De signis Odysseae

Aristonicus of Alexandria

Aristonicus. Aristonici Περὶ Σημίων Ὀδυσσείας. Carnuth, Otto, editor. Leipzig: Hirzel, 1869.

208.

ἥτε με τοῖον ἔθηκεν, ὅπως ἐθέλει.

†) Ἀρίσταρχος ἀντὶ τοῦ τίθησιν τὸ ἔθηκεν ἐξηγεῖται. H. unde patet Aristarchum non ἔθελεν sed ἐθέλει scripsisse. cf. Ε 729. Π 633. F. Ar. p. 6.

239. not. 1.

246. †) τοὺς μνηστῆράς φησι ρη’ Ἀρίσταρχος H.

255.

μὴ πολύπικρα καὶ αἰνὰ βίας ἀποτίσεαι.

†) σύνθετον τὸ πολύπικρα, καὶ ἔστιν ἀντὶ τοῦ πολυπίκρως H. cf. α 209.

265.

ἀνδράσι τε κρατέουσι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀντὶ τοῦ ἄλλων ἀνδρῶν καὶ θεῶν B. cf. F. Ar. p. 22.

281-298. †) νοθεύονται ιη’. πόθεν γὰρ ᾔδει τὰ ὅπλα ἐν τῷ ἀνδρῶνι ἀντικείμενα; οἰκείως δὲ χρήσεται τῷ λόγῳ ὅταν αὐτὰ θεάσηται. ἀθετεῖ [καὶ] Ζηνόδοτος HQ. Vind. 133. cf. ad τ 4, ubi asterisci sunt. Eust. 1803, 4 et 1855, 2.

317. Ar. interpretationem νηλείτιδες vocabuli vid. ad τ 498.

326.

τεύχεα δέ σφ’ ἀπένεικαν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀντὶ τοῦ αὐτῶν B. cf. F. Ar. 22.

431.

τοῦ νῦν οἶκον ἄτιμον ἔδεις.

*) [ὅτι τὸ ἄτιμον] ἀντὶ τοῦ ἀτίμως Q. cf. α 209. Eust. 1807, 33.

10.

τὸν ξεῖνον δύστηνον ἄγ’ ἐς πόλιν.

*) [ἡ διπλῆ] πρὸς τὴν τοῦ ἄρθρου μετάθεσιν. ὅμοιόν ἐστι τῷ οὔτε τὰ τεύχεα καλά. (Φ 317) Q. cf. Ar. ad Φ 317. Α 11.

12.

πύρνον καὶ κοτύλην.

De vocabuli κοτύλη interpretatione cf. ad ο 312 et Χ 494, ubi nostrum locum Ar. commemorat.

23.

αὐτίκ’ ἐπεί κε πυρὸς θερέω ἀλέη τε γένηται.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] λείπει τὸ διὰ, διὰ πυρός H. cf. F. Ar. 26.