De signis Odysseae

317.

δρῶοιμι μετὰ σφίσιν, ὅττ’ ἐθέλοιεν.

Fuit diple ὅτι τὸ ἐθέλω ἀεὶ ἀπὸ τοῦ ε̄ ἄρχεται; cf. in H: τὸ ἐθέλοιεν οὕτως αἱ Ἀρίσταρχου, φασὶ, τρισυλλάβως τὸ ἐθέλω. F. Ar. ἅσσ’ ἐθέλοιεν scripsisse coniecit, collato Α 554, ubi Sidonius ὅττι θέλῃσθα, Aristarchus ἅσσ’ ἐθέλῃσθα scripsisse traduntur.

334.

σίτου καὶ κρειῶν ἠδ’ οἴνου βεβρίθασιν.

†) δισυλλάβως μετρητέον καὶ τοῦτον τὸν στίχον. Vind. 133. Notavit Ar. versus ὁλοσπονδείους cf. ad Λ 130. φ 15. χ 175.

397.

δειπνήσας ἅμ’ ὕεσσιν ἀνακτορίῃσιν ἑπέσθω.

†) ὁ Ἀρίσταρχος ταῖς δεσποτικαῖς B. Vind. 133. Apoll. l. h. 34, 23. Eust. 1785, 37.

404.

Ὀρτυγίης καθύπερθεν, ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο.

†) οἷον ὡς πρὸς τὰς τροπὰς ἡλίου, ὅ ἐστιν ἐπὶ τὰ δυτικὰ μέρη ὑπεράνωθεν τῆς Δήλου. οὕτως Ἀρίσταρχος καὶ Ἡρωδιανός BHQ. Eust. 1787, 20.

2.

ἐντύνοντο ἄριστον ἅμ’ ἠοῖ.

*) ὅτι καὶ ἐν τῇ Ἰλιάδι ἅμα τῇ ἀνατολῇ ἐσθίουσιν. ἅπαξ ἐνθάδε τὸ ἄριστον καὶ ἐν Ἰλιάδι H.

cf. Ω 124. L. Ar. 127.

10.

ποδῶν δ’ ὑπὸ δοῦπον ἀκούω.

†) παρέλκει ἡ ὑπὸ B.

18.

ἐλθόντ’ ἐξ ἀπίης γαίης δεκάτῳ ἐνιαυτῷ.

Fuit diple ὅτι ἀπίαν τὴν πολὺ ἀφεστῶσαν, οὐχ ὡς οἱ νεώτεροι τὴν Πελοπόννησον λέγει· καὶ ἐξηγητικός ἐστιν ὁ τόπος. cf. Ar. ad Γ 49.

31.

ἔσσεται οὕτως, ἄττα.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ ἄττα] προσφώνησίς ἐστι νέου πρὸς γέροντα Q. cf. ad Ι 607.

57-59. *) [οἱ ἀστερίσκοι] ὅτι νῦν ὀρθῶς εἴρηται πῶς ἀφῖκται πτωχὸς ὤν. κατὰ δὲ τὴν πρώτην, ὅτι Μέντῃ εἰκάζεται ἡ Ἀθηνᾶ οὐχ ὑγιῶς HQ. cf. ad α 171. ξ 188.

101.

ἔλθοι ἀλητεύων· ἔτι γὰρ καὶ ἐλπίδος αἶσα.

†) οὗτος ὁ στίχος ὀβελίζεται καὶ καλῶς M. ἔστι περιττὸς ὁ στίχος καὶ διαλύων τὸ πᾶν νόημα HM.

E τ 84 huc translatus videtur esse versus cf. Eust. 1795, 42. Omittit E. 1795, 28.

104.

ἐλθὼν ἐς μέγαρον Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος.

*) καὶ οὗτος ἀθετεῖται. δύο γὰρ μόνα εὔχεται ἢ παῖς ἐξ Ὀδυσσέως εἶναι ἢ μόνος αὐτὸς ὁ Ὀδυσσεύς· ἀθετεῖ [καὶ] Ζηνόδοτος H.

152-153.

ἀμφίπολον ταμίην ὀτρυνέμεν ὅττι τάχιστα κρύβδην· κείνη γάρ κεν ἀπαγγείλειε γέροντι.

†) νοθεύονται, ὅτι μὴ πέμπει Πηνελόπη πρὸς Λαέρτην (εἰ μὴ ἄρα σιωπωμένως) H.