Testimonia et Fragmenta

Philodemus de musica p. 17 Kemke. (ψυχα)γωγίαν ἰδίᾳ . . . κα . φαθαι παρὰ τοῖς μελοποιοῖς, ὅσοι (χρ)ησίμως πεφιλομουσή(κ)ασιν· μὴ γὰρ κακῶς ἐπιση(μ)αίνεσθαι Χαμαιλέοντα τοιοῦτόν τι τοὺς κωμικοὺς (αἰ)νίττεσθαι περὶ τῶν ΓΙϹ|ων, προσηγορίαις μὲν χρω(μ)ένους ταῖς τῶν (π)ρώτων καί ποτε . . . . || εἰς πάντας δὲ τὴν ἰδιότητα (τ)ούτων.

Idem lib. IV p. 83. . . . να δὲ δὴ γράφοι τ(ὴν ψυχα)γωγίαν ἰδίᾳ π(. . . . . . .)θαι παρὰ τοῖς μελ(οπ)ο(ιοῖ)ς καὶ τυγχάνειν ἐπιστάσε(ω)ς ὑπὸ Χαμαιλέοντος, ἅπ(α)ντα σχ(ε)δὸν διανοημά(τω)ν εἶναι καὶ ποητικ(ῆς χρ)ώματα (scil. φήσομεν).

Philodemus de musica p. 17 Kemke. ἔχειν δέ τι καὶ πρὸς φ(ιλί)αν (ο)ἰκεῖον. ἐπειδὴ γὰρ πρὸς ἔρω(τα ἐ)δείχθη, κα(ὶ) πρὸς τὸ τέλος αὐτοῦ (λ)όγον αἱρεῖν. ἔτι δ’ ἐπεὶ πρὸς (συμπό)σια, καὶ (π)ρ(ὸς) τὸ τέλος (αὐτῶν, ὃ) φαίνεσθα(ι π)άλι φιλο(φροσύ)νην. εἰ δὲ (πρ)ὸς ταύτ(ην, καὶ) πρὸς φιλίαν. ἄλλως (δὲ καὶ) τὴν (ψυχὴν) ἀνίησιν (καὶ ἀφιλαροῖ).

Idem lib. IV p. 84. πάλι δ(ὲ λέγομε)ν, ἐπεὶ πρὸς τὸν ἔρωτα τὴ(ν) μουσικὴν οὐθὲν ἂν ε(ὕρο)μ(εν) χ(ρη)σιμεύουσα(ν, οὐ)δὲ πρὸς φιλ(ί)αν οἰκε(ίως) προσφέρεσθαι

col. XVIII. (πρὸς) συμ(π)όσια διδόντες ἐναρμό(τ)τειν (α)ὐτήν,

Philodemus de musica lib. IV p. 85 Kemke. Λακ(εδ)αιμονίους δὲ τοῖς ἀδιανοήτοις οὐ προσιέμ(εθ)α μαρτυροῦντας, ὅτι καὶ πυ(θ)όχρηστον ἔσχον μεταπ(έ)μψ(α)σθαι Θαλήταν καὶ π(αρ)α(γ)ενομένου τῆς διχο(νοί)ας (ἔλ)ηξαν· εἰ δὴ μαρ(τυρο)ῦσ(ιν), ἄλλο(ις) μόνον εἵπ(οντο) τοῖς πεπλακόσι (τ)ἀρ(χαῖα) καὶ μουσικοῖς· ἄλλο(ι γὰρ) ἀντιλέγου(σ)ιν, (αὐτὸν δείξαντες) ἀλ(α)ζονευόμενον δι’ ἀναθέματος, εἴπερ ἀνέθηκεν οὕτως ἐπιγράψας, ὡς (ο)ὗτοι λέγουσιν.

Idem p. 18 vs. 23 Λακεδαιμο vs. 25 καὶ λοιμ, unde pestilentiae quoque a Thaleta sanatae mentionem fecisse Diogenem Babylonium, coll. Plut. de mus. 42 p. 1046c, colligit Kemke.

Philodemus de musica p. 18 Kemke. καὶ Τέρπανδ(ρος κατὰ μαν)τεῖον . . . . (ἐν τοῖ)ς φιλιτείοις ᾄ(δ)ω(ν τῆς ταρ)αχῆς ἔπαυσε τοὺς (Λακεδαιμονίο)υς.

Idem lib. IV p. 85. οὐ πειθόμεθα (δ’) οὐδὲ τῷ Τέρπανδρον κ(α)τὰ μαντείαν κεκλῆσθαι πρ(ὸ)ς κατάπαυσιν ἐμφυλίου στά(σ)εως, ἄν καὶ πάνυ πολλοὶ συμφωνῶσι περὶ τούτου τῶν μουσολήπτω(ν), οὗτος δὲ σχεδὸν μόνος (ἐ)ν τοῖς φιλειτείοις αὐτὸν ᾄδοντα ποιῇ. καὶ δὴ γὰρ προ(σ)ῆκε τοὺς φιλοσόφους ὑπογράψαντας, τίνα τρόπον δύναται πα(ύ)ειν ἄλογα μέλ(η) λογικὴν διαφοράν, οὕτω πείθειν καὶ τὰ Θαλ(ήτου) καὶ Τερπάνδρου πεπαυκέναι (τὰς) τῶν Λακώνων. (quae secuntur de Sybaritis ipsius Philodemi sunt cavillantis).

Philodemus de musica p. 18 Kemke. καὶ περὶ Στησιχόρου δ’ ἱστορεῖται, διότι τῶν (πολιτῶ)ν ἀν(τι)παρατεταγμένων (ἤδη) καταστὰς ἐν μέσοις (ᾖσέ τι παρα)κλητικὸν καὶ δια(λλάξ)α(ς) διὰ τοῦ μέλου(ς εἰς ἡσυχ)ίαν αὐτοὺς μετέσ(τησεν. ἄλλ)ου δέ τινος ἕνε(κα οὐδὲ Πιν)δάρῳ γεγράφθ(αι τὸ κοινόν) τις ἀστῶν ἐν ε(ὐδίᾳ τιθείς) καὶ τὸ Σοφο(κλέους ἐν το)ῖς Ἐπιγόνοις.

Idem lib. IV p. 87. ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ μὲν κα(τ)ὰ Στησίχορον οὐκ ἀκρι(β)ῶ(ς) ἱστο(ρεῖ)ται· τ(ὸ δ)ὲ Π(ι)νδάρειον εἰ τῆς διχ(ον)οίας ἔπαυσεν οὐκ οἴδαμεν. － － τὸ δ’ ἐκ τῶν Ἐπιγόνων μέλος ὑπο(γ)ράφομεν οὐκ

Philodemus de musica p. 19 ed. Kemke. (διατ)άττει(ν) μέλη τι(νά, ὥ)στε μὴ μόνον κοινῶς (ταῦτα) πρὸς θεῶν τιμὴν (οἰκε)ῖόν (τι) ἔχειν, ἀλλὰ καὶ (κατ)ὰ τὰς διαφορὰς τῶν δ(αιμόνω)ν ἄλλα πρὸς ἄλ(λ)ους.

Idem lib. IV p. 88. ὥστ’ ἐφ’ ἃ γράφει πε(ρὶ τ(ῆ)ς εὐσεβε(ί)ας μεταβάν(τε)ς λέγωμεν, ὡς εἰ χάριν τ(οῦ τιμ)ᾶσθαι τὸ θεῖον διὰ (μ)ουσικῆς ὑπὸ τῶν πολλῶ(ν οἰ)κε(ί)αν εἶναι τὴν μουσ(ικὴν) τῆς εὐσεβείας οἰησό(μεθα, κ)α(ὶ) μαγειρι(κ)ὴν οἰησό(μ)εθ(α) － － － (ἔτι δ’ ἂν ἕ)ποιτο (τοῖς δόγμασι τοῦ φι)λοσό(φου τὸ μὴ οἰκείαν εἶναι), ἐπεὶ δι’ αὐτῆς οὐδ(ὲ) εἷς τιμᾶ(τ)αι, διότι κατὰ τοὺς Στωϊκοὺς ο(ἵ) πολλοὶ θεοῖς ὄντες ἐχθροὶ κα(ὶ) ἀνόητοι τὰς ἀληθε(ι)νὰς τιμὰ(ς) τ(ῶ)ν (κρ)ατί(στ)ων οὐδ’ ὠνε(ιρ)οπολήκασιν. － － － καὶ (τ)ὸν Π(ί)νδαρον οὕτω νομ(ίζ)ειν, ὅτ’ ἔφη θύσων πο(ιεῖσ)θαι διθύραμβον, ἀλλὰ δὴ καὶ τὸ(ν) τὰ μέλη διατάττο(ντ)α τῶν θεῶν ἑκάστῳ κωμικόν. － － － εἰ μὴ Δ(ι)ογένης ἄρα συνεπείθετο καὶ τῷ τῶν θεῶν ἑτέρους ἕτερα μέλη προσίεσθαι καὶ πρέπειν ἑκάστοις ἴδια.

Philodemus de musica p. 19 Kemke. (εὐχρηστε)ῖν δὲ (λέγει) τὸ (μέλος καὶ) πρὸς (σύνεσ)ιν. καὶ γὰρ ὅ(ρους) καὶ διαιρέσεις καὶ ἀ(ποδείξεις ἐ)ν ἁρμονικῇ (π)λείσ(τας εἶναι) καὶ κατ’ ἄλλο . . . . . . . . . . . . . . τινὰ θεωρία(ν

Idem lib. IV p. 89. καὶ τί δεῖ τἆλλα θαυμάζειν αὐτοῦ; καὶ πρὸς σ(ύ)νε(σ)ιν γὰρ εὐ(χρ)η(στε)ῖν (οἴετ)αι τῷ καὶ ὅρους (καὶ διαιρ)έσεις καὶ ἀποδείξ(εις πολ)λὰς ὑπάρχειν ἐν ἁ(ρμο)ν(ι)κ(ῇ), κα(θ)άπερ ὅτι μό(νον διεῖλον ἤ ὥρι)σάν τι τούτων, ἡ(μαρτη)μένον ἄλλως, κατ’ αὐ(τ)ὸ (δ)ὴ 〈τὸ〉 διαλεκτικῶς ἐπιτ(υγχ)άνε(σ)θαί (τ)ι, τῶν παρὰ τ(οῖ)ς (μ)ουσι(κ)οῖς οὐκ ἀσυνέτω(ς) κ(αὶ κ)αταγελάσ(τ)ως ἐκκειμένων etc. － － εἰ δὲ τὴν ἀπὸ φρονήσεως (scil. σύνεσιν λέγει) οὐδὲν ἐπιδείξει τὰ τῶν μουσικῶν πρὸς ταύτην συνεργοῦντα μᾶλλον ἢ τὰ τῶν ἄλλων ἀκριβώματα.

Philodemus de musica lib. IV p. 90. τ(ῆ)ι δὲ κριτικῇ λέγων (π)αραπλησίαν τινὰ θεωρίαν ἔχειν τοὺς φιλομουσοῦντας, οὐ μόνον ἀγνοεῖ καθόσον ὡς ἐμ μέλεσι καὶ ῥυθμοῖς πρέποντος καὶ ἀπρεποῦς ὄντο(ς) καὶ καλοῦ καὶ αἰσχροῦ κριτικὴν αὐτῶν ἀπέλειπε θεωρίαν, (ἀ)λλὰ καὶ καθόσον, εἴ τι τοιοῦτον ἦν, οὐχὶ τοῖς φιλοσοφοῦσιν ἀπεδίδου τὴν κρίσιν, καὶ νὴ τὸν Δία καθόσον τὴν κριτικήν, ἧι τι παραπλήσιον ἔχ(ε)ιν τὴν μουσικὴν ἔφασκε(ν, ο)ὐχὶ τούτο(ις) ἀλλὰ (το)ῖς ὀνομαζομένοις κριτικοῖ(ς συνε)χώρει. καὶ τῇ ποιητ(ικῇ) δὲ γράφων ἀνάλογο(ν εἶνα)ι κατά τε τὴν μίμησ(ιν κ)αὶ κατὰ τὴν ἄλλην εὕρ(ε)σιν,

Ibidem p. 92. ἃ μέντοι Διογένης φ(η)σὶν κα(τα)νοήσαντας ἡμᾶς ἀναγεγραμμένα παρ’ Ἡρακλείδῃ περὶ πρέποντος μέλους καὶ ἀπρεποῦς καὶ ἀ(ῤῥ)ένων κα(ὶ) μαλακῶν ἠθῶν καὶ κρ(ούσ)εων ἁρμοττουσῶν κ(αὶ ἀ)ναρμόστων το(ῖς) ὑπ(ο)κειμένοις προσώπ(οι)ς οὐ μακρὰν ἀπηρτ(ημέ)ν(ην τῆ)ς φιλοσοφ(ίας ἡγή)σ(ε)σ(θα)ι τῷ πρὸς π(λεῖστα) ἐπὶ τοῦ βίου χρησι(μεύειν) τὴν μουσ(ικὴ)ν (καὶ τὴν) περὶ αὐτὴν φιλ(οτεχ)νίαν οἰκείως διατι(θέν)αι πρὸς πλείου̣ς ἀρετάς, μᾶλλον δὲ πρὸς πάσας, ἐκθέντες ἡμεῖς ἐν τῷ τρίτῳ τῶν ὑπομνημάτων － καὶ τὰ παρ’ (ἄ)λλοις δὲ συγγενῶς εἰρημένα － παρεδείξαμεν ὅσης ἐστὶν γέμοντα ληρείας.

Philodemus de musica p.19 Kemke. κατανοήσαντά τι(να τῶ)ν εἰρημένων, ἐν οἷς (περὶ πρ)έ(π)οντος μέλους καὶ (ἀπρεπο)ῦς καὶ περὶ ἠθῶν ἀῤ(ῥ)έ(νων κα)ὶ μαλακῶν καὶ περὶ (κρούσε)ων ἁρμοττουσῶν κα(ὶ ἀναρμ)όστων τοῖς ὑποκειμέ(νοις πρ)οσώποις, ἅπερ ὁμολο(γουμέ)νως οὐ μακρὰν ἀπεῖρ(χθαι τοῦ) φιλοσοφεῖν καὶ παρα － (post duos versus) (εἶ)ναι φανερὸν πρὸς (πάντ)α μέρη τοῦ βίου (χρησιμ)εύειν τὴν μουσικὴν (καὶ δύ)νασθαι τὴν περὶ αὐτὴ(ν φι)λοτεχνίαν οἰκείως ἡ(μᾶς δι)ατιθέναι πρὸς πλείους (ἀρε)τάς, δοκεῖν ⟨δὲ⟩ αὑτῷ καὶ π(ρὸς πά)σας.

Philodemus de musica p.20 Kemke. ἐξ ὧν δὲ παρατίθετ(αι Δικ)αιάρχου λάβοι τις ἂν ὅσ(α βούλετ)αι πρὸς τὴν ἐνεστηκυ(ῖαν) ὑπόθεσιν, (ὡς) τὸ τοὺς πα(λα)ιοὺς καὶ σοφὸν τὸν ᾠδ(ὸν νο)μίζειν, ὡς εἶναι δῆλον (ἐκ) τοῦ παρὰ τῇ Κλυταιμ(ήστρᾳ κατ)αλειφθέντος· καὶ . . . . . . γ)νῶναί φασιν ο . . . | . . τ)ούτων ἀκούσῃ· δι’ οὗ γε | . . . φωνεῖται καὶ πλείο|(σι . . . . .)τα(τ)αι τὸ πρὸ⟨ς⟩ ταῖς ἄλ(λαις δυνάμ)εσιν τὸ μέλος καὶ (στάσεων κ)αὶ ταραχῶν εἶ(ναι κ)ατα(πα)υστικόν, ὡς ἐπὶ (τῶν ἀνθρώπω)ν καὶ τῶν ζῴ(ων φαίν)εσθαι καταπραϋνο(μένω)ν· διὸ καὶ τὸν Ἀρχίλο(χον λ)έγειν κηλ(εῖ)ται δ’ ὅτις (ἐστὶ)ν ἀοιδαῖς. πα(ρὰ) δὲ Κ(αρσὶν ἐ)πειδὰν ἐν ταῖς ἐκ(κλησίαις θ)όρυβος γένηται, τῶν (γλυκ)υτάτων τινὰς ᾠδ(ῶν ἐξά)ρχειν, εἶτ’ εἰς τοὺς (ἄλλους γί)νεσθαι καὶ πέρας (εἰ)ς ἅ(παντ)ας· οὕτω δὲ κατα(λύειν) τὸ προκείμενον· εἶτα －

Philodemus de musica lib. IV p. 105 Kemke. ἀ(λ)λὰ μὴν (θε)ὸς μὲν (ο)ὐθεὶς εὑρετ(ὴς) ἐγέν(ε)το τῆς μουσικῆ(ς οὐ)δὲ π(αρ)έδωκε τοῖς ἀνθρώπο(ις, ἀλ)λ’ οὕτω παρ(εξέ)μαθον ὡς πρότερον ἀπεδώκα(μ)εν. λόγον δὲ καὶ φρόνη(σιν) καὶ παιδευτ(ι)κὰς ἐπ(ιστή)μας

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 329 Sudh. (δύ)νασ(θ)αι πιθανῶς ἐπαινεῖν, ἣν ἂν βουλώμεθα δίαιταν, κα(ὶ) πάλιν τὴν αὐτ(ὴ)ν ταύτην, ἂν ἡ(μῖ)ν δοκῇ ψέγειν· ὥστε πείθ(ει)ν τὸν λό(γ)ον, ὅτι εἰσὶν ὑγιειναὶ αἱ ὑφ’ ἡμῶν λεγόμεναι ἢ ἐκείνων μᾶλλον, τὸν ὑγιαίνειν βουλόμενον. ἡ δὲ τοιαύτη ἐργολαβεῖν μὲν τὰ ἰατ(ρι)κὰ ζητοῦντι, (φη)σίν, (οὐ)κ ἂν ἄ(χ)ρηστος (εἴη), πρὸς (δὲ) .τὸ ὑγιαίνειν (οὐθὲ)ν (ἂν συμ)βάλλ(οι)το.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 329 Sudh. (εἰ δὲ τῷ ῥήτορι ἥκισ)τα τῶν κατὰ (δό)ξαν ἀληθῆ φαίνετ’ εἶναι προσῆκον, ἀντι(θ)εῖναι τὰ κατὰ ματα(ί)αν δό(ξ)αν ὑπόκωφον ἦν ου. η|τά τε μὴ τὴν ἀναφ(ο)ρὰν ἐπὶ (τ)ὰς ἐν(α)ρ(γεί)ας λαμβάνοντα καὶ (τὸ μη)δὲ τούτων τελέως ἐ(λ)λ(είπ)ειν τοὺς ῥήτορας. ἀλλὰ μὴν ἐν τῷ κατασκευάζειν τὸ προκε(ί)μενον πρὸς οὐθὲν ἔο(ικ)εν ἀπὸ τῆς μουσικῆς ἐπάγειν. οὐ γὰρ ἦν φαυ(λ)ότερα τὰ κατ’ αὐτ(ὴ)ν̣ (τ)ῶν ὑπὲρ ὧν ἐποίει τ(οὺς λογι)σμο(ύ)ς, ἀλλὰ ταῦτα (μὲ)ν εὐπαρακολ(ο)ύθη(τα πᾶ)σιν ὄντα etc.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 332 Sudh. ἑαυτοὺς καὶ ἐ .. | ..... μ εὐμαθ(ε)ῖς (ο)ὐ πεί(θουσιν), ἀλλὰ πᾶσα ἡ μελέ(τη ἐσ)τ(ὶ)ν αὐτῶν πρὸς τοὺς (ὄχλους) καὶ τὰ δικαστήρια· (ὅθε)ν δὲ πρὸς ἑαυτόν τι ἐρ(εῖ, ο)ὐθεὶς ἐπιμέλεται οὐδὲ πρὸς συνήθη, πρὸς υἱόν, πρὸς γυναῖκα· κἂν μὲν δίκη γένηται πέντε μνῶν, μ(ε)λετῶσιν καὶ ἐντεί(νο)ν(ται), ὅπως πείσουσιν· (τὸν) δ(έ) που διὰ κενοδοξί(α)ν εἰς μοχθηρὰς ἐπιθ(υμί)ας (τ)άλαντον μέ(λλ)οντ(α) ἀναλίσκειν καὶ (μετὰ τ)ούτου ἑαυτὸν προσα(π)οβάλλειν, (ἢ τ)ῆς (γ)υναι(κὸς ἢ τοῦ υἱ)οῦ etc.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 333 Sudh. ὡς ὁ (πείθων ἀναμέ|ν)ειν ἐν (Μ)αραθῶν(ι Λακεδαι)μονίους· τί οὖν ἐπι(χ)ειρεῖς; ἐρωτήσαντος, ἔφη ὅτι τὰ στενὰ καὶ τὰς παρόδους καταλή(ψ)ονται (καὶ) τὰ ὀχυρώματα ἐκπολ(ιορ)κήσουσιν. Ἐλήλυθας οὖν εἰπόντος εἰς Μαραθῶνα; Οὔκ ἔφη. Ἀλλ’ ἀ(κ)ήκοα(ς) ἐπιμελῶς περὶ τού(του) τ(οῦ) τ(ό)που; τοῦ δ’ ἀνανε(ύσ)α(ν)τ(ος) Τί οὖν, εἶπεν, ἐπιχε(ιρ)εῖς οὐ(δ’) εἰδώς, εἰ εἰσίν; (τ)οιοῦτοί εἰσιν οἱ σύμβου(λοι) οἱ

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 333 Sudh. ἅμα μὲν γὰρ ἐ(π)αγγέ(λ)λονται πολιτικοὺς π(οιή)σειν καὶ χρησίμους (τ)ῆι πόλει καὶ τοῖς φίλοις, (ἅ)μα δ’ ἀπολογοῦνται περὶ τῆς τέχνης, ὡς οὐκ οὔσης φαύλης, ἀλλὰ τῶν (χρ)ωμένων αὐτ(ῆ)ι φαύλως· ὥσπερ δυνατὸν τοὺς γενομένους οἵους δεῖ (καὶ) τῇ πόλει χρησίμους καὶ τοῖς φίλοις, ἐν ταύτηι τῆι δυνάμει ἀγνω(μό)νως (φέρ)εσθ(αι etc.

p. 334. (εἰ)κῇ δ(έ τι)ς τῶν π(ονη)ρῶν ἐνίο(τ’ ἐν π)όλε(σιν) τῇ τέχνῃ χρῆ(τ)αι. γενομένους μὲν γὰρ οἵο(υς) δεῖ καὶ τῆι πόλει (χρ)ησίμου(ς) καὶ τοῖς φίλοις, (οὐ)κ ἐνδ(ε)χόμεν(ο)ν ἀγν(ω)μόνως χρῆσθαι τούτ(οις), οὓς ἐπηνόρθωσαν, οὐδ’ ἀγνώμονας κα(ὶ π)ονηροὺς κα(ὶ δω)ροδόκο(υ)ς τιν(ὰς) ὄντ(α)ς καὶ πό(λ)ει κ(αὶ φίλοις ε)ἶναι χρησίμ(ους).

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 337 Sudh. καὶ δικολόγο(ν. πρῶ)τον μὲ(ν το)ίνυν προσ(ε)κτέον (ἦ)ν, μήποτ’ ο(ὐ)κ (ἀ)φαιρῆι (τῶν) νεωτέρων τὸν πόθ(ο)ν τῆς ῥητορικῆς ἀλλ’ ἐ(π)ιτείνηι διὰ τῶν (κατηγοριῶν. κἂν γὰρ ἐμφ(α)νῶ(ς) ἄλλο τι λέγω(σι)ν, θαυμά(ζου)σ̣ι̣ τὴν οὕτω γε π(ρακτ)ικὴν δύ(ναμ)ιν οἷον (τὴν) μεμυθευμένην (περὶ τ)ὸν Αὐτό(λ)υκ(ον καὶ τοὺ)ς ὁμοίους.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 344 Sudh. － － τοὺ)ς δὲ φιλοσόφους δυνα(τ)ούς, γ⟨ε⟩λοῖον ἦν κελ(εύ)ειν αὐτὰ παριέναι γεγρα(μ)ματευκόσι καὶ κεχορευ(κό)σι καὶ τετελωνηκόσι καὶ τὴν ὥραν πεπωληκόσι· εἰ δὲ ἐ̣κ̣έ̣λ̣ευ̣σ̣ε μὴ παραχωρεῖν λέ(γ)ειν, ἀλλ’ ἀντ(ιποιεῖ)σθαι (τῶ)ν ἀποτελεσμάτ(ω)ν, ἀπ(ορ)ώ̣τερον ποιεῖ τὸ (συ)μ(βαῖνον, οὐ) φάσκων ὑπὸ τῶν ἰδι(ω)τῶν παρα . . . . | . . . σθαι.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 344 Sudh. － εἶ)ναι τὸ κατ’ ἀλλήλω(ν εἰ)ρηκέναι (τ)οὺς ῥήτο(ρα)ς, ἃ παρατίθησι, καὶ τοῦ παμπονήρους γεγονέναι τοὺς φιλοσόφους ση(με)ῖο̣ν ἡγήσεται τὰ κα(τ’) ἀλλήλων παρ’ αὐτοῖς γεγραμμένα· καὶ πολὺ μᾶλλον ὅσῳ τοῖς μὲν οὐκ ἀπαρέσκ(ε)ι τὸ καὶ ψευδές που (λέγειν etc.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 345 Sudh. οὐδὲ γὰρ τὴν τῶν ἰατρῶν τέχνην | δει)χθήσ(ε)σθα(ι) τῆς ὑγ(ιεία)ς οὐκ ἀπεργαστι(κὴ)ν (ο)ὖσαν, ἐπειδὴ νικῶν(ται) ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν, φάρμακον ἱστορηκότων τι νοσήματος ἀπαλλακτικόν, ἀγν(ο)οῦντες αὐτοί. τῶν τε ῥη(τ)όρων οἱ διαφέροντες οὐ πολλάκις ὑπ’ ἰδι(ω)τῶν ἡττ(ῶ)ν(ται) τοῖς πράγμασιν (ἢ οὐ πολ)λάκις ἄγαν, κατα(λαλ)εῖσθαι δὲ πολ(λάκι)ς

Hac Philodemi refutatione probatur Diogenis verba esse, quae leguntur p. 343. ἄλλοι δὲ (μι)κρῶ(ι εὐ)λαβέστερον τὴν πρώ(την ἐπαγγέλλονται καὶ ὅμως τοιαῦτα συν(γ)ραφόμενοι οὐ μόνον κατὰ τὰ πράγμαθ’ ἡτ(τ)ῶνται ἀλλὰ καὶ κα(τ)αλαληθέντες πολλ(άκις) ὑπ’ ἰδιωτῶν, οὐ(δ)ὲ(ν οὕ)τως ἐστὶν πει(σ)τικ(ὸν ὡ)ς ἀλή(θ)εια καὶ ἡ (περὶ τῶ)ν πραγμάτων (ἀμε)τά(πτω)τος ἐμπειρ(ί)α.

Ad ultima verba referri videntur, quae Philodemus disputat p. 346: ἐμπ(ειρία ἀμετάπτωτός) ἐστι· (τοὐν)αν(τί)ον δὲ οὐ τῶν ῥητόρων, ἀλλὰ τῆς Διογένους καὶ τῶν ὁμοίων ἐπαγγελίας ὑπὲρ τοῦ ῥήτο(ρ)α κα(ὶ) μόνον εἶναι τὸν σοφὸν (ἀ)πο(φα)τικόν. οἱ μὲν γὰρ | . . . άκασι τὴν ἀλή(θ)ε(ιαν ἑ)κάστου (τῶν πό)λε(ι συμ)φερόντων κατὰ (τὴν ἱστο)ρίαν τῆς . . . etc.

Philodemus de rhetorica Vol. I p. 346 Sudh. － － εἶναι Φίλωνος, ὃ (Δημή)τριος ὁ Φαληρεὺς ἐν (τ)ῷ περὶ τῆς ῥητορικῆς ἔτα(ξ)εν, ἴσως τὰ πράγματ’ ἄλλα. κατ’ αὐτοῦ δὲ καὶ τὰ περὶ θατέ(ρο)υ Φίλωνος. ε(ἴ)τε γὰρ ὁ μᾶλλον εἰδὼ(ς τῶν) εἰδότων μὲν . . . . . αθ’, ἧ(τ)τον δ’ ε(ἰδό)των ἀφείλ(ε)το τὴν ἐργολαβ(ίαν τῷ) ἀνασκε(υάσ)αι, . κοι . . . | σει τὸν (ὅλω)ς ἄπει(ρον) σοφὸν τῶν πολιτικῶν ὁ τὴν ἄκραν ἐσχηκὼ(ς) ῥήτωρ ἐμπ(ειρί)αν ἀ(πὸ) τῶν . εω . . . . . . (καὶ) δυ(ν)άμε(νος etc.