De signis Odysseae

293.

ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο.

†) οὕτως Ὁμηρικὸν τὸ τῆς ἑρμηνείας. ἀντὶ γὰρ τοῦ ἔλποιτο H. cf. F. Ar. 8.

301.

ἦγεν ἐς ἡμέτερον.

†) οὕτως ἡμετέρου. Ἀττικὸν δὲ τὸ σχῆμα ὡς ἐς διδασκάλου HP.

Fluxisse videtur ex Didymo et Aristonico cf. ad β 55.

311-316.

αἴ γὰρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον, τοῖος ἐών, οἷός ἐσσι, τά τε φρονέων, ἅ τ’ ἐγώ περ, παῖδα δᾶ τ’ ἐμὴν ἐχέμεν καὶ ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι αὖθι μένων· οἶκον δέ κ’ ἐγὼ καὶ κτήματα δοίην, εἴ κ’ ἐθέλων γε μένοις· ἀέκοντα δέ σ’ οὔτις ἐρύξει Φαιήκων. μὴ τοῦτο φίλον Διὶ πατρὶ γένοιτο.

†) τοὺς ἕξ Ἀρίσταρχος διστάζει Ὁμήρου εἶναι. εἰ δὲ καὶ Ὁμηρικοὶ (h. e. etiamsi nihil continent quod a consuetudine sermonis et antiquitatis Homericae abhorreat L. Ar. 339) εἰκότως

321.

εἴ περ καὶ μάλα πολλὸν ἑκαστέρω ἐστ’ Εὐβοίης

†) ἐκτετόπισται τὰ τῆς πλάνης. τῆς γὰρ Σχερίας πόῤῥω φησὶ τὴν Εὔβοιαν. ἴδιον τοῦτο τῶν ἀπείρων τῆς Ἑλλάδος. P.

cf. L. Ar. 244. d 556 et locos ibi collatos.

4.

τοῖσιν δ’ ἡγεμόνευε.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] τὸ τοῖσιν ἀντὶ γενικῆς H. cf. F. Ar. p. 22.

11.

δεῦτ’ ἄγε, Φαιήκων ἡγήτορες.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἰδίως ἐξενήνοχε. τὸ γὰρ δεῦτε πληθυντικῶς φήσας τὸ ἄγε ἑνικῶς εἶπε. E. cf. γ 475.

12.

ὄφρα ξείνοιο πύθησθε.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἐλλείπει ἡ περὶ, ἵνα ᾖ περὶ τοῦ ξείνου T. cf. F. Ar. p. 26.

16.

ἀγοραί τε καὶ ἕδραι.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀντὶ ἑνικοῦ τοῦ ἀγορά· προεῖπε γοῦν εἰς ἀγορὴν ἰέναι (5) καὶ ἐνθάδε τέ σφ’ ἀγορὴ καλὸν Ποσιδήϊον ἀμφίς (ζ 266). H. cf. γ 287 et exempla ibidem.

17.

θηήσαντο ἰδόντες.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] σαφῶς νῦν τὸ ἐθηήσαντο ἀντὶ τοῦ ἐθαύμασαν· ἐπιφέρει γοῦν ἰδόντες. Q.

22.

δεινός τ’ αἰδοῖός τε, καὶ ἐκτελέσειεν ἀέθλους πολλούς, τοὺς Φαίηκες ἐπειρήσαντ’ Ὀδυσῆος.

Nota fuit de Zenodoti athetesi versuum 22-23, qui in eo offendit, quod Ulixes unum modo certamen disci apud Phaeaces inierit, non multa. Crates ἀέθλους mire intellixit τοὺς κατὰ Ἰθάκην πόνους cf. schol. in HQV. πληθυντικῶς εἶπε τὸν τοῦ δίσκου ἆθλον· Κράτης δὲ τοὺς κατὰ Ἰθάκην ἤκουσε πόνους

29.

ἠὲ πρὸς ἠοίων ἢ ἑσπερίων ἀνθρώπων.

†) οὐ προσέθηκεν ἄρκτον καὶ μεσημβρίαν (ut Crates vult cf. ad β 1) ὅτι ἁπλούστερον οἱ ἀρχαῖοι διῄρουν τὸν κόσμον, εἴς τε ἀνατολὴν καὶ δύσιν T.

Fluxit ex Ar. qui ad Μ 239 posuit diplam, ὅτι δύο διαστάσεις οἶδεν Ὅμηρος κοσμικὰς ἀνατολὴν καὶ δύσιν. cf. L. A. 174.

38.

θοὴν ἀλεγύνετε δαῖτα.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ θοὴν] ἀντὶ τοῦ θοῶς, ὡς λῦσεν ἀγορὴν αἰψήρην (β 257) HQ. [καὶ ὅτι] ἐκ τοῦ περὶ αὐτῶν εἰς τὸν πρὸς αὐτοὺς λόγον μετῆλθεν H.

cf. β 257. F. Ar. 30 et 16.

47.

κῆρυξ δὲ μετ’ ᾤχετο θεῖον ἀοιδόν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἡ μετὰ ἀντὶ τῆς ἐπί· ᾤχετο ἐπὶ τὸν θεῖον ἀοιδόν Q. cf. Α 222. ζ 222.

75.

νεῖκος Ὀδυσσῆος καὶ Πηλείδεω Ἀχιλῆος.

De Ar. adnotatione ad contentionem Ulixem inter et Achillem exortam cf. Ι 347. L. Ar. 176.

81-82.

χρήσομενος· τότε γάρ ῥα κυλίνδετο πήματος ἀρχὴ Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι Διὸς μεγάλου διὰ βουλάς.

†) ἐν ἐνίαις τῶν ἐκδόσεων οὐκ ἐφέροντο. διὸ ἀθετοῦνται H.

Verba composita esse videntur ex Didymo et Aristonico. cf. Nitzsch, Anmerkungen zur Odyssee II, 178.

122.

ἐπέτοντο κονίοντες πεδίοιο.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι ἐλ]λείπει ἡ διά, (ἵν’ ᾖ διὰ πεδίου] Q. cf. F. Ar. 26.

142.

αὐτὸς νῦν προκάλεσσαι ἰὼν καὶ πέφραδε μῦθον.

Hunc versum Ar. non legit cf. H: οὔτε Ἀρίσταρχος οὔτε Ἀριστοφάνης οὔτε Ζηνόδοτος ἐπίστανται τοῦτον τὸν στίχον.

153.

Λαοδάμα, τί με ταῦτα κελεύετε;

†) ἀπὸ ἑνικοῦ εἰς πληθυντικὸν μετέβη E. Ad tales numerorum permutationes Ar. attendere solebat. cf. F. Ar. p. 15 sq.

154.

κήδεά μοι καὶ μᾶλλον ἐνὶ φρεσὶν ἤπερ ἄεθλοι.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] περιττὸς ὁ καί H. cf. F. Ar. 34. cf. α 33. κ 471. λ 452. ρ 216.

163.

φόρτου τε μνήμων.

†) τοῦτό τινες σημειοῦνται πρὸς τὸ ἀγνοεῖν γράμματα τοὺς ἥρωας· τῇ γὰρ μνήμῃ φασὶ τὰ ἐγκείμενα κατέχειν διὰ τὸ ἀπείρως ἔχειν γραμμάτων. ὅθεν καὶ τοὺς Φοίνικας ἐμπόρους ὑπὸ τῆς χρείας αὐτῆς ἐπὶ τὴν τῶν γραμμάτων εὕρεσιν ἐλθεῖν EQ. cf. L. Ar. 95.