Testimonia et Fragmenta

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 218.ν(ὴ Δ)ι’ ἀλλὰ καὶ Ἀθηνα(ῖο)ι κα(ίπε)ρ ὄντε(ς) φιλορήτορε(ς ἤδη) προσκόπτουσι ταῖς π(εριόδοις) καὶ τοῖς (τ)έχνης (καὶ διδασ)καλεί(ου) ῥητορικοῦ π(ρο)σβάλλο(υσι)ν. γελοῖον μὲν τὸ ν(ῦ)ν λέγειν προσκόπ(τ)ειν Ἀθηναίους τούτοις. etc.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 220 Sudh. λέγειν, ἀ(λλ’ ε)ἰσὶν (καὶ φι)λόσοφοι, (οἷστ)ισιν ἔθος ἐστὶν φλυαρεῖν ὥσπερ σοὶ καὶ Κριτολάωι, σαφῶς λέγοντος ἄκουσον· ἥ γ’ ἐνπειρία τῶν πολιτικῶν ῥητόρω(ν), τὸ συνέχον ἔχου(σα) κεί(με)νον ἐν εὐκαιρίας στο(χασμ)ῶι κ̣α̣ὶ διδάσκει πολ(λάκ)ις μὲν ἐ(κ)τείνειν μα(κρ)οὺς λόγους, πολλάκις δὲ βα(ι)ά τινα διαλεχθῆναι, πο(λλ)άκις δὲ μηδὲ διᾶρα(ι) τὰ (χείλ)η. παρα(ι)ρούμενος οὖ(ν ἐκ) τῆς ἐπιστήμ(ης καὶ) τ(ῆ)ς ἐνπειρίας (τὰ)

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 220, 25.ἀλλ’ εἰ δύνανται συλλῦσα(ι πό)λεις καὶ συμμάχ(ους ποι)ῆσαι, γνωρίμους δια(φερο)μένους καὶ (γ)υναῖ(κα) πρὸς ἄνδρα (σ)τασιά(ζουσαν ἢ ἐρ)αστ(ὴν πῶς οὐχ οἷοί τε διαλλ)άτ(τειν) πρὸς τ(ὸν ἐρώ)μεν(ο)ν καί πως ἀ . . . | . . . ε(σθαι) φιλίαν; τ(ῆς γὰρ αὐτ)ῆς ἐ(στιν) ἐνπειρί(ας ἔ|να π)ρὸς ἕνα οἰκειῶσαι κα(ὶ πλήθη), καθάπερ τῆς αὐτῆ(ς ἐνπειρί)ας μίαν λύραν π(ρὸς ἑ)τέ(ρ)αν σύμφωνον ποιῆ(σαι) καὶ πολλὰς πρὸς πολλάς.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 224 Sudh.καὶ μὴν νὴ Δία, φησίν, εἷ(ς ἢ) οὐδ(εὶς) μνημονεύεται τούτω(ν) πεπρεσβευκὼς ἐπὶ (τῷ) συμφέροντι τῆς π(ατρίδος.

p. 225.ἀλλ’ οὐ(δὲ) εἷς, φησίν, ἱστόρη(τ)αι τούτων πολίτης ἀγα(θὸς γενόμενος.

col. XX. πολίτου πολιτικὸς . . α | . . νητα . δαιος, εἰ δὲ π(ολιτικ)όν, οὐ μόνον, φήσ(ω), τῶν ῥητόρων ἀλλὰ καὶ τῶν τ(ὰ)ς πόλεις κατοικούντω(ν οὐ)κ ὀλ(ίγοι χ)ωρὶς φιλοσο(φί| ας ἄνδρ)ες (γεγ)όνασιν πολιτικοί· οἱ) μ̣ὲ̣(ν γ)ὰρ ἄφ̣(ρ)ονε(ς πάν)τες (εἰ)σὶν ἄθλιοι, χρηστ(ὸς) δ’ οὐδὲ εἷς οὐδ(ὲ ἥ)μερος (οὐ)δὲ φιλόπα(τρις οὐ)δὲ τὰ(ς ἄλλα)ς δημώδ(εις ἀρε)τὰς ἔχω(ν, μή τι δ)ὴ (τ)ὰς τελε(ί)ους. καὶ | προσε(νην)εγμέν(ων τῶν) τοιού(των ἐκ) φύσεώς (τινα) καὶ ἀγω(γῆς), ἔστ(αι) σ(υν)δεδομέ(νον) τὸ χ(ωρὶς φιλοσο)φίας (πολιτικοὺς δύνα|σθα)ι γενέσθα(ι τινάς· ὥσ|τε) πῶς πολι(τικὸ)ς ο(ὐκ) ἔσ(τα)ι ῥήτωρ χω(ρὶ)ς φιλ(οσο)φίας;

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 226 Sudh.ὅθε(ν) μὲν μ(ὴ κ)αλῶς προστ(ή)σεσθαι τὸν ῥήτορα τῆς πατρίδ(ος), κἂν ἔχῃ τὴν ἐνπειρία(ν), ἄνευ φιλοσοφίας λέγο(μεν. － Πε(ρι)κλῆς τοίνυν, ὃν (ἒφη) ἀν(εκ)τότατον γε(γ)ο(νέναι τῶ)ν ἄλλων ῥητό(ρων, ὅτι Ἀναξ)αγόρου καὶ (ἄλλων τινῶν) ἤκουσεν, φι(λοσόφοις) μὲν ἴσως παρέβαλε, Στωϊ(κ)οῖς δ’ ο(ὐ)δα(μ)ῶς, ἀλλὰ κα(ὶ τ)ὰς ἐναντίας ἐσ(χ)ηκ(όσιν δ)όξας ὑπὲρ τῶν ὅλ(ων)· μόνον δὲ (κα)τὰ Διο(γέν)ην ἡ Στωϊκὴ (π)οιεῖ πο(λίτ)ας ἀγα(θούς etc.

Philodemus de rhetorica Vol. II p. 228 Sudh. (Ζήνω)νος καὶ Κλε(άνθους καὶ Χρ)υσίππου καὶ τῶν τ(οιού)τ(ω)ν ἁπάντων. ἀλλὰ γὰ(ρ οὐχὶ) προσεδρεύειν (χρὴ ἐπὶ πλέον) τοῖς Διογένους (λόγοις· καὶ) γὰ(ρ οὔ)τ’ ἀκριβὲς ο(ὔτε . . |τ . . . . τι (γρ)άφων (φαίνε)τ(αι etc.