De signis Odysseae

293.

τέμενος τεθαλυῖα τ’ ἀλωή.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] τέμενος λέγεται ἡ ἀποτετμημένη γῆ EV. cf. Σ 550. Ζ 194. L. Ar. 150.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀλωὴ λέγεται [ἡ] δενδροφόρος γῆ. QV. cf. Φ 36. η 122.

298.

ἴμεν ἐς πόλιν, ἠδ’ ἐρέεσθαι.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ ἴμεν] ἀντὶ τοῦ ἴθι [καὶ τὸ] ἐρέεσθαι ἀντὶ τοῦ ἐρώτησον HV. cf. F. Ar. 14. α 291.

302.

δώματα Φαιήκων .. ... ἀλλ’ ὁπότ’ ἄν σε δόμοι κεκύθωσι καὶ αὐλή·

†) κεκύθωσιν ὅμοιον τῷ λελάχωσιν. προειπὼν δὲ δώματα ἐπήνεγκε δόμος, πρὸς ὃ ἡ διπλῆ. Q. cf. F. Ar. p. 11 not.

305.

ἡ δ’ ἧσται ἐπ’ ἐσχάρῃ.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ ἐπ’ ἐσχάρῃ] ἀντὶ τοῦ παρὰ (sic scribendum) ἐσχάρῃ. H. cf. Ζ 15. ζ 52. L. qu. ep. p. 87.

318.

εὗ δὲ πλίσσοντο πόδεσσιν.

Notatum fuit vocabulum πλίσσοντο ἅπαξ λεγόμενον. v. HPQ.

8.

γρηῢς Ἀπειραίη.

*) ὅτι συνέστειλεν Ἰακῶς καὶ ἑξῆς τὴν ποτ’ Ἀπείρηθεν (9). P.

cf.Ι 378.Ξ 25.Π 776.μ 27.85.

13.

ἥ οἱ πῦρ ἀνέκαιε καὶ εἴσω δόρπον ἐκόσμει.

Fuit diple periestigmene quod Zenodotus hunc versum expunxit v. HP: ἀθετεῖ Ζηνόδοτος· ἤδη γὰρ εἶπε δαῖε δέ οἱ πῦρ (7).

*) [ἡ διπλῆ] διὰ τὴν διαφορὰν τοῦ εἴσω πρὸς τὸ ἔνδον. HP. cf. L. Ar. 134.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι δόρπον λέγει τὴν] ἑσπερίνην τροφήν. δεῖ γὰρ νοεῖν, ὅτι ἑσπέρας εἰςῆλθεν ἡ Ναυσικάα HPT. cf. L. Ar. 127. α 124. β 20. δ 61. π 2.

15.

πολλὴν ἠέρα χεῦε φίλα φρονέουσ’ Ὀδυσῆι.

*) ὅτι τῷ Ὀδυσσεῖ περιέθηκε σκότος, οὐ τοῖς Φαίαξιν, ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς Ζηνόδοτος PQT. v. ad v. 41 et 140. Fortasse adnotavit etiam: ὅτι ἀέρα τὴν σκοτίαν καλεῖ. cf. schol. in Ε 14, Ρ 644. 649. L. Ar. 102.

24.

καὶ γὰρ ἐγὼ ξεῖνος ταλαπείριος.

†) Ἀρίσταρχος μὲν ἀντὶ τοῦ ταλαίπωρος, τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ ξένος καὶ πόρρωθεν πεπερακὼς, ἢ μακρόθεν ἀφιγμένος PV. cf. Apoll. I. h. 149, 1.

25.

τηλόθεν ἐξ ἀπίης γαίης.

*) ὅτι [ἀπίαν λέγει] τὴν πολὺ ἀφεστῶσαν γῆν, οὐ τὴν Πελοπόννησον, ὡς (οἴονται) οἱ νεώτεροι. EMPT. L. Ar. 227.

33.

οὐδ’ ἀγαπαζόμενοι φιλέουσι.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] τὸ παθητικὸν ἀντὶ τοῦ ἐνεργητικοῦ. τὸ δὲ φιλέουσι μετὰ στοργῆς ξενίζουσι. BPT. cf. F. Ar. 2. δ 47. 322. σ 8. L. Ar. 147. δ 29.

36.

τῶν νέες ὠκεῖαι ὡς εἰ πτερὸν ἠὲ νόημα.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἐντεῦθεν τὸ παροιμιῶδες διέπτατο δ’ ὥστε νόημα BET [ἔκ τε τούτων καὶ τῶν κατὰ τὴν Ἰλίαδα ὡς δ’ ὅτ’ ἂν ἀίξῃ νόος ἀνέρος (Ο 80) συγκεῖται, οὐκ ὂν παρ’ οὐδενὶ ποιητῇ]. cf. Ar. ad Ο 80.

40.

ἐρχόμενον κατὰ ἄστυ διὰ σφέας.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀντὶ τοῦ δι’ αὐτῶν PV. cf. F. Ar. 21.

41.

ἥ ῥά οἱ ἀχλὺν κατέχευε.

*) [ἡ διπλῆ περιεστιγμένη ὅτι] Ζηνόδοτος ἥ σφισιν ἀχλὺν γράφει, οὐκ εὖ. ἐν γὰρ τοῖς ἑξῆς (143) φησιν καὶ τότε δὴ ῥ’ αὐτοῖο πάλιν χύτο θέσφατος ἀήρ. HP. cf. v. 15.

47.

τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε.

*) ὅτι δύο ὄντων τοῖσι εἶπε· καὶ περισσὸς ὁ δέ P. cf. ε 202. Ρ 628. Φ 287.

49.

δήεις δὲ διοτρεφέας βασιλῆας.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] βασιλεῖς [καὶ] τοὺς κατὰ μέρος ἄρχοντάς φησιν. BPQT. cf. L. Ar. 115.

59. not. 1.

65.

νύμφων ἐν μεγάρῳ.

Notatum fuit vocabulum νύμφων ἅπαξ εἰρημένον nostro loco et Ψ 223. cf. schol. BEPQT quod errat contendens, non legi nisi in hoc Odysseae versu vocabulum.

79-80.

πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον, λίπε δὲ Σχερίην ἐρατεινήν ἵκετο δ’ ἐς Μαραθῶνα καὶ εὐρυάγυιαν Ἀθήνην.

*) ὅτι ἑνικῶς τὰς Ἀθήνας Η. cf. γ 287. A ad Β 498.

In HP praeterea legitur: ὑποπτεύεται ὁ τόπος, ὡς καὶ Χαῖρίς φησιν ἐν Διορθωτικοῖς, quod ex Didymo manasse videtur, qui citat hunc grammaticum ad Β 865. Ζ 71. Ι 605. An suspectus fuit locus, quod Minerva non rediit in Olympum ut ζ 42?

103.

πεντήκοντα δέ οἱ δμῳαὶ αἱ μὲν ἀλετρεύουσι, αἱ δὲ ἵστους ὑφῶσι.

Ex schol. PQ sequitur, ut fuerit Ar. diple πρὸς τὸ σχῆμα, ὅτι ἀντὶ τοῦ δμωῶν αἱ μὲν . . αἱ δέ. cf. F. Ar. p. 19.