Περὶ στάσεων

Ἡ ἀντινομία ἔστι μὲν οἷον διπλοῦν τι ῥητὸν καὶ διάνοια. ὡς κἀν τῇ μεθόδῳ, καθʼ ἣν ἐπέγνωμεν τὰς [*](2 ἡ δευτέρα Py, Nilus | δὲ om. Ba 4 διωρίσασθαι v.lPa; διωρίσθαι Py; διορεῖσθαι, ι mg., Ph 6 κωλύεσθαι V Phy 7 ἐρεῖ om. VPhy, v.l.P ἐπιτρέπων Ph 8 τοῖς ξένοις AcPhy | οὐδὲν Ph, Nilus 9 ἢ Ac Ba Phy; εἰ P, (m. 2?)Vc, v .l.Py 11 καὶ om. Ph καὶ πάντῃ om Py 12 γε ante ἔξει Nilus; om Py γε ὁ φεύγων ἕξει Pc 13 ὅτι om. Py: οἷον ὅτι om. VPh, Nilus | ἔδει καὶ ὡς VcBaPhy, m. 2Pa, W IV 812, 27; καὶ δικαίως P, (om. καὶ) Ac; m. 2Vc: γρ ἑτέρως ἐξῆν σοι δικαίως εὗ ποιεῖν τὴν 14 τῆι πόλει Ph | καὶ om Ba 15 cf. 73,14 17 οὕτως om. VPh, Nilus ὡς om. Pc | cf 73, 16sq. 20 διπλοῦν τι PaBa, (τι supr.; m 1?) Vc: τι διπλοῦν PcAc; τι om Phy γ, Nilus 21 ἐπ[έ]γνωμεν Ba; ἐπιγνωσόμεθα Phγ)

Οὑτωσὶ δὲ διαιρήσεις· προβολῇ ῥητοῦ, διανοίᾳ, ἑτέρᾳ προβολῇ ῥητοῦ καὶ πάλιν ἑτέρᾳ διανοίᾳ. — Τῶν δὲ ἐφεξῆς κεφαλαίων τινὰ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐκλείπει διὰ τὸ ἰσάζειν, οἷον ἕπεται μὲν τούτοις ὥσπερ ἐν τῷ ῥητῷ καὶ τῇ διανοίᾳ τὸ μὴ προσδιωρίσθαι καὶ ἡ ἑτέρα διάνοια τοῦ νομοθέτου καὶ ὁ συλλογισμὸς καὶ ὁ πρὸς αὐτὸν ὅρος· ἰσάζειν δέ πως δοκεῖ ταῦτα ἐπʼ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν παραπλησίως λέγεσθαι δυνάμενα, καὶ χαλεπὸν αὐτοῖς χρῆσθαι δυνηθῆναι. — Τὰ μέντοι μετὰ ταῦτα κεφάλαια δῆλά ἐστιν, οἷον ἀννίθεσις, μετάληψις, πρός τι, ὁ βίαιος ὅρος, ἡ θέσις, ἑτέρα μετάληψις, [*](57) ἀντίληψις, εἶτα ποιότης καὶ γνώμη. — Ἴδιον δὲ ἀντινομίας κεφάλαιον παρὰ τὴν ἐν τῷ ῥητῷ καὶ τῇ διανοίᾳ διαίρεσιν ἡ περὶ τοῦ πότερον περιέχει καὶ πότερον περιέχεται τῶν ῥητῶν ζήτησις, οἷον ποτέρου γενομένου μηδέτερον ἀναιρεθήσεται τῶν ῥητῶν· ὅπερ κεφάλαιον μετὰ τὸ πρός τι τεθήσεται.