γ)ὰρ (post duos versus:) οἱ δὲ καὶ etc.

Col. LIII, 9. καὶ πρὸ(ς ὄχ)λον τυγ(χάν)ο(υ)σι, (μ)ηθὲν μαθόντων (π)οτ(ὲ .)ασ . . . . . | δην, μή(τ’ ἀπὸ τῆ)ς ἐμ̣π̣(ει)ρ̣ίας ἐν(δόξ)ων γεγονότων μήτ’ ἀ(π)ὸ τοῦ καλῶς (ἔχοντ)ος (πρ)οσερχομέ(νων ταῖς) ἀρχαῖς, ἀλλ’ ἀ(πὸ | . . . . . . . . . . . πε)ρὶ λαλήσεως

Col. LIV. (καὶ τοῦτωι π(αρα)πλήσιοί τινες οὐ(θὲν μα)θό(ντ)ες.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 350 Sudh. τὸ δὲ τοὺς) ἀρξα(μ)έ̣(νο)υ̣ς̣ ἀ(πὸ τοῦ) δύνασ(θαι σιω)πᾶν, ὡ(ς) παρὰ Ξενοκράτει, μονωτάτους καὶ λέγειν εἰδέναι － ταὐτοῦ γὰρ ἑκάτερον εἶναι － τί(νι) προ(σ)έχο(ν)τες, ὦ̣ πρὸς θεῶν, πιστεύσομεν, εἰ μὴ τῷ Ξενοκράτην οὕτως (ἐ)π’ Ἀντιπά(τ)ρου καὶ τῶν συνέδρων διαλεχθῆνα(ι, καθά)π(ερ ὁ) Φαληρεὺς (ἱστόρηκεν ἐν τ)ῶι (περὶ τῆς ῥητορικῆς);

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 350 extr. Sudh. κ)αὶ τοὺς ἐ(πι)σημ(ο)τάτ̣ου(ς τῶ)ν (ἐμ)π̣ρά(κ)τ̣(ων ῥ)ητό(ρ)ων, δι(ὰ τὴ)ν ἐ(μ)φαινομένην ἐκ τῶν φ(ι)λοσόφων συνερ(γ)ίαν, ἦχθ̣(αι) παρ’ αὐτ(ῶν), ὥ(σπερ Πε)ρι(κ)λέα καί τινας ἄλλους ἄρχον(τας καὶ) Δη(μο)σθένην, καὶ (οὐ)δὲν π̣(λημελῆ)σαι τοι(οῦ)τον, οἷον (Σω)κράτε(ι) παραβαλόν(τας) Ἀλκι(βι)άδ(ην) τ̣ε καὶ (Κρ)ιτία(ν). τῆς (δ’) αὐτῆς ὕ(λης) τ(ὴν τῶν ῥη)τόρων ἔχ(εσθαι etc.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 351 Sudh. -λαις τὴ(ν) | ἀ . . ντ . ι ιιν (π)αρεισ(ῆγ)εν· τοῖς δ’ ὅπλοις οὐ(κ ἔο)ικεν. τὰ μὲ(ν) γὰρ οὐθὲν εὐφυὲς προσφέρεται πρὸς ἀπάτην μεμηχανημένον, ἡ δ(ὲ) τῶν ῥη(τόρ)ων εἰσαγωγὴ πάντα (τ)ὰ θεωρήματα πρ(ὸ)ς τοῦτ’ ἔχει τείνο(ντα) καὶ κατὰ τὸν Ἡράκλειτον κοπίδων ἐστὶν ἀρχη(γός.

p. 354 col. LXII. τὰ (μὲν γὰρ οὐθὲν ε)ὐφυὲς ἔχε(ι πρὸς ἀπάτ)ην μεμηχα(νη)μέν(ον), ἡ δὲ τῶν ῥητόρων (ε)ἰσ(α)γωγὴ πάντα τὰ θεωρήματα πρὸς τοῦτ’ ἔχει τείνοντα καὶ κατὰ τὸν Ἡράκλειτον κοπίδων ἀρχηγός· πῶ(ς) γοῦν ἔστ(ι)ν, χωρὶς τοῦ πάντ’ ἐπιδεῖξαι τὰ θεωρήματα, πρὸς ὃ λέγει τείνοντα (μᾶλλον ἢ) μηθὲν ἁπλῶς εἰπεῖν; ἢ τίς ἂ(ν τ)ὸ π(ρ)ότερον τοῦτ’ ἀν(έχοιτ’), ἀπὸ τοῦ ῥη(θ)ησομένου κα(ὶ λ)εγο(μέ)νου πρὸ(ς αὐ)τῶ(ν etc.

p. 355 col. LXIII. τάχα δ’ ἴ(σω)ς ἀ(φορμήν) τιν’ (οὕ)τω(ς) δίδωσιν ἐν(ί)ο̣ις πρὸς ἀπάτην τῶν ἀκο(υό)ντων. ἀλλὰ νὴ Δία τοῦ(τ)ο τοῖς ὅπλοις, ἐρεῖ τις, οὐ συμβέβηκεν, (τ)ὸ δ(ιδ)όναι πρὸς ἀπάτην ἀφορμάς. οὐκοῦν τοῦτ’ ἐχρῆν, ἐ(γὼ φ)ήσω, λέγειν συμβεβηκέναι τοῖς τῆς ῥητορικῆς θεωρήμασιν, μᾶλλον δὲ τισίν, ἀλλ’ οὐ τὸ πάντα καὶ τὴν εἰσαγωγὴν εἰς τοῦτο τείνειν.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 352 Sudh. δι(ὸ κιν)άδοις Ἀριστοφάνης α(ὐ)τοὺς ε(ἰ)κά(ζ)ει etc.

col. LIX. (τῶν μάλιστα) π(επι)στευμένω(ν εὖ) ἱστορία(ν γ)ράφειν, (οὐκ ἀγ)ενοῦς τινος καὶ ἀ(ν)ε(πιγρ)άφου παρ(α)τιθείς. (οὐ μ)όνον

col. LX. ἐ)πιφερ . . . . . . . . . . . . | προσδο(κ)ῶν τ . . . . . . . . . | νῦ(ν) γε διαμ(αχ . . . . . . | φιλοσόφωι χαρακτῆρι | πιε . ει πρὸς . . . . ορον τὸν φιλόσοφον. οὐ μὴν ἀλλ’ ἔτι (τ)αῦτα πάντ’ ἐπ(ιμε)λῶς ἐπικόψομεν, εἰ κα(ὶ) δι’ αὑτοὺς ἀναγκα(ζ)όμεθα καὶ αὐτοί π(ω)ς τὰ παραπλήσια π(άντ)α λέγειν. τίς γὰρ οὐκ ἂν διετράπ(η τὸ)ν Διογένους (ἐ)πη(ρεασ)μό̣ν, μὴ πιθανώ(τερο)ν προσφέροντα κα(τ’ αὐτῶ)ν̣ ἢ̣ ὁ Π̣(ῶλ)ο̣ς? εἰσῆκ(ται π)αρὰ Πλάτων⟨ι⟩ ἀ － －

col. LXI. τὸ δ’) αὖ φῆσαι τὸ ῥηθὲν ὅμοιον εἶναι τῶι λέγειν (ὡς | οὐδὲν) κωλύει τὴν μέθοδον εἰδέναι, καθ’ ἣν . περγα ποιοῦσι καινὰ (φ)αίνεσθαι καὶ καθ’ ἣν (ἀπ)οτέμνουσι βαλλάντι(α), μὴ μέντοι χρῆσθαι κα(τ’) ἀνθρώπων, ἀλλ’ ὅταν χρεία γένηται, ταὐτόν (ἐ)στιν τῶι μηδὲν ἔ(χ)ε̣ι̣ν̣ ἀντειπεῖν. εἶνα(ι γὰ)ρ αὐ(τ)ῆι χρῆσθαι (π)ρ̣ὸ(ς . . . . . | . . ν καὶ π(ρ)ὸ(ς) σο － －

col.LXIX p. 359. τὰ δὲ λεγό)μ̣ε̣ν̣(α | κατὰ) Δημοσ(θέ)ν(ο)υς καὶ Λυκούργου περὶ τῶν Ἁ(ρ)πα(λ)είων ψευδῆ πειράσονται δεικνύειν, (ὃν) δὲ τῶν μάλιστα πεπιστευμένων ἱστορι(ο)γράφων γράφειν ἅ φησιν λέγει[ν], καὶ π(ά)ντως ἀσημότατον εἶναι δια(τε)νοῦνται καὶ δυσμενῆ καὶ τὸ πέρας ἀ(ν)αι(δ)ε(ίας). ἀπαρν(ή)σονται δ’ εἰκότως καὶ Ἀλέ̣ξανδρον αὐτοὺς ἠρεθ(ικέ)να(ι κ)αὶ τὸν πατέρα (πολ)ὺ πρότερον ἐπ － －

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 355 Sudh. (καὶ μὴν) περ(ι)ο(υ)σίαν καὶ σώ(μα)τος (ἰσ)χὺν κα(ὶ κ)άλλο(ς) καὶ (μυ)ρί’ ἄλλα προφέρειν (εἶ)χεν ἄ(ν) τις, ἀφορμὴν μ(έν) τισιν εἰς ἀδικίαν ἀ(ν)θρώπων διδόντα, τετιμημένα δὲ χάριν ὠφελίας καὶ παρεχόμενα πολλ(οῖς, χ)ρηστὰ δὲ λεγόμενα καὶ ὑπὸ Διογένους. εἰ δ’ ὄντως ἁμιλ(λᾶ)σθαι δυνατός ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ τὴν σιωπ(ὴν － －

col. LXV. (ταύτῃ) μὲν δυ(νήσεταί τις καὶ το)ὺς Στωϊκούς, (εἰ μὴ) κα(ὶ) τοὺς φιλοσόφους ἅπαντας λέγειν ὁρᾶσθαι τοιούτους καὶ ἐπιδεικνύειν τινὰς ῥήτορας οὐ τοιούτους, εἰ καὶ παιδ̣α(ρ)ιωδῶς οὗτ(ος, προσδο)κ̣ή(σ)ας ὑποπτευθ(ή)σεσθα(ι ἢ) ἀπαντηθήσεσθαι, τοῦτο προσέθηκ(εν· ἐὰ)ν μή τις οἰκείας ἥτ(των) ἦι φύσε(ως. . . . . . . . το)ὺς ἀπολα̣(ύ)οντας ἑαυτ(ῶν) ἀν(θρώπ)ους καὶ λόγους· | ξ . . . . . α . εν . ι καὶ δι- etc.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 357 Sudh. － καθ(άπε)ρ ἐν Λα(κεδαίμο)νι, φα(νῆν)αι τοὺς ῥήτορας ᾐ(τι)ᾶτο· ἄλ(λ)αι δὲ πολλαὶ

col. LXVII. (ὁμο)ίως Ἀ(θή)νη(σι τὸ γένος ἐ)φύετ(ο τὸ) τῶν τυράννων, ὅπου πλείονες ἐγένοντο ῥ(ή)τορες ἢ συλλήβδην κατὰ τὴν ἅπασαν οἰκουμένην, ἀληθὲς εἶναι δύναται τὸ μηδεμίαν π(όλιν νὴ) Δία ῥήτορας ἐκ δημοκρατίας εἰς τυραννίδα περιστῆσαι. σιωπῶ γὰρ ὅτι καὶ τὰς (αἰ)τίας ἃς φα . | . ας ὑπέγραψε, κοινὰς (μὲν) εἶναι καὶ παντὸς ὄχλου συμβ(ήσε)τα(ι

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 358 Sudh. ὁ̣ δ’ Α(ἰσχί)νης οὐκ ἂν ἐπετ(είμ)α τοῖς Ἀθηναίοις ὅ(τι) Δημοσθένην οὐχ ὡς τοὺς περιτρέψαντας τῶν πορθμέων ἐκώ(λ)υ(ον ἐ)πευθύνειν ἀνατε(τρ)αφότα τὴν Ἑλλάδα· κ(α)κῶς Διογένην ἐροῦσιν λέ(γει)ν οὐ χρῆσθαι τοῖς αὐτοῖς ῥήτορσι τοὺς Ἀθηναίους.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 359 Sudh. ῥήτ)ο(ρας δὲ ἐκβεβληκέ)ναι καὶ τεθανατωκέναι τὰς Ἀθήνας. εἰ δ’ ἔνιαι καὶ ῥήτορας ἐκώλυσαν προσιέναι, μὴ μόνον συμβουλεύειν, ἀλλὰ πολλὰς καὶ τὰς μεγίστας διατελεῖν αὐτοῖς χρωμένας. καὶ πάλιν τοὺς ῥήτορας μὴ πάντας αὐχοῦντας, ὡς ἔφη οὗτος, ἐπιτηδ(εύοντας δια)τελεῖν τόλμαν. καὶ (γὰρ τ)ῶν ἄλλων (τ)οὺς (μὲ)ν κακουργ(εῖν), τοὺς (δὲ) καὶ τἀγαθά πως πεί(θει)ν.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 202 Sudh. τῶν μὲν (γ)ὰρ παναρέτων, οἵου φατὲ (τ)οὺς πολειτικοὺς ὑπάρ(χειν|. ειν (ο)ὐδεὶς οὐδὲ Φωκίων, ἂν ἄρα δόξῃ καλεῖσθ(αι, ὃν) ἔφη δήμο(υ γ)ενέσθ̣α̣ι̣ (σωτῆρα) | διὰ τῶν ἑαυτοῦ λόγων, (κατὰ) Διογένην (π)ανάρε(τός τις) ἦν.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 203 Sudh. ὃ)ταν μὴ τ(οῦ) κα(λοῦ χάριν πρ)οσέρχωνται τ(ῶι) πολι(τεύ)εσθαι, τεωρ | . . ον . ηγο . . . ενοι, καθάπερ ἐν τῆ(ι Σκυθ)ῶν ἐρημίᾳ δι(αλ)εγόμενος οὕτως γράφει. (τ)ὰ μὲν (γ)ὰρ ἄλλα π(α)ρείσθω, (ἐ)πεὶ τόν γε σ(υναρ)μόττοντα λόγον ἐ(ξηγη)σάμεθα πρότερον δι(ότι οὐ) τοῦ καλοῦ χάριν προ(σέρ)χε(σ)θαι δεῖ τ . . . . ων τ . . | ΑϹϹΤΟ . . νει (post duos versus: ὁ νο)ούμενος δ’ ὑπὸ τῆς (Στο)ᾶς οὔτε γέγονεν (οὔτε ἔστι)ν οὔτ’ (ἔ)σται ποτέ etc.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 204 Sudh. μετὰ δὲ ταῦτα λίαν ἐπε(νήνεκται ἄ)πιστ(ον· δῆλοι δ’ οὐ μετέχον)τες (τῶν τοιούτων ἐπιστη)μῶν, (ο)ὔ(τε ἀ̣ναλίσκοντες) χρόνο(ν οὔτε δ)απ(άνην οὔ)τ’ ἀσχ(ολ)ίαν

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 207 Sudh. τό τε (φάσ)κειν δ(ια)τετελεκένα(ι) τοὺς ῥήτορας φαίνοντάς τε καὶ ε(ὐ)θύνοντας (καὶ εὐθυ)νομ(έν)ους, πικρίᾳ (καὶ ἐπ)ηρ̣είᾳ ἐστὶ χα̣ρ̣ιζομέν(ων) ἀνθρώπων. τοὺς (γ)ὰρ ἐπισήμους αὐτῶν εὐθυνκότας μέν ποτε κα(ὶ α)ὐτοὺς ὑπεσχηκότ(ας) ε(ὐθ)ύνα(ς) καὶ παρε(ιλ)ήφ(α)μ(ε)ν καὶ (ὁ πολ)ιτικὸς φιλεῖ βίος τὰ τ(οια)ῦτα π(άσχε)ιν τε καὶ πράττειν κα . . ογ . | νημενο etc.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 208 Sudh. εἰ δὲ μόνος Διογ(ένη)ς δῇμον ἱστόρηκε (πραγ)ματ(ικὸ)ν μὲν αὐτῶν ο(ὐδ)έν(α λαβό)ντα, διὰ παντὸς δὲ πρ(ὸς χ)ά(ριν) ὁμιλ(ο)ῦντας καὶ τό(γε) θεωρικὸν δ(ιδόν)τας (ἢ κ)ατ’ ἄλλον τρό(π)ον (τ)ὰ (κοινὰ) δια(νέμον)τα(ς), ἴσ(ως βέλ)τιο̣(ν ἔχ)ομ(εν) οἱ μηδ(ὲ)ν ἱστο(ρηκ)ότες τ(ῶν π)ερὶ τοὺς (ῥή)τ(ορας· τὸ μ)ὲ(ν) γὰρ ἐ(νί)ους τοιούτου(ς γε)γονέν(αι, π)ολλοὺς δὲ καὶ πραγματικὰ (συ)μβεβου(λε)υκέναι καὶ δι(άνο)ι(αν) ἐνβρι(θ)εστέραν ἔχοντ(α καὶ μ)ετὰ παῤῥρησίας πολλῆ(ς πεπολιτ)εῦσθαι καὶ πεπ(ολεμηκέν)αι τοῖς τὰς νεμή(σεις τῶ)ν κοινῶν εἰσηγου(μένοι)ς, καὶ τὰς ἱστορίας ἐδο(ξά)ζομεν ἡμῖν μαρτυρήσειν.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 209 Sudh. ἀκ(ο)λούθως δὲ τούτοι(ς)· ἱκανόν, (φ)ησίν, εἶναι δεῖ τὸν πολιτικὸν ἄρχειν τὰς κατὰ πόλι(ν ἀ)ρχάς, ῥήτω(ρ) δ’ οὐ δ(ύναται etc.

col. VII, 7. οὐ μ(ὴ)ν ὅ γε τῆς ἰδιωτέρας τυν(χά)νων προσηγορίας πολιτικὸς ἐπὶ τὸν (στρα)τηγεῖν δυν(άμ)ενον καὶ ναυαρχεῖν (ἐπι)διατείνει etc.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 210 Sudh. ἔτι καταγελά(στως φησίν τῆς μὲν) ῥητορ(ικῆς ἀ)ν(τι)ποιουμέν(ης ο)ὐ (π)αν(τὸ)ς τοῦ (π)ολιτικοῦ καὶ οὐ . . νου, τοῦ δ’ ἰδί(ως καὶ) κ(α)τὰ π̣ό(λει̣ς συμ)βουλεύ(ειν deest unus versus τὸν σοφ)ὸν (ἄ)ρχειν (ἁπάσας) τὰς κ(α)τὰ πόλ̣ιν ἀ(ρχάς post tres versus:) οὐ μόνον (τὴν . . . . . . . . . | . . αν φρόνησιν ἐξ . . . . . . . | εν, οὐδὲ μόνο(ν) ἀγα(θ)ός ἐσ(τιν) διαλεκτικὸς καὶ γραμματικὸ(ς καὶ πο)ητὴς καὶ ῥήτωρ καὶ τε(λείως μεθο)δικὸς ὁ καλὸς ἐπὶ πάσα(ις γ)έγον(εν) ταῖς τέχν(αι)ς, (ἀλλ)ὰ καὶ πρὸς τῶι συ(μφέροντι τῶν π)όλεων· (οὐδὲ τοῖς οἰκοῦσι τ)ὰς Ἀθήνας (μό)νο(ν ἢ Λακε)δαίμονα συμ(πο)λ̣(ι)τ̣ε(ύει)· ἀ(φρ)όνων γὰρ πολιτ(εία οὐκ ἔσ)τι(ν) οὐδὲ νόμος· ἀλλὰ τῷ | ἐκ (θ)εῶν καὶ σο(φ)ῶν συστήματ(ι, ᾗ) καὶ β̣α(σιλ)ε⟨ὺ⟩ς

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 214 Sudh. τ(οὺς) μὲν ἀπο(τέμ)νεσθαι τὸ συμβουλευτικὸν αὐτ(ῆς) μέρο(ς), τοὺ(ς) δὲ τὸ δικα(νικόν), το(ὺς δὲ) τὸ κατὰ τὰς ἀρχὰ(ς) ἔμπειρον, ὡς ἐπὶ ἰατρ(ι)κῆς ἔχει (κ)αὶ ζωγραφί(ας) καί τινω(ν ἄλλω)ν (τ)εχνῶν· καὶ τοὺς π(ερὶ Δη)μο(σθ)ένη(ν) καὶ Δημάδην τὸ συμβουλευτικὸ(ν) καὶ δικαν(ικὸ)ν εἶδος ἐκπεπονηκ(ότα)ς εἰκό(τω)ς ὑπ(ὸ τ)ῶν (Ἀθ)ην(αί)ων οὐκ ἐνπ(ιστεύεσθ)αι (τὸ) μέρος, οὗ τ(ὴ)ν (ἐμπειρία)ν οὐκ ἔσχον.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 216 Sudh. πρὸς) τὸ καλῶς πρεσβ(εύειν συ)νεργε(ῖ)ν τὴν ῥητορικήν. Λακεδαιμόνιοι, φησίν, καίπ(ερ) ἐκπαίζοντες αὐτήν, δ(ιὰ) τῆς τυχούση(ς) ἐντε(ύξεω)ς οἰκονομ(οῦ)νται π(ᾶν ὃ θ)έλουσιν. (πρ)ῶτον μ(ὲν οὖν) οὐ δώσει τις οἰκονομεῖ(σθ)αι πᾶ(ν) ὃ θέλουσιν Λακε(δ)αι(μ)ονίους ἀπὸ τ(ῆ)ς τυχούσης (ἐ)ντεύξεως, οὐδ’ ε(ἰ)δ(έν)αι (φ)ήσει καλῶς πρεσβ(εύ)ειν, καὶ παρὰ ταύτην τὴν (αἰτ)ίαν οὐκ εἰδέναι, διότι (τ)ῆς (ῥ)ητο(ρ)ικῆς οὐκ (ἐπ)εμελή(θ)ησα(ν), ἀλλ’ ὑπὸ Διογένους εἰκῇ (τα)ῦτα περιφ(έρεσθαι· κἂν) συγχωρηθῇ δὲ ἐ(πιτ)ε(τευ)χέναι κ(α)τὰ πρε(σβείας αὐ)τούς, ἀλλὰ π(ῶς δέδεικται γ)είνεσθα(ι αὐτοὺς οὕτως ἀ)πείρους τῆς (ῥητορικῆς ὥσ)τ’ ἐ(κπ)α(ί)ζειν (αὐτήν etc.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 218 Sudh. ἐ)άν τε διὰ τοῦ(το μὴ φῇ) τὴν πολιτικὴν ῥη(τορικ)ὴν εἶν(αι) πάντως, ἐπειδή (τι)νες οὐκ ὄντες ῥήτορες καλῶς πρ(ε)σβεύ(ουσιν), τό(γε) τὴν ῥητορικὴν οὐκ εἶναι καὶ πολιτικὴν (πῶ)ς προσῆκται;