De signis Odysseae

104.

ἀλετρείουσι.

*) [ὅτι ἤλλακται ὁ χρόνος ἀλετρεύουσι] ἀντὶ τοῦ ἠλέτρευον. HP. cf. F. Ar. 4. Κ 364 ubi noster locus sic explanatur.

107.

καιροσέων δ’ ὀθονέων.

*) ὅτι καὶ ἐπὶ ἐρίων ὀθόναι λέγεται (cod. λέγονται) BHMPT.

122.

ἀλωή.

†) ἀλωὴ νῦν ἡ ἀμπελόφυτος γῆ. ἐῤῥίζωται δέ, πεφύτευται. B. Alibi ἡ δενδροφόρος γῆ. cf. Φ 36. ζ 293.

126.

ἕτεραι δ’ ὑποπερκάζουσιν.

*) [ἡ διπλῆ] πρὸς τὸ ἕτερον, ὅτι ἐπὶ δύο. ἐπὶ δὲ τοῦ τρίτου ἄλλας (125) P. cf. Ι 313. Μ 93.

132.

τοῖ’ ἄρ’ ἐν Ἀλκινόοιο θεῶν ἔσαν ἀγλαὰ δῶρα

*) [ἡ διπλῆ ὅτι κατὰ τοῦ οὐδετέρου τὸ πληθυντικόν] τοῖα (cod. τόσα] ἔσαν, ὡς σπάρτα λέλυνται (Β 135] H.

Observatum est, quod neutrum plurale cum verbo plurali coniunctum est. cf. F. Ar. 15.

137.

σπένδοντας δεπάεσσιν ἐυσκόπῳ ἀργειφόντῃ, ᾧ πυμάτῳ σπένδεσκον, ὅτε μνησαίατο κοίτου.

*) ἡ διπλῆ πρὸς τὸ ἔθος. καὶ ὅτι κοίτου ἀρσενικῶς φησι. P. cf. γ 334.

139.

βῆ διὰ δῶμα.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι ἀντὶ τοῦ] διὰ τοῦ δώματος P. cf. F. Ar. 21 et ad v. 40.

140.

πολλὴν ἠέρ’ ἔχων, ἥν οἱ περίχευεν Ἀθήνη.

*) ὅτι τῷ Ὀδυσσεῖ περιέχεεν, οὐ τοῖς Φαίαξιν, ὡς Ζηνόδοτος. HP. cf. v. 41. 15.

153.

ἕζετ’ ἐπ’ ἐσχάρῃ.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀντὶ τοῦ παρ’ ἐσχάρῃ. PT. cf. ζ 305. 52.

155. v. not. 2.

159.

Ἀλκίνο’, οὐ μέν τοι τόδε κάλλιον, οὐδὲ ἔοικεν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ οὐ κάλλιον] ἀντὶ τοῦ οὐ καλόν. PQ.

cf. F. Ar. 30. γ 125. 362. Eust. 1575, 64.

174.

παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.

*) ἀθετεῖται τὸ ἔπος ὡς ἀσύμφωνον τῇ τοῦ Ὁμήρου συνηθείᾳ. οὐ γὰρ ποιεῖ τὰς τραπέζας ἀφαιρουμένας παρόντων τῶν δαιτυμόνων, ἀλλὰ μετὰ τὴν ἀπαλλαγήν. HPQT.

cf. schol. in V ad Ω 476 et Ar. ad Δ 262 ubi ἡ διπλῆ ὅτι διὰ παντὸς αἱ τράπεζαι παρέκειντο. Phaeaces nondum cubi

196.

πρίν γε τὸν ἧς γαίης ἐπιβήμεναι.

†) ἀντὶ τοῦ πρίν αὐτόν. ὡς περὶ ἑτέρου λέγει P.

197. not. 3.

217.

ἥ τ’ ἐκέλευσε ἕο μνήσασθαι ἀνάγκῃ.

*) [ἡ διπλῆ περιεστιγμένη ὅτι] Ζηνόδοτος ἑοῦ (cod. male ἕο) γράφει ἀντὶ τοῦ ἑαυτῆς. [τοῦτο δὲ σύναρθρον καὶ οὐχ ἁρμόζον τῷ λόγῳ]. HP.

cf.Β 239.Υ 261.Ω 293.

222.

ὑμεῖς δ’ ὀτρύνεσθαι.

*) ὅτι ἀπαρέμφατον ἀντὶ προστακτικοῦ, ὅπερ ἀγνοῶν Ζηνόδοτος γράφει ὀτρύνεσθε HP. cf. Γ 458.

238.

τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; τίς τοι τάδε εἵματ’ ἔδωκεν;

*) ὅτι πρὸς τὸ τελευταῖον ἀποκρίνεται μόνον τίς τοι τάδε εἵματ’ ἔδωκεν. P.

250.

ἀργῆτι κεραυνῷ | Ζεὺς ἔλσας γράφεται ἐλάσας

Hanc Zenodoti lectionem fuisse et ab Ar. vituperatam esse apparet ex schol. ad ε 132. cf. L. Ar. 65.

251-258.

ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι, αὐτὰρ ἐγὼ τρόπιν ἀγκὰς ἑλὼν νεὸς ἀμφιελίσσης εννῆμαρ φερόμην· δεκάτῃ δέ με νυκτὶ μελαίνῃ νῆσον ἐς Ὠγυγίην πέλασαν θεοί, ἔνθα Καλυψὼ

ναίει εὐπλόκαμος, δεινὴ θεός, ἥ με λαβοῦσα ἐνδυκέως εφίλει τε καὶ ἔτρεφεν ἠδὲ ἔφασκεν θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήρων ἤματα πάντα ἀλλ’ ἐμὸν οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθεν.

ἀθετοῦνται στίχοι η′. ὕστερον γὰρ ταῦτα λέγεται· εἰ δὲ προείρητο, οὐκ ἂν ἐπαλιλλόγει. HP. cf. L. Ar. 438.

In M. obeli appicti sunt. Ad v. 251 ἀπέφθιθεν legitur in HP. ὡς κόσμηθεν, quod est lectio Aristarchi, cf. Ariston. ad Π 354: ὅτι οὕτως δεῖ γράφειν διέτμαγεν ὡς κόσμηθεν, ἵν’ ᾖ διετμάγησαν παθητικῶς. τὸ γὰρ διέτμαγον ἐνεργητικόν ἐστιν. cf. etiam schol. ad Π 507.

289.

δύσετό τ’ ἠέλιος.

†) Ἀρίσταρχος γράφει δείλετο, ὅ ἐστιν εἰς δείλην ἐκλίνετο. πρὸ δυσμῶν γάρ, φησὶ, συνέτυχε τῇ Ναυσικάα ὁ Ὀδυσσεύς ΗP.

cf. Eust.1580, 17.